มาแชร์งานเขียนที่คุณคิดว่า "จำไม่ลืมและกากที่สุด"กันเถอะ!

เมื่อนานมาแล้วเราจำได้ว่าเคยแต่งนิยายไปเรื่องหนึ่งไม่ได้จริงจังอะไร

-แต่งเอง

-อ่านเอง

-ลบเอง

เราไม่เคยคิดว่ามัน'กาก'เลยสักครั้ง เราภูมิใจในผลงานชิ้นนั้น

ถึงจะลบไปแล้วแต่มันก็อยู่ในความทรงจำเสมอ.....

นิยายเรื่องแรกที่ลงเว็บใบหญ้าครับ เขียนไว้ตั้งแต่ ม.2 ชื่อเรื่องคือ “X-Spies ตอน ล้างเผ่าคนทมิฬ”

เรื่องราวของหน่วยรบพิเศษที่ถูกส่งไปเจอภารกิจพิลึกพิลั่น ไม่ว่าจะเป็นตามหาคนหายในแดนมนุษย์กินคน , ยับยั้งการแพร่ระบาดของซอมบี้ , ต่อสู้กับนักล่าต่างดาว, ปะทะกับฝูงแมลงยักษ์กลายพันธุ์ และกู้โลกจากการยึดครองของเอเลี่ยน ความไร้สาระนี่มาเต็ม บวกกับฉากแอ๊คชั่นแบบไร้ความสมเหตุสมผล เช่นเอาปืนกลมินิกันไปยิงถางป่าเล่น , เอาขาเกี่ยวบันไดห้อยหัวลงมาแล้วกราดปืนกลมือใส่ฝูงซอมบี้ ฯลฯ อารมณ์ประมาณหนังแอ๊คชั่นเกรดบีที่กรุณาโยนสมองทิ้งก่อนการรับชม 5555

เป็นนิยายวายเรื่องแรกอะ แนวมัธยม รุ่นพี่รุ่นน้อง ตอนนั้นคิดว่าก็ดีนะ เพราะแต่งสนองนี้ด แต่งจบแล้ว แอดมินหลังไมค์มาถามว่าสนใจขายเป็นแพ็คเกจมั้ย นี่คิดว่างานตัวเองไม่ได้ดีพอที่จะขายเลยปฏิเสธไป55555555

คือมันกากสำหรับเรามากจริงๆเมื่อย้อนไปอ่านตอนนี้ รับบ่ดั้ย เลยซ่อนตอนไว้55555555555

สมัยยังอยู่ประถม เราแต่งฟิคดราก้อนบอลมาก่อนค่ะ ลงในเว็บนี้ด้วยแต่ใช้อีกไอดีนึงและลบไปแล้ว อาย 55555 แต่ถึงลบไปแล้วแทบทุกฉากยังตราตรึงอยู่ในหัว นึกแล้วอาย ยิ่งภาษากับการเรียบเรียงฉากสมัยก่อน...โอ๊ย ให้ตายเถอะโรบิ้น จะไม่มีวันลืม 555 ตอนนั้นคือบทบรรยายไม่มีเลย และยิ่งถ้าขี้เกียจพูดถึงฉากไหน คิดว่าทุกคนคงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเช่นเบจิต้าโดนซาบอร์นอัดจนน่วม ก็เขียนว่า ---------> ข้าม เพราะทุกคนคงรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ย้อนกลับไปคือ...อืม ได้เหรอฟะ -_-

ตัดกลับมาช่วง ม.ต้น กลับมาแต่งอีก แต่คราวนี้ฟิคนารูโตะ ซึ่งตอนนี้รีไรท์อยู่ (ดันเจือกแยกรีเซ็ตไปอีกรูทนึงอีก อืมมมม อะไรของฉันเนี่ย แต่ก็หนุกดี สับสนดีว่าเขียนเวอร์ไหนอยู่ 5555) ที่จำไม่ลืมคือเวอร์ก่อนรีไรท์ บทบรรยายมีแต่สั้นประโยคเดียวจบ เช่น

"นะ นายทำอะไรของนายน่ะ" เธอพูด

"ก็ดูเอาเองสิ" เขาตอบ

"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!" เธอกัดฟัน

มี nc ง่อย ๆ ด้วย เฮลโล่ววว เกลียดสุดคือการสวีทไม่หยุดยั้งของคู่พระนางและการที่แม่นางชอบซึนใส่แบบน่าหมั่นไส้ คือ...นั่นผัวเอ็งนะไม่ใช่กระสอบทรายและเอ็งเป็นเมียเขาไม่ใช่บัวขาวว เป็นแบบนั้นจนสำนึกขึ้นมาได้ว่าตูไม่ไหวจะเคลียร์ ขอล้างบางเถอะจ้ะ//กดประกาศรีไรท์

ช่วงระหว่างรีไรท์รอบนั้นก็มีงอกฟิคยุบยับไปหมด ลบหายไปสามเรื่อง สองเรื่องเป็นเรื่องวายที่เราไม่ได้อยากจะแต่งแต่ทำตามใจผู้อ่าน (แน่นอนว่า no passion) ยังดีที่ลงจนจบแต่สุดท้ายก็ลบอยู่ดี เพราะรู้สึกโดนบังคับเขียน...ไม่ชอบมันเลย ยิ่งตอนแต่งเรื่องวายสองเรื่องนั้นติด mirai nikki ด้วย นายเอกยันซะไม่มี ยันจนคิดว่านี่เขียนยูโนะอยู่ ไม่ได้เขียนตัวนายเอก

อีกเรื่องก๊าวกาว กาวที่สุดในชีวิต 5555 (และมันกำลังจะกลับมา...เอาพล็อตนั้นกลับมาปัดฝุ่นใหม่อีกแล้วค่ะ ไม่รู้จะกล้าเผยแพร่ความกาวไหมแต่รู้สึกโอเคกับกาวกลิ่นนี้มากกว่ากลิ่นกาวเก่านะ) ยำการ์ตูนเกม everything ที่ฉันใฝ่ฝันมานัดเจอกันโดยมิได้นัดหมาย อย่างตอนนั้นดู suicide squad แล้วชอบคู่ตาโจ๊กกับฮาร์ลี่ย์มาก โอ๊ะ ชอบนารูโตะด้วย ตู๊มมม ฮาร์ลี่ย์มาไฝว้กับซากุระเฉยเยยค้าาา NANI!!!?

คือเอาจริง ๆ ทุกเรื่องที่แต่งมาตราตรึงใจหมดค่ะ ฮา มันจะมีโมเมนต์ให้เรานึกถึงแล้วนั่งขำตลอดสิน่า

I.R.G.O ครับ ตอนนี้ลบไปแล้ว เขียนตอนช่วงที่นิยายเกมออนไลน์กำลังบูม กับอีกเรื่องคือ Comeback กลับสู่โลก เรื่องนี้เป็นแนวที่ว่า มนุษย์ทิ้งโลกให้ฟื้นตัวเป็นเวลา(กี่ปีไม่รู้ผมจำไม่ได้แล้วแต่น่าจะหลัก100) แล้วมนุษย์ก็ได้ส่งหน่วยพิเศษเพื่อเข้าไปสำรวจโลก เรื่องนี้ก็ลบไปแล้ว

งานเขียนที่ได้ตีพิมพ์เรื่องแรกเมื่อปี 51 ค่ะ (แนวกุ๊กกิ๊ก แต่ก็ไม่ใสเสียทีเดียว) ^^"

พูดเรื่องนี้ขึ้นมาทีไร ก็อายตัวเองทุกที ตอนนั้นเพิ่งหัดเขียนแรกๆ ไม่ได้ใช้นามปากกานี้ เขียนเอามันอย่างเดียว อะไรฉันก็ไม่สน เพิ่งรู้ตัวว่าเขียนห่วย (แตก) มากกกกกกกกกกกกกก ตอนมาย้อนอ่านหลังจากหนังสือตีพิมพ์ออกมาห้าปี ไม่รู้เขียนบ้าอะไร วกๆ วนๆ อ่านเองยังงงเอง ตั้งแต่นั้นเลยเชื่อมาตลอดว่ามีทุกวันนี้ได้เพราะฟลุ๊ค

แต่เหนือกว่าอื่นใด ต้องกราบขอบคุณบ.ก.ที่เคารพรักที่ช่วยชี้แนวทางและให้การสนับสนุน ทำให้มีนามปากกาทิตภากรเกิดขึ้น ในเวลาต่อมาจึงมีนามปากกันต์ระพีตามมา เรื่องก็มีด้วยประการละฉะนี้แล

แง จะถือว่าโกงเจ้าของกระทู้ไหมอ่ะ

เราไม่กล้าแชร์ เพราะ เราอายตัวเองมาก กอ ไก่ ล้านตัว

ขอมาส่องมาอ่านอย่างเดียวละกันนะฮะ5555

นิยายเรื่องที่สองที่เราแต่งล่ะมั้ง? เป็นแนวแฟนตาซีทะลุไปอยู่อีกโลก(ตอนนั้นแต่งตามกระแส555) เป็นเรื่องที่มีคนติดตามเยอะที่สุด คอมเม้นก็เยอะ

ถามว่ากากยังไง? ..เราก็ไม่รู้เหมือนกัน555 ปัจจุบันลบทิ้งไปแล้ว ไม่มีสำรองเนื้อหาไว้ด้วย ปล่อยมันจมไปเถอะนะ

นิยายแรกของเรานี่แหละ555 เป็นนิยายแนวรักดราม่า ตอนนั้นคือ เรายังไม่รู้อะไรมาก ก็เขียนๆไปตามๆกัน พอไปๆมาๆเนื้อเรื่องเริ่มแปลกๆ ลืมเขียนสิ่งที่คิดลงไป555 แต่ก็ยังดีที่มีนักอ่านมาเตือนฮะ เราสับสนชื่อเสือ กับพี่สิงหามากๆ ไปๆมาๆพี่เสือแทนซะงั้น555 ก็คิดว่าสักวันถ้าเรามีประสบการณ์มากขึ้นจะไปรีไรท์ละ เพราะเรารักเรื่องแรกของเรามากที่สุด^_^

นิยายเรื่องแรกที่เขียน น่าจะเขียนตอนอยู่ป.5 ละมั้ง เขียนลงในเว็บลาฟลอร่า

เป็นเรื่องที่ปูมาอย่างกับคดีสืบสวน มีทั้งการลักพาตัว การหาตัวคนร้าย บลาๆ แต่กลางเรื่องกลับเริ่มเข้าสู้ด้วยมิตรภาพระหว่างผองเพื่อน จบด้วยคนร้ายกลับใจแทน - -'

ส่วนอีกแบบหนึ่งคือเรื่องที่จู่ๆถูกให้แต่งออกมา ทั้งที่ไม่มีอารมณ์เขียน เป็นแนว OS มีอยู่หลายเรื่องที่แบบ กลับไปอ่านแล้วก็ถามตัวเองว่าเขียนอะไรลงไปเนี่ย 555 ตอนนี้เลยปิดตอนให้อ่านกับลงเรื่องทิ้งเลย เก็บอ่านไม่ได้

หลังจากที่ได้อ่านเรื่องราวของแต่ละคนแล้ว รู้สึกว่าคนเราไม่ได้เก่งตั้งแต่แรกจริงๆค่ะ(ฮ่าๆ) ซึ่งก็รู้สึกผิดนิดหน่อยที่งานแรกของเราเป็นการก๊อป...จึงไม่อยากสนับสนุนให้คนก๊อปค่่ะ ลุกขึ้นมาคิดงานเองกันเถอะ!!

นิยายเรื่องแรกผมอนาถจิต จำได้ว่ามาขอให้คนในบอร์ดช่วยติ อนาถมาก~ อ่ะ! ลบทิ้งไปแล้วล่ะ แล้วก็มันนานมากแล้วด้วย ชื่อก็แย่โครตๆ พล็อตตอนนั้นจำได้ว่าเห่ย เอาเป็นว่าอย่าสนมันเลย แต่ก็ยังดี...ที่มีคนติดตาม555 (เรื่องหนึ่งพล็อตประมาณนักเขียนนิยายวาย(ชาย)หลุดไปต่างโลก ช่วงนั้นมัน...)