เคยเขียนเรื่องทำร้ายตัวละครของตัวเองกันบ้างไหม?

ก็พอมีบ้างครับ แล้วแต่เนื้อเรื่องจะพาไป ส่วนตัวผมคิดว่ามันเป็นสเน่ห์อย่างหนึ่งนะครับ ที่จะช่วยให้นิยายดูมีมิติมากยิ่งขึ้น

นิยายเรา ไม่มีบทไหนที่ไม่ทำร้ายตัวเอกค่ะ...

การทำร้ายตัวละคร เป็นเรื่องปกติของ (นิยาย) เราแล้วค่ะ...

ได้ฉายาจากนักอ่านทุกท่านว่า "ไรท์อำมหิต เลือดเย็น ชอบดักทางและหักมุมนักอ่าน" ค่ะ (ฮาา)

ทำประจำ คนเขียนเป็นพวกซาดิสต์ค่ะ มีความสุขที่เห็นชาวบ้านทุกข์

ถ้าตัวละครออกมาโลกจริงได้ ผมคงโดนจัดหนักชนิดหาศพไม่เจออะครับ

แทบทุกเรื่องค่ะ ตัวละครมีปมกันทั้งนั้น แถมมีเซ็ตติ้งท่ามกลางโลกที่มีสงคราม ความขัดแย้ง ดังนั้นลูกๆจะโดนเราทำร้ายตลอด และต้องมีการตายในเรื่องไม่มากก็น้อย

เรื่องนึง นางเอกสลายหายไปในตอนจบค่ะ

อีกเรื่องนึง ตั้งแต่เริ่ม พระเอกมีร่างกายที่ฆ่าไม่ตาย แต่ต้องสูญเสียพวกพ้องคนอื่นๆไปในสงคราม กลายเป็นคนมืดหม่น ไม่สนชีิวิตตัวเอง หาทางแก้ไขให้ร่างกายตัวเองกลับมาเป็นปกติจะได้ตายๆไปซะ ระหว่างเรื่องก็เสียคนสำคัญไปอีก

อีกเรื่องนึง พระเอกสูญเสียน้อง แต่ก่อนที่น้องจะตาย ดึงข้อมูล สร้างเขาเป็นหุ่นยนต์แบบ AI ขึ้นมา แต่ผลสุดท้าย.... ขอบอุบไว้ละกันค่ะเดี๋ยวจะเป็นการสปอยล์ แต่จะบอกว่าเชือดเฉือนจิตใจมาก

ขนาดเรื่องสั้นที่กำลังแต่งอยู่ตอนนี้ มีแต่เรื่องการสูญเสีย ความหวัง ความฝัน ปนๆกันไป มันก็จะหน่วงๆหน่อย

แนวเดียวที่ไม่ทำร้ายตัวละครคือแนวรักค่ะ

เป็นตัวละครของเราต้องอดทน

มีค่ะ เรื่องแรก เยอะด้วย

คือตัวเอกเนี่ยอายุเจ็ดขวบ นางชอบนอนกอดพ่อ คือเป็นเด็กติดพ่ออ่ะ แล้วจู่ๆ เราก็เขียนให้พ่อเปลี่ยนไป ขี้โมโห ชอบดุลูกจนลูกร้องไห้ตลอด ซ้ำยังมาโดนลูกพี่ลูกน้องหักหลังอีก แต่อย่างว่าแหละ ถ้าไม่ทำอะไรกับตัวละครเลยเรื่องเราก็จะจืดชืดจนเป็นแกงจืดไม่ได้ใส่น้ำปลาซะนี่

ไม่เคย

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ไม่เคยละเว้นค่ะ