บทพูดอินดี้ๆในนิยายของคุณมีอะไรกันบ้าง?

แปลกเพราะมันเป็นบทพูดระหว่างศิษย์กับอาจารย์ล่ะมั้งคะ

“เท่าที่ผ่านมาตัวข้าก็เรียกท่านว่าอาจารย์อยู่แทบจะตลอดเวลา นี่ท่านไม่ได้ยินเลยหรอกรึ?”

นางแสร้งทำท่าตกใจ “ไม่นะ! หรือว่านี่ท่านจะหูตึงไปเสียแล้วถึงไม่ได้ยินถ้อยคำที่ข้าเรียกขานท่านด้วยความเคารพ”

ไป๋ซื่อเทียนยกมือขึ้นเขกศีรษะนางอย่างแรง “เรียกขานด้วยความเคารพมารดาเจ้าน่ะสิ!”

‘คือส่วนตัวแล้ว รินมองว่ากฎแห่งกรรมที่พระพุทธเจ้าท่านสอน มันเป็นกฎที่ยุติธรรม และก็สอดคล้องกับหลักการทางวิทยาศาสตร์มากๆ เลยนะภัทร รินเชื่อนะ ว่าเวลาที่คนเรากระทำอะไรบางอย่างลงไป มันก็คือการส่งพลังงานออกไปในโลกที่เราอาศัยอยู่ และผลของการกระทำมันก็จะย้อนกลับมาสู่คนที่กระทำในที่สุดเหมือนกฎข้อแรกของ*Thermodynamics ที่ว่าพลังงานในระบบไม่มีการสูญหาย จะมีก็แต่แค่การเปลี่ยนรูปเท่านั้น แล้วรินก็ยังเชื่ออีกนะ ว่ายังไงการกระทำ ก็ย่อมเท่ากับผลที่จะได้รับกลับมาอยู่ดี เพียงแต่ผลที่กลับมานั้น มันอาจจะกลับมาในรูปแบบของพลังงานซึ่งอาจจะแตกต่างกันออกไปจากรูปแบบเดิมก็เท่านั้น’

รินพูดจบก็หันมายิ้มให้กับภัทรที่นั่งทำหน้าทึ่งๆ อยู่ข้างหล่อน

จากเรื่องพลิกรักจากหลังไมค์ค่ะ ;)

นิยายเรื่องโบราณของเราที่เคยแต่งจบไปแล้ว....

"ใช่สิ! ฉันมันสมองดินสอนี่!"

.....

ดินสอทู่ค่ะ คือตัวนางจะบอกว่าตัวเองโง่กว่าอีกฝ่าย เปรียบเทียบว่าตัวเองสมองดินสอ(ทู่) อีกคนสมองมีด(คม/แหลม)......... 55555555555

ย้อนกลับไปอ่านอีกที นี่มันอะไรเนี่ย? เล่นมุกอะไรไม่ฮาพาเครียดจริงๆ 5555

"แล้วเหตุผลแอบแฝงของการสนทนานี้คือ-"

"ก็ตั้งใจว่าจะให้มาทำงานเป็นเมดประจำตัวก็เท่านั้น ตอนแรกใครมันจะไปรู้ว่าเป็นผู้ชายกันล่ะ ไม่ว่าใครก็อยากจะได้เมดน่ารักๆ ไว้ข้างกายทั้งนั้นแหละ ถึงแม้ตอนนี้จะรู้แล้วก็ตามว่านายเป็นผู้ชาย แต่ก็ยังอยากได้มาเป็นเมดอยู่ดีนะ"

"มะ... ไม่ทำเด็ดขาด!!"

ฮาร์ดตอบกลับไปอย่างเขินอาย จากการที่ถูกชมว่าน่ารักถึงจะฟังดูขนลุกก็เถอะ นี่กะจะให้ผู้ชายแบบเขาไปใส่ชุดเมดจริงๆ น่ะเหรอ?!

แปลกสุดละ ทำไมรู้สึกสงสารพระเอกตัวเอง 555+

ปล. นิยายแนวแฟนตาซีนะครับ

อืม น่าจะอันนี้

แถม

“เจ้าหญิงร้ายกาจเช่นเจ้า คงจะแกล้งทำเป็นโดนคำสาปนิทรา เพื่อลวงล่อเจ้าชายของข้าใช่ไหม!”

เจ้าหญิงอแมนด้าเอียงคอเล็กน้อย แม้รอยยิ้มจะเริ่มไม่ค่อยเป็นมิตรแล้ว ใบหน้าไร้เดียงสาฝืนยิ้มเป็นมิตรให้อีกรอบ แต่ประโยคที่พูดโต้ตอบกลับทำเอาแอนนาสะอึก

“ก็ดีกว่าเจ้าหญิงเป็ดล่ะค่ะ ได้ข่าวลือแว่วๆ มาว่าถูกแม่มดสาปเป็นเป็ดแล้วจับไปขังบนหอคอย ไม่ใช่ว่า..ปีนเล่นขึ้นไปเอง แล้วเผลอทำบันไดร่วงลงมาเหรอคะ?”

“ข้าไม่ใช่เป็ด! หงส์ต่างหาก! เจ้า!!” แอนนาขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจ

////ส่วนตัวชอบคำว่าเจ้าหญิงเป็ด

“คิดเสียว่า ค่าแรงคืออาหารรสเลิศสุดแสนอลังการงานสร้างที่ภรรยาผู้งดงามสุดสวยแสนจะน่ารักดั่งนางฟ้าลงมาโปรดของข้ากำลังเสกสรรค์อยู่ก็ได้”

///ส่วนอันนี้ตอนเขียนพยายามให้ยาวที่สุดเท่าที่คิดได้

"ระเบิดแบบ ไบเคิล เบย์ ช่วยให้อากาศอบอุ่นขึ้นจริงๆ"เธอกล่าวโดยมีฉากหลังป็นกองเพลิงอันร้อนระอุ

"อะไรนะรักเหรอฉันไม่รู้จักหรอก แต่ถ้าขอผสมพันธ์ุฉันก็พอเข้าใจ"

งืมมม อันนี้กะว่าจะใส่เเต่ก็ยังไม่ได้ใส่ลงไปค่ะ

“ โห ... ทำตัวเเบบนี้ยางอายอยู่ไหน ไม่กลัวโดนข่มขืนเหรอ ? ”

“ ข่มขืนก็ข่มขืนไปเซ่ ! ฉันเป็นเอดส์ถ้านายไม่กลัวก็เชิญ ”

“ หะ ! ! ? ”

นางเอกได้กล่าวไว้

ปล.จริง ๆนางไม่ได้เป็นเอดส์นะ เเค่ขู่เฉย ๆ 5555 +

ตอนนี้นึกไม่ออก ที่นึกออกมีแค่... "คุณจะเขินทุกครั้งที่เรานอนด้วยกันไหม?" //วิ่ง

"บางทีหนูก็ไม่ได้รักมันขนาดนั้น รู้มั้ยแม่ เพราะมันคือสิ่งที่คอยตอกย้ำสิ่งที่หนูเป็น"

"ของมันพัง ไม่ให้ซ่อมจะให้ทำไง"

จากปากคนร้ายสายเหลือง

เอ่อ หมายถึงผ้าพันคอ