เอาล่ะการเขียนนิยาย..มุมมองบุคคลที่ 1,2,3 นี่แหละประเด็น...วอนผู้รู้ด่วนน

เคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับการท่องเที่ยวหรือเปล่าครับ ส่วนใหญ่หนังสือประเภทนี้จะเป็นผู้แต่งเองที่มาบรรยายว่าที่นั่นที่นี่มีอะไร ซึ่งเขาจะใช้สรรพนามเรียกตัวผู้อ่านว่า "คุณ" ตลอด

ยกตัวอย่างเช่นผมกำลังถามคุณ

ถ้าคุณคิดว่าการมาถามหาความรู้ที่บอร์ดนักเขียนของเด็กดี คุณอย่าได้คาดหวังอะไรมากมาย เพราะคุณอาจไม่ได้คำตอบอะไรเลย แต่ถ้าคุณเขียนชื่อหัวข้อกระทู้ว่า "เว็บไซต์เด็กดีแจกเงินให้กับทุกคนที่เข้ามาคอมเม้นต์ในนี้" เชื่อเถอะครับคุณจะได้คำตอบอย่างรวดเร็ว

เป็นต้น

แล้วนี่ก็คือตัวอย่างของการบรรยายบุคคลที่สองครับ

ส่วนแนวบุคคลที่หนึ่ง เนื้อหาก็เหมือนกับจดบันทึกประจำวัน

ส่วนแนวบุคคลที่สาม สามารถหาอ่านจากหมวดนิยายแนวแฟนตาซีหรืออื่นๆ ได้เลยครับ เพราะส่วนใหญ่จะใช้การบรรยายแนวนี้เยอะมาก

คอมเม้นต์ของผมจะปลิวไหมเนี่ย ฮ่าๆ งานนี้ทีมงานแจกตังค์กระจาย

อธิบายไม่ถูกเหมือนกันค่ะ แต่ลิ้งค์ด้านบนน่าจะช่วยได้

ส่วนมากมุมมอง POV2 ไม่ค่อยนิยมใช้กันเท่าไหร่ในรูปแบบของนิยายค่ะ เพราะมันเป็นการ force ให้คนอ่านถูกเรียกชื่ออยู่ตลอดเวลา เช่น

"คุณกำลังเดินตรงเข้าไปในห้องมืดแห่งหนึ่ง ในนั้นเต็มไปด้วยข้าวของเก่าๆโบราณ บ้างก็ฝุ่นเขรอะและหยากไย่จับเต็มไปหมด คุณค่อยๆเอื้อมมือไปสัมผัสกระจกเงาใบหนึ่งที่ตั้งอยู่ตรงริมห้องนั้น ภาพที่สะท้อนออกมาทำให้คุณต้องผงะ มันไม่ใช่เรื่องจริง มันเป็นไปไม่ได้ คุณกำลังกลายเป็นหญิงชราที่แก่หง่อมที่สวมหมวกสีดำทะมึนนั่น คุณกำลังกรีดร้องโหยหวน เสียงนั่นไม่ใช่เสียงคุณใช่ไหม..."

ลองอ่านแล้วรู้สึกอย่างไรคะ กดดันใช่ไหม ถ้าเขียนในแนวของ POV2 มักจะพบในลักษณะหนังสือแนะนำการเดินทาง แนะนำร้านอาหาร หรือสารคดีมากกว่าที่จะทำให้เป็นนิยาย

แต่..ไม่ได้บอกว่าทำไม่ได้นะคะ เพียงแต่ไม่ค่อยมีคนนิยมใช้กัน เพราะส่วนหนึ่งมันกดดันและสร้างบรรยากาศที่อึดอัด ถ้าคนไหนไม่อินกันการถูกบังคับให้สวมบทบาท จะพาลปิดหนังสือทิ้งเลยค่ะ

และอีกส่วนหนึ่งคือ ข้อจำกัดในด้านมุมมองค่ะ ตัวละคร (คุณ) จะถูกบังคับให้เห็นเฉพาะสิ่งที่อยู่ตรงหน้า จะไม่สามารถอธิบายเรื่องอื่นๆที่อยู่นอกเหนือไ้ด้เลย จะสปอยด์ก็ไม่ได้ ดังนั้นจะไม่ค่อยเหมาะกับการดำเนินเรื่องราวที่ต้องเห็นมุมกว้าง

แต่บางทีอาจจะเหมาะกับงานเขียนเชิงฆาตกรรม สืบสวน ถึงกระนั้นก็เถอะ มันก็ยังคงมีบรรยากาศที่กดดันและบังคับคนอ่านอยู่ดีค่ะ :)

ไม่รู้ว่าอธิบายครบถ้วนไหม ^^ รอคนอื่นมาตอบเพิ่มเติมนะคะ

ลองหานิยาย เชอร์ล็อค โฮล์มส์ มาอ่านดูครับ ถือว่าเป็นตัวอย่างนิยายแนวบุคคลที่ 2 ได้เป็นอย่างดี เพราะจะเป็นการบรรยายผ่านตัวละคร วอตสัน ที่เป็นเพื่อนของ โฮล์มส์

อธิบายยากเหมือนกันเฮอะ มุมมองที่ 2 จะเป็นการนำผู้อ่านมาเป็นตัวเอกของเรื่องค่ะ เช่น คุณเดินเข้าไปในซอย คุณหยิบพิซซ่าขึ้นมากิน ซึ่งคนไม่ค่อยนิยมเขียนกัน

1

ผมกำลังวิ่งหนีเจ้าหนีเจ้าหน้าที่ตำรวจหลังจากไปหยิบปลาทูมาสองเข้งโดยไม่ได้รับอนุญาติ โธ่...จะทำยังไงได้ ก็คนมันหิว "เฮ้ย หยุดนะโว๊ย" พวกตำรวจตะโกนไล่หลังมา เหอะ ๆ ผมไม่โง่หยุดให้มันจับเข้าตารางหรอก

2

ถ้าคุณไม่มีอะไรตกถึงท้องมาสองวันแล้วคุณจะทำยังไง ผมเลือกที่จะยอมทำผิดกฏหมายโดยการไปขโมยปลาทูมาสองเข้ง แต่ใครจะไปรู้ว่ามีตำรวจจับตาอยู่ "เฮ้ย หยุดนะโว๊ย" ผมวิ่งเตลิด ถ้าเป็นคุณจะทำยังไง ยอมให้พวกมันจับหรอ ผมไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่ ๆ

3

หลังจากไม่มีอะไรตกถึงท้องมาสองวัน ป๋อยตัดสินใจขโมยปลาทูจากร้านป้าศรีมาสองเข้ง แต่เขาดันโชคร้ายไปหน่อย จ่าโทนี่ กับหมวดสตีฟกำลังยืนซื้อน้ำเต้าหู้อยู่แถวนนั้นพอดี "เฮ้ย หยุดนะโว๊ย" ป๋อยไม่รอช้าสับตีนแตกไม่คิดชีวิต เขาไม่ยอมให้อีกฝ่ายจับตัวได้แน่ ๆ

ประมาณนั้นแหละครับ หวังว่าจะพอช่วยคุณได้นะ

มุมมองบุคคลที่ 2 น่าจะใช้ในโฆษณา หรือข้อความในจดหมาย หรือ ความคิดในใจของตัวละครบุคคลที่ 1 คิดถึงบุคคลที่ 2 มั้งคะ