ใครมีเล่ากันบ้างไหมคะ?[เมื่อนักอ่านมาทวงนิยายทางอ้อม ฮ่าๆๆ] รู้สึกเป็นไงบ้างคะฝั่งนักเขียน
ตั้งกระทู้ใหม่
มาในวันนี้ คือต้องบอกไว้ก่อนเลยว่า เหตุเกิดเมื่อสองวันที่แล้ว เราโดนนักอ่านเรานี่แหละทวงนิยายทางอ้อม ฮ่าๆๆๆ ก็นั่นแหละค่ะ เขาเขียนบอก "ยังรออ่านอยู่นะ" เขียนอย่างนี้ค่ะ เราก็รู้สึกแบบว่า ว้ายตายแล้วว! นักอ่านมาทวงแล้วจ้าาา แล้วทีนี้ไรเกิดขึ้นรู้ไหมคะ คือฉันนั่งมองดูสักพัก ก่อนที่รีบปิดออกจากหน้าคอมเม้นทันที ไม่กล้าตอบกลับไป กลัวโดนถามรัวๆ ฮ่าๆๆๆ (อาการกลัวนักอ่านรุมตี) เหตุเกิดที่เว็บอื่นค่ะ แล้วเราในวันนี้เป็นวันหยุด ก็เลยมานั่งปั่นดูค่ะ ก็นิยายภาคสองของเรานี่แหละค่ะ ฮ่าๆๆ คิดถึงเรื่องนี้ทีไร ต้องนั่งขำทุกทีเลย อิอิ ก็ตอนแรกที่เขียนมันออกจะดราม่าสักหน่อย เราก็ยังอยู่กับภวังค์ดราม่าอยู่ เลยคิดไปไม่ปะติปะต่อแล้วอ่ะ ยังมึนๆงงๆกับความดราม่าของภาคแรกค่ะ เพราะภาคแรกดูดราม่าเยอะและมีความกดดันเยอะมากค่ะ ฮ่าๆๆ ทำเอาน้ำตาไหลเป็นสายยย ตัวละครเอ่ยอะไรเอ่ย เฮ้ออ มันก็คิดเยอะอ่ะ ภาคแรกน่ะ เราเป็นสายตลกไงคะ พอมาเขียนดราม่า เอาทำจิตตกไปนานเลยยย
แต่ตอนนี้ก็ โอเคแล้ว กลับมาสู่โหมดความเป็นปกติดีแล้ว ก็กำลังกลับไปแต่งแล้ว
แล้วถ้าเป็นคุณล่ะคะ ทำอย่างไร? กับเหตุการณ์นี้
7 ความคิดเห็น
โดนทวงมาเมื่อคืน...พอตอนเช้าสะดุ้งตื่นเลยค่ะ5555 เลยได้มานั่งเขียนตอนใหม่ลงหนึ่งตอน
ถึงจะขี้เกียจ แต่ความรู้สึกผิดมันตีตื้นขึ้นมาเลยค่ะ555 สุดท้ายก็เค้นสมองอันง่วง ๆ เขียนตามพล็อตที่คอยจด ๆ ไว้
โอ้ โดนมาเหมือนกันเลยเหรอคะ ฮ่าๆ
5555 พอมีคนอ่านทวงถึงจะขี้เกียจแต่ก็รู้สึกดีมากเลยค่ะ อย่างน้อยก็มีคนรออ่านเราอยู่นะ ทำให้มีกำลังใจแต่งต่อให้จบ
ค่ะ เราเองก็เช่นกัน ถ้าความรู้สึกตรงข้ามมันบอกว่า 'อุ้ย ฉันเถลไถลไม่ได้แล้วสินะ'ฮ่าๆๆๆ
ผมสายตีมึนครับ ใครมาทวงอะไร ผมจะมึนใส่ทันที ประมาณว่า กมรสน. :3
โอ้โหห สุดยอด
ก็ดีค่ะ แต่เราสนไม่ได้แล้ว เพราะว่าห่างหายไปนานไม่ได้แล้ว งานต้องขยับบ้าง ตอนนี้เราเขียนเป็นการเป็นงาน (เป็นบางครั้งค่ะ ฮ่าๆๆๆ)
ฮ่าๆๆ ผมก็เป็นครับ ปากก็บอกไม่สน แต่ในใจเราก็คิดตลอดนั่นแหละว่าจะนั่งแต่งให้นะจ๊ะ
ใจเย็นๆนะจ๊ะ รักรี๊ดเสมอ....
เลิฟเลยยย
ทางนี้เป็นคนที่อัพอย่างน้อยวันละหนึ่งตอนไม่ก็สองสามวันอัพตอน เว้นแต่ตอนไม่ว่างจริงๆ
แต่เคยเจอครั้งหนึ่ง กันอัพนิยายลงไปประมาณสิบนาทีกว่าๆ ก็มีนักอ่านมาเม้นต์ว่า 'เมื่อไหร่จะอัพ'
กันเลยตอบเขาไปว่า 'อัพแล้วจ้า'
เขาก็เม้นต์ต่อว่า 'ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนต่อไปจ้า'
กันนี่หัวเราะออกมาเลย รู้ว่าหยอกค่ะ ฮ่าๆ
แต่ที่ตกใจมากกว่าคือ เน็ตบ้านเขาไวหรือกันอัพตอนสั้นก็ไม่รู้ ไม่ถึงห้านาทีก็เม้นต์แล้ว ( ๏_๏ )
ฮ่าๆๆๆ ท่าทางเขาคงจะเร็วน่าดูเลย ยิ่งเรื่องสนุกด้วยแล้ว ยิ่งแล้วใหญ่เลย
เราเคยเจอแบบนั้นเหมือนกัน อัพไปไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำนักอ่านเมนต์แล้ว เราถามเขาว่าเมนต์ไวจัง นักอ่านมาตอบว่า ขอเมนต์คุยกับไรท์ก่อนค่อยอ่าน
ก็จัดให้ตามที่ขอครับ
นี่ก็กำลังจัดอยู่เลยค่ะ แต่ยังเขียนไม่จบตอน
กำลังทำความเข้าใจอยู่ว่านี่อ้อมแล้วใช่มั้ยน่ะค่ะ...
ใช่ค่ะ ถ้าตรงๆละก็ จะประมาณนี้ค่ะ ซึ่งเจอมาแล้ว "อัปต่อๆๆ" "อยากอ่านต่อค่ะ" เจอคำพูดพวกนี้มาแล้วค่ะ ตอนเริ่มแรกที่เขียนนิยายของภาคแรก อิอิ
ซึ่งตอนนี้เราก็อัปต่อให้แล้ว หื้มม! ถ้าไม่มาเม้นให้นะ น่าดูเลยเชียว! ต้องคิดดอกเบี้ยค่ะ (ฮ่าๆๆ)
พอดีเรามองว่ามันก็ยังตรงๆ น่ะค่ะ ก็คือยังอ่านอยู่ ก็เท่ากับยังจะอ่านต่อ ก็คือรอไหมอ่ะ
โอเคๆ ตรงก็ตรง เราก็ไม่ได้อะไร จบ.....
เคยเป็นตอนเรื่องแรกค่ะ บอกนักอ่านว่าขอเขียนให้จบก่อนแล้วจะมาอัพให้อ่านต่อ(จริงๆ ก็ไปเขียนให้จบและรีไรท์ต้นฉบับส่ง สนพ.) นักอ่านก็จะเข้ามาเมนต์ประมาณว่า "รออยู่นะ ลืมหรือเปล่า" "เข้ามาส่องทุกวันเลย" เราก็ตอบกลับไปว่า "ไม่ได้ลืมค่ะ รีไรท์อยู่รอหน่อยน้า" พอกลับมาอัพอีกครั้งเท่านั้นแหละ เกรียวกราวกันน่าดู นักอ่านก็จะเมนต์ว่า "ไรท์กลับมาแล้ว" "ดีใจที่ไรท์มาแล้ว" พอได้อ่่านแล้วก็ทำให้เราดีใจมาก ที่นักอ่านเขายังรอไม่หนีหายไปไหนเสียก่อน
พอเรื่องปัจจุบันที่กำลังเขียน เราบอกเขาว่าไม่มีวันอัพที่แน่นอนเขียนจบบทวันไหนอัพวันนั้น (เราด้นสด เขียนไปอัพไป) แต่นักอ่านเขาจะรู้ว่าสองสามวันเราอัพที ก็จะมีเมนต์ประมาณว่า "รอนะคะ" "มาต่อเร็วๆ" "มารีหน้านิยายทั้งวันเลย" พออ่านแล้วก็ขำๆ แต่ก็ตีมึนเขียนสไตล์หอยทากเป็นตะคริวของเราต่อไป ฮ่าๆ
เราก็เช่นนั้นเหมือนกันค่ะ ต้องเขียนให้จบก่อนและก็ตรวจทานคำผิดคำตกหล่น ถึงจะลงอัปได้ค่ะ
แต่ก็เนื่องจากงานประจำนี่แหละค่ะ ถึงได้เป็นเต่าคลาน
ดีใจแต่ก็ยิ้มเจื่อนค่ะแล้วบอกนักอ่านว่า "เดี๋ยวอัพนะคะ จัดการงานแปป (ยิ้มหวาน)" ต่อหน้านักอ่านเราต้องยิ้มหวานค่ะ นักอ่านคือชีวิต ไม่มีนักอ่านชีวิตเราก็หาไม่ค่ะ 5555
ฮ่าๆๆๆ จริงๆค่ะ หาไม่จริงๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?