แลกเปลี่ยนเทคนิค: บรรยายผู้ชายยังไงให้น่ากิน
ตั้งกระทู้ใหม่
เนื้อหาก็ตามชื่อเลย ฮะๆ.. เนื่องจากเป็นผู้ชายก็ไม่รู้จะบรรยายยังไงให้ออกมาเป็นแบบนั้น เพราะต้องมาบรรยายมุมมองตัวละครนางเอก สรุปง่ายๆได้ใจความคือ ไม่เป็น..
เคยลองบรรยายดูแล้วแต่ไปไม่รอด ลองหาอ่านแนวอื่นดูแล้วก็ดาวน์ แถมเวลาเขียนตอนนี้นี่ต้องไปแอบเขียนเอา บอกเลยว่าอายคนรอบกายมาก เดะโดนหาว่าเป็น...
โธ่..ชีวิต ไม่น่าเขียนให้หล่อนเข้ามาในบทด้วยนิสัยแบบนั้นเลย ให้เนื้อเรื่องมันสดใสมีแต่พี่สาว&น้องสาวดีกว่า 555//เศร้า
D4f1nd1e
16 เม.ย. 60 เวลา 17:24 น.
3,406
views
13 ความคิดเห็น
ผู้ชายน่ากิน...
น่าจะดูที่ความชอบของนางเอกเป็นหลักค่ะ
เช่น วางให้นางเอกชอบผู้ชายซึน เวลาพระเอกแสดงท่าทีปากไม่ตรงกับใจ หรือเขินอาย ก็เอาใจเธอไปแล้วค่ะ หรือจะให้ออกแนวชอบกินเด็กก็ได้ ไม่จำเป็นต้องใช้ความเซ็กซี่อะไร เพราะถ้าอยากกิน ก็กินได้หมดถ้าสดชื่น
ปล.ลองเอาสเป็คหญิงสาวที่ จขกท ชอบ ใส่ในบทพระเอกแทนไหมคะ 555+
บทตัวเอกตอนนี้เป็นเด็กซึน555 แต่จิตใจก็ดูเป็นผู้ใหญ่อยู่แล้วนะ เนื่องจากโดนสาปให้เป็นเด็กไปตลอด
รูปลักษณ์ภายนอก หรือวัยไม่มีผลหรอกค่ะ 555555+
นั้นสินะครับ งั้น... ขออนุญาตลองภูมิหน่อยนะครับ
พระเอก:เริงร่า ดูขี้เล่น ยิ้มแย้มให้คนรอบข้างเสมอ
เมื่ออยู่ต่อหน้านางเอกซึ่งมันตรงกับสเป็คของเธอ เธอแอบเฝ้าดูเขาทุกวัน โดยที่ยังไม่เคยกล้าเข้าไปใกล้ๆเขาเลย (สโตกเกอร์ก็ว่าไป)
จงบรรยายความรู้สึกของเธอที่กำลังดูเขาทำกิจกรรมออกมา (พระเอกทำอะไรก็ได้ว่าไป)
ปล.ไม่ได้บอกหน้าตาไว้ เพราะมันอาจจะจำกัดความสามารถ รูปลักษณ์หน้าตาคิดได้ตามใจครับ
-เราดันก็มาเล่นแบบนี้ จะมีใครกล้ามาคอมเม้นท์ไหมนิ..#ฮา
เราเป็นนางเอกซึนใช่ไหมคะ?
ขอลองดูหน่อยละกัน 5555555+
.....
เมื่อฉันเดินผ่านสวน เสียงหัวเราะอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาทำให้ฉันต้องเหลือบมองด้วยหางตา และก็เป็นเขาจริง ๆ ชายหนุ่มที่แย้มยิ้มให้กับผู้คนรอบข้าง รอยยิ้มแสนยียวนชวนหมั่นไส้ของเขา
ยิ่งมองก็ยิ่งหงุดหงิดใจ...
"อ้าว(ชื่อนางเอก)ไปไหนน่ะ" เขาโบกมือทักทาย
ฉันหยุดเดินเพราะเสียงเริงร่าที่ตะโกนมา สายตาของฉันกวาดมองใบหน้าของเขาเพียงครู่เดียวเท่านั้นแล้วรีบเบือนหน้า เดินหนีไป
หากยืนนานกว่านี้ คงช็อกตาย
ฉันยกมือขึ้นมาสัมผัสหน้าอกตัวเองเบา ๆ เพราะหัวใจที่เต้นเร็ว และคิดว่าหัวใจจะเต้นเป็นปกติในไม่ช้า หากฉันไม่มองหน้าเขาตรง ๆ
แต่ก็แอบเหลือบมองเขาทุกที...
.....
ประมาณนี้มั้งคะ =w='
จริงๆ ถ้าลักษณะนิสัยที่ให้มานี่ พระเอกโครตเข้าใกล้นางเอกได้ง่ายเลยนะ 5555+
แล้วก็เป็นไปได้ยาก ที่นิสัยซึนจะเข้าหาก่อนด้วย เพราะยอมรับความรู้สึกตัวเองยาก
ดีงามครับ ^^)b
ชอบบบบบบ เห็นภาพเลยค่ะ เข้าใจได้อย่างชัดเจนเลย คือตอนนี้ตัวเองกำลังมีปัญหาแนวๆนี้เหมือนกันค่ะ แบบบรรยายความรู้สึกในใจไม่กระจ่าง มาเจอเม้นท์นี้ ปรบมือรัวๆๆๆเลยค่า
ขอบคุณค่ะ ช่วยได้ก็ยินดีค่ะ
เขียนได้น่าอ่านมากแแค่เดินผ่านยังขนาดนี้เลย อิอิ ถ้าโดนจ้องหน้าและประชิดตัวจะเป็นยังไง ช่วยเขียนต่อหน่อยยยย ^^
พี่ริเขียนไม่มีเลย จะห้วนมาก กระโดดข้ามไปอย่างรวดเร็ว ฮา...
ข้าน้อยขอนับถือ
พี่ริขอขนาดนี้ แต่งต่อให้อีกนิดนะคะ //5555555+
......
ฉันเดินต่อไปเรื่อย ๆ และคิดว่าคงไกลพอที่จะไม่ได้ยินเสียงหัวเราะเขา แต่กลับได้ยินเสียงเขากระซิบที่ข้างใบหู
"(ชื่อนางเอก) เธอทำปากกาตก"
ฉันรีบหันกลับไป และสบเข้ากับใบหน้าคมคายเจือรอยยิ้มของเขา มันใกล้มาก ใกล้จนได้กลิ่นหอมเย็นเหมือนกับยาสระผม
ชอบกลิ่นนี้จัง...
"ปากกาเธอไง ตะโกนเรียกชื่อก็ไม่ได้ยิน" เขายื่นปากกาด้ามสีน้ำเงินให้ พร้อมกับมองฉันด้วยสายตาค้นหา
"มะ...มีอะไรเหรอ" ฉันเอ่ยเสียงสั่น จนต้องแสร้งยกแฟ้มใส่เอกสารขึ้นมาปิดปากตัวเอง
"ทำรายงานเสร็จแล้วเหรอ" เขาชี้มาที่ตัวฉันพร้อมทั้งถามด้วยน้ำเสียงและสีหน้าประหลาดใจ
"เสร็จแล้ว...!"
เพราะมัวแต่มองหน้าเขา ก็เลยไม่ทันระวังแฟ้มที่ถืออยู่ในมือ กระดาษเอกสารจำนวนมากไหลออกมาจากแฟ้มพลาสติกลื่น ๆ และร่วงลงพื้นหลายสิบแผ่น กระจายเกลื่อนพื้นเต็มไปหมด ฉันจึงรีบก้มลงเก็บ โดยไม่ทันระวัง หน้าผากของฉันจึงโขกเข้ากับริมฝีปากของเขาในจังหวะที่ก้มตัวลง
ฉันเจ็บ เธอเจ็บ...และเจ็บมากด้วย!
ขณะที่ฉันนั่งยอง ๆ ลูบหน้าผากตัวเอง แต่เขาดันนั่งหัวเราะเหมือนกับเจอเรื่องตลก ทั้ง ๆ ที่ปากตัวเองก็แตกแท้ ๆ หมอนี่นอกจากจะหัวเราะให้กับทุกคนได้อย่างน่าหมั่นไส้แล้ว ต้องเป็นพวกชอบความเจ็บปวดแน่ ๆ
"หัวเราะอะไรของนาย" ฉันถามอย่างหงุดหงิด
"นึกถึงฉากในละคร ชนแรงขนาดนี้นึกว่าจะสลับร่างกัน" เขาตอบทั้งที่ยังขำ
"ตลก..." ฉันตีหน้าขรึมทำเสียงเครียด
"ก็ตลกน่ะสิ" เขาทำหน้าทะเล้น ก่อนตั้งหน้าตั้งตาช่วยเก็บเอกสาร
นี่คงเป็นช่วงเวลาที่ฉันสามารถมองเข้าได้โดยที่ไม่รู้สึกหงุดหงิดใจสินะ นั่นเพราะเขายิ้มให้ฉันคนเดียวรึเปล่านะ...
ชอบสำนวนนะ ^______^
พี่ริเขียนแข็งมากกกกกกกกกกกกก
ลองอ่านนิยายดูแล้วกด Fav ทันทีครับ ชอบการบรรยายมาก ^^)/
@พี่ริ
ก็ลองผิดลอง ลองถูกมาเรื่อยๆ ค่ะ
@คุณ จขกท
ขอบคุณค่ะ >///<
นอกจากคำว่า อึ้ง เวลาตกใจ จะใช้คำไหนได้อีกบ้างเหรอ
นิยายที่ลงขายในเด็กดี ขายดีไหมจ๊ะ ^^
หน้าตื่น ตระหนก ตกใจ มันแล้วแต่สถานการณ์ แล้วก็การกระทำของตัวละครด้วย แต่พอมันใช้คำว่าอึ้ง ก็นึกออกว่า อาการมัน นิ่งอึ้ง น่ะค่ะ เลยพยายามหาคำง่ายๆ ปล.ขายได้เรื่อยๆ ค่ะ พี่ริ ยังมีค่าขนมกินทุกเดือน 555+ //ที่เว็บ ธ นะคะ
เวลาพระเอกนางเอกอยู่ใกล้กันโดยบังเอิญ จะอึ้งไปชั่วขณะแบบนี้ เราจะใช้คำไหนแทนคำว่า อึ้งไปชั่วขณะ ได้บ้างจ๊ะ (เบื่อคำว่า อึ้งแล้ว อิอิ)
ที่เว็บ ธ พี่ริก็ไปลงดูเหมือนกัน ได้มา 50 สตางค์ 55555 ยังไม่ถึงบาทเลยอ่ะ ><
ในเด็กดีล่ะ เป็นไงบ้าง ขายดีไหม
นอกจากคำว่า อึ้ง... มู่ใช้คำว่า ชะงัก นิ่งเงียบ หรือตะลึงไปเลย
มู่ก็ไม่เก่งเรื่องสรรหาคำเท่าไหร่ด้วย 5555555+
ปล.นิยายในเว็บเด็กดี ก็เรื่องเดียวกับเว็บ ธ ค่ะ แต่ เว็บ ธ ขายดีกว่า(เพราะเรท) อิอิ
ขอบคุณจ้า
หืม...เรทนี่ขายดีจริง ๆ มิน่าล่ะ ของพี่ริถึงได้แค่ 50 สตางค์ ><
ผู้ชายคนนั้นให้ความอบอุ่นเหมือนช็อคโกแลตร้อน น้ำเสียงนุ่ละมุนเหมือนมาร์ชแมลโลว์ อ่า... สองอย่างผสมกันช่างน่ากินเหลือเกิน
อ้าว... ไม่ใช่น่ากินแบบนี้เหรอคะ ฮ่าๆๆๆ //เล่นเองตบเอง
บรรยายผู้ชายน่ากินไม่เป็นเหมือนกันค่ะ เข้ามาปูเสื่อรอดูเทคนิคจากท่านอื่น *-*
ฮะๆๆ#หัวเราะแห้งๆ
นั่งรอดูยันเที่ยงคืนตอนนี้ ต้มมาม่าแปป
เห็นคนเล่นเยอะขึ้น ขอมาแก้ตัวโดยเอามาจากฉากในนิยายเรานะคะ
แต่เราจะไม่บรรยายโครงหน้าหรือรูปจมูก ปาก บลาๆ บอกแค่หล่อแบบไหน ให้ความรู้สึกยังไง ผมตาสีอะไร แบบนี้อะค่ะ
1.
ใบหน้าของผู้พูดดูหล่อเหลาคมคาย ผมสีดำยุ่งเหยิงและนัยน์ตาสีเดียวกันที่กำลังถูกขยี้อยู่นั่นไม่ได้ลดความน่ามองของอีกฝ่ายลงไปได้เลยสักนิด ซ้ำยังดูน่ามองยิ่งขึ้นเมื่อเขาอยู่ในชุดนอนสีดำสนิทเหมือนกับสีผม แต่จะขัดกันก็ตรงที่เขากำลังกอดหมอนสีขาว เดินลากเท้าออกมาจากกลุ่มควันสีดำพร้อมหาววอดๆ
2.
แล้วพอหันไปมองตามทิศทางของเสียง ก็ได้พบเข้ากับชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาอายุคราวเดียวกัน
ผมของชายหนุ่มผู้นั้นยาวสลวยถึงเอวและดูแปลกตา ตั้งแต่โคนผมจนถึงกลางหลังนั้นเป็นสีดำสนิท ทว่าหลังจากนั้นกลับเป็นสีฟ้าไล่ระดับไปเป็นสีน้ำเงินที่ปลายผม ตาสีน้ำเงินที่กำลังมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกไม่พอใจนั้นก็คมดูเข้ากับใบหน้าได้ดีจนเขารู้สึกอิจฉา
3.
ชายหนุ่มผมดำตาแดงท่าทางเย็นชากล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพ ใบหน้าที่มีรอยเปื้อนจากการนั่งนอนอยู่ในคุกนั้นหล่อเหลาไม่แพ้เคียวทั้งสองที่ยืนอยู่ด้านข้าง ถึงแม้มันจะนิ่ง ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ แต่หากเดินออกไปข้างนอกด้วยสภาพแบบนั้น คงมีผู้หญิงไม่น้อยที่ยอมสละแขนเสื้อหรือผ้าเช็ดหน้าของตัวเองเช็ดฝุ่นบนใบหน้าให้เขา
4.
ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น ร่างของแมรี่ก็ค่อยๆ เปลี่ยนจากหญิงสาวรูปร่างสมส่วนไปเป็นชายหนุ่มร่างสูงผู้มีใบหน้าหล่อเหลา ตาสีฟ้ากำลังจ้องมองทุกการเคลื่อนไหวของเชสเซอร์แบบไม่ยอมปล่อยให้คลาดสายตาไปแม้แต่เสี้ยววินาที
ทางด้านผู้ที่ต้องรับมือกับเคียวรูปหล่อก็ไม่มีอาการตกใจอะไร เพราะก่อนหน้านี้แมรี่ได้บอกกับเขาเอาไว้ว่าตัวเธอนั้นจะแปลงเป็นหญิงหรือชายก็แล้วแต่ความต้องการของตัวเอง แต่สิ่งที่ทำให้เชสเซอร์รู้สึกหงุดหงิดก็คือใบหน้าที่หล่อกว่าเขา ถึงมันจะไม่ได้หล่อจนน่าฆ่าเท่าราเชส แต่มันก็พอที่จะทำให้เขารู้สึกคันไม้คันมือขึ้นมาได้เหมือนกัน
ป.ล. ระวังกับดัก
นี่แหละค่ะ อย่างที่เห็น เราบรรยายแต่ "หล่อเหลา" "คมคาย" และใช้ความรู้สึกของคนมองกับบุคลิกเข้ามาเสริม ฮ่าๆๆๆ
(ป่านนี้ตัวละครหล่อๆ เราคมกว่ามีดแล้วแน่ๆ ;w;)
บรรยายผู้ชายยังไงให้น่ากิน
A: ยัยบี ผู้ชายที่แกชอบเขาเป็นไงนะ
B: ผู้ชายคนนั้นเขาเหมือนเค๊กชอร์กโกแล็ตอะแก
A: ยังไง
B: ภายนอกเขาดำเข้มดูน่ากลัว แต่นิสัยเขาหวานมาก.... ว่าแต่แฟนใหม่แกเป็นไง ไหนอวด
A: เขาเหมือนท็อฟฟี้เลยอะ
B: ว้าย หวานมากเลยสิ
A: เปล่า ยิ่งอมยิ่งหด
B .....
เข้ามาเล่นมุข แล้วแอบออกไปเงียบๆ......
เป็นมิติที่ช่างลึกซึ้งยิ่งนัก
ก็ลองปรับจากความรู้สึกตอน จขกท มองผู้หญิง แล้วปรับมาเป็นผู้ชายดูสิคะ
ส่วนใหญ่ผู้ชายมองผู้หญิงตรงไหนบ้าง ก็ลองเปลี่ยนมุมมองเป็นผู้หญิงมองผู้ชายบ้างสิคะ เราคิดว่าไม่น่าจะห่างกันเท่าไหร่
ส่วนถ้าอยากรู้ความคิดผู้หญิงว่าผู้ชายแบบไหนผู้หญิงถึงหวั่นไหว ก็ต้องลองดูว่าตัวละครผู้หญิงมีลักษณะยังไง แล้วค่อยสร้าง sex appeal ให้ตัวละครฝ่ายชายค่ะ โดยผ่านลักษณะท่าทาง การแต่งกาย คำพูด จริตอะไรก็ว่าไปค่ะ
ผู้หญิงแต่ละคนชอบผู้ชายแตกต่างกันค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าพื้นผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไงค่ะ
จะให้เค้าเปลี่ยนโหมด หรอ
555#เสียงสูง
จะลองดูละกัน
-____- ผู้หญิงมองผู้ชายหรอ ยากแฮะ
ปกติแต่งแต่ผู้ชายมองผู้ชาย//ขอโทษค่ะ
บรรยายยังไงให้ผู้ชายน่ากิน
ปกติเราจะเลือกซักอย่างสองอย่างที่เป็นเสน่ห์ของตัวละครนั้นๆ
อย่างเช่นดวงตากับรอยยิ้ม
ตัวอย่าง
ฉันนั่งอยู่ในที่ประจำของฉันที่ร้านกาแฟข้างๆตึกคณะ ตรงนี้เป็นทำเลที่ดีมีหน้าต่างทำให้มองเป็นวิวทิวทัศน์ข้างนอก หนำซ้ำยังเป็นจุดที่สะดวกแก่การหยิบหนังสือที่ชั้นมาอ่านฆ่าเวลาอีกด้วย ....ก็ได้ ทั้งหมดนั้นมันก็แค่ข้ออ้าง ที่ฉันชอบนั่งตรงนี้ก็เพราะ จากตรงนี้ฉันสามารถมองเห็นเขาได้ถนัดที่สุด
(ชื่อพระเอก)จากฉันไปสามสี่โต๊ะเยื้องไปทางซ้าย เขานั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนกลุ่มใหญ่ เขาสั่งลาเต้เย็นเหมือนทุกครั้ง ระหว่างที่กำลังจ้องมองเขาอยู่ ฉันไม่รู้ว่าเพื่อนตัวโตของเขาพูดอะไร แต่(ชื่อพระเอก)ก็ยิ้มออกมา รอยยิ้มสดใสที่เหมือนกับดวงตะวัน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของเขาเป็นประกายระยับ ฉันค้างไปเล็กน้อยท่าทางจะหลงเสน่ห์เขาเข้าเต็มๆเลย ขบริมฝีปากตัวเองเบาๆ รีบก้มหน้างุด รู้ว่าเขาไม่ได้ให้ฉันแต่มันก็อดเขินไม่ได้จริงๆ อาการแฮะเรา........
ประมาณนี้มั้งค่ะ
เม้นต์เกือบทำผมหลงไปอยู่ผิดมิติแล้วนะ ^^)b
สกิลดีครับ
ขอบคุณมากค่ะ หวังวว่าเราจะพอช่วยได้บ้างนะค่ะ ^^
ฉันจ้องมองเข้าไปยังดวงตาของเขาที่กำลังเศร้าสร้อยประหนึ่งดั่งถูกต้องมนตร์สะกด สีหน้าของเขาดูเย็นเชียบไม่เหมือนกับตอนที่เคยคุยกันเมื่อครั้งนั้น ใบหน้าสีขาวรวมทั้งนัยน์ตาสีอำพันรวมทั้งผมหยักสกสีดำนั่น ทำให้ฉันอยากจะเข้าไปสวมกอดแล้วประทับจูบลงที่ริมฝีปากชมพูนั่นเสียจริง
- - ผมก็บรรยายกากๆเหมือนกันหะ แต่ถ้างูๆปลาๆคงทำได้แค่นี้
ถ้าจะให้แนะนำแบบงูๆปลาๆก็... จำคาแร็คเตอร์ตัวพระเอกที่เราสร้างไว้ครับว่าเป็นไงนิสัยแบบไหน แล้วก็พรรณามันออกมาผ่านทางผู้หญิง แต่ต้องทำให้ดูเปราะบางที่สุด เพราะส่วนมากผู้ชายจะดูหน้ากินตอนที่ ตัวเอกหญิงโฟกัส ตอนที่ยิ้ม เศร้า เหงา สุข แค่นั้นเองครับ - - (ช่วยได้แค่นี้ผมก็บรรยายห่วยเหมือนกัน)
งูๆปลาๆ พอกันครับ สกิลบรรยาย ไม่ถึง C ด้วยซ้ำ 555//เห้อ~
คุณน่ะยังไม่ต้องอายหรอกครับ แค่บรรยายพระเอกเอง
ลองมาถามผมที่เขียนฟิคมายลิตเติ้ลโพนี่ดูสิครับ บางครั้งวาดรูปประกอบเองด้วยนะจะบอกให้(TwT)
นี่ไง หลักฐาน
เขียนบรรยายแบบนี้ผมเองก็ไม่ถนัดเหมือนกัน พอดีรอบๆตัว ก็มีแต่พวกเด็กซน(ม.4จะม.5แล้วยังขโมยขนมที่เขาเอามาแจกผู้ปกครองวันรับใบเกรดอยู่เลย ขอจากพ่อแม่พวกเอ็งก็ได้!) ไม่มีพวกบุคลิกพระเอกสักคน ไปๆมาๆ กลายเป็นว่านางเอกก็เลยเป็นพวกไม่ชอบสุงสิงผู้ชายส่วนใหญ่ตามไรต์ไปเลย เหอๆ (ชอบกระทืบผู้ชายอีกต่างหาก) อีกอย่างฟิคโพนี่ก็ไม่ต้องอธิบายอะไรมากด้วย(ไม่มีมนุษย์สักคน) แต่จะลองเอาของตัวเองให้ดูนะครับ ป.ล.spolier alert!!!
ชั้นมองไปที่บุคคลแปลกหน้าที่อยู่ตรงหน้าของชั้น เขาทำให้ชั้นนึกถึงพ่อของชั้นอย่างน่าประหลาด แต่เขาก็ดูไม่เหมือนพ่อของขั้นเลยซักนิด พ่อของชั้นเป็นแค่มังกรธรรมดา ส่วนที่อยู่ตรงหน้าของชั้นเป็นสิ่งมีชีวิตปริศนาที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายๆมังกร แต่เขามีขนสีม่วงอ่อน เกล็ดที่ท้องสีเขียวอ่อน เขาบนหน้าผากที่โค้งและมีง่ามคล้ายส้อม แผงคอที่ลากยาวไปจนถึงปลายหางที่ดูคล้ายกับหางของสัตว์เลื้อยคลาน เขามีเกล็ดสีม่วงเข้มประดับอยู่เล็กน้อยที่บนใบหน้าและขาหน้าที่คล้ายกับกรงเล็บของเขา ขาหลังที่ก็เหมือนกับโพนี่ธรรมดา ปีกมังกรขนาดใหญ่บนหลัง ดวงตาสีมรกตเป็นประกายฉายแววใสซื่อและความอยากรู้อยากเห็น ทำให้ชั้นนึกถึงเพื่อนคนสำคัญคนหนึ่งจากชีวิตในอดีตชาติอันไกลแสนไกลของชั้น
"ฉันถามว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า"
เขาถามชั้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง ชั้นหลุดออกจากภวังค์ความคิดที่สับสนของชั้น....
"คะ-คือ ชั้นทำของหายน่ะ เป็นจี้ห้อยคอรูปพระจันทร์เสี้ยวทำจากอัญมณีน่ะ นายเห็นมันหรือเปล่า?"
ทำไมชั้นถึงได้รู้สึกร้อนๆที่หน้ากันนะ?!
"ฉันไม่เห็นเลยนะ"
"งั้นเหรอ..." ชั้นกำลังจะเริ่มตั้งต้นค้นหาอีกรอบ แต่ว่า
หมับ!
"เดี๋ยวฉันจะช่วยหาให้อีกแรงนะ"
เขายิ้มให้เห็นเขี้ยวแหลมๆที่ส่องประกายกับแสงอาทิตย์ยามบ่ายที่ส่องลอดซุ้มต้นไม้ในสวน
รอยยิ้มของเขาดูสดใส บริสุทธิ์ และดูเปล่งประกาย มันทำให้ชั้นรู้สึกว่าใบหน้าของชั้นร้อนผ่าวมากกว่าเดิม
.
.
.
.
'หมอนี่ทำไมถึงใจดีขนาดนี้นะ ทั้งๆที่ชั้นเป็นคนแปลกหน้าแท้ๆ แถมยังไม่ได้รู้จักกันด้วย'
ชั้นลองเหลือบตาไปมองเขาเป็นระยะๆ
'อืม ดูจากลักษณะท่าทาง กิริยามารยาท แล้วก็รูปลักษณ์แบบคร่าวๆ น่าจะเป็นพวกชนชั้นสูงเอาการ แต่ปกติที่นี่ พวกชนชั้นสูงส่วนใหญ่ก็...อึก น่ารำคาญสุดๆ แต่นายคนนี้..'
ชั้นหยุดดูเขาที่กำลังคุ้ยพงหญ้าและพุ่มไม้อย่างขยันขันแข็ง
'พวกชนชั้นสูงของโลกนี้ส่วนใหญ่แทบจะไม่ลงไปสุงสิงกับพวกชนชั้นล่าง แต่เจ้าหมอนี่ กลับลงไปคลุกดินโคลนเพื่อหาของที่โพนี่แปลกหน้าทำหายไป โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย...'
ชั้นเดินหาต่อไปอีกสักพักหนึ่ง ก่อนจะหยุดคิดเรื่องบางอย่างที่กวนใจชั้นอยู่
'แต่ประเด็นจริงๆก็คือ หมอนี่เป็นใครกันแน่
ทำไมถึงได้ดูคล้ายกับพ่อของชั้นขนาดนี้...เดี๋ยวนะ หรือว่า...ไม่หรอกม้างง'
"อ่ะ! ฉันว่าฉันเจออะไรบางอย่างเข้าแล้วล่ะ!"
เขาหยิบจี้รูปพระจันทร์เสี้ยวสีทองขึ้นมาจากพื้นดินที่เปียกไปด้วยโคลน
"อ่ะ! อันนี้แหละ!" ชั้นคว้าจี้นั้นมาแล้วมองไปที่เขาเพื่อที่จะขอบคุณ
เขาผู้ซึ่งยอมสละเวลามาช่วยชั้นหาจี้ห้อยคอที่หายไปจนเลอะโคลนตั้งแต่หัวจรดหาง
ถ้าหมอนี่กลับบ้านไป คงต้องโดนพ่อแม่ดุเอาแน่ๆเลย
คำที่หลุดออกมาจากปากของชั้นเมื่อเห็นสภาพของเขาในตอนนี้ก็เลยกลับกลายเป็นว่า
"ชั้นขอโทษนะที่รบกวนนายน่ะ..."
เขายิ้มกว้าง "ไม่เป็นไรหรอกน่า เรื่องแค่นี้เอง"
อึก!
แม้เขาจะเปื้อนโคลนไปทั้งตัว แต่ว่า มันกลับไม่ทำให้รอยยิ้มเขาหมองหม่นลงไปเลย ราวกับดวงตะวันที่ทอแสงอันเจิดจ้าและอบอุ่น
และใบหน้าของชั้นก็เริ่มร้อนผ่าวอีกครั้ง
.
.
.
ในนิยายก็น่าจะประมาณนี้ล่ะมั้งครับ แหะๆ
จากความคิดของผม สิ่งที่สำคัญไม่แพ้หน้าตาก็คือจิตใจ ต้องบรรยายความใจหล่อของพระเอกเราออกมาด้วย แต่มันก็ขึ้นอยู่กับตัวพระเอกด้วย
ก็นะ ถ้าพระเอกมาโฉดๆ อาจเขียนได้แค่หน้าตาที่หล่อลากดิน เป็นต้น
ยังไงก็สู้ๆต่อไปนะคร้าบบบ
ว่าว... พีคโพนี่!!!! /ขอลิ้งค์หน่อยดิคับ
แทรงลิงค์ไม่เป็น แปะชื่อเรื่องไว้ละกัน
ชื่อเรื่องนี้ครับ
MLPfic:Chaos future:The Story of Dragon Family
กดค้นหาในหมวดฟิคนิยาย การ์ตูน เกม ได้เลยครับ
ป.ล.เป็นฟิคที่แต่งจากการเอาไอเดียฟิคของต่างชาติที่แต่งไม่เสร็จและอาจไม่แต่งต่อแล้วมาสานต่อ ยำๆไอเดียรวมกันเป็นAU แล้วจะมีโลกหลักเป็นจักรวาล Chaos future ของนักเขียนการ์ตูนฟิคโพนี่ชาวไทย(แต่เนื้อหาภายในเขียนเป็นEng) คุณvavacung รายนี้ไรต์ขออนุญาตเค้ามาแล้วนะ แล้วเค้าก็ให้ไฟเขียวแล้วด้วย
ป.ล.2 อย่าไปคิดจริงจังกับอีเวนต์ต่างๆในเรื่อง โยนตรรกะและสามัญสำนึกทิ้งไปเสีย ไม่งั้นอาจปวดหัวเอาได้...
ในเครดิตของChaos futureเวอร์ชั่นต้นฉบับทุกตอนที่อัพก็มีคำเตือนแบบนี้ทุกครั้งเลยนะ....
อย่าสับสนนะครับอันที่มีจำนวนตอนเยอะกว่ามันภาคสองที่กำลังรอรีไรต์ต่อจากภาคแรกนะครับ
แต่ก็ขอขอบคุณที่มาสนใจกันนะคร้าบบบบบ
บรรยายลักษณ์ของตัวละครและก็เอามาเปรียบกับอะไรก็ได้ค่ะ
ส่วนยกตัวอย่างจะเอามาจากนิยายเรื่อง 'ชุลมุนรักสาวหน้าหล่อ' นะค่ะ (นิยายเรื่องนี้สนุกมากๆ)
……ลืมบอกไปอีกอย่างค่ะ ตัวอย่างจะออกบรรยายแบบเซ็กซี่นิดนึงนะค่ะ
ตัวอย่าง ชายหนุ่มในตอนนี้กลายเป็นผิวขาวแดงเพราะความร้อนสลับเย็นที่แช่ไว้เสียตั้งนาน เส้นผมสีเงินลู่ไปตามใบหน้าขาวที่แดงนิด ๆ เพราะหอบหายใจ กระดุมเสื้อขาดไปหลายเม็ดเนื่องจากต้องถูกเหล่ารุ่นพี่ทั้งลากและดึงขึ้นจากน้ำ ทำให้เสื้อบางกลายเป็นแนบติดลำตัวของนักบวชหนุ่ม
คอขาว ๆ ที่กลืนน้ำไปหลายอึกแดงก่ำนิด ๆ ดูน่าสร้างรอยแดง ๆ ไว้อย่างน่าประหลาด เสื้อกล้ามบาง ๆ ที่แม้จะมีผ้าพันคอพันไว้แต่ก็แทบปิดยอดอกสีชมพูไม่มิด เสื้อเชิ้ตนั้นตกไปอยู่ที่แขนจากตรงไหล่ทำให้เห็นผิวขาววับ ๆ แวบ ๆ ต่างหูสีชมพูคู่งามก็ส่องประกายเรืองรองจนดูเหมือนใบหน้าด้านข้างของชายหนุ่มดูลี้ลับอย่างไม่น่าไว้ใจ แต่ก็ชวนให้ดึงดูดและน่าเข้าใกล้ แพขนตายาวกระพริบปริบ ๆ เมื่อเห็นสายตาของคนทั้งหมดจ้องมาที่ตัวเองเป็นตาเดียว เช่นเดียวกับนัยน์ตาสีส้มเข้มที่มองเลิกลั่กพร้อมกับแก้มที่แดงระเรื่อนิด ๆ ด้วยความอายเพราะถูกมอง แต่มันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมตามปกติ
…………………….
ก็อย่างที่ยกตัวอย่างไว้แหละค่ะ อธิบายได้อย่างนี้ตัวละครจะดูน่ากินมากเลยค่ะ
ของเราไม่ค่อยเน้นการบรรยายยังไงให้พระเอกดูน่ากิน เพราะพระเอกของเราจะไม่ได้หล่อมาก แค่ดูดี ส่วนใหญ่พระรองจะหล่อกว่า ฮา...เราเน้นการบรรยายการกระทำของพระเอกมากกว่า ที่ดูแมน อบอุ่น และเป็นผู้ใหญ่ ความเสียสละ ความมีน้ำใจ เราว่า มันทำให้พระเอกดูหล่อขึ้นมาได้เองมากกว่า ถ้าอยากบรรยายได้ดี ต้องอ่านหนังสือเยอะ ๆ ที่มีการเขียนสำนวนดี ๆ ประมาณนี้นะ
เอาอย่างนี้สิคะ
ตปก:เขาเป็นไงมั่งอะแก
นางเอก:เขาช่างเหมือนเสต็กซี่โครงหมู ที่ราดด้วยซอสบาร์บีคิวจนชุ่มฉ่ำพร้อมมันบดและชีสร้อนๆยืดๆเลย
ตปก:....
ตปก2: พอได้ลิ้มลองแล้วเป็นไงบ้าง:D
จะให้บรรยายความน่ากินของผช.มันยากมากนะคะ555 ต้องดูละครค่ะ แล้วไอเดียจะพุ่งแปร๊บบเข้ามาเลยค่า เช่น คุณรเมศ #บ่วงหงส์ ดิฉันอยากได้เขามากค่ะะะ555
ละครก็นั่งดูอยู่นะ555(จริงๆไม่มีอะไรทำมากกว่า)
แต่การบรรยายให้เหล่ารีดเดอร์เห็นภาพเนี่ยสิ...
ตัวเองไม่มีพรสวรรค์เอาซะเลย มีแต่พรแสวงอันน้อยนิด
สู้ๆนะคะะะ ขอให้จขกท.แต่งผู้ชายให้นักอ่านรู้สึกว่า
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?