เทคนิคการต่อสู้แบบเน้นสวนกลับเนี่ย จัดว่าไร้เทียมทานไหมครับ (มีนิยายตัวอย่าง)

มันจะลำบากเวลาเจอท่าจับล็อก

เทคนิคนี้ "เหมาะสำหรับคนร่างใหญ่(เช่นบัวขาว) และเคลื่อนไหวได้ไม่เร็วมาก" เท่านั้นจึงไร้เทียมทาน

แต่หากเป็นคนร่างเล็ก/คล่องตัว "ควรใส่และหลบไปเรื่อยๆ"

เพราะหากคนร่างใหญ่ไปเปิดก่อน "ถ้าเก่งพอๆกัน รับรองต่อยลมแน่ๆครับ"

เทคนิคนี้ไม่เหมาะกับหญิงสาวและชายหื่นเป็นอย่างยิ่ง

ไม่ได้ถึงกับไร้เทียมทาน แต่ก็ถือเป็นตัวเลือกที่ดี ถ้าเจอคู่ต่อสู้ที่สาดอาวุธมากว้างๆ และมี Pattern พอจะจับทางได้ ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเจอกุ๊ยสาวหมัดว่ายน้ำมามั่วๆ หรือเจอคนเพิ่งฝึกมวยต่อยเป็นแค่หมัดตรง 1-2 อันนี้จับทางง่ายครับ แต่ถ้านักสู้จริงๆ เขาจะไม่ออกเป็น Pattern ให้สวนง่ายๆ และอาจจะมีลูกหลอกให้เราบังเตรียมสวน เพื่อเปิดส่วนอื่นให้เขาโจมตีก็มี ยกตัวอย่างท่าเด็ดของนักมวยไทยอาชีพเลย คือเขาแกล้งยกขาทำท่าจะเตะ รอให้เรายกเข่าบัง ซึ่งนั่นเท่ากับทำให้เรายืนขาเดียว เขาจะใช้ความไวตวัดขาลงล่าง แล้วกวาดเราร่วงลงพื้นเลยครับ

นิยายมันแล้วแต่คนเขียนอ่ะครับ แต่ถ้าเป็นความจริง มันมีหลายๆกรณี พวกดักสวนเก่งก็พลาดได้ครับ อย่างบนเวทีมวยไทย มีมวยชั้นครูหลายๆคน ที่เก่งเรื่องจับจังหวะแล้วดักสวน เสียทีให้นักมวยที่ชั้นเชิงเป็นรองที่แข็งแรงกว่า อึดกว่า คือต่อยกันตัวๆนี่คืออะไรที่เหนื่อยมากนะครับ ถ้าสวนเก่งแต่เอาเขาไม่ลง พอปล่อยเวลาให้นานเกินไปจนหมดแรงเอง ก็อาจร่วงเองได้เหมือนกัน เพราะพวกมวยเชิงสูงส่วนใหญ่ฉลาด...คนฉลาดที่เป็นนักมวยจะไม่ค่อยขยันซ้อม ส่วนพวกเชิงไม่ดีมากจะเป็นมวยเดินส่วนใหญ่ซ้อมถึง ถึก และบึกบึน หรือในอีกกรณีคือดักจังหวะสอง แต่เจอลูกหนักที่หลบไม่พ้น เวลาต่อยกันจริงๆ คล่องแค่ไหนมันก็หลบได้ไม่หมดหรอกครับ

สำหรับมวยสองแบบต่อยกัน มันอยู่ที่กติกาด้วย แต่ที่สำคัญกว่าคือทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองสู้ในแบบที่ถนัด ข้อห้ามเรื่องความปลอดภัยบางทีมันก็ทำให้รูปแบบบางอย่างเสียเปรียบ อย่างยูโดขึ้นเวทีนี่สู้ใครไม่ได้เลยเพราะส่วนใหญ่ไม่สวมเสื้อ แต่ถ้าเจอข้างนอกนี่ยูโดทำคนตายได้ง่ายสุดแล้ว เพราะพื้นปกติมันไม่เซฟ

หรือตอนนี้ในจีนมันมีประเด็นเรื่องนี้อยู่ อย่างมวย หย่งชุน หรือ ไทเก๊ก โดยแนวคิดคือการรับแล้วโต้ ยืมแรงคู่ต่อสู้ แล้วย้อนกลับให้คู่ต่อสู้บาดเจ็บ หรือเคาเตอร์นี่ละครับ คนที่เก่งมวยประเภทนี้ ต้องมีสองอย่างคือปฏิกิริยาตอบสนองต้องดีมากและมีทักษะอยู่ในขั้นชำนาญ แต่-คนแบบนั้นบนโลกมีโคตรจะน้อย จนมีคนจีนรุ่นใหม่ฝึก MMA บอกว่า หย่งชุน กับ ไทเก๊กใช้สู้จริงไม่ได้ เป็นเรื่องเป็นราวถึงขนาดมีครูมวยหลายคน ขอประลองกับ -คนพูด สุดท้ายโดนอัดเสียผู้เสียคนไปเป็นแถว ถ้าอยากดูเสิร์จในยูทูป ชื่อ Xu xiaodong ครับ มีทั้งหย่งชุ่น ทั้งไทเก๊ก ระดับอาจารย์ที่โดนอัดจนเละ

ปล. ไม่รู้ว่าตอบ ตรงกะที่ถามรึเปล่า

ในความหมายของการสู้กันเปล่าๆเหรอครับ?

ถ้าเกิดเจอพวกท่าตีแบบสั่งตายหรือเนโครแมนเซอร์ในโลกอื่นนี้ถืออาจจะกลายเป็นสกิลโง่สุดๆเลยก็ได้ เพราะตายแล้วก็คงทำอะไรไม่ได้

แต่ถ้าเอาหลักเหตุผลนี้

ถ้าตัวเปล่าๆไอสกิลจับสวนทุ่มนี้ใช่ว่าโกงนะครับ ถ้าเกิดเคยดูหมวยปล้ำสักหน่อยไอทุ่มนี้มันทุ้มสวนกลับกันได้นะครับ ยิ่งถ้าน้ำหนักต่างกันมากเกินไปนี้ซวยของแท้เลยครับ

'สมมุติAจะจับBทุ่มแต่Bรู้ทันเลยพลิกตัวจับAทุ่มแทน'

สวนตั้งรับแล้วค่อยสวนนี้..เอาแบบจริงๆมันคงไม่โง่ต่อยให้เราดูหรอกครับ ถ้ามันเล่นลูกหลอกขึ้นมาจะทำยังไงละ? เพราะต่อสู้จริงมันไม่มีกติกาว่าต่อยซ้ายขวาหรือต้องเตะยังไงถ้าเกิดต่อยเป็นมวยเป็นชุดขึ้นมาไม่แย่เหรอ มันไม่มีการที่กรรมการจะมาห้ามให้นะว่าต้องให้คุณได้ตั้งยืนก่อน

*แล้วตัวใหญ่เคลื่อนไหวช้านี้มันมีแค่ในการ์ตูนเท่านั้นแหละครับ มันคือ "กล้ามเนื้อ" ครับคนละเรื่องกับไขมันเลย มันเร็วกว่าคนธรรมดาพวกเราหลายเท่าตัวเลยครับ

ไม่ ส่วนตัวเชื่อว่าสิ่งที่จะเป็นปัจจัยแพ้ชนะ (เฉพาะกรณีตัวต่อตัว) คือ พลกำลัง ความทนทาน ความว่องไว ความแม่นยำ การคาดเดาล่วงหน้า และกระบวนท่า แค่กล้ามเนื้อก็เกี่ยวข้องกับ 3 อย่างแรกแล้ว แถมเป็นปัจจัยพื้นฐานด้วย ขณะที่การต่อสู้แบบสวนกับจะทำได้ต้องเน้นอีก 3 อย่าง ย้ำว่าทั้งสามอย่างที่เหลือว่ามีมากกว่าคู่ต่อสู้แบบหลายเท่าตัว แต่ !! ถ้าสามอย่างแรกมีน้อยกว่าหรือแค่สูสีกับคู่ต่อสู้จะเอาอะไรไปสวนกลับแล้วชนะได้เหรอครับ ?

ส่วนคนที่ฝึกฝนการต่อสู้ 1 คน ปะทะกับกุ๊ยอันธพาลหลายคนนี่ ยังไงคนฝึกฝนการต่อสู้มาก็มีโอกาสชนะสูงกว่าอยู่แล้ว

มันต้องมีเสียจังหวะสักครั้งเเหละน่า!!? #สะดุดกล้วยงี้?