ขอคำแนะนำสำหรับนิยายหน่อยครับ (คนเขียนใหม่)

ปักไว้ก่อน เดี๋ยวอ่านแล้วมาบอกนะคะ

*โอเค เราไปอ่านมาแล้วค่ะ(ไม่ได้อ่านทุกตอน)

บอกเลยตอนแรกเห็นจำนวนแฟนคลับของคุณอยากปรบมือให้เลยค่ะ เราว่าเท่านี้ก็เยอะแล้วนะ อ๊ะ กลับเข้าสู่โหมดจริงจังกันดีกว่า มาเริ่มกันเลยค่ะ

สิ่งแรกที่เราเห็นหลังจากกดเข้าไปในหน้านิยายของคุณคือการพูดคุยแบ่งภาคซึ่งตรงนี้เราจะข้ามไป เลื่องลงมาหน่อยสิ่งที่ทำให้เราถึงกับขมวดคิ้วคือ

การบอกสิ่งต่างๆในเนื้อเรื่องอย่างเอ่อ...ระดับพลัง เผ่าพันธุ์มนุษย์ธรรมดา,เผ่าพันธุ์มนุษย์โบราณฯลฯ

ปีก,แหวนแห่งความตาย,อาณาจักร,คำภีร์ ซึ่งส่วนตัวเราคิดว่าคงไม่มีคนอ่านตรงนี้หรอกค่ะ คงจะเลื่อนผ่านๆไม่ก็อ่านแต่จำไม่ได้ เหมือนคุณพยายามจะยัดข้อมูลมากมายให้นักอ่านซึ่งเรามองว่าคงไม่มีใครจะจำได้ขนาดนั้น ถ้าอยากรู้จริงคงกลับมาอ่านใหม่

ตัดมาบทที่1เลยแล้วกันค่ะหลังบทบรรยายผ่านไปคุณก็แนะนำตัวละคร จักรพรรดิ...4-5คนน่ะค่ะ อันนั้นเราว่าค่อยๆสอดแทรกพวกเขาเข้ามาทีละนิดดีไหมคะเพราะส่วนตัวเราว่าคงไม่มีใครจำได้แต่ละชื่อก็ยาวๆ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะอ่านผ่านๆไปแต่เราก็กลับไปอ่านใหม่3-4รอบ ก็จำชื่อพวกเขาไม่ได้อยู่ดี

ตรงประโยค

"หากพวกเจ้าไม่คิดสู้หากพวกเจ้าคิดหนี"เราว่าคุณน่าจะปรับคำว่าหากนะคะ มันอยู่ใกล้กันซ้ำกันอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ

อาจจะเป็น"หากพวกเจ้าไม่คิดสู้แต่กลับคิดหนี" เห็นไหมคะ แค่ปรับนิดเดียวแต่ความหมายยังคงเดิม จริงๆยังมีประโยคแปลกๆอยู่นะคะแต่เสียดายที่ก็อปมาให้ดูไม่ได้ เราขอจบการวิจารณ์แค่นี้นะคะพิมพ์มายาวมากแล้ว

ปล.นี่คือความเห็นส่วนตัวของเรานะคะ ไม่ต้องซีเรียสอีกอย่างเราไม่ค่อยอ่านแนวนี้ด้วย จึงวิจารณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หวังว่าจะช่วยคุณได้ไม่มากก็น้อย สู้ๆค่ะเราเป็นกำลังใจให้

เราขอแนะนำแค่ชื่อเรื่องกับคำโปรยก็แล้วกันนะคะ เพราะยังไม่ได้อ่านเนื้อหาจริงจัง แค่อ่านแบบผ่านๆ จะแนะนำเท่าที่ทำได้นะคะ

สำหรับชื่อเรื่องกับคำโปรยในความคิดเรา เราคิดว่ามันดูธรรมดาไปค่ะ คุณ จขกท ลองคิดดูก็ได้ค่ะ ว่าถ้าคุณไม่ใช่คนแต่งนิยายเรื่องนี้ และจู่ๆ ก็บังเอิญมาเจอนิยายเรื่องนี้เข้า คุณ จขกท จะสนใจนิยายเรื่องนี้ในระดับไหน?

ถ้าถามเรา เราคิดว่ามันค่อนข้างที่จะดูทั่วไปมากไปหน่อยน่ะค่ะ อืม... ต้องบอกว่ายังไงดี เวลาเราอ่านหนังสือเรียนเราอาจจะรู้สึกง่วงนอน แต่ทำไมเราถึงอ่านนิยายด้วยความสนุกได้ทั้งๆ ที่มันก็คล้ายๆ กัน เพราะงั้นยิ่งเป็นนิยายแนวแฟนตาซี เวทมนตร์ สงคราม ชิงอำนาจ เราก็ต้องทำให้มันสนุกสมกับเป็นนิยายที่สามารถแต่งเติมอะไรได้ ไม่ใช่หนังสือประวัติศาสตร์ที่อ่านแล้วชวนน่าเบื่อ

เราไม่รู้ว่าคุณ จขกท ต้องการให้นิยายเรื่องนี้ไปทางไหนนะ ต่อสู้ ดราม่า ตลก แต่เราคิดว่ามันดูธรรมดาจริงๆ นะ ถ้าคุณ จขกท ต้องการให้นิยายออกมาดูแปลกใหม่

แต่เราไม่ได้หมายความว่านิยายน่าเบื่อนะ เพราะเรายังไม่ได้อ่านจริงจัง เอาเป็นว่ามีอะไรก็ถามแลกเปลี่ยนความคิดกันได้ค่ะ

เราลองอ่านผ่านๆ แล้วก็ไม่ได้แย่นะคะ อ่านเพลินๆ คงได้อยู่

เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ นะคะ^^

จริงๆ ไม่ถนัดแนวนี้ค่ะ แต่อ่านได้

ต้องบอกว่าแฟนคลับ ยอดคนอ่าน คนเม้นท์ ในนิยายคุณก็เยอะอยู่นะคะ

ของเรา...มีคนอ่าน 191 โนคอมเม้นท์ แฟนคลับ 6 ยังไม่ซีเรียสเลย555

มาที่งานคุณกันค่ะ

เนื้อเรื่องค่อนข้างหนักไปในทางเน้นเนื้อหา ถ้าอ่านผ่านๆ จะจดจำตัวละครยาก พูดง่ายๆ คือต้องตั้งใจอ่านหน่อย ภาษาที่เขียนก็โอเคอยู่ค่ะ จัดว่าอยู่ในระดับที่ใช้ได้ ติดที่การเรียงประโยคและการใช้คำบางคำที่ยังดูไม่ค่อยลื่นไหล ถ้าปรับเปลี่ยนให้เหมาะสม จะทำให้งานมีความสมบูรณ์ขึ้นกว่านี้มากค่ะ

-แนะนำ...ให้หานิยายแนวนี้มาอ่านดู จะทำให้คุณได้ในเรื่องภาษาที่สละสลวยมากยิ่งขึ้นค่ะ

ยกตัวอย่าง...

-อันนี้ของคุณ-

โลหิตสาดกระเซ็น เสียงศาสตราวุธตัดผ่านร่าง เสียงโอดครวญของผู้บาดเจ็บ เป็นเรื่องปกติของสิ่งที่เรียกว่า 'สงคราม' ในสงครามนั้น หากไม่ฆ่าย่อมถูกฆ่า ความเมตตาไม่ใช่สิ่งที่พึงมี ทุกลมหายใจจะดับสูญทุกๆ ชั่วเวลา เช่นเดียวกับในสงครามครั้งนั้น

-ความน่าจะเป็น-

ศาสตราวุธตัดผ่านร่าง โลหิตสาดกระเซ็น เสียงโอดครวญของผู้บาดเจ็บดังระงม เป็นวัฏจักรในสงครามที่ไม่มีวันจบสิ้น หากไม่เข่นฆ่า...ย่อมถูกฆ่า! ความเมตตาหาใช่สิ่งต้องประสงค์ ทุกลมหายใจอาจดับสูญได้ทุกช่วงเวลา เฉกเช่นสงครามในครั้งนั้น

สุดท้าย...ขออภัยที่เอามาปรับเปลี่ยนแต่งเติมใหม่ตามแต่ใจ แต่ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าข้อความที่ปรับเปลี่ยนข้างต้นจะเกิดประโยชน์กับคุณไม่มากก็น้อยนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ:)

เปลี่ยนทัศนคติตัวคุณเองก่อนดีกว่ายอดอ่านเดือนนี้หลักพัน แต่คุณก็ยังว่าไม่เยอะแล้วนิยานที่ยอดคนอ่านหลักสิบหลักร้อยคุณจะให้นิยามว่าอะไรคะ

จากที่ดูหน้าแรกนิยายคุณแล้วเปิดเข้าไปเตอแบบนี้เราปิดนะ

ข้อมูลอะไรที่เราต้องการเช่นเรื่องย่อที่ให้เรื่องมันเล่า ไม่ใช่คุณเล่า กว่าจะมาอยู่ท้ายสุด ถ้าใจเร็วเห็นข้อมูลที่คุณเทมาแบบนั้นคงปิดไม่อ่่านค่ะ

คุณมาเขียนเรื่องแรก (จากผลงานที่มีเรื่องเดียว) แต่วางไว้สเกลใหญ่ ความรู้สึกเราคือ คุณจะเขียนจบไหม? จะเทกลางคันไหม?

นี่เป็นความรู้สึกเราคนเดียวต่อหน้านิยายคุณ มันไม่ชวนเขิญให้กดเข้าไปอ่านตอนแรกเลย