ทำไมนิยายเกมออนไลน์ส่วนใหญ่ ถึงเหมือนไม่ใช่นิยายเกมออนไลน์ (หรือผมคิดไปเอง)

ในกรณีที่พระเอกเป็นผู้เล่นใหม่ แต่ตัวร้ายเล่นมานานแล้วและเทพมากจะทำยังไงคะ ต้องให้ตัวร้ายเลิกเล่นรอไหม หรือให้พระเอกแพ้ตลอดไปดี จะให้พระเอกชวนเพื่อนมารุมตัวร้ายแบบหมาหมู่ก็คงชนะได้นะคะดีมั้ย

ถ้าจะเอาให้เหมือนในเกมจริงๆทุกกระเบียดนิ้วขนาดนั้น ก็คงไม่ต้องมานั่งแต่งแล้วล่ะ นิยายเกมออนไลน์เนี่ย เอาเวลาไปเล่นเกมจริงๆยังดีซะกว่า เคยเล่นเกมออนไลน์อยู่ค่ะ เป็นตั้งแต่ลูกกะจ๊อกยันหัวกิลด์ใหญ่ รับปรึกษาปัญหาเกมยันปัญหาชีวิตของลูกกิลด์ พอผ่านไปนานเข้า มันก็เริ่มเบื่อนะคะเพราะมันก็มีแต่ด่านเดิมๆที่เล่นมาหมดแล้ว ไอเทมก็เดิมๆ ไม่เติมก็ใช้ของกากไป แต่ก็ต้องเล่นต่อเพราะไม่อยากทิ้งพวกลูกกิลด์ที่น่ารัก

แต่ละเกมสังคมก็ไม่เหมือนกันนะคะ เจอเกมนึง...(ไม่เอ่ยนาม) เป็นเกมที่ให้เควสมหาโหดกับเพลเยอร์เลเวลต่ำ พวกเขาจึงมีหนทางเดียวที่จะผ่านเควสนั้นได้คือ เกาะคนที่เทพๆให้พาไปลงดันเจี้ยนค่ะ บางทีก็ใช้จ้างบ้างไรบ้าง พวกเทพๆส่วนใหญ่ก็อยากจะเล่นแต่กับคนที่เทพเหมือนกันนั่นแหละค่ะ พอพวกเลเวลต่ำโผล่เข้ามาก็จะโดนเตะออกทันที แม้ว่าคนเลเวลต่ำจะอ้อนวอนแค่ไหนก็ตาม "พี่ช่วยผมด้วยเถอะ!" "อย่าเตะผมออกเลยนะขอร้อง" เป็นประโยคที่ได้ยินบ่อยมากค่ะ แต่ถ้าช่วยก็คงจะเป็นคนรู้จักกัน เราจึงตั้งกิลด์ที่รับทุกเลเวลเพื่อช่วยเพลเยอร์ใหม่โดยเฉพาะขึ้นมา และเมื่อเขาปีกกล้าขาแข็งพอ เขาก็จะบินไปสู่กิลด์ที่ให้ผลกำไรดีกว่า ซึ่งเราก็ไม่แคร์นะ คนเก่าออก คนใหม่ก็มาเรื่อยๆกิลด์เต็มแล้วเต็มอีก มันเหมือนเป็นสังคมที่แข่งขันกันตลอดเวลาว่าฉันจะต้องได้ไอเทมดีๆ ฉันต้องเหนือกว่าใคร เพื่อที่จะไม่โดนดูถูก เพื่อจะได้ไม่ต้องแพ้ เพราะการที่พลังน้อยกว่าก็เท่ากับเป็นเป้านิ่งให้เขายิงทิ้งเล่นๆมันเจ็บใจ อันนี้เราเข้าใจว่ามันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ แต่ตัวเราก็ดันเป็นคนที่จมปลักอยู่ที่เดิมซะเองและมองพวกเขาที่เติบโตขึ้นเรื่อยๆ

กลับกันบางเกมคนในสังคมนั้นกลับไม่สนใจเลยว่าคนๆนั้นจะเลเวลอะไร ไม่มีใครดูถูกใคร เพราะทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับฝีมือ เช่น MOBA หรือ เกมเต้น ทั้งนี้ทั้งนั้นก็มาจากระบบของเกมที่ไม่ให้ความสำคัญกับพลังที่สะสมไว้ตั้งแต่เริ่มเล่น เรามองว่า MMORPG เป็นอะไรที่โหดร้ายนะ มันทำให้เล่นแล้วติด โดยมีความหวังว่าตัวเองจะเลเวลสูงๆ

มาถึงจุดนี้แล้ว เราอยากแต่งนิยายเกมออนไลน์ค่ะ ไม่ใช่นิยายดราม่า ในเมื่อเราเป็นพระเจ้าในโลกของเราแล้ว เราก็ทำให้พวกเขาปรองดองกันซะสิ!

ก็ไม่ต้องเขียนเป็นเกมออนไลน์สิครับ ? เขียนเป็นแฟนตาซีแล้วได้พลังเทพนี่ยังจะดูสมเหตุสมผลกว่า ในเมื่อจะเขียนแนวหนึ่งๆ ก็ต้องยอมรับข้อจำกัดหรือลักษณะเฉพาะของแนวนั้นๆด้วย เพื่อให้มันสมกับเป็นแนวนั้นๆครับ

และเอาจริงๆ การใช้วิธี "ตัวร้ายเก่ง ตัวเอกกาก เลยให้พลังโกงๆกับตัวเอกอย่างไม่มีเหตุผลเพื่อให้ชนะตัวร้ายได้" นี่ เป็นแนวอื่น แม้แต่แฟนตาซีธรรมดานี่ยังจะโดนด่าเละเลยนะครับ เพราะมันมีวิธีอื่นที่สามารถทำได้อย่างน่าสนใจกว่านั้น และไม่ขอไปทีแบบนั้น (อาจไม่ใช่กับตลาดนักอ่านไทย อย่างที่ว่าไป)

ที่คุณพูดมานั้นถูกต้องครับ MMORPG ทำให้คนติดเพราะอยากเลเวลสูง แต่ถ้าสามารถโกงได้ หรือ "ติดบั๊ก" ขึ้นมาจริงๆ มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะเล่นต่อถูกไหมครับ ก็อย่างที่คุณพูดมาอีกนั่นแหละว่าเมื่อไปถึงช่วยท้ายเกมมันก็เล่นมาหมดแล้ว การ "ติดบั๊ก" (ในความหมายที่นิยายเกมออนไลน์ชอบใช้) เก่งเทพกว่าคนอื่น มันก็คือการไปถึงจุดนั้นเร็วกว่าปกติเข้าไปอีก เพราะเนื้อหาของเกมทำมาเพื่อให้คนปกติที่ไม่ติดบั๊กเล่น มันแทบไม่มีโอกาสที่จะ "ได้เจอเรื่องสนุกตื่นเต้นกว่าคนปกติเพราะติดบั๊ก" เลยครับ ยกเว้นเกมนั้นจะทำเนื้อหาที่ท้าทายกว่าปกติ ยากกว่าปกติให้คนที่ติดบั๊กเท่านั้นเล่น ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ เพราะคนติดบั๊กไม่ควรจะมีเยอะ ทำเนื้อหามาให้คนนิดเดียวเล่นเท่านั้นหรือ แล้วคนที่ไม่ติดบั๊ก ไม่ใช้บั๊กล่ะ ถ้าเขารู้เรื่องเนื้อหานั้น เขาจะรู้สึกยังไงที่เขาไม่อาจเข้าไปเล่นได้ คือการมี "บั๊ก" นี่ไม่สมกับการเป็นเกมด้วยประการทั้งปวงครับ

ไม่ว่าจะแนวไหน การมีบั๊กก็ทำให้สังคมในเกมแย่ลงทั้งนั้นครับ ถ้าแนวที่เน้นเลเวลไม่ได้เน้นฝีมืออย่าง MMORPG ดั้งเดิม คิดว่าคนโกงจะมาช่วยเหลือผู้เล่นใหม่ หรือร่วมมือกับผู้เล่นอื่นเพื่อเอาชนะอะไรสักอย่างหรือครับ ดีไม่ดีจะกลายเป็นเกรียนมาก่อกวนผู้เล่นอื่นด้วยซ้ำ เพราะเขาไม่มีอะไรจะทำ และไม่มีอะไรจะเสีย

ส่วนพวกเกมที่ต้องใช้ฝีมือส่วนตัวของผู้เล่น การมีบั๊กเทพ การโกงจนเทพ ก็ทำให้ฝีมือไม่พัฒนา ก็มีไม่กี่ทาง จะโกงไปตลอดแล้วเลิกเล่นเพราะมันไม่ท้าทาย โกงไปแล้วไปเกรียนผู้เล่นอื่นจนสังคมเสียเหมือนประเภทที่แล้ว หรือไม่ถ้าทางผู้ให้บริการแก้บั๊กโรคแบ็กตัวละคร เขาก็จะกาก สุดท้ายก็ไม่ได้ทำให้สังคมเกมดีขึ้นอยู่ดี

ยังไม่จบเรื่องบั๊กอีกหรือนี่? เข้าใจไหมคะว่าเราเปรียบเปรย สมมุติ น่ะค่ะ สมมุติ ซึ่งเราแค่อยากให้ลองมองในมุมนั้น มันไม่จำเป็นต้องติดบั๊กก็ได้ค่ะ ตัวเอกอาจจะเทพได้อย่างรวดเร็วเนื่องจากบังเอิญไปเจอไอเทมลับและกระหน่ำตีมอนสเตอร์ จะอะไรก็ว่ากันไป และในผู้เล่นมากมายมันก็น่าจะมีเพลเยอร์แบบนี้อยู่สักคน

นิยายดังๆที่ตัวเอกเทพเว่อร์อย่างนี้ก็มีให้เห็นกันดาษดื่น เขาแต่งให้คนที่อ่านงานของเขาได้อ่านอย่างสนุก ไม่ใช่แต่งให้คุณพอใจคนเดียวนะคะ ถึงคุณจะไม่ชอบ แต่ก็ยังมีคนที่ชอบอีกมาก คุณไม่มีสิทธ์ไปตัดสินจินตนาการของใครให้แคบลง เรื่องแบบนี้ให้นักอ่านเขาพิจารณาเอาเองดีกว่าค่ะว่า นิยายตัวเอกเทพเว่อร์เหมาะสมจะอ่านหรือไม่

เราเคารพในความคิดเห็นของทุกๆท่านเลยค่ะ รวมทั้งความคิดเห็นของคุณอัจฉราโสภิตด้วย กระทู้แบบนี้ ไม่มีความคิดเห็นไหนถูก ความคิดเห็นไหนผิด เพราะมันก็เป็นเพียงความคิดจากคนๆหนึ่งที่มาร่วมกันแบ่งปันเท่านั้น ขอบคุณมากค่ะ เราก็ไม่ได้ยึดติดว่าคนอื่นๆต้องเข้าใจเหมือนเรา ถึงความคิดเห็นไหนจะไม่ถูกจริต เราก็รับไว้ศึกษาอยู่ดี ถ้าไม่มีใครมาตอบความคิดเห็นเพื่อแย้งเรา เราก็ไม่แย้งกลับหรอกค่ะ

สุดท้ายนี้ก็ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท. สร้างสรรค์ผลงานดีๆต่อไปนะคะ

จะบั๊กหรือจะไอเทมลับก็ตามครับ มันคือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในเกมออนไลน์ในความเป็นจริงครับ เพราะเกมก็คือเกม เกมมีตรรกะ เกมสร้างมาเพื่อให้ผู้เล่นทุกคนเล่นได้อย่างเท่าเทียม หรืออย่างน้อยก็ใกล้เคียงกัน ไม่มีทางที่ผู้เล่นคนหนึ่งจะเจออะไรที่ทำให้เก่งเทพสุดๆ ขึ้นมาทันทีโดยคนอื่นตามไม่ทัน และถ้าเกิดแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ ก็มีกลไกป้องกันและแก้ไขอยู่แล้ว หรือไม่ผู้เล่นคนอื่นๆก็จะเลิกเล่นเกมนั้น

แล้วก็อย่างที่ว่า ไม่ว่าจะแนวไหน ตามหลักการเขียน ถ้าโยนความโกงใส่ตัวละครที่กากๆไม่มีอะไรเลยเพื่อจะเอาชนะให้ได้นี่โดนนักวิจารณ์ด่าเละแน่นอน (มีข้อยกเว้น แต่ไม่มาก)

แต่ก็อย่างที่ผมว่าไป คลาดนักอ่านไทยไม่ได้สนใจความสมจริงครับ เขาสนใจความเทพ ความโกง หน้าตา และอะไรทำนองนั้น นั่นทำให้มี "นิยายดังๆที่ตัวเอกเทพเว่อร์" ออกมากันดาษดื่นอย่างที่ว่า

อาจจะมองว่าเป็นการตัดสินจินตนาการ แต่นี่คือสิ่งที่ผมเห็นครับ เห็นมาหลายปีแล้วด้วย และเมื่อเปรียบเทียบกับตลาดนิยายหรือสื่อบันเทิงของประเทศอื่น (ที่ผมเห็นมาจริงๆก็ญี่ปุ่น) มันทำให้ตลาดนิยายไทยไม่ค่อยไปไหนครับ จะโทษคนเขียนก็ไม่ได้เต็มปากเพราะคนอ่านเราชอบแบบนี้ คนเขียนหลายคนเขาเขียนเพื่อค่าต้นฉบับ ก็ต้องเขียนในสิ่งที่ขายได้นั่นแหละ

ผมว่ามุมมองทั้งสองคนก็มีความเป็นไปได้

และสมเหตสมผลกันทั้งคู่

ในเกมออนไลน์ บั๊ก ย่อมถูกแก้ด้วยแพทซ์

แต่เท่าที่อ่านหลายๆเรื่อง เหมือนเกมจะเปิดและยิงยาวเลย ไม่มีอัพแพทซ์หรืออะไร

ในความเป็นจริง ความสมเหตสมผล ผู้พัฒนาน่าจะมีความเชี่ยวชาญมากกว่าผู้เล่นในเรื่องระบบ แต่กลับเป็นตัวเอกเองที่เก่งไปทุกอย่าง

ยิ่งอ่านหลายๆความเห็นก็ท่าว่าจะจริง ที่ว่าความเวอร์นั้นขายได้

แต่ดูๆแล้วมันก็คงไม่ใช่แนวๆที่ผมอยากเขียนอยู่ดี ถ้าจะเน้นศึกษาการบรรยายระบบเกม เห็นที่จะต้องเป็น นิยายจากโซนยี่ปุ่นหลายๆเรื่องที่บูมอยู่จริงๆ

คนนึงเถียงเรื่องนิยาย อีกคนเถียงเรื่องเทคนิค น่าจะมีคนกลางช่วยกันคุย

สำหรับผม นิยายต้องมีความสมจริง สมเหตุสมผลในตัวมันในระดับหนึ่งครับ

พูดว่าเกมออนไลน์ ก็ต้องทำให้มันเป็นเกมออนไลน์ ไม่ใช่อะไรก็ไม่รู้ที่บอกว่ามันเป็นเกมออนไลน์ครับ

เกมออนไลน์ไม่ได้มีแค่มอนสเตอร์ กิลด์ อัพสกิล เลเวล NPC หรือตัวเลขทั้งหลายเท่านั้น แต่มันมีลักษณะทางเทคนิคของสิ่งที่เรียกว่าเกมออนไลน์ด้วยครับ การแก้ไขบั๊ก การจัดการคนโกงหรือใช้ประโยชน์จากบั๊ก การปรับปรุงแก้ไขระบบของเกม เป็นธรรมชาติของเกมออนไลน์ (เอาจริงๆ เกมทุกประเภทนั่นแหละ แต่เกมออนไลน์เล่นกันได้หลายคน การโกงจึงเห็นชัดและไม่พึงปรารถนามากที่สุด) แม้แต่ธรรมชาติของ "บั๊ก" ก็ยังมีคนเข้าใจผิดๆกันเยอะแยะมากมายด้วยซ้ำ

แต่ก็อย่างว่า จะสนใจทำไมเนอะ คนอ่านเขาก็ไม่สนอยู่แล้ว ถูกจริตเขาเป็นใช้ได้

ถ้าจะเขียนนิยายสนุกกว่าตอนนี้ต้องเปลี่ยนลุคใหม่เลย นิยายเกมออนไลน์เรื่องเก่ายุคแรกๆกับตอนนี้แทบไม่ต่างกันเลย ถึงขายได้ในประเทศไทยก็ไม่น่าจะขายดีนอกประเทศ เพราะพล็อต ตัวละคร การเซตติ้ง มุกขำๆ และธีมที่คนไทยเขียนก็ไปยืมหรือลอกแนวคิดจากนิยายของต่างประเทศที่ดังกว่า ผมเห็นด้วยว่าควรสมจริงบ้าง แต่ถ้ามัวแต่ลอกแนวคิดของนิยายที่เขียนดีกว่า ก็ไม่ได้สนุกไปกว่าเรื่องอื่นหรอก

ส่วนบั๊ก ไม่ต้องดูเกมเก่าไกลๆหรอก ล่าสุด Friday the 13th The Game ว่างๆลองหาใน twitch ดูคนไลฟ์บ้าง พวกบั๊กที่ไม่ได้ทำให้ตัวเองเทพจะเป็นยังไง คุ้มค่าจ่าย 729 บาทรึเปล่า (ไม่ได้จะโฆษณา)

เอ ผมบอกตอนไหนว่าให้ลอกแนวคิดของนิยายที่เขียนดีกว่าครับ ?

เปล่า ไม่ได้แปลว่าลอกเรื่องอื่นแล้วสนุกขึ้น ผมแค่อยากออกความเห็นเอง

แต่ถ้าอยากจะให้นิยายเกมออนไลน์กลับมาสนุกคึกคักเหมือนยุคทองที่ MSO ยังไม่ตีพิมพ์ ต้องปฏิวัติตัวเองใหม่เลย เป็นตัวของตัวเองเพื่อแสดงจุดยืนชัดเจน

ตัวอย่างเช่น ผมได้แรงบันดาลใจ The King's Avatar เขียนโดย Butterfly Blue จึงอยากเขียนแนวเกมออนไลน์ แต่ต้องแน่ใจว่าผมไม่ได้เขียนเรื่อง The King's Avatar เขียนโดยผมเองไม่ใช่ Butterfly Blue พร้อมย้อมแมวเป็นชื่อเรื่องอื่น ถ้าเชื่อว่าจินตนาการไร้พรมแดน ไม่งั้น ถามคนอ่านหน่อยว่า The King's Avatar ของ Butterfly กับ The King's Avatar (ย้อมแมวเป็นชื่ออะไรไม่รู้) ของผม ใครเป็นที่น่าจดจำมากกว่ากัน พอจะนึกออก

ส่วนระบบเกมก็เขียนตามสมควรผ่านเนื้อเรื่องพอ ไม่ต้องยัดเยียด เพราะคนอ่านไม่ได้จะมาสอบเก็บคะแนนปลายภาคจากนิยาย (ใจจริงอยากจะเขียนแนว e-sport แต่ไม่มีอารมณ์เขียนแล้ว)

นิยายเกมออนไลน์มีเยอะมาก และหลายๆเรื่องก็คล้ายกันอย่างช่วยไม่ได้เพราะทุกอย่างต้องเป็นไปตามระบบ เริ่มที่เมืองเริ่มต้น ตีมอนสเตอร์ หาแรร์ไอเทม อัพสกิล อัพเลเวล แข่งขันกับตัวร้าย และถ้าให้ทุกเรื่องเหมือนเกมจริงๆกันหมด มันก็คงจะออกมาซ้ำๆซากๆ ไม่แปลกที่ผู้แต่งจะหาอะไรมาเสริมให้นิยายของตัวเองแตกต่างจากผู้อื่น เห็นด้วยกับคุณ Oregon Trail ว่าต้องฉีกกฎจากนิยายเกมออนไลน์เรื่องอื่นๆมันถึงจะโดดเด่นได้

เราไปลงดันเจี้ยนกับเพื่อน ตอนจับการ์ดไอเทมก็จับด้วยกัน เราได้แค่หินตีบวกเกรดต่ำ แต่เพื่อนได้ อาวุธแรร์ไป ถามว่าเราจำเป็นต้องรู้สึกว่าเพื่อนคนนี้มันโกงไหมคะ คำตอบคือไม่ เราก็แค่มองว่าเพื่อนมันโชคดีก็เท่านั้น ยกเว้นพวกขี้อิจฉาน่ะนะ ที่คิดว่าตัวเองไม่ได้ คนอื่นก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน

เรื่องที่เราแต่งก็แทบจะเล่นกับการแฮกระบบเลยด้วยซ้ำ การที่ทางบริษัทเกมจะรีบออกมาป้องกันมันแน่นอนอยู่แล้ว แต่ในกรณีที่เจ้าของเกมดันเป็นคนแปลกๆที่ชอบเล่นสนุกกับเหตุการณ์ใหม่ๆล่ะ เห็นไหมคะ เราสามารถหาข้ออ้างมาได้หมดแหละ เพราะนี่มันคือนิยาย ถ้าไม่สมจริงก็หาเหตุผลมารองรับให้มันสมเหตุสมผลซะก็สิ้นเรื่อง

นิยายที่จมปลักอยู่กับสังคมแบบเดิมๆ คนที่อ่านนิยายแบบนั้นก็ไม่ได้ข้อคิดที่จะเอามาพัฒนาสังคมให้ดีขึ้นหรอกค่ะ คิดวนๆได้แค่นั้น มีแต่จะซ้ำเติมกับสิ่งที่เป็นอยู่ "มนุษย์ก็แบบนี้แหละ"

ยังมีความคิดดีๆอีกหลายแง่มุมที่จะทำให้คนอ่านมองว่า "คนที่คิดได้แบบนี้ก็มีด้วย แล้วถ้าเราเป็นคนแบบนั้นล่ะ สังคมจะดีขนาดไหน" โดยเฉพาะพวกเด็กๆ(รวมเราด้วยนะฮ่าๆ) ที่ปลูกฝังสิ่งต่างๆได้ง่าย ถ้าเราเลือกที่จะเผยด้านดีให้เขาเห็น โตมาเขาก็จะเป็นคนดีค่ะ

ถ้าคุณคิดได้แต่ความเป็นจริง คุณก็จะได้อยู่กับความจริงนั้นตลอดไป แต่ถ้าคุณคิดนอกกรอบ ก็จะได้เจอกับอะไรอีกหลายๆอย่างที่ตัวคุณก็นึกไม่ถึงว่า "มันมีวิธีแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย"

เรื่องนี้ก็ชอบนะครับ ดูอนิเมะแล้วซื้อเล่มต่ออ่านเลย ชิโระกับน้องสาว พระเจ้าปลอมตัว

เอ๋!? มีเป็นเล่มขายด้วยเหรองับ ภาษาอะไรน่ะ

NGNL มีเป็นเล่มแปลไทยขายค่ะ ที่ Se-ed มีขายค่ะ