[มาเก็บเกี่ยวความรู้ค่ะ]เรามีหลายคำถามเลยค่ะ ที่อยากจะถาม

ตอบเฉพาะข้อ 3 แล้วกันเพราะเราไม่ดูทีวี ซีรีส์เกาหลีเลยไม่ดู ตอบยาก จำได้แต่ว่าถ้าเกาหลีโบราณเรียกพระราชานี่แหละ จำได้แค่นี้

ตอนกลับมาเขียนนิยายแรกๆ ตอนที่ตัดสินใจจะเอานิยายเรื่องที่สองหลังจากกลับมาเขียนลงเผยแพร่ในเน็ตตั้งใจว่า อยากจะวาดการ์ตูนแก๊กสั้นๆ แบบ 4Koma ประกอบทุกตอน (ช่วงแรกๆ ลงอาทิตย์ละ 3 ตอน) จังเลย

แต่จนแล้วจนรอดเขียนจบไปแล้วก็ยังไม่ได้เขียน แค่เขียนนิยายก็กินพลังชีวิตไปมากแล้วค่ะ มีแต่เขียนเล่นหวัดๆ ในกระดาษร่างนิยาย

1. เกาหลี คำว่า กษัตริย์ ใช้ วัง แปลไทยว่าพระราชา ในหนังสือแปลก็ใช้คำนี้ ส่วนคำเรียก (ฝ่าบาท) ใช้ แพยา

2. เราไม่แน่ใจว่าวัฒนธรรมเกาหลีคืออะไร แต่ว่าถ้าคุณลินอยากได้ข้อมูลประวัติศาสตร์ เราแนะนำเล่มนี้ค่ะ ประวัติศาสตร์เกาหลี : จากยุคเผ่าพันธุ์ถึงยุคสาธารณรัฐใหม่ / ไพบูลย์ ปีตะเสน.

และขอเพิ่มเติมนิดนึงนะคะ พอดีเราไปอ่านนิยายพีเรียดเกาหลี(ในเว็บนี้นี่แหละค่ะ) แล้วมีการกล่าวถึง อ้อนวอนถึงพระเจ้า เลา... อยากบอกว่าเดิมเกาหลีนับถือผีค่ะ เหมือนๆ สังคมอื่นๆ ส่วนศาสนาพุทธเริ่มเข้ามามีบทบาทในเกาหลีช่วง ค.ศ. 372 ส่วนศาสราคริสต์น่าจะเข้ามาช่วงหลังๆ เลย ทั้งนี้ทั้งนั้นปัจจุบันคนเกาหลีส่วนใหญ่ไม่นับถือศาสนาค่ะ

แนะนำให้ซื้อหนังสือประวัติศาสตร์เกาหลีมาอ่านค่ะ การค้นคว้าเองจะเห็นภาพที่สุด

หรือจะดูซีรีย์เกาหลีโบราณ ๆ หน่อยก็ได้ค่ะ เอาตัวเองเข้าไปก่อน แล้วค่อยเริ่มเขียนเรื่องของตัวเองมันจะอินกว่าน่ะ

สำหรับคำถามข้อ 3 ส่วนใหญ่ก็เป็นตอนพิเศษเยอะ ๆ ภาพประกอบ การ์ตูนแก๊ก อีกแบบคือเขียนนิยายที่เชื่อมต่อกันกับนิยายเรื่องก่อน แบบยูนิเวิร์สเดียวกันอะไรงี้

อาจจะตอบไม่ตรงหัวข้อนะ เพราะถามถึงเกาหลี แต่เราศึกษาของญี่ปุ่นมา น่าจะพอเป็นแนวได้

ตอบข้อสองนะคะ

ของญี่ปุ่นมีวัฒนธรรมสวยงามและโดดเด่น จนบางทีเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลย ในนิยายเราเลือกมาหลายอย่างเหมือนกันเพราะจุดขายคือ "ความเป็นญี่ปุ่น" พูดถึงมรรยาท แม้กระทั่งการพูด ความสนิทสนมในแต่ละระดับ(การเรียกชื่อ/นามสกุล) ฉากที่ทำการบ้านหนักมากคือ "ฉากแต่งงาน"

ในส่วนนี้คุณจะเอาไปใส่ลงในนิยายของคุณก็ได้นะ การทำนิยายเปิดกว้างอยู่แล้ว เราไม่หวง

อยู่ที่วิธีการสื่อสารต่างหาก

ส่วนข้อสามอยากทำอะไรเป็นพิเศษไหม น่าจะเผยแพร่วัฒนธรรมไทยแลกเปลี่ยนกันค่ะ เขาทึ่งเรา เราทึ่งเขา ดูอนุรักษ์นิยมดี น่าจะเข้าได้กับนิยายย้อนยุค

ส่วนอีกความเห็น สังเกตเอาจากละครที่ตัวเอกหลุดเข้าไปในอดีต/ปัจจุบัน ไปแสดงตัวตนตัวเองในอีกโลก ก็น่าสนุกดีนะ เหมือนละครบุพเพสันนิวาส เขียนดีมากๆ

อยากจะทำอะไรเป็นพิเศษในนิยายของตัวเองเยี่ยงนั้นรึ ก็มีประมาณว่า

-ทำตอนพิเศษที่มันเกี่ยวโยงกับเนื้อเรื่องในนิยายแบบสั้นๆ ถึงสั้นมาก เป็นเนื้อเรื่องแบบที่จะตัดทิ้งก็ได้ แต่ว่ามันจะต้องมีอะไรให้เซอไพรซ์ในระดับที่ว่า 'ใครที่อ่านจนถึงแค่ตอนจบเฉยๆ น่ะ -พลาดแล้ว' ซึ่งบางทีอาจเป็นการเฉลยอะไรที่ใครหลายคนมักจะมองข้ามไปในตัวนิยาย หนักกว่านั้นคืออาจจะหักล้างบทสรุปในตัวนิยายไปเลยก็ได้ และอาจจะทิ้งปมเอาไว้เพื่อบอกว่า 'มันยังไม่จบนะโว้ย กูมีภาคต่อ'

-ต่อจากข้อเมื่อกี้เลยครับ ทิ้งลิงค์นิยายภาคต่อเอาไว้ พร้อมบอกชื่อเรื่องและรายละเอียด

-ลงรายละเอียดของข้อมูลที่ไม่ได้มีบอกในเนื้อเรื่อง (หาโอกาสยัดข้อมูลลงไปไม่ได้, ขยายข้อมูลที่มีอยู่แล้วให้เข้าใจมากกว่าเดิม หรืออาจเพิ่มส่วนที่ไม่สำคัญลงไป เช่น ความหมายของชื่อตัวละคร แรงบันดาลใจในการสร้างตัวละคร หรือเรื่องราวต่างๆ) มีข้อมูลอะไรบ้าง กี่อย่าง ก็ยัดใส่ลงไปให้หมด ยกเว้นข้อมูลบางอย่างที่ไม่สามารถเปิดเผยได้ เนื่องจากต้องเก็บเอาไปใช้งานในภาคต่ออยู่

-รวบรวมคำถามหรือข้อสงสัยในนิยายที่น่าสนใจของคนอ่าน แล้วนำมาตอบคำถามเท่าที่จะทำได้ อันไหนที่ตอบไม่ได้ก็บอกไปเลย 'กูมีภาคต่อ' ถือเป็นการโปรโมทนิยายไปในตัว และสานความสำพันธ์ของนักเขียนกับคนอ่าน