ท่านๆ ทั้งนักอ่านและนักเขียน ชอบนิยายที่มีการบอกค่าพลังหรือไม่

เอาส่วนตัวเลยนะครับ ยอมรับเลยว่า"ลืม" ยิ่งเยอะ ยิ่งลืม จำไม่ได้ว่าอะไรบ้าง ตอนสร้างขึ้นมาก็สนุกอยู่ครับ แต่พอจะเขียนต่อดันลืม แต่ถ้าจำได้ก็okครับ แต่ถ้าไม่แน่ใจ เอาแค่ค่าHPก็พอครับ

ก็อารมณ์เดียวกับเวลาเล่นเกมจริงๆ บางคน(เช่นตัวเรา)จะไม่สนใจตัวเลขพวกนี้เลย ในขณะที่เพื่อนร่วมทีมนับวินาทีว่าฝ่ายตรงข้ามใช้สกิลอะไรไปบ้าง เหลือคูลดาวน์เท่าไหร่ และเหลือเลือดเท่าไหร่ ประมาณการว่าจะจัดการอีกฝ่ายได้หรือไม่ ด้วยสกิลอะไรเวลาไหนบ้าง

นักอ่านและนักเขียนก็เหมือนกัน มีทั้งสายที่โยนตัวเลขทิ้ง กับฝ่ายที่สนใจตัวเลขสุดๆ อยู่ ดังนั้นการบอกค่าพลังก็ไม่ใช่เรื่องมักง่ายหรอกนะ บางคนต้องใช้ Excel พิมพ์สูตรจดความเปลี่ยนแปลงของตัวละครและมอนเป็นตัวๆ เลย เรียกว่าพวกเขาทำงานหนักมากกว่าจะได้นิยายแต่ละตอน

ส่วนตัวเราในฐานะนักอ่านก็เป็นสายมักง่าย จำไม่เคยได้ว่าคนเขียนเขาบอกเลขอะไรนะ มีกี่หลัก พลังอยู่ในระดับไหนแล้ว เวลากลายเป็นนีกเขียนก็เหมือนกัน(ฮา) ลืมชื่อตัวละครและเมืองตลอด ต้องย้อนกลับไปอ่านใหม่แทบทุกวัน เวลาเขียนเลยต้องเขียนย้ำซ้ำๆ กันอยู่อย่างนั้น โชคดีที่ยังไม่มีคนอ่านบ่นเรื่องนี้ล่ะนะ

เราว่ามันเป็น minor factor แฮะ ถ้าเรื่องสนุกนักอ่านก็ติดอยู่แล้วแหละ

ส่วนเรื่องค่าพลัง หน้าที่ของนักเขียนคือต้องทำมันให้ดีที่สุดอยู่แล้ว แต่ขึ้นอยู่กับว่าจะปล่อยไว้หลังม่านหรือจะเอาออกมาโชว์ ถ้าเรื่องมีความจำเป็นต้องใช้ค่าพวกนี้เยอะมาก ก็เอาออกมาโชว์ได้นะ แต่ให้พอเหมาะพอควร คงคาดหวังให้นักอ่านส่วนใหญ่จำได้ไม่ได้ แต่คล้ายกับเอาไว้อ้างอิงบางอย่างที่อาจจจะสำคัญแต่ไม่ได้กล่าวถึงบ่อยเผื่อนักอ่านบางสายเขาสนใจจะเปิดดู

แต่ยังไงเราก็แนะนำให้ในเรื่องเขียนผสมไปด้วยดีกว่า ว่าใครอัพอะไรไปตอนไหนบ้างตามจังหวะของเรื่องง่ะ อารมณ์เขียนบรรยายนะไม่ใช่เอาไปแปะเป็นตาราง วิ๊ง เขาอัพแล้วค่ากลายเป็น!! >> ให้ตารางมา

มันไม่มักง่ายหรอก ในมุมนักเขียนเราคิดว่าถ้าจริงจังกับมันจริง ๆ มันเป็นงานหนักนะ...

ในฐานะนักเขียนและนักอ่าน อ่านค่าพลังหรือสเตตัสทีไร งงทุกที เลยไม่ค่อยปลื้ม ชอบอ่านแบบบรรยายรวบรัดให้พอเข้าใจมากกว่า หัวเราไม่รับเรื่องเข้าใจยากค่ะ บางทีอ่านแล้วมันไม่ถูกจริต จะพลอยดิ่งเนื้อเรื่องไปด้วย

ให้มันเป็นเครื่องปรุงครับ

อย่าให้มันเป็นแกนไม่อย่างนั้น.......Excel 10 ชีทก็ไม่พอ Y.Y

ผมยอมรับว่าส่วนใหญ่อ่านอะไรพวกนี้แบบผ่าน ๆ ตา ไม่ค่อยสนใจนะ

แต่ก็คิดอยู่หน่อยเหมือนกัน

ว่าในทางจิตวิทยามันน่าจะทำให้ผู้อ่านบางส่วนรู้สึกว่า "เฮ้ย! พระเอกแม่มเท่อะ!"

และก็จะเข้าสู่กระบวนการชอบนิยาย จนติดตามได้

เราเฉยๆ แต่ไม่ใช่ว่าไม่สนนะ คือไม่มีก็แล้วไป แต่มีมาให้นี่เรานั่งอ่านนะขอบอก 555

อย่างเรื่องแมงมุมฯเนี่ย พวกสกิลที่อัดมา2-3หน้าเรานั่งอ่านนา 

เช็คหมดว่าอัพมาเท่าไหร่ อันไหนเพิ่ม ลด หรือสู้อีกฝ่ายไม่ได้นี่เก็บเรียบ 

ถถถ ความติ่งค่าพลังของเรามันก็เกินเยียวยาอยู่บ้าง  

.

แต่ถึงไม่มีแล้วอธิบายคร่าวๆมาแทนก็สะดวกดี ก็อ่านเนื้อเรื่องยาวไปฟินๆ

อย่างในโอเวอร์ลอร์ดที่ใส่มาทีเดียวแค่ตอนท้ายเล่มแบบนั้นก็ชอบเหมือนกัน

เอาจริงๆเลย... เราไม่อ่านเลยเเหละ เราว่ามันน่าเบื่อ เเละยาวเกินไป เนื้อหาบอกลำดับไม่ได้สนุก รู้สึกเหมือนอ่านตารางธาตุอยู่555

ถ้าหากเป็นนิยายเกมแล้วมีค่าสเตตัสอันนี้รับได้ค่ะ แต่ถ้าเป็นนิยายต่างโลกแบบใช้ชีวติอยุ่แล้วมีค่าสเตตัสขึ้นมายังกับเป็นหน้าจออันนี้เอาตรงๆก็เบื่อ(สงสัยเจอมาเยอะ ฮา) ถ้าบอกมีเครื่องวัดค่าพลังเป็นสเกลอันนี้ก็พอเข้าใจได้ แต่ถ้าตาเปล่าก็ไม่ชอบที่ขึ้นเป็นหน้าต่าง แต่ถ้าหากวัดสเกลพลังด้วยตาเปล่าก็อยากให้เป็นแบบเห็นขนาดคลื่อนพลัง สีนี้บ่งบอกอะไร ความเข้มสี ปริมาณบ่งบอกระดับพลังก็ว่ากันไปค่ะ

ถ้ามาแบบเปิดสเตตัสเห็นค่านั่นนี่ แล้วยังเห็นของคนอื่นอีกอันนี้ไม่ไหวจริงๆค่ะ สำหรับข้าพเจ้านะ

ปกติไม่ใช่นักอ่านสายนี้ครับ เเต่ถ้าอ่านเวลาตัวเอกสู้กันก็จะข้ามๆไปบ้าง ไปเก็บตรงส่วนอื่นเเทน ผมเป็นประเภทที่ย่อยข้อมูลเเนวนี้ไม่ได้น่ะครับ(ฮา)

#นั่งเล่นเกมส์ปลูกผักวนไป

อันนี้นับไหมครับ ของผมมีแค่เล็กน้อย ผู้เล่นไม่มีระดับ ตีกันแบบดาดๆ เลย แต่พึ่งพาทักษะ (มีระดับ) อาวุธ เครื่องสวมใส่ นอกนั้นใส่กันด้วยฝีมือ

การ์ด อาชาลมกรด ระดับ S

- ความเร็วเพิ่มขึ้น 60%

- พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 30 %

- ความคล่องตัวเพิ่มขึ้น 50 %

- วิ่งไวขึ้น 40 %

- ฟื้นฟูค่าสถานะเร็วขึ้น 100 %

- พลังชีวิต + 100,000 หน่วย (100,900)

- มานา + 30,000 หน่วย (30,500)

ส่วนตัวไม่ชอบค่ะ ทั้งในฐานะนักอ่านและนักเขียน

แต่ถ้ามองว่ามันเป็นเทคนิคในการนำเสนอ มันก็ง่ายดีในกรณีที่อยากนำเสนอความเทพ ความโกงของตัวเอกไรงี้ แบบว่าเอาระดับ E ชนะระดับ S งี้ เทพเวอร์ แหกกฎมาก ไม่ต้องบรรยายบอกอะไรเยอะก็รู้ว่าเทพมาก โกงมวาก :v

อันนี้ไม่รวมนิยายจีนเดิม ๆ ที่แบ่งระดับกันตามคัมภีร์/กระบวนท่าที่ฝึกได้นะคะ ตรงนี้ถือว่าเป็นการแบ่งระดับความสามารถในการทำความเข้าใจ/ความสามารถทางกาย แต่ไม่ได้แบ่งระดับความชำนาญ/ความเก่งในการนำไปใช้

น่าจะมีเพิ่มสักหน่อยว่า "ไม่ชอบเพราะมันรคหน้ากระดาษ"

นิยายสมัยนี้ มันทำเหมือนการนับตัวเลข ไม่สิ มันทำเหมือนการขึ้นเรียน ตั้งแต่ชั้นอนุบาลไปจนถึงชั้นปริญญาเอก อาจจะเรียกได้ว่า สูตรสำเร็จรูปมักง่ายในการวัดความสามารถของพระเอก ทั้งที่จริงมีอีกหลายวิธีการในการอวดความสามารถ แต่ดันเอาตัวเลขระดับชั้นมาเป็นข้อเปรียบเทียบ มันดูมักง่ายเกินไป

ถึงแม้จะพูดว่ามักง่าย แต่มันก็เป็นวิธีการในการนำเสนอความสามารถที่ง่ายที่สุดแล้ว ไม่ต้องคิดอะไรมากให้ยุ่งยาก แค่บอกว่า พระเอกอยู่อนุบาลหนึ่ง )แต่มีคุณสมบัติพิเศษเหนือกว่าเด็กคนอื่นตรงที่เป็นเด็กโข่ง) ต่อยกับเด็กประถมปีที่สองชนะ

มันให้อารมณ์ประมาณนั้นเลย

ระดับพลังขั้นเทพแต่ดันกลัวเมีย ตัวเลข เหล่านี้จะมีความหมายอะไร

...

ตอนแรกตัวเลขต่ำๆ แต่เก่งเท่านี้ พอตัวเลขขยับไปอีกหน่อย เอาเป็นคูณ2จากที่เคยมีก็ได้อะ แต่เจือกเก่งไม่สมกับคูณ2 แค่นี้ระบบตัวเลขพลังก็ไม่น่าเชื่อถือแล้ว

ถ้างั้นก่อนสู้กันจริงๆ ก็เอาตัวเลขพลังมาวัดกันเลยสิ แล้วไม่ต้องสู้ให้เสียเวลา

กู2200

แต่กู2250เว้ย

แต่กูกับเพื่อนรวมกันได้4800นะเว้ย

ไว้ชีวิตผมด้วยเถิดนายท่าน

ผมสนใจ skill มากกว่าครับค่าพลังอ่านข้ามๆ ผมชอบค่าพลังแบบ S A B C มากกว่าตัวเลขครับ

ควรมี

แต่ ..

มันต้องไม่ใช่เอาไปใส่ในเรื่อง เอาไปบอกกันตรง ๆ

แต่มันต้องมีไว้ในฐานข้อมูล ในประวัติตัวละครแต่ละตัว

เอาไว้ให้นักเขียน/ผู้สร้างอย่างเราใช้เป็นสิ่งช่วยเปรียบเทียบ/ตีกรอบสเกลพลังของตัวละคร

ว่าระดับนี้ควรแสดงผลลัพธ์ออกมาสักขนาดไหน ประมาณไหนมันถึงจะดูเหมาะสม เข้าที

ก็ตามนี้ล่ะครับ