การมีคนอื่นเป็นแรงบันดาลใจ กับ การสร้างแรงบันดาลใจด้วยตัวเอง ส่งผลแตกต่างกับงานเขียนของเรามากน้อยแค่ไหนในมุมมองของนักเขียนแต่ละคน

เอาแบบหยาบๆ

เราได้แรงบันดาลใจมาจากนิยายแนวโรงเรียนเวทมนต์ที่มี 4 หอ มีตรา บลาๆมากมาย //ที่ไม่ใช่แฮรรี่ ตัวเอกคือหญิง การเล่นในเรื่องจะเป็นชีวิตในโรงเรียน เนื้อหาส่วนใหญ่อยู่ในโรงเรียน

นิยายที่เราได้แรงบันดาลใจคือ โรงเรียนเวทที่มี 4 หอ ตัวเอกอาจจะคือชาย ตราสัญลักษณ์อาจจะเป็นสิ่งของที่ไม่ใช่สัตว์ตามที่ได้แรงบันดาลใจมา การดำเนินเรื่องอาจจะเป็นการผจญภัยนอกโรงเรียนเป็นหลักหรือในโรงเรียน ขึ้นกับว่าอยากจะได้ธีมแนวนี้แต่เรื่องดำเนินยังไง

ถ้าเอาแบบแรงบันดาลที่เกิดขึ้นมาด้วยตัวเอง

เช่นแรงบันดาลใจได้มาจากแรงโรงเรียนเวทเหมือนกัน แต่ที่เราอยากเขียนอาจจะเป็นแนวไซไฟไปเลย โรงเรียนผู้วิเศษที่ต่อสู้ดว้ยเทคโนโลยีเข้ามาในเรื่อง แรงบันดาลใจที่ทำให้อยากลงมือเขียนขึ้นมาสักเรื่องเท่านั้น อาจจะเอาส่วนอื่นมาเช่นตัวละคร รึมุกการหักมุมบางอย่างที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

แรงบันดาลใจสำหรับเราคือสิ่งที่ทำให้อยากเขียนอยากสร้าง ไม่ใช่การมโนยัดเนื้อหาที่อ่านเป็นของเราเองจนหมด ถ้าแบบนั้นก็เหมือนเขียนแฟนฟิคชั่นที่ยัดตัวละครเราเข้าไปเฉยๆเท่านั้นเอง

มีคนอื่น = ก้อป

ด้วยตัวเอง = พระเจ้า

สำหรับเราเราเริ่มจากมีหนังสือเล่มหนึ่งเป็นแรงบันดาลใจ ตอนแต่งช่วงแรกภาษาเขียนก็จะคล้ายๆของเขาพล็อตเรื่องก็คล้ายๆกันค่ะ แต่หลังๆมาก็สร้างพล็อตของตัวเองประมาณว่าตามใจฉัน ส่วนภาษาเขียนก็ยังคล้ายๆหนังสือเล่มนั้นอยู่(คิดว่านะ) สรุปเลยคือเราได้ภาษาเขียนจากนิยายเล่มนั้นมา ทั้งการวางโครงเรื่องและการดำเนินเรื่อง ที่มาแต่งนิยายก็เพราะอยากจะแต่งสนุกให้เท่าเล่มนั้น การมีต้นแบบมันทำให้เรารู้ว่าควรจะเดินไปทางไหนซึ่งมันก็ช่วยให้การเริ่มต้นนั้นราบลื่นดีค่ะ แต่พอเวลาผ่านไปเราก็ต้องดัดแปลงมันด้วยถ้าทำไม่ได้มันก็อาจจะเป็นข้อเสียของการมีผู้อื่นเป็นแรงบันดาลใจค่ะ เหมือนมากเกินไปก็คงไม่ดี

ปล.นิยายที่เป็นแรงบันดาลใจของเราก็คือเรื่อง จ้าวจตุรทิศ กับ ยอดคนเทพมังกร ค่ะ

แรงบันดาลใจเกิดจากตัวเองและได้จากตัวเองตอนอาบน้ำ มันจะคิดออกตอนนั้น แฮ่! เป็นแรงบันดาลใจให้ตัวเองค่ะ ถ้อยคิดและถ้อยภาษาของแต่ละคนแตกต่างกันไปอยู่แล้ว นิยายบางเรื่องอาจใช้ภาษากวี บางเรื่องใช้ภาษาวิชาการถ้าเป็นนิยายแนวSci-fi บางเรื่องใช้ภาษาบ้านๆ แต่สำหรับเราแล้ว เราเขียนภาษาที่ใช้ๆกันในชีวิตประจำวัน ส่วนตัวแล้วใช้ภาษาที่พูดๆกันในชีวิตประจำวันเพราะมันตรงประเด็นและเข้าใจง่ายดีค่ะ ชอบแบบนั้นมากกว่า

สำหรับเราแรงบันดาลใจจากคนอื่นแตกต่างจากแรงบันดาลใจจากตัวเองนิดหน่อยค่ะในแง่ของรายละเอียดและความรู้สึกร่วม อย่างเช่นเพื่อนไปเที่ยวมาแล้วมาเล่าให้เราฟังเกิดแรงบันดาลใจอยากไปเที่ยวตามบ้าง เทียบกันกับการที่เราอาจจะเปิดเว็ปไซต์ดูนู้นนี้นั้นเห็นสถานที่น่าเที่ยวดีเกิดแรงบันดาลใจอยากไปเที่ยว ประมาณนั้นละมั้ง