มาๆ เรามาแต่งนิยายต่อจาก คห. บนกันเถอะ (กระทู้ผ่อนคลาย)

ฤาษีที่เห็นดังนั้นก็แค่นหัวเราะ เขาได้ตอบกลับไปด้วยนํ้าเสียงแหบแห้งว่า

"แล้วเจ้าสนใจคนแก่อย่างข้าไหม?"ฤาษีเลียริมฝีปาก

"คะ... คะ คะ คือ ผมยืมนาฬิกาเพื่อนมา ต้องรีบเอาไปคืนครับ" เด็กหนุ่มกล่าวเลิ่กลั่กกับนักบวชผู้แก่กว่า แล้ววิ่งออกมาทันที

ทว่าเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เขาก็ต้องผงะอย่างตกใจ

"นะ... นี่มัน ซากเสือดำนี่" เขากลั้นเสียงกรีดร้อง พิจารณาซากของสัตว์ป่าสงวนที่ดูราวกับว่าเพิ่งตายมาไม่นาน คิดอย่างหวั่นวิตกว่าควรทำอย่างไรดี รู้สึกถึงหยาดเหงื่อชื้นๆ ซึมออกมาที่ไรผมและกรอบหน้า

เด็กหนุ่มมีสีหน้าหวาดวิตกอย่างเห็นได้ชัด เขาหวาดกลัวอย่างสุดขีด จนได้จำจากที่แม่สอนว่าเสือดำเป็นสัตว์สงวนเจอคนฆ่าต้องแจ้งเจ้าหน้าที่

"ชะ...ช่วยด้วยครับ ฤาษีเค้าฆ่าเสือดำ!!!"

เจ้าหน้าที่ได้ฟังดังนั้น ก็ได้แต่ยิ้มอย่างมีเลศนัยผ่านสายพร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ

"ฤาษีเค้ารวยมากครับ จับไม่ได้"

หลังจากจบเสียงพูดเจ้าหน้าจึงกดตัดสายทันที ทิ้งให้เด็กหนุ่มยืนนิ่งอยู่ตรงปลายสาย

ทำไมมันวกเข้าเรื่องการเมืองตลอดเลยฟะะะ 5555

หลังจากที่ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่ได้สักพัก จึงเดินวกกลับไปหาฤาษีเมื่อครู่พร้อมโวยวาย

"ท่านฤาษี ท่านฆ่าเสือดำเช่นนี้ได้อย่างไร! รู้ไหมมันผิดกฏหมายนะท่าน!"

"ใครก็จับข้าไม่ได้ร๊อกกก มีเงินซะอย่าง เอาเงินอุดๆปากพวกวุ่นวายแค่นี้เดี๋ยวเรื่องก็เงียบ แค่นี้ก็เรียบร๊อยยย"

ชายหนุ่มกอดอก "ถ้าอย่างนั้น ผมจะไปฟ้อง DSI"

ฤาษียิ้มแห้ง "DSI ที่เคยค้นธรรมโกยน่ะรึ โอย ... ไม่ไหวๆงานนี้ต้องหนี" เพียงเท่านั้นฤาษีก็รีบร่ายคาถา

"ชิตังเม โป้ง! จงหาย~ แล้วเจอกันใหม่นะพ่อหนุ่ม~"

เห็นเข้าเรื่องการเมืองเลยเอามั่ง 55555 //ปล.ถ้ามาเยี่ยมอย่าลืมน้ำกระเจี๊ยบ...

ฤาษีวาร์ปมาโผล่ที่งานของBNK48 ที่กำลังจะจัดการเลือกตั้ง โอตะมากมายหลั่งไหล่มาจากทุกมุมแห่งประเทศเทยมาเพื่อลงคะแนนเสียงให้กับเมมเบอร์ที่ชื่นชอบ ใครจะเป็นเซ็มบัตสึเพลงที่ 44!! ใครจะเป็นเซ็นเตอร์ตัดสินที่การเลือกตั้งนี้

แต่ แต่ แต่!!

มีคนที่คาดไม่ถึงปรากฎตัวขึ้นมาร่วมด้วย ไม่สิ เขาคนนี้ไม่ได้ว่าร่วม แต่มาคัดค้าน

"ใครจะมาเลือกตั้งตอนนี้!!" ตูตู่จัง แห่งวงMo44ส่งเสียงดัง เหล่าโอตะส่งเสียงฮือฮา เซนเตอร์แห่งวงmo44ในตำนานคิดจะทำอะไร!?

"ฉันจะทำให้การเลือกตั้งนี้เลื่อนไปปี 6X!!"

เราชอบขนมจีนน้ำเงี้ยวนะคะ ทุกคน

สิ้นประกาศิตของตูตู่จังแห่งวงMo44บนเวที เหล่าโอตะด้านล่างก็สลายตัวเสมือนผึ้งแตกรัง หลายคนที่ไม่พอใจทำอะไรไม่ได้นอกจากไปก่อม๊อพเล็กๆบนเวปไซต์พันจิ้บ

ส่วนฤาษีที่ยืนเก้กังหน้าเวทีกำลังขบคิดพลางลูบหัว(ไม่มีผม)ไปมา ว่าเหตุใดตนจึงวาร์ปมาที่งานBNK48 แทนที่จะเป็นจานบินส่วนตัวสีทองอร่ามของตน

พลันเขาก็สะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นชายหนุ่มคนเดิมโผล่กลางเวทีเคียงคู่ตูตู่จัง พร้อมแสงระยิบระยับจากนาฬิกาตั้งแต่ข้อมือไปถึงต้นแขน

โอ้! ทำไมมันเยอะจัง ทำไมมันเยอะกว่าชาวบ้านเขา!!

ตูตู่จังเห็นแววตาตื่นตะลึ่งของคนรอบงาน จึงเอื้อมมือโอบไหล่ชายหนุ่มมาแนบตัวราวหวงแหน เขาสาดสายตาอ้อนวอนหวานเยิ้มทั่วถึงกระพรือแผงขนตาปริบๆคิดคำพูดพอประมาณ

“ได้โปรดรักเพื่อนของผมด้วย…”

ปล. เราขอข้าวผัดนะ

ฤาษีตอบกลับเด็กหนุ่มไปในทันใด "ค่าล้างนาฬิกาคราวที่แล้วเอ็งก็ยังไม่ได้จ่ายข้า นี่ยังจะมีหน้ามาสั่งให้ข้าไปออกหน้ารับผิดเรื่องที่เอ็งแอบเอาซากเสือดำมาทิ้งอีกรึ!!"

เด็กหนุ่มมีสีหน้าเจือนไปเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า "โถ่ท่านฤาษี คราวที่แล้วไม่ใชว่าผมให้ตั๋วจับมือ BNK48 กับท่านไปหรอกหรือ อย่าบอกนะว่าท่านไม่ใช่โอตะ เพราะว่าผมไม่เชื่อท่านหรอก!!"

อยู่ๆฤาษีก็ตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มเสียงดังด้วยความโมโห "มีเวลาจับมือแค่ 8วิ มันจะไปพออะไรกัน!! นี่เอ็งจะเอาเปรียบข้ารึ!!"

ป.ล.เค้าไม่เอากระเพราหมูกับโอเลี้ยงนะขอเป็นอย่างอื่น

เด็กหนุ่มตวาดออกไปด้วยความไม่พอใจทันที "8 วิก็คุ้มแล้วกับบัตรราคาแค่นั้น ท่านรู้มั้ยว่าบัตรคอนอปป้าที่ข้าเพิ่งจองราคาเท่าไหร่ เสียครึ่งหมื่นขนสักเส้นยังไม่ได้แตะ" จากนั้นเขาก็พร่ำเพ้อถึงซิคแพคและความหล่อของเมนเขาต่อไป ฤาษีทนไม่ไหวจึงตะโกนว่า

"ถ้ายังไม่หยุด เดี๋วปั๊ดพ่อจับโพเดียมทุ่ม"

"...ว่าแต่ เมนเจ้าชื่ออะไรนะ"ฤาษีถามเสียงอ้อมแอ้ม ใบหน้าแดงก่ำ มือทั้งสองประสานกัน บิดตัวไปมาราวกับสาวน้อยแรกรักก็มิปาน

"ก่อนหน้าbnk48 เมนของข้าคือ"เด็กหนุ่มครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงเบา ๆ "Pu & Takky ไง ที่แกรดจากวงพท46ไปทัวร์อยู่ต่างประเทศในตอนนี้"

"พท46? พท46ในตำนานงั้นหรือ? เฮอะวงแบบนั้นแตกไปนานแล้ว พท46 วงแตกกกก" ฤาษีตะโกนเยาะเย้ย

เด็กหนุ่มเห็นวงที่รักถูกเหยียดหยามเช่นนั้น จึงทุ่มโพเดี่ยมใส่ฤาษี แล้วหนีไปก่อนที่การ์ดจะเข้ามาจับตัวเขาลากไปข้างนอกเพื่อปรับทัศนคติ