เพื่อนคนไหนแต่งนิยายแบบสดๆ ไม่วางโครงเรื่องบ้างคะ

ไม่รู้เหมือนกันไหมนะ เราก็มีแค่โครงเรื่อง เหมือนกัน

รู้ว่าเรื่องต้องประมาณไหน แล้วก็ไปเรื่อยๆ

เคยวางเป็นตอนๆ ...มันแข็ง ไม่สนุก

จะออกทะเล แต่ก็ดึงกลับมานะ ...นี่ก็แต่งเรื่องที่ 12 อยู่ //ที่ผ่านมาจบทุกเรื่องนะ//ก็สู้ๆละกัน

เราวางพล็อต กับโครงเรื่องแต่ละตอนไว้คร่าวๆ แต่พอแต่งจริง เปลี่ยนโครงเรื่องตลอด 555

รู้สึกว่าความคิดใหม่มันดีกว่า ลองดูๆ ถ้าแต่งสดจริงๆ ก็ลองวางกรอบดูกว้างๆ จะได้ดึงกลับเข้าเรื่องหลักได้ไม่ยาก

แต่คนอ่านเยอะกว่านิยายผมอีกนะเนี้ย 5555 แปลว่าต้องแต่งสนุกมากแน่เลย สู้ๆ นะครับ

ก็รู้อยู่แก่ใจว่าวางโครงแล้วไปไม่รอด

จะมากลัวออกทะเลเพราะไม่มีโครงทำไมอะ

จะว่าไปเคยออกทะเลจริงๆแล้วหรือยัง?

หรือได้ยินเขาพูดกันว่าไม่วางพล็อตเลยออกทะเล?

แล้วเธอก็เลยเชื่อว่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆอะเหรอ?

สำหรับผมเอง ต่อให้นักเขียนที่ชอบใส่ชุดดำน้ำทั้งเรื่อง

ผมก็ยินดีที่จะอ่าน เพราะผมสนุกกับทุกอย่างที่เขาเขียน

สดเกินไปหน่อยมั้ย ? แต่เอาเถอะครับถ้าสะดวกแบบนั้นก็แล้วแต่ แนะนำให้ทบทวนตอนเก่า ๆ เพื่อวางโครงเรื่องของตอนต่อ ๆ ไปและผูกเรื่องสำหรับตอนจบให้ดี ก็น่าจะเป็นทางรอดที่มีอนาคตสดใสรออยู่

ก่อนหน้านี้วางพล็อตไว้ตลอดครับ แต่พอลงมือเขียนจริงมันฝืนเกินไป

พอได้ลองอ่าน On writing หนังสือสอนเขียนนิยายของสตีเฟนแล้วเปลี่ยนวิธีครับ

วางไว้แค่แก่นเรื่องกับตัวละคร ที่เหลือปล่อยให้ตัวละครดำเนินหน้าที่ของเขาเอง

เรานี่แหละค่ะด้นสด วางพล็อตกับโครงเรื่องไม่เป็น ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพล็อตเขาวางกันยังไง 555 พอลองมาหัดวางแล้วแต่งก็ไปไม่รอด เลยด้นสดเหมือนเดิม ถามว่าแต่งแบบนี้จะจบเหรอ สำหรับเรา มันก็จบอยู่แหละ

เรา ชอบแต่งสดมากเลย

ก็นับว่าวางนิ ถ้าไม่ถนัดโครงละเอียดก็ไม่ต้องก็ได้ตราบเท่าที่เนื้อเรื่องยังไม่หลุดจากพล็อตใหญ่ก็จบ เพียงแค่ตรงช่วงจากจุดหนึ่งไปอีกจุดหนึ่งต้องแน่วแน่หน่อยเท่านั้นเอง

ทำมาแล้วทั้งสองแบบเลย 5555 เรื่องยาวต้องวางละเอียด รับประกันว่าไม่ออกทะเลแน่ ส่วนเรื่องที่เขียนเล่นๆอย่างแฟนฟิคนี่สดตลอด 555555555

การวางโครงเรื่อง เหมือนติดกระดุม ถ้าติดผิดไปเม็ดหนึ่งมันก็จะผิดไปตลอด ก็ต้องปลดที่ผิดให้หมด แล้วเริ่มใหม่

แต่ก็จะมีประเภทที่ไม่วางโครงแต่ติดไม่ผิดเลยก็มีเหมือนกัน แต่น่าจะส่วนน้อยอะค่ะ55

ถ้ามีโครงเรื่อง เป็นไปไม่ได้ที่จะออกทะเลครับ ต่อให้ระหว่างทางมันเบี้ยวเเค่ไหน ถ้ามีจุดมาร์กอยู่ก็ตบๆมันให้เข้าที่ได้

เราไม่รู้ว่ามันเรียกว่าพล็อตหรือโครงเรื่องนะ แต่เราแค่จะร่างเอาไว้ว่าจุดเริ่มต้นยังไง การพบเจของตัวละครแต่ละตัวจะพบด้วยเหตุการณ์ประมาณไหน สุดท้ายจบภาคหรือซีซั่นด้วยเหตุการณ์แบบไหน และปูเรื่องไปยังภาคหรือซีซั่นต่อไปยังไง

ส่วนตอนทั้งหลายที่อยู่ตรงกลางก็ปล่อยฟรีไป จับอะไรเห็นอะไรแล้วปิ๊งก็เอามาใส่ๆๆลงไป จากนั้นก็แค่วนกลับไปอ่านแบบร่างที่วางไว้และหาทางตะกายขึ้นจากทะเลมาบรรจบที่จุดจบที่เราวางพล็อตไว้ให้ได้ ก็ถือว่าภารกิจสำเร็จลุล่วง

ถ้ารู้อยู่แล้วว่าจะจบยังไง ดันเรื่องให้ไปสู่ทางจบก็พอค่ะ แค่นึกว่าต้องมีเหตุการณ์ใหญ่ๆ 1 2 3 4 ก็น่าจะพอ

ตอนแรกไม่วางครับ เขียนสดเอาอย่างเดียว แต่พอไปๆมาๆ มันเริ่มจะออกทะเล เลยวางพลอตให้มันตายตัวอยู่ในสโคปของมันไปเลยดีกว่า จบก็คือจบตรงนั้น ไม่งั้นได้ออกอวกาศแน่ๆ

ถึงโดยมากผมจะวางโครงเรื่องสด ๆ ตอนที่แต่งบ้าง แต่ก็ไม่อาจพูดได้ว่าไม่วางโครงเรื่องเลยนั่นแหละ

สำหรับคำถาม ผมบอกได้ว่าจะเริ่มเข้าโครงเรื่องจริง ๆ ตอนนี้ก็ยังทันครับ แต่อาจจะต้องเหนื่อยตอนที่เอาประเด็นจากครั้งที่แล้วมาเชื่อมให้ต่อกันนั่นล่ะครับ 555

แต่งน่ะแต่งได้นะ แต่มันอาจจะพังในช่วงหลังน่ะสิคะ เราเคยแล้ววางโครงเรื่องไว้หน่อยนึงเดียวเองค่ะ แล้วนอกนั้นก็ด้นเอา ผลสุดท้าย พังทลายเลยค่ะ ในตอนนี้เราจดโครงเรื่องนั้น ไว้และลบทิ้งไปเลยค่ะ เรากะว่าจะสร้างใหม่ ทีนี้วางโครงเรื่องไว้อย่างรัดกุมเลยค่ะ555 เคยผิดพลาดครั้งหนึ่งแล้ว จะไม่ยอมผิดพลาดเป็นครั้งที่สอง อีกแล้วค่ะ

พี่วางพล็อตค่ะ แต่กำหนดตอนเอาไว้ ว่าเรื่องนี้จะเขียนกี่ตอน และตอนละกี่หน้า จบไม่ลง ก็จะต้องจบ แต่บางทีจบก่อน บางเรื่องก็เกินไป 4 5 ตอนก็มีค่ะ แต่งมา 3 ปี จบไป 31 เรื่องค่ะ (นามปากกา คุณธิดา จ้า)

เคยครับ...

และเอาจริง ๆ ตอนด้นสดเน้นเล่นมุกฮากระจายนี่คนอ่านส่วนใหญ่ชอบมากกว่าตอนที่มีโครงเรื่องอีก (แต่อย่างว่า ตอนเน้นเนื้อเรื่องคือมันดราม่าเยอะ คนอ่านปรับตัวไม่ทัน 55)

ถ้าจะด้นสดผมแนะนำเขียนแนวสบาย ๆ เนื้อหาจบในตอนเหมือนพวกตัวเอกผจญภัยผ่านไปทีละเรื่อง ๆ แต่ถ้าจะเน้นเนื้อหาจริงจัง มีพล็อตหลักพล็อตรอง มีหักมุม ฯลฯ อันนี้สมควรวางแผนล่วงหน้าก่อนครับ ไม่งั้นมีตัน ออกทะเล กลับมาไม่ได้แน่ ๆ (แล้วก็ดอง)

เราเองก็มีแต่พล๊อตเรื่องและไม่ได้เขียนรายละเอียดเหมือนกัน จะออกทะเลหรือไม่ เราคิดว่ามันน่าจะอยู่ที่ตัวของไรท์เองมากกว่า บางคนมีความคิดดี ๆ แต่ไม่เหมาะกับเรื่องของตัวเองก็ยัดเข้าไปใส่ ไม่ก็แต่งและรีไรท์จนไม่เหลือพล็อตเดิม อันนี้เราไม่ได้หมายความว่าการรีไรท์มันไม่ได้นะ รีไรท์เพื่อเพิ่มเนื้อหาบางส่วนให้ตอน ๆ นั้นสมบูรณ์มากขึ้น เป็นสิ่งที่นักเขียนอย่างเราควรทำ จะบ่อยมากแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับตัวเราเองว่าพอใจหรือยัง? แต่บางคนก็รีไรท์จนไม่เหลือพล๊อต จนเราเองก็แอบเสียดายเหมือนกัน...

ส่วนการวางโครงเรื่อง...... เราแนะนำวิธีของเรานะ ให้พล๊อตเขียนคร่าว ๆ เป็นรายตอน เช่น

ตอนที่ 1 พระเอกโดนใส่ร้ายและไม่มีสิทธิแก้ต่างให้ตัวเอง จึงคิดหลบหนีเพื่อหาหลักฐาน

ประมาณนี้... มันจะทำให้เรารู้ว่าตอนที่ 1 เราต้องการจะสื่อถึงอะไร เขียนสั้น ๆ เน้นจุดสำคัญ ๆ แล้วค่อยเพิ่มเติมรายละเอียดเข้าไปอีกที

เอิ่ม วางโครงเรื่องกับคิดพร๊อท นี้คืออะไรผมยังไม่รู้เลยครับ แต่ว่าส่วนตัวผมจะเขียนแบบอยากมากกว่า อย่างสมมุติว่านารูโตะทำลายโคโนฮะและฆ่าทุกคนจะเป็นยังไง พอคิดได้แบบนี้ผมก็จะเขียนออกไปซะแล้ว แต่ส่วนตัวผมชอบอ่านคนเดียว ผมเลยปิดไม่ให้ขึ้นหน้าค้นหาหรือลิงก์อะไรพวกนั้นตลอดทุกเรื่อง