ทำไมคนสวยในนิยายสมัยนี้ต้องนิสัยเสีย

คนจะงาม งามที่ใจ ใช่ใบหน้า

คนจะสวย สวยจรรยา ใช่ตาหวาน

คนจะแก่ แก่ความรู้ ใช่อยู่นาน

คนจะรวย รวยศีลทาน ใช่บ้านโต

ละมั้งที่นักเขียนแต่ละคนต้องการจะสื่อ

จะบอกว่าเราแก่และรวยมากเลย หุหุ

คนสวยมันน่าดึงดูดมากกว่าละมั้งคะ มันแล้วแต่คนเขียนด้วยแหละว่่าจะเขียนออกมายังไง

ในส่วนของเรา เราว่าอย่างน้อยมันก็ต้องมีดีสักอย่าง ถ้านิสัยไม่ดีหน้าตาก็ต้องดีแหละ 5555

เพราะตัวละครทุกตัวไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง เนื่องจากมีชีวิตแค่ในโลกจินตนาการของนักเขียนทั้งสิ้น จึงสามารถยัดเยียดทุกสิ่งตามความเชื่อส่วนบุคคลของนักเขียน บางคนรับความเชื่อผิดผีว่า "สรีระความงามเป็นตัวชี้วัดความสำเร็จในหน้าที่การงาน" ไม่บอกก็รู้ว่าทำไมตัวเอกมักจะหน้าตาดีกว่าตัวประกอบทุกราย ตัวคนเขียนนี่แหละครับตัวดี

คิดว่า นิยายหมวดรักแฟนตาซี แนวโอโตะเมะเกมนางร้ายกลายเป็นนางเอก ด่าเหยียดหยาบคายคือคนตรงๆ. ไม่ชอบให้ใครดูถูกแต่ชอบกดหัวคนอื่น สะท้อนทัศนคติของวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งในช่วงนี้ได้เยอะแล้ว ทั้งคนเขียนและคนอ่าน จนรู้สึกว่ากลัวเด็กวัยรุ่นสมัยนี้อยู่หน่อยๆ

ไม่ถูกใจเราก็จินตนาการเองเลยค่ะ 55555 ของหนูนี่...สวย+ดี เพราะไม่ค่อยอยากเอาคนร้ายมาเท่าไหร่ ไม่ชอบ

55555 ในนิยายนะคะ

อืม…อาจจะเป็นผลสะท้อนจากแนวคิดในสังคมปัจจุบันก็ได้ กล่าวคือ ผู้คนส่วนใหญ่เริ่มมีแนวโน้มที่มองอะไรในเชิงลบไว้ก่อน เวลาเจออะไรหรือใครที่ดูดี ก็เกิดอาการไม่ค่อยแน่ใจ It’s too good to be true อะไรมันจะperfect ขนาดนั้น ใครมาทำดีด้วย ก็ให้สงสัยว่าคงจะต้องการผลประโยชน์อะไรสักอย่าง เพราะฉะนั้น ถ้าให้นางเอกทั้งแสนสวยและแสนดี คงถูกตั้งคำถามนานับประการ อ่านแล้วไม่เชื่อ…ไม่อิน หนักๆเข้าอาจจะพาลหมั่นไส้อีกด้วย

แล้วมาลองคิดดู ถ้าไม่สวยแถมยังร้ายอีกต่างหาก หาอะไรดีไม่ได้ ขนาดพัดลมยังส่ายหน้า คนอ่านจะรู้สึกยังไง? ดีไม่ดีอาจจะมองคนแต่งว่ามีแนวคิดคับแคบ เห็นแต่สีขาวกับสีดำ โลกนี้มันมีอะไรมากกว่านั้นนนน…นะจ๊ะ และนี่อาจเป็นที่มาของนางเอกที่ไม่ค่อยสวย และนางร้ายสวยๆที่นิสัยไม่ดี 5555

ไม่ใช่แค่ช่วงนี้นะ เราเห็นมานานก็แนวนี้ เหมือนนักเขียนบางคนมีปมอะไรบางอย่าง แล้วตัวร้ายต้องปากแดงๆด้วยนะ

ส่วนนิยายเรา คนสวยมีทั้งนิสัยดีและนิสัยไม่ดีเจ้า

สร้าง contrast ให้กับตัวละครไง

สร้างขั้วตรงข้ามให้ตัวละครดูน่าค้นหา เขาเรียกกันแบบนี้มั้ง

ผมก็ไม่เคยใช้เทคนิคนี้สักครั้งด้วยสิ

เรื่องนี้เห็นได้ตั้งแต่ละครสมัยก่อนที่ให้คนรวยเป็นพวกคบไม่ได้ ส่วนคนจนก็เป็นเทพบุตรสุดประเสริฐ พวกตัวละครสวยหล่อก็ต้องมีด้านมืด ส่วนคนหน้าตาบ้านๆ ไม่มีฐานะอะไรก็มักจะมีนิสัยใจคอน่าคบหาเป็นบางตัว และเป็นเฉพาะพวกตัวหลัก

สมัยนี้ก็ยังมีให้เห็นอยู่นะ

เราว่ามันคล้ายๆละครไทยอะนะ55+

ก็เหมือนกับเหล่าตัวร้ายกล้ามปูนั่นแหละ... ฮ่าฮ่าฮ่า!

มั่นใจในร่างกายของตัวเอง = ตัวร้าย

เป็นคนรักสุขภาพ = ตัวร้าย

กล้ามใหญ่ = ตัวร้าย

สรุป ตรูเป็นเหมือนเอ็งไม่ได้ จงเป็นตัวร้ายไปซร้า!!!

กลับเข้ามาดูกระทู้ของตัวเองแล้วสงสัย

ตอนตูโพสต์มันไม่มีภาพปกนี่หว่า มาได้ไงเนี่ย 5555

ทุกคนมีด้านมืด ด้าานสว่างของตัวเอง อยู่ที่ว่าจะแสดงออกมามากน้อยแค่ไหนก็เท่านั้นเอง

ในนินาย ละคร หรือการ์ตูน ผู้แต่งสามารถจับแต่งรูปแบบเพื่อให้ออกมาสนุกยิ่งขึ้น

ถ้านางเอกดีไปหมดทุกอย่าง หน้าตาดี นิสัยดี เก่ง ฉลาด มันก็น่าอ่านแหละ แต่เราว่ามันไม่น่าชวนติดตามมากเท่าไหร่ เพราะมันดู Perfect เกินมนุษย์ มันต้องมีอะไรสักอย่างเพื่อให้ออกมา Balance เพื่อให้ดูไม่เฟคเกินไป ซึ่งก็แล้วแต่ผู้แต่งจะใส่ Character อย่างไง แต่ ''หน้าตา'' ถือได้ว่า มองง่ายที่สุด จึงอาจเป็นผลให้ นางเอก/นางร้ายหน้าตาดีหรือไม่ดี คนอ่านจะได้อินไปกับเนื้อเรื่อง และน่าติดตามมากขึ้น ดูพัฒนาการของตัวละคร ที่ไม่ใช่แค่นางเอก ว่าจะไปในทิศทางไหน และจะจบอย่างไร

เราก็ติดตาม เรื่อง ''ID ของฉันคือดอกไม้พลาสติก'' เหมือนกัน

คือ ความรู้สึกเราคิดว่า ผู้แต่ง พยายามทำให้นางร้ายสวยกว่านางเอก เพื่อให้ได้รับความรักจากคนอื่น ให้คนอื่นชื่นชมใช่มั้ยล่า แต่ดันนิสัยเสีย ทำให้เราอินกับเนื้อเรื่องมากยิ่งขึ้น รู้สึกหมั่นไส้สุดๆ555 ที่สำคัญที่ผู้แต่งต้องการจะสื่อคือ

''อยากให้ผู้อ่านอย่างเรา คอยติดตามเนื้อเรื่อง ว่าจะเป็นยังไงต่อไปไงล่ะ''

ซึ่งนางร้ายหน้าตาดี ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะผู้แต่งจับวาง Character เพื่อต้องการให้เนื้อร่างไปในแนวทางนั้นๆ อาจต้องการสื่อให้ผู้อ่านว่า

''เราไม่ควรมองคนแค่ภายนอกนะ''

''ความสวยไม่ใช่ทุกสิ่ง''

''สวยแล้ว ทำตัวอย่างนี้ไม่น่ารักเลย''

ทำไมคนสวยในนิยายสมัยนี้ต้องนิสัยเสีย

....

คนสวยนี่มันนิสัยดีไม่ได้เหรอคะ?

เห็นมาหลายเรื่องแล้ว

ชอบมาแนวนี้อยู่เรื่อย

ไม่ใช่แค่นิยายนะ การ์ตูนก็ด้วย

อย่างเรื่อง id ของฉันคือดอกไม้พลาสติก ในเว็บตูน

ทำไมต้องให้คนสวยนิสัยแย่ขนาดนั้น

ในความเป็นจริงคนสวยไม่มีใครเขาแรงขนาดนั้นหรอกค่าาาาา ｡･ﾟ･(ﾉ∀`)･ﾟ･｡

แต่งออกมาเหมือนต้องการให้คนเกลียดคนสวยอ่ะ ฮืออออออออออ

สวัสดีค่ะ

ตอบว่า...การที่เขาทั้งหลายเขียนมาแบบนั้น...น่าจะเป็นความต้องการของเขาทั้งหลาย...คือเขาต้องการที่จะสื่อ...ผ่านผลงาน...ของเขาค่ะ

และการที่เขาทั้งหลายต้องการที่จะสื่อ...ด้วยการให้คาแร็คเต่อร์...แก่ตัวละครในรูปแบบต่างๆ เช่นที่คุณยกมานี้ก็เป็นอีกรูปแบบ...คือเขาต้องการสื่อให้คนสวยนิสัยไม่ดี...นี้ แน่นอนว่าเป็นความประสงค์ เป็นจุดประสงค์ที่แท้จริง หรือเป็นแก่นสาร เป็นสาระ...ซึ่งนักเขียนอาจจะมีอารมณ์ที่จะสื่อแบบนั้น...ที่จะเขียนแบบนั้น...ในขณะนั้นๆ...แท้จริงเราไม่รู้ได้ว่า...สาเหตุที่แท้จริง...ที่เขาต้องทำแบบนั้น...นะ มาจากอะไรค่ะ

ลองๆวิเคราะห์เล่นๆนะคะ อาจจะมาจาก...ที่เขาทั้งหลายไม่ชอบคนสวย...เขาก็เขียนให้คนสวยเสียหาย...เป็นต้น

หรือเขาทั้งหลายได้มีโอกาสพบเจอคนสวยที่ไม่มีคุณสมบัติที่ดี...ดังที่ว่าสวยแต่รูป...ความดีหาไม่มี หรือหาไม่ได้ (เช่นเธอทั้งหลายที่ไม่มีโอกาสได้ถูกอบรมสั่งสอนในสิ่งที่ดีๆมา ซึ่งตรงนี้ไม่ใช่ความผิดของตัวละครทั้งหลายนั้น) ซึ่งคนสวยแบบนี้ก็มีอยู่จริงนะคะ

คือมูลเหตุที่นักเขียนทั้งหลายในโลกนี้...นำมาสร้าง นำมาเขียนให้เป็นเป็นเรื่องราว...ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริง...หรือแฟนตาซี จินตนาการ...ทั้งหมดนั้นคือสาส์น(หรือส่งสาร)...ซึ่งคือเขามีความต้องการที่พยายามจะสื่อ....ถึง...หรือให้เกิดเป็นมุมมอง แง่มุมต่างๆซึ่งเขามีอยู่ในส่วนบุคคลนั้นๆผ่านงานเขียนของเขา นั้นเองค่ะ(คือน่าจะมีมูลเหตุ...ที่แท้จริงซึ่งเป็นของเขา หรือเป็นส่วนบุคคลค่ะ)

เพราะจริงแล้วงานเขียน...นะคะ คือจิตใจ คือจิตวิญญาณ...เป็นความรู้สึก คือความต้องการ เป็นแง่คิด เป็นมุมมอง...ของนักเขียนอย่างแท้จริงนะคะ

หรือบางคนอาจจะเขียน...เพียงเพื่อสะท้อน...หรือแลเงา...ให้กับสังคม...แต่นั้นก็เป็นส่วนหนึ่ง...ในความรู้สึกนึกคิด ผลงานนั้นๆแน่นอนเกิดจากมุมมองของเขา...และแน่นอนด้วยว่าเป็นความต้องการของจิตวิญญาณของนักเขียนอยู่ดีค่ะ

ด้วยเหตุนี้...สิ่งที่ถูกเขียนขึ้นมามากมาย แตกต่างแนว...จึงเกิดเป็นเรื่องราวต่างๆนานา หรือแตกต่างกันมากมาย...

สาเหตุที่เป็นแบบนั้นเพราะคนเรามีมุมมอง...มีแง่มุมม...ในการคิด และตีความ...แตกต่างกันไป...เป็นแก่นสาร เป็นแบ็คกราวน์(บางครั้งแม้ว่าหลายสิ่ง หลายอย่างที่เขาทั้งหลายมอง หรือดูนั้นจะเป็นสิ่งเดียวกัน...แต่เขาทั้งหลายสามารถเห็นในความแตกต่างของสิ่งนั้นๆ แตกต่างกันไปได้...นั้นก็เป็นธรรมชาติด้วยค่ะ)

งานเขียน สะท้อนทัศนคติของผู้เขียนครับ

จบ ปิ๊ง

หลบติน ไปวิ่งเล่นในทุ่งลาเวนเดอร์ก่อนครับ

เอาจริงๆ เราว่าถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่านอะง่ายดี แต่เรื่องนั้นเค้าทำให้เห็นภูมิหลังของซูอานะ อ่านจบก่อนดีกว่านะคะ คนอ่านตีความไม่เหมือนกันหรอก มันอยู่ที่เราตีความ อย่างเรามองว่ามันเป็นเรื่องของสิ่งเลวร้ายที่แต่ละตัวละครเคยพบดจอในอดีต แล้วปัจจุบันตัวละครตัวนั้นเปลี่ยนแปลงบทเรียนนั้นยังไง ซูอาเลือกที่จะทำแบบนึง ส่วนนางเอกก็แบบนึง ทั้งคู่ต่างก็โดนทำร้ายจิตใจมาเหมือนกัน ลองคิดดูดีๆนะคะ

ผู้หญิงที่หน้าตาสวยๆไม่จำเป็นต้องเป็นผู้หญิงโลกสวยงามวิ่งเล่นอยู่ท่ามกลางทุ่งลาเวนเดอร์ 

จิตใจแสนดี น้ำใจงามเหมือนนางฟ้านะคะ

ผู้หญิงบางคนรูปร่างหน้าตาสวยซะเปล่า

แต่กลับทำตัวเป็นพวกxอแหล 11รด ไร้มารยาทต่ำตมมาก

แม่เห็นเรามีรูปร่างผอม หน้าตาไม่สวย

และอยากให้มีเนื้อหนังเหมือนพวกผู้หญิงหน้าตาสวยๆ

แต่เราไม่ค่อยชอบพวกผู้หญิงสวยแต่หน้าตาที่มีมารยาทต่ำตมพวกนี้ค่ะ

เราเลยบอกแม่ไปว่า 

"ไม่เอา ไม่ชอบ แม่อยากให้หนูสวยเหมือนพวกผู้หญิงสวยที่ชอบxอแหลเหรอคะ 

ไม่อยากเป็นคนสวยแล้วต้องทำตัวxอแหล แล้วผู้หญิงที่หน้าตาขี้เหร่อัปลักษณ์ไม่ใช่คนดีเหรอคะ"

ตรรกะป่วยๆของคนที่ชอบมองคนอื่นที่มีรูปร่างหน้าตาไม่ค่อยดีและชอบตัดสินให้เรากับพวกเขาว่า

หน้าตาขี้เหร่ อัปลักษณ์ ไม่หล่อ ไม่สวย = คนเลว สกปรก

เราโดนฝ่าย HR ของเซเว่นตัดสินว่า

ผอม = ขี้โรค ร่างกายอ่อนแอ พิกลพิการไม่สมประกอบ สติไม่ดี ปัญญาอ่อน ทำงานไม่ได้

เราอยากด่าออกไปว่าที่เราผอมไม่ใช่ว่าเราเป็นคนขี้โรค เรากินเยอะ แต่ไม่อ้วน

เราชื่นชอบผู้หญิงที่สวยทั้งรูปร่างหน้าตา จิตใจดี มีความจริงใจต่อทุกคน 

และต้องมีกิริยามารยาทที่ดีในการวางตัวที่แสดงออกมาทั้งต่อหน้าและลับหลังค่ะ

ก็เพราะว่าผู้หญิงในชีวิตจริงมันร้ายไง ถึงเอาไปลงกับนิยาย

ชีวิตจริงก็แบบนี้แหละครับ คนหน้าตาดีก็ปุถุชนทั่วไป มีดีมีร้ายปะปนกัน

นักเขียนบางคนที่กำหนดให้ตัวละครที่หน้าตาดีเป็นคนที่มีนิสัยไม่ดี

อาจจะเคยโดนคนหน้าตาดีเหยียดรูปร่างหน้าตามาก่อนค่ะ

ป.ล.ฝ่าย HR ของเซเว่นที่เคยตัดสินให้เราที่เป็นคนผอมว่าเราเป็นพวกขี้โรคเป็นผู้ชายหน้าตาดีค่ะ

เราไม่ชอบผู้ชายหน้าตาดีที่มีนิสัยชอบเหยียดรูปร่างหน้าตาของคนอื่น

อ่าความจริงคนสวยก็ไม่ได้นิสัยแย่ไปหมดหรอกค่ะ แต่ต้องการมีตัวร้ายให้เรื่องสนุกและถ่วงดุลการดำเนินเรื่องเท่านั้นค่ะ

อย่างนางเอกที่เรามักเห็นว่าเป็นคนดีก็เพราะว่าคนแต่งจะแต่ง'ส่วนมาก'คือด้านดีค่ะเพื่อกลายมาเป็นจุดเด่นให้ตัวเอก

ส่วนตัวร้ายที่เรามักเห็นแต่ด้านร้ายๆโดยส่วนมากมักจะเป็นการเห็นในมุมมองเดียว หายากมาที่จะแนะนำด้านดีดุจแม่พระงามยิ่งกว่าตัวเองออกมา

ก็บอกแล้วไงคะเพราะมันเป็นเพื่อความสนุก ลองคิดในชีวิตจริงตัวร้ายจะชั่วไปหมดคงจะเกินไปไหมคะขนาดเราเองยังเคยเรื่องไม่น่าให้อภัยกันเลยนะเออ

ก็คล้ายๆกับประโยคบอกเล่าที่เล่าแค่ด้านเดียวนั้นแหละนะ

อ่านแล้วงงขออภัยด้วยนะคะ เราเขียนไม่ค่อยเก่ง

ไปแล้วค่ะไปวิา่งที่ทุ่งลาเวนเดอร์แป๊บ