เราบรรยายนิยายเข้าใจไหมคะ
" พี่โซดา " เมื่อฉันเห็นพี่เค้า ฉันก็ฉีกยิ้มแก้มปริออกมาทันที พี่เค้าที่นั่งคุยอยู่กับเพื่อนก็หันมามองฉัน
" มาได้ไงว่ะ " พี่โซดาลุกขึ้นแล้วขยับตัวให้ห่างจากฉัน
" พี่เป็นไงบ้างคะ มะนาวเห็นพี่วิ่งออกมาจากการเล่นเกมส์ " ฉันพยายามเดินเข้าหาพี่โซดา แต่เหมือนกับ ยิ่งฉันเดินเข้าหาพี่เค้ามากเท่าไหร่ ช่องว่างของเราก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆยังไงยังงั้นแหละ
" เธอมาทำไม "
" ว่าที่แฟนในอนาคต ไม่สบายก็ต้องเอายามาให้สิคะ " ฉันพูดแล้วฉีกยิ้ม
" ฉันไม่ต้องการ ออกไป "
" แหมม ทำไมนิสัยเสียอย่างนี้หละคะ " ฉันกำลังจะเดินเข้าไปหาพี่เค้าอีกครั้ง แต่ก็มีมือปริศนาดันตัวให้ฉันถอยกลับ
" เหอะ ๆ พี่ว่าน้องกลับก่อนดีกว่านะ มันใกล้ถึงเวลาเรียนแล้วอ่ะ อีกอย่าง-โซดามันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก " พี่ฟิวนั้นเอง ที่บอก
" แต่ ....... " ฉันไม่ได้อยากกลับหรอกนะ แต่มันก็ใกล้เข้าเรียนแล้ว แบบที่พี่ฟิวพูดจริงๆนั้นแหละ ฉันจึงยื่นเอาถุงยาให้พี่ฟิว แล้วเดินออกมา
" มะนาวๆ เป็นไงบ้างว่ะ " เสียงยัยเจแปนเอ่ยเมื่อฉันออกมาจากห้อง
" ฮึก ฮึก ฮึก " ฉันเบะปากแล้วพุ่งเข้าสวมกอดยัยเจแปน
" เป็นอะไรของแกเนี้ย " มันกอดตอบแล้วเอามือลูปหลังฉัน
" ฮึก ฮึก เจอพี่โซดาได้ไม่กี่นาทีเอง ฉันก็ต้องกลับแล้ว ฮรือออ ฮรือออ "
" เอาน่าๆ เดี๋ยวฉันหาวิธี ให้แกได้เจอกับพี่เค้าอีก " ฉันค่อยผละกอด ออกจากยัยเจแปน
" แกพูดจริงๆนะ "
" อื้อ " เจแปนพยักหน้าตอบรับ
ปล. วิจารณ์มาเลยนะคะ อย่าได้เกร็งใจ
8 ความคิดเห็น
แต่ถามว่าอ่านแล้วเห็นภาพไหม ก็เห็นนะครับ จินตนาการตามได้อยู่
ทีนี้ ช่วงบรรยาย กับช่วงบทสนทนาบางช่วงมันดูแหม่งๆนิด เช่น
“มะนาวเห็นพี่วิ่งออกมาจากการเล่นเกมส์...”
มันหมายถึงอะไรเหรอครับ คืออาเฮียโซดาแกเล่นเกมแล้วโดนไล่ออกมาหรือยังไง
เสริมอีกนิดหนึ่ง คำหลายๆคำยังใช้ผิดอยู่นะครับ เช่น
“มาได้ไงว่ะ” ความจริงควรจะเป็น “มาได้ไงวะ” คือประโยคคำถามมันจะขึ้นเสียงสูงนิดหนึ่ง
“เกมส์” ที่ถูกต้องคือ “เกม”
“ลูปหลัง” แก้เป็น “ลูบหลัง”
ส่วนเนื้อเรื่อง ความสมเหตุสมผล ขอไม่วิจารณ์ละกันครับ
กำลังจะท้วงเรื่องการเติม S กับสิ่งที่มันมีตั้งแต่ 2 ขึ้นไปพอดีเลยครับ
'เกม' ภาษาไทยไม่เกี่ยวกับ 'S' ค่ะ เพราะยังต้องเขียนประโยคว่า "2 เกม" อยู่ดี ส่วน 'เกมส์' ใช้กับชื่อเฉพาะ เช่น ซีเกมส์ เอเชียนเกมส์ ค่ะ
ผมเข้าใจนะครับ
ส่วนตัวผมมองว่าเป็นการบรรยายที่ใช้คำง่ายๆ ไม่ต้องคิดเยอะ มันเลยทำให้ผมเข้าใจว่าตัวละครกำลังเป็นอย่างไรอยู่ แต่มีเพียงการใช้คำบางคำที่ติดๆ ขัดๆ อย่าง "ยังไงยังงั้น" ถ้าเป็นภาษาเขียนน่าจะเขียนว่า "อย่างไรอย่างนั้น" จะดีกว่าครับ
ส่วนที่เหลือก็ดีแล้วครับ สำหรับผมอะนะ ^^ สู้ๆ นะครับ
(จากคนสิงบอร์ดประจำวันนี้นะคะ) อ่านรู้เรื่องค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยเห็นภาพตามเท่าไหร่ มีประเด็นต่างๆ ที่ติดใจสงสัยดังนี้ค่ะ -"วิ่งออกมาจากการเล่นเกม" แว่บแรกที่อ่านรอบแรกครั้งแรก เห็นภาพเป็นใครสักคนโดดออกจากเกม จากคอมพิวเตอร์ (จินตนาการเราไปไกลมาก) พอเจอประโยค "ว่าที่แฟนในอนาคต" เราเลยนึกถึงเกมจีบหนุ่มไปเลย (555+)
แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ถึงรู้ว่าไม่ใช่
-..ยิ่งเดินเข้าหาช่องว่างยิ่งเพิ่ม
โหว.. เป็นพวกนิยายแฟนตาซีไซไฟรึเปล่า(?) -"แต่ก็มีมือปริศนา.." มือลึกลับพวกระบบเกม(?) หรือผี วิญญาณ อย่างแน่นอน แต่ก็ไม่ใช่แฮะ.. ตั้งสติใหม่
โอเคมีพี่โซดากับพี่ฟิวส์อยู่ด้วยกัน
พอถึงประโยค ..แล้วเดินออกมา
ก็กลายเป็นฉากมะนาวกับเจแปนดำเนินเรื่องต่อไป
ที่แนะนำได้ก็คงจะเป็น เพิ่มคำบรรยายในส่วนอื่นๆ ให้มากขึ้นละมั้งคะ พวกบริบท สภาพแวดล้อมรอบข้าง เหตุการณ์ การกระทำที่เกิดขึ้น สีหน้าท่าทาง ความรู้สึกนึกคิด ลองพิจารณาเลือกใช้ดูค่ะ
และขออภัยในความเมากาวของเราด้วยค่ะ
อ่านเข้าใจนะคะ สนุกดีด้วย แต่อยากให้ตัวละครอื่นๆดูมีมิติมากกว่านี้อ่ะค่ะ เหมือนนางเอกเป็นศูนย์กลางคนเดียว อยากให้เติมบรรยายความรู้สึกนึกคิดของตัวละครอื่นเข้าไปบ้าง นิดหน่อยก็ยังดีเน้อ 5555555 ( กินข้าวต้องกินน้ำตาม )
อ่านรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง นึกภาพตามไม่ออก อีกอย่างการใช้คำยังผิดอยู่เยอะนะคะ ถ้าคำไหนไม่แน่ใจว่าเขียนถูกไหมก็ลอง Search หาดูก่อนได้ค่ะ
ป.ล. จริง ๆ อ่านแล้วแอบงงกับคำที่บรรยายว่า "ฉันค่อยผละกอด ออกจากยัยเจแปน" น่าจะบรรยายประมาณว่า "ฉันค่อย ๆ ผละออกจากอ้อมกอดของยัยเจแปน" ดูจะเข้าใจง่ายกว่าค่ะ
1. เราไม่แนะนำให้ใช้คำว่า 'เค้า' ในบทบรรยายค่ะ เพราะเวลาคุณเขียนว่า 'พี่เค้า' มันมีแนวโน้มว่าจะกลายเป็นตัวละครอีกตัวได้ หรือแม้แต่คำว่า 'พี่เขา' ก็ไม่แนะนำ แม้ว่าคุณจะเขียนบรรยายแบบบุรุษที่หนึ่งก็ตาม เนื่องจากมันเป็นภาษาปาก ดังนั้นมันควรอยู่ในเครื่องหมายอัญประกาศค่ะ เพื่อป้องกันความสับสน
อย่างประโยคแรก ควรจะเป็น
" พี่โซดา " เมื่อฉันเห็นเขา ฉันก็ฉีกยิ้มแก้มปริออกมาทันที เขาที่นั่งคุยอยู่กับเพื่อนก็หันมามองฉัน
2. การบรรยายของคุณตกคำที่ควรจะมี และมีคำที่ไม่จำเป็นต้องมี ยกตัวอย่างที่ควรจะเป็นเช่น
" พี่โซดา " เมื่อฉันเห็นเขา ฉันก็ฉีกยิ้มแก้มปริออกมาทันที ขณะนั้นเขานั่งคุยอยู่กับเพื่อน หลังจากได้ยินเสียงเรียกชื่อก็หันมามองฉัน
ส่วนประโยคนี้
" แหมม ทำไมนิสัยเสียอย่างนี้หละคะ " ฉันกำลังจะเดินเข้าไปหาพี่เค้าอีกครั้ง แต่ก็มีมือปริศนาดันตัวให้ฉันถอยกลับ
มันไม่มีทางเป็นมือปริศนาค่ะ เพราะคุณใช้กริยาว่า 'ดัน' (ทำให้เคลื่อนที่ออกจากตัว) มันเป็นการยืดแขนออกไปพร้อมใช้แรงผลักออก เพราะฉะนั้นตัวละครต้องเห็นหน้าคน 'ดัน' ค่ะ มันจึงควรเป็น
" แหมม ทำไมนิสัยเสียอย่างนี้ล่ะคะ " ฉันกำลังจะเดินเข้าไปหาเขาอีกครั้ง แต่ก็โดนพี่ฟิวดันตัวถอยกลับ
3. อยากให้ระวังเรื่องการใช้ตัวอักษรซ้ำค่ะ เช่นประโยคข้างต้น
" แหมม ทำไมนิสัยเสียอย่างนี้ล่ะคะ " คำ 'แหมม' คือไม่รู้ว่าคุณต้องการเขียนว่าอะไร ไม่รู้ว่ามันคือ 'แหม' ลากเสียง หรือ 'แหมม'
ข้อแนะนำของเราก็ประมาณนี้ค่ะ
" แหมม ทำไมนิสัยเสียอย่างนี้หละคะ " ฉันกำลังจะเดินเข้าไปหาพี่เค้าอีกครั้ง แต่ก็มีมือปริศนาจากด้านข้าง ดันตัวให้ฉันถอยกลับ
มือปริศนามักจะมาจากด้านหลังค่ะ มันเป็นปริศนาเพราะไม่รู้ไม่เห็น ส่วนด้านข้างสามารถเห็นได้จากทางหางตา แม้เห็นไม่ชัดแต่มันก็เห็นค่ะ และกริยาก็ต้องเป็น 'ดึง' ไม่ใช่ 'ดัน'
" แหมม ทำไมนิสัยเสียอย่างนี้หละคะ " ฉันกำลังจะเดินเข้าไปหาพี่เค้าอีกครั้ง แต่ก็มีมือปริศนาดึงตัวฉันจากทางด้านหลัง
ขออนุญาตเเนะนำนะค้า
จุดที่ยังงงๆเหมือนจะเป็นการใช้ภาษาทางการไปผสมๆกับภาษาพูดน่ะค่ะ อวี้หลินเห็นว่านิยายเเนวรักวัยรุ่นเเบบนี้ povตัวนางเอกเดินเรื่องเเบบนี้ คิดว่าเอาระดับภาษาสองขั้นมาใช้ผสมกันอาจจะเเปลกๆหน่อย เเต่ถ้าบรรยายเป็นภาษาพูดเเล้วเเซมๆภาษาทางการตอนนางเอกบ่นอุ๊บอิ๊บอุบอิบกับตัวเอง มันน่าจะตีบวกความตลกคลายเครียดไปได้นิดนึง
ส่วนเรื่องการใช้คำอย่าง"เค้า" ถ้าใช้เล่นๆตอนสนทนาหรือนางเอกบ่นถ่มถุยก็วิบัติกว่านี้เพื่ออรรถรสได้นิดนึงค่ะ เเต่อวี้หลินเห็นว่าใช้"เค้า"เเทน"เขา"บรรยายเยอะเลย เเนะนำว่าใช้"เขา"ดีกว่าค่ะ
อาจจะเเนะนำเเปลกๆไปหน่อย เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง ขอโทษค่า
การบรรยายก็พอรู้เรื่องอยู่ แต่ไม่ได้ดีมากน่ะฮะ
น่าจะเพราะ คำผิดที่มีประปราย คำลงหางเสียงเขียนผิดเยอะอยู่ ทำให้รู้สึกไม่น่าประทับใจ อยากอ่านแค่ผ่าน ๆ เท่านั้นก็พอ ไม่น่าอ่านต่อไรงี้นะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?