ผมเขียนนิยายเเปลกไปมั้ย

เราว่านิยายจริงๆไม่ควรเอาป้ายชื่อไปแขวนใว้ด้านหน้านะคะ เพราะไม่ใช่บทละคร

ควรเขียนเป็นแบบที่สองมากกว่า

ตาม คคห.1 เลยครับ เพราะนิยายจะเน้นบรรยาย ไม่เหมือนบทละครที่มีชื่อกำกับ

บทละคร กับนืยาย คนละแบบกันครับ

ผมเขียนนิยายเเปลกไปมั้ย

.....

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

อ่านจบต้องปล่อยฮาเลยด้วยค่ะ

เทคนิควิธีคิด...คำพูด...ของตัวละคร...

การใช้คำ...มีลูกล่อ ลูกชน...

...ทั้งที่ตัวละครจะให้ความรู้สึกว่ามีบุคคลิกทีเอ่อๆด้วยนะคะ( คือ นายประหยัด 555)

แต่อ่านออกมาแล้วทำให้หัวเราะได้ เป็นความบันเทิงที่ใช้ได้...ค่ะ

อ่านแล้วรู้สึกว่าผู้ที่ใช้วิธีเขียน...มีทักษะการใช้การวางแผนเหตุการณ์...การเล่าเรื่อง ดูมีเทคนิคที่ดีมากค่ะ

สวัสดีค่ะ

อยากบอกคุณว่า...คุณมีศิลป์...ในการสร้าง...ศิลปะ...แขนงนี้...อย่างเห็นได้ชัดเจนค่ะ

เจ้าของเม้นต์รู้สึกว่าคุณมีพรสวรรค์ค่ะ

"ผมเขียนนิยายเเปลกไปมั้ย"...คำว่าศิลป์ หรือศิลปะ คืองานสร้างที่ถูกสร้างขึ้นด้วยจินตนาการอันไร้ซึ่งกรอบ และไร้ขอบเขต...นั้นเป็นความจริงนะคะ

เพราะฉนั้น...วิธี หรือเคนิคที่คุณใช้...นี้...อาจจะแตกต่างจากนักเขียนคนอื่นๆ...แต่ทั้งหมดนั้น...อ่านแล้วให้ความเป็นศิลป์...แบบลงตัว...อ่านแล้วให้ความสนุกได้ ทำให้เกิดอารมณ์หัวเราะได้ด้วย...

...ทำให้ผู้ที่อ่านระลึกไปถึงตัวตนของคนเขียน...ได้ด้วยว่า...คุณเขียนได้แปลก แต่ดี ค่ะ

แม้จะเป็นบทสนทนาที่ดูจะสั้นๆระหว่างตัวละครก็ตามที แต่อ่านแล้วให้ความรู้สึกสนุกสนาน...เพลิดเพลิน และคุณยังสามารถทำให้เห็นความเป็นศิลป์...ได้เด่นชัด ในศิลปะแขนง...นี้(ในเสี่ยววินาทีสั้นๆที่ได้อ่าน...นั้น)ค่ะ

เป็นกำลังใจให้...กับงานเขียนของคุณต่อๆไปด้วยค่ะ

ลองเขียนบรรยายลักษณะหน้าตา ท่าทาง หรือความรู้สึกเวลาพูดออกมาด้วยสิคะ น่าจะช่วยได้เยอะ

เช่น

"ไงเพื่อนไม่เจอกันนาน เป็นยังไงบ้าง" ไก่เอ่ยทักเพื่อนทันทีที่เห็น หลังจากไม่เจอกันนานเพราะได้ข่าวว่าป่วย ทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย

"ก็ยังไม่หายนะ ยังตัวร้อนอยู่บ้าง" ประหยัดตอบกลับด้วยท่าทางกวนๆ ตามนิสัย สวนทางกับคำว่าไม่สบายจนคนทักถึงกับหมั่นไส้

"กวนทีนละเอ็ง"

ไม่ควรเขียนแบบบทละครค่ะ ตามที่ คคห.1 เลยยยย

แล้วแต่คนแต่ง ปัญหาจริงๆ ไม่ใช่สำนวนนะ แต่เป็น "ทำยังไงที่ทำให้คนอ่านแล้วเข้าใจ และสนุกไปกับเรื่อง"

แต่ผมว่าบทสนทนาอันแรก ควรใส่กิริยาท่าทางของตัวละครลงไปหน่อยก็ดีนะ มันจะได้ดูเป็นธรรมชาติ อย่างเช่น

นายไก่เดินท่าทางเหมือนนักเลงกวนโอ๊ย เมื่อเข้าใกล้เพื่อนที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ ตะโกนทักออกมาราวกับตั้งใจให้อีกฝ่ายตกใจเล่น "ไงเพื่อน ไม่เจอกันนาน แกเป็นยังไงบ้าง"

อย่างนี้เป็นต้นครับ ผมคิดว่ามันอ่านแล้วพอทำให้ไหลลื่นบ้าง