เขียนอย่างไรบรรยายอย่างไร?

ตอบ 1.) สิ่งแรกที่ต้องทำเลยคือฝึกค่ะ ฝึกอ่าน อ่านมากๆแล้วมันจะเกิดการสะสมคำในหัว เวลาเราเขียนนิยายพอมีคำในหัวมันก็จะแต่งลื่นไปได้เอง แนะนำให้จขกท.ไปอ่านพวกคลังคำศัพท์สำหรับแต่งนิยายดูนะคะ เดี๋ยวเราจะทิ้งลิ้งไว้ให้ในตอนท้าย สองคือฝึกอ่านนิยายค่ะ ถ้าจะแต่งนิยายรักก็ฝึกอ่านนิยายรัก ถ้าจะแต่งแฟนตาซีก็อ่านนิยายแฟนตาซี อ่านเพื่อให้เข้าใจว่าการเขียนให้มันสละสลวยเห็นภาพมันเขียนยังไง ไม่ได้ให้ไปลอกเขานะคะ 5555

อย่างที่สองคือ ฝึกเขียน เมื่อก่อนที่เราเป็นนักเขียนฝึกหัดใหม่ๆเราฝึกเขียนทุกวันเลยค่ะ ฝึกเขียนยังไงล่ะ? "ฝึกโดยการกำหนดหัวข้อมา 1 หัวข้อง่ายๆ แล้วบรรยายในรูปพรรณาโวหารให้คล่อง"ค่ะ เช่น

หัวข้อ : สมศรีหิวข้าว

ร่างเล็กพลิกตัวกระสับกระส่ายบนเตียงอย่างว้าวุ่น ขณะที่เสียงร้องครวญครางประท้วงที่กระเพาะของหล่อนก็ยังคงดังขึ้นเป็นระยะๆ ในที่สุดสมศรีก็ยอมจำนนต่อความหิวโหยที่ปัดเป่าความขี้เกียจของหล่อนไปจนสิ้น หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงนอนคิงไซต์อันอบอุ่นแสนสบายลงไปยังห้องครัว

ฉับพลันดวงตากลมก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะรับประทานอาหารใหญ่ จานเบค่อนอบชีสกำลังส่งกลิ่นหอมหวานยั่วน้ำลายเธออย่างรุณแรง! สติสัมปชัญญะของหล่อนขาดวูบ หญิงสาวก้าวไปนั่งพลางจัดการกับจานเบค่อนนั้นอย่างรวดเร็ว หญิงสาวเคี้ยวชิ้นเบค่อนตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อยจนกระทั่งมันฟิวชั่นลงไปในท้องเธอหมดเรียบร้อย โดยสมศรีไม่รู้เลยว่ามีสายตาคมจับจ้องอริยาบทของเธออยู่ตลอดเวลา ..

เห็นไหมคะว่าแค่หัวข้อ type ง่ายๆ สามารถบรรยายออกมาได้หลายต่อหลายบรรทัด ตอนแรกสำนวนการเขียนเราทื่อมาก ไร้ซึ่งความสละสลวยใดๆทั้งสิ้น แถมบรรยายติดขัดๆงงๆอีกต่างหาก เราฝึกเขียนอยู่นานค่ะกว่าจะดีขึ้นนี่เล่นเอาเหนื่อยเพราะฝึกบ่อยมาก 555

อย่างที่สาม คือ ฝึกดู ดูหนัง ซีรี่ส์ หรืออะไรก็ได้ สงสัยใช่ไหมคะว่าดูทำไม แล้วมันเกี่ยวอะไรตรงไหน? มันสำคัญตรงที่เราได้สังเกต "reaction" ค่ะ เวลาเศร้าสีหน้าเป็นยังไง ต้องบรรยายยังไง บรรยากาศรอบตัวเป็นอย่างไร คำพูดตัดพ้อแบบไหนถึงทำให้เราร้องไห้ได้ พอรู้ปุ๊บเวลาเขียนนิยายจะได้เขียนถูกค่ะ แล้วแถมจะบรรยายได้เข้าถึงด้วย สามารถทำให้นักอ่านเศร้าตามเราไปด้วยได้ค่ะ

2.) สั่งสมประสบการณ์ค่ะ พอเขียนไปเรื่อยๆมันจะจับทางได้เองว่าสไตล์การเขียนของเราเป็นแบบไหน แล้วจะเขียนได้ลื่นขึ้นด้วย พอเขียนนิยายไปนานๆมันจะเริ่มชินเองค่ะว่าควรใช้คำแบบไหนถึงจะอ่านแล้วเข้าใจและเข้าถึง พล็อตแบบไหนน่าสนใจ อะไรแบบนี้

หลักๆที่อยากจะแนะนำก็น่าจะมีสองอย่างนี้นี่แหละค่ะ สู้ๆนะคะ ฮึบๆ!!

ของเราฝึกดู ฝึกอ่าน แล้วก็ฝึกดูผู้คนจากชีวิตประจำวัน

ฝึกดูความรู้สึกตัวเอง

ฝึกดูก็ดูหนัง ละคร ซีรีส์ ดูแล้วจำฉากที่เราร้องไห้ว่าทุกคนสีหน้าท่าทางบรรยากาศเป็นอย่างไร ก็บรรยายละเอียดค่ะ

ค่ำคืนที่มืดดมิด ไร้แสงจันทร์ ฝนตกปรอยๆ ให้ความรู้สึกวังเวง หญิงสาวคนหนึ่งยืนอย่างเดียวดายกลางถนนใหญ่ ใบหน้าเปรอะเปื้อนน้ำตาที่ไหลรินตลอดเวลา นัยน์ตาหม่นเศร้า สองมือปล่อยละลงพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืนชะตากรรม ในใจโศกเศร้ามีเรื่องราวการพลัดพรากจาก 'เขา' คนที่เธอรักมากเกิดขึ้นซ้ำๆ ซ้ำๆ ทำให้ใจเธอเป็นหลุมดำที่ไม่มีที่สิ้นสุดมาหลายเดือน จนวันนี้เธอทนไม่ไหวอีกต่อไป

เธอ...กำลังยืนรอ 'ความตาย'...

บลาบลาบลา

คือก่อนเขียนนึกภาพให้ชัดเจน แล้วเวลาเราบรรยาย เราบรรยาย 4 ขั้น

1.บทพูด

2.ความคิดความรู้สึก ของตัวละคร

3.สีหน้าท่าทาง โดยเฉพาะสีหน้าแววตา

4.บรรยากาศโดยรอบ

คือบรรยายให้องค์ประกอบให้ละเอียด และค่อยๆบรรยายให้อารมณ์มันสูงขึ้นเรื่อยๆ แล้วเน้นคำกระชากอารมณ์ ทันที

หรือหากเราผูกพันธ์กับตัวละครหนึ่งมากๆ แล้วเขาถูกกลั้นแกล้ง ถูกทำร้าย หรือตายเราก็จะบ่อน้ำตาแตกง่าย

ประมาณนี้ละค่า