นางเอกที่ถูกตัวร้ายข่มขืน
ตั้งกระทู้ใหม่
ทำให้เราอยากขุดเรื่องคาใจมาถามอีก5555
คือนิยายเรานางเอกมีปมสองเรื่องค่ะ เรืื่องแรกไม่เกี่ยวกับเนื้อหากระทู้จะขอข้ามไป
เรื่องที่สองคือ เคยถูกข่มขืนตอนเรียนมหาลัย
แล้วทีนี้นางเอกเป็นคนที่ค่อนข้างปล่อยวาง รับความจริงได้ ถึงจะมีแผลลึกๆในใจก็เถอะ
แต่เราอยากถามในฐานะผู้หญิงนะคะ คุณจะรู้สึกว่าตัวเองสกปกรก ไม่คู่ควรกับพระเอกรึเปล่า
ในใจจะหน่วงไหม จะเป็นยังไง คิดเห็นยังไงช่วยเม้นไว้เลยนะคะ
เอาความรู้สึกผู้หญิงตรงๆเลยค่ะ เราจะได้นำมาปรับใช้กับตัวละครของเรา
๑จันทร์หอม๑
4 ก.ย. 60 เวลา 22:47 น.
8,933
views
6 ความคิดเห็น
ขอตัวช่วยค่ะ
นางเอกอายุเท่าไร พื้นเพครอบครัวเป็นยังไง พระเอกเป็นใคร ครอบครัวพระเอกเป็นแบบไหน พระเอกทรีตนางเอกยังไง
*เพิ่มเติม* คนร้ายเป็นใคร แล้วตอนที่เรื่องดำเนินอยู่ คนร้ายวนเวียนใกล้ตัวนางเอกหรือไม่
นางเอกอายุยี่สิบสองค่ะ เรียนปีสี่ เป็นลูกเมียน้อยที่-แล้วอยู่กับพ่อ
แม่เลี้ยงแล้วก็พี่ชายต่างแม่ (พี่ชายคือคนที่ข่มขืนค่ะ)
พ่อนางเอกจะปกป้องลูกได้แค่ระดับนึง เพราะเกรงใจภรรยาหลวง
พี่ชายต่างแม่จะเป็นประเภทอัจฉริยะที่ติดโรคจิต เมินเฉยกับน้องสาว
แต่จริงๆแล้วรักน้อง(รักในแง่ชู้สาวนะคะ)
นางเอกเหมือนจะชีวิตเศร้า แต่ไม่ใช่คนเก็บกดค่ะ เพราะมียาย(แม่นม)
คอยดูแล รักและเอาใจใส่ คอยสอนธรรมะดีๆให้ กล่อมให้นอนทุกคืน
พระเอกเป็นคนดีค่ะ ดีมาก อบอุ่น เข้มแข็งแต่อ่อนโยน
นิสัยจะคล้ายๆนางเอกในแง่ของการปล่อยวางค่ะ พื้นฐานครอบครัวพระเอกอบอุ่นมาก
เป็นตัวละครที่มีธรรมะสูงคนนึงเลย
เรื่องทรีตนางเอกนี่พระเอกไม่รู้ค่ะว่านางเอกถูกข่มขืน และเนื่องจากเรายังกำหนด
ความรู้สึกนางเอกไม่ได้ว่ามีแผลในจิตใจลักษณะไหน เลยไม่รู้จะเขียนช่วง
พระเอกรู้ยังไงค่ะ
คนร้ายจะกลับมามีบทตอนนางเอกอายุยี่สิบเจ็ดค่ะ ทั้งนางเอกทั้งคนร้ายจำกันและกันได้
เพิ่มเติม:พระเอกนางเอกเป็นแฟนเก่ากันสมัยมหาลัยค่ะ
วันที่พระเอกกับนางเอกเลิกกันนั่นคือวันที่นางเอกโดนข่มขืนค่ะ
-
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ^^
เรื่องเริ่มที่อายุ 22 เนอะ
ที่จริงจิตใจของนางเอก แล้วแต่คนเขียนจะ design นะคะ เราแค่เสนอความคิดตามมุมมองของเราแล้วกันค่ะ
ในเรื่องของการทำใจ การปลง มันมีได้หลายระดับ ประสบการณ์ชีวิตที่ได้พบเจอคนยังน้อย (แม้ว่าจะเจอเรื่องหนักมาไม่น้อย) การปลงอาจจะอยู่ในระดับสัญชาตญาณเอาตัวรอดของมนุษย์ บางคนสิ่งแวดล้อมบังคับให้ต้องมองโลกในแง่ดี ไม่อย่างนั้นจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้ คงฆ่าตัวตายไปแล้ว การมองโลกในแง่ดีของคนอายุยังไม่มาก อาจจะก้ำกึ่งระหว่างหลอกตัวเองให้คิดในแง่บวก หรืออาจจะมาจากการเมินเฉยต่อสิ่งที่มากระทบจิตใจ (บอบช้ำจนชินชา สร้างกำแพงไม่ให้ตัวเองรู้สึกอะไรเพื่อเป็นเกราะป้องกันตัวเอง) หรือ อาจจะปลงด้วยความเข้าใจโลกจริงๆ (คนที่มาถึงจุดนี้ เท่าที่เคยเห็น หลายครั้งที่เจอมักเป็นคนที่เผชิญหน้ากับความตายนะคะ)
คนเขียนอาจจะต้องปูพื้นให้นางเอกดูค่ะว่าการ 'ปล่อยวาง' ที่ว่านั่นอยู่ในประเภทไหน อยู่ในระดับไหน
ถ้าเป็นสองประเภทแรก โอกาสที่จะปฏิเสธพระเอกมีสูงมาก คือ การทำใจเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ไม่ได้หมายรวมถึงการไม่แคร์ว่าคนอื่นจะคิดกับตัวเองยังไง ยิ่งถ้าเป็นคนที่รักด้วยแล้ว เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะคิดในทำนองว่า พระเอกน่าจะควรคู่กับคนที่ดีกว่าตัวเอง (ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะไม่คิดแทน แต่พอดีพระเอกเป็นคนที่รัก เลยคิดมากเป็นพิเศษ)
ยิ่งถ้าด้วยระดับอายุเท่านี้ ยังไม่พบเจอคนในสังคมมากนัก ทำให้มุมมองในเรื่องคุณค่าของคนมีหลายมุมยังน้อยอยู่ เพิ่งเรียนจบ เผลอๆ เกรดยังเป็นสาระสำคัญของชีวิต ยิ่งทำให้มีโอกาสคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับพระเอก
แต่นี่พูดถึงในช่วงอายุ 22 นะคะ เมื่อเวลาผ่านไป เห็นโลกมากขึ้น ได้เรียนรู้คุณค่าของคนในหลายแง่มุมมากขึ้น (เช่น ตำแหน่งหน้าที่การงาน ความสามารถในการทำงาน ความสามารถในการหาเงิน ความกตัญญู ความเมตตาแบ่งปัน ฯลฯ) การทำใจยอมรับจะค่อยๆ พัฒนาขึ้นไปตามลำดับได้ค่ะ
ถ้าปลงแบบที่เห็นความจริงของชีวิต (ซึ่งเรามองว่าน่าจะมาไม่ได้ขั้นนี้) ประเภทนี้จะมีความกล้าในการเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ที่เคยเกิด แต่ทีนี้เผชิญหน้ากับเหตุการณ์นั้นอาจจะทำได้ แต่กล้าเผชิญหน้ากับปัญหาที่พระเอกอาจจะถอยห่างหรือเปล่า เป็นอีกเรื่องหนึ่ง พูดง่ายๆ คือ อาจจะทำใจในสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ไม่ได้คิดว่าตัวเองสกปรกแบบนั้น แต่ทนได้หรือเปล่าหากว่าพระเอกจะรับตัวเองไม่ได้ รับได้ไหมหากว่าพระเอกจะถอยห่างจากตัวเองไป
ทั้งหมดไม่ว่าปลงแบบไหนในความคิดเรา คือ เป็นไปได้ว่าจะคิดแทนพระเอก แต่สองแบบแรกอาจจะถอยห่างมาเองแบบไม่ถาม (คือ ตัดสินไปแล้วว่าตัวเองไม่คู่ควร) แต่แบบหลังสุดอาจจะออกแนวประวิงเวลาบอก (คือ เห็นคุณค่าตัวเอง แต่ไม่แน่ใจว่าพระเอกคิดยังไง) หรืออีกทีคือ แฟร์ๆ เผชิญหน้ากับทุกปัญหาไม่ว่าจะอดีตตัวเองหรือปัญหาปัจจุบันที่พระเอกอาจจะรับไม่ได้
มีทางเลือกหลายทางให้คนเขียน ลองออกแบบดูแล้วกันค่ะ
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ตอนแรกเราอ่านก็ยังไม่ค่อยเข้าใจค่ะ เลยอ่านทวนซ้ำหลายๆครั้ง
เพิ่งรู้ว่าการปล่อยวางมันต้องมีหลายระดับ แล้วต้องย่อยออกมามากกว่านั้นให้เข้ากับสิ่งแวดล้อม
สถานการณ์ และ สภาพปัจจุบันที่เป็น
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ เหมือนเรา deep ลงไปในจิตใต้สำนึกของตัวละครเลย
ตอนนี้เราเขียนภาพรวมความรู้สึกนางเอกออกมาเป็นรูปเป็นร่างแล้วค่ะ
อาศัยอ่านความคิดเห็นคุณบ่อยๆ แล้วนำมาปรับเข้าไปทีละนิด อยากให้ละเอียดมากที่สุด
ยิ่งอ่านเม้นคุณก็ยิ่งต้องตีโจทย์พื้นเพนางเอกให้แตก ว่าจริงๆแล้วเธอปล่อยวางเพราะอะไรกันแน่
อาจจะเป็นเพราะสภาพที่เจอบีบให้คิดบวก ความคิดบวกอาจไม่ได้มาจากข้างในจริงๆ
จิตใต้สำนึกเลยยังฝังรอยแผลอยู่ น่าจะประมาณนี้ค่ะ
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ เราอ่านซ้ำเป็นสิบรอบแล้ว5555 คิดว่าเข้าใจในสิ่งที่จะเขียนมากขึ้นแล้วค่ะ
ขอบคุณนะคะ^^
อ่า เป็นสิบรอบเลยหรือคะ เขียนรวมๆ เลยอ่านยากไปหน่อย ขอโทษด้วยนะคะ ^^"
ที่จริงปฏิกิริยาพวกนี้จะบอกว่ามีหลายระดับคงไม่ใช่ น่าจะบอกว่ามีหลายแบบมากกว่า แต่เท่าที่นึกออกตอนนี้ก็ประมาณนี้น่ะค่ะ สังเกตเอาจากประสบการณ์ ไม่ได้มีอะไรอ้างอิงหรือรับรอง แต่เสนอไว้เป็นทางเลือกให้คนเขียนในการออกแบบตัวละครแล้วกันนะคะ
เขียนเข้าใจค่ะ แต่เรางงเอง555 แล้วค่อนข้างจริงจังเพราะมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนของผู้หญิงค่ะ
เลยต้องทำการบ้านจุดนี้หน่อย เพราะมันจะจินตนาการอย่างเดียวก็ไม่ได้ มันจะเป๋
อาศัยอ่านความเห้นทุกๆเม้น อ่านทวน แล้วนำมาปรับเอาค่ะ ขอบคุณนะคะ^^
แล้วทีนี้นางเอกเป็นคนที่ค่อนข้างปล่อยวาง รับความจริงได้ ถึงจะมีแผลลึกๆในใจก็เถอะ
แต่เราอยากถามในฐานะผู้หญิงนะคะ คุณจะรู้สึกว่าตัวเองสกปกรก ไม่คู่ควรกับพระเอกรึเปล่า
ในใจจะหน่วงไหม จะเป็นยังไง
-------------------------------------------
ถ้านางเอกเป็นอย่างที่ว่า คิดว่าน่าจะเป็นคนที่เห็นคุณค่าของตัวเองในระดับหนึ่ง
และถ้าเป็นคนที่รับความจริงได้ ก็คงจะไม่คิดในทำนองว่าตัวเองสกปรกหรือไม่คู่ควรกับใคร
เพราะคงจะผ่านการปลอบใจตัวเองมาอย่างหนักหน่วงแล้ว ว่านั่นเป็นเพียงเรื่องเลวร้ายที่เคยเกิดขึ้น
แม้จะยังทำให้ใจเจ็บแปลบในบางครั้งก็ตาม
และเธอก็ยังคงเป็นคนเดิมเหมือนที่เคยเป็น ไม่ว่าจะมีอะไรที่เคยเกิดขึ้นกับเธอก็ตาม
คิดว่าพระเอกควรจะมีบทบาทสำคัญต่อจิตใจนางเอกมากทีเดียวค่ะ
เพราะเป็นคนที่จะช่วยให้นางเอกลดความเจ็บปวดต่อเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้น
และเธอก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมเหมือนที่เคยเป็น ไม่ว่าจะมีอะไรที่เคยเกิดขึ้นกับเธอก็ตาม
โห..คุณเข้าใจตัวละครมากกว่าเราอีกค่ะ เริ่มจะเห็นภาพนิดๆแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ^^
// พระเอกเหมือนแสงสว่างเลยค่ะ แต่พระเอกไม่รู้ค่ะว่านางเอกถูกข่มขืน
เราเห็นด้วยกับ คห 2 ค่ะ ตรงที่บอกว่าหากนางเอกเป็นคนที่ปล่อยวางอะไรๆได้ง่าย เข้าใจอะไรได้ง่าย รักและเคารพตัวเองมากพอ นางเอกคงไม่คิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับพระเอกกระมัง ทว่าคงจะมีบางโมเม้นต์ที่อาจยังรู้สึกหลอน เพราะการถูกข่มขืนมันเป็นเรือ่งที่รุนแรงนะคะ ต่อให้คนที่บอกว่าปล่อยวางและเข้าใจอะไรได้ง่ายมากแค่ไหน รอยแผลเป็นในใจก็คงไม่อาจจางหายไปหมด
และขอนุญาตนอกเรื่องนิดหนึ่งนะคะ เข้าใจว่าเรื่องที่นางเอกเคยโดนข่มขืนมันต้องเป็นประเด็นสำคัญของนิยาย เป็นปมที่ทำให้เรื่องเดิน ดังนั้นหากนางเอกปล่อยวางได้ง่ายๆ ปมนี้จะสำคัญอย่างไรกับนิยายเรื่องนี้เล่า?
ถ้าพระเอกกับนางเอกเคยคบกันมาก่อน นางเอกถูกข่มขืนในวันที่เลิกกันกับพระเอก มันจะไม่มีแว้บเข้ามาในหัวของนางเอกบ้างหรือว่า เอ๊ะ ถ้าวันนั้นเราไม่เลิกกัน บางทีฉันอาจไม่ต้องถูกข่มขืน? ความรู้สึกของนางเอก ที่มีต่อพระเอกมันจะมีบางโมเม้นต์ที่แบบออกขมๆเฝื่อนๆบ้างไหมนะ?
แล้วพระเอกล่ะ หากเขารู้ความจริงเขาจะคิดบ้างไหมนะว่า ตัวเองปกป้องผู้หญิงที่ตนรักไม่ได้? ตัวเองมีส่วนที่ทำให้นางเอกโดนขมขื่น? หรือเขาจะคิดว่า เออๆ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ไม่เป็นไร อย่าโทษตัวเองแล้วเริ่มต้นใหม่..
อันนี้ก็ลองไปคิดดูค่ะ...
เราคิดว่า จขกท ต้องหาคำตอบให้ได้ก่อนว่า ทำไมเรื่องนี้ต้องให้นางเอกถูกคนร้ายข่มขืน มันสำคัญกับเรื่องยังไง...จากนั้นการวางจุดยืนของคาแรกเตอร์ก็คงจะไม่ยากอะไร (คหสต)
สู้ๆนะคะ :)
edit: เพิ่มเติม
ใช่เลยค่ะ ปมนี้มีส่วนสำคัญกับเนื้อเรื่องมาก เราถึงไปต่อไม่ได้เพราะติดตรงนี้TwT
คือเราขอไม่ตอบนะคะว่าทำไมนางเอกถึงโดนข่มขืน เผื่อรีดเดอร์ของเรามาอ่าน
แล้วจะเป็นการสปอลย์ค่ะ เพราะมันเป็นจุดสำคัญและขาดไม่ได้เลย เป็นตัวเฉลยบางอย่างค่ะ
อย่างที่คุณบอกเลยค่ะ ต่อให้เป็นคนปล่อยวางมากแค่ไหน รอยแผลไม่มีวันให้ไปแน่นอน
มันต้องมีขมๆ เฝื่อนๆ หนาวๆ บ้าง ซึ่งตรงนี้เราเข้าไม่ถึงตัวละครค่ะ
เราเข้าไม่ถึงว่ามันจะเจ็บปวดแค่ไหน เลยอยากได้ความเห็นจากเพื่อนๆในนี้ค่ะ
ในฐานะที่เป็นผู้หญิง ถ้าถูกพี่ชายต่างแม่ข่มขืนในวันที่เลิกกับแฟน
จะรู้สึกบอบช้ำใน 'ลักษณะ' ไหน
และเมื่อผู้ชายสองคนนั้นกลับเข้ามาในชีวิตอีก จะเป็นยังไง
ส่วนพระเอกเราว่าเขาเป็นคนดีที่ผู้หญฺิงน่าจะไม่ชอบเท่าไหร่ค่ะ555
เพราะเขาคงจะปลอบ ปล่อยมันไป ชี้ให้เห็นว่าเรื่องผ่านมาแล้ว
เป็นตัวละครที่ไม่หึงให้ฟิน ไม่โวยว่านี่แฟนเก่าฉันอย่าแตะ
เป็นคนนิ่งๆแต่คิดอะไรข้ามไปข้างหน้าคนอื่นหนึ่งเสต็บ ทำนองนี้ค่ะ
ตรงที่คุณบอกว่า โดนข่มขืนในวันที่เลิกกับพระเอก อึกกก เราจุกเลย5555
เหมือนสร้างบ่วงไว้รัดคอตัวเอง ToT
แน่นอนว่าการถูกข่มขืนในวันนั้นมันจะมีเอฟเฟกต์ต่อตัวละครสามตัวนี้ ทั้งพระเอก
นางเอก ตัวร้าย เราจะพยายามวางจุดยืนคาแรกเตอร์นะคะ
ขอบคุณมากเลยค่ะ ชอบคำเสนอแนะมากๆ
แต่ปัญหาเราก็คือเรื่องเดิมค่ะ เรารู้จักนิสัยนางเอก พระเอก ตัวร้าย
แต่เราเข้าไม่ถึงความบอบช้ำของนางเอกค่ะ พอเข้าไม่ถึง
เลยมาลงรายละเอียดในส่วนอื่นๆไม่ค่อยได้
แค้น และเกลียดชังค่ะ
ทั้งเกลียดพี่ชายคนนั้น เเละเกลียดตัวเองอ่อนแอ
มันจะฝังอยู่ในหัว ว่า ทำหมวันนั้นเราถึงไม่พยายามมากกว่านี้ ทำไมถึงยอมมัน บลาๆ
แล้วในกรณีที่เราตกเป็นเบี้ยในบ้าน ทำอะไรไม่ได้ เราก็มีเเค่ทางเดียวนั่นคือเมินพี่ชายต่างเเม่คนนั้น ไม่มองหน้าไม่พูดด้วย คิดซะว่ามันตายไปเเล้วเเละไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
จะเรียกยังไงดีอ่ะ แบบ ถึงจะเป็นคนเรื่อยๆสบายๆ เเต่มีเเค่เนื่องนี้เท่านั้น ที่ต่อให้ตายก็จะเเค้นมันไปตลอด
ไม่ได้ถึงกับปล่อยวางเลย เเต่ถ้าเรามีโอกาศเอาคืน เราทำเเน่
เพราะยังไงในสายตามัน เราก็อาจจะเป็นเเค่ขยะที่มันเอาไว้คอยระบายอารมณ์เฉยๆ
อินเนอร์มาเต็ม =A=
ปล. นี่เป็นกรณีที่เราไม่รู้ว่าพี่ชายต่างเเม่จริงๆเเล้วชอบเรานะคะ
เเต่สุดท้ายมันมาขอร้องอ้อนวอนกราบเท้า สารภาพว่าชอบมาตลอดไรงี้ อาจจะใจอ่อนก็ได้ เเต่ก็ขอเอาคืนใฟ้สาสมที่ทำเราเจ็บมาตลอดก่อน
อ่อเพิ่มเติมนิดนึงนะค่ะ
ชีวิตหลังจากนั้น เเน่นอนว่าไม่ได้ทำตัวมืดมนเป็นสาวอมทุกข์แน่นอน ใช่ชีวิตปกติเลย
เพราะเราไม่อยากให้ เซ็กซ์สกปรกๆเเบบนั้น มาฉุดให้เราจมปลักอยู่ที่เดิม
จะไปเรียนยูโด คาราเต้ มวย บลาๆ มาปกป้องตัวเอง
ถึงพี่ชายต่างเเม่เรามันจะหล่อหบาดฟ้ามาดินเเค่ไหน เเต่คนมันเกลียดเข้ากระดูกดำไปเเล้วอ่ะ เพราะงั้น ชาตินี้ทั้งชาติ อย่าหวัฃญาติดีกันเลยยย
เม้นนี้ช่าง...มีความอินสูงมาก 5555555
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ เป็นอีกมุมมองที่เราคิดไม่ถึงว่าจะแค้นขนาดนี้ ลืมไปเลยว่าส่วนลึก
ยังไงก็ต้องเจ็บใจจนอาจโกรธแค้น อาจจะมีกรธตัวเองหน่อยๆด้วย การทำเหมือนอีกฝ่าย
ตายไปแล้วคงเป็นอีกมุมนึงที่เรายังไม่เคยมองค่ะ ขอบคุณสำหรับมุมมองใหม่ๆนะคะ^^
ไม่น่าเชื่อว่าจะเกลียดได้มากขนาดนี้ มากขนาดไปเรียนศิลปะป้องกันตัว5555
เป็นคอมเม้นที่น่ารักมากค่ะ เราได้เรียนรู้จิตใจของผู้หญิงหลายแบบมากขึ้นด้วย
จะนำไปปรับใช้นะคะ
แล้วก็ยังฮาที่บอกว่าต่อให้มันมากราบเท้าสารภาพอ้อนวอน ก๊าก5555
คนอย่างพี่ชายนางเอกคงไม่ทำแบบนั้นค่ะ รักแต่ไม่บอก /น่าตบมั้ยล่ะ
แล้วก็หล่อหยาดฟ้ามาดิน5555 ใช่ค่ะ หล่อมาก หล่อกว่าพระเอกเลยด้วยซ้ำ/แต่เลวกว่าหลายขุม
ควรคิดซะว่า ถึงแม้ว่าเคยเต็มใจมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายมาก่อน ( แต่ไม่ถึงขนาดเปลี่ยนคู่นอนบ่อยเป็นว่าเล่น) ก็ยังไม่ใช่เรื่องผิดที่จะไม่คู่ควรกับพระเอกแต่อย่างใด
( คำว่า "เต็มใจ" นี่คือยิ่งกว่า "ยินยอม" นะ ไม่ใช่แค่ยอมๆ แต่ชอบใจ และอยากจะทำด้วย )
การถูกข่มขืน ไม่ได้เกิดจากการกระทำด้วยความสมัครใจของตนเอง จึงไม่ใช่ความผิด หรือตราบาป แต่อย่างใดเลย
ขอบคุณนะคะสำหรับความเห็น^^
เราเพิ่งเขียนฉากนี้เสร็จค่ะ ออกแบบตามที่คุณบอกเลยว่านางเอกไม่ได้รู้สึกตัวเองสกปรก
แต่แคร์ว่าพระเอกจะมองตัวเองแบบไหน และยังหลงเหลือรอยแผลในใจแค่นั้นเอง
ไม่เลย เรามีความรักและจริงใจให้กันแล้ว จะผ่านมายังงัยก้อรัก เพื่อนเรามีแฟนมาแล้ว โดนข่มขืน ผืนนาพังเสียหายมาก เรายังรักเขามากเลย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?