ถามความรู้สึกแต่ละคนเพราะตอนนี้ต้องการวัตถุดิบแต่งนิยาย

ตกใจค่ะยิ่งถ้าเป็นพ่อคงทั้งตกใจและดีใจจนน้ำตาไหลมากกว่าจะกลัว ในขณะเดียวกันก็ไม่คิดว่าจะเป็นความจริงด้วย คิดว่าคงร้อง 'เชี่...' ออกมาก่อนแล้วก็เดินไปแตะตัวอ่ะค่ะ แบบว่าของจริงป้ะ ความฝันป้ะ จับต้องได้มั้ย อะไรทำนองนี้น่ะค่ะ

อึ้ง! ค่ะ แล้วก็คงจะหยุดยืนมองอยู่ตรงนั้นโดยไม่พูดอะไรไปพักใหญ่

อยากเข้าไปกอดเหมือนกันนะ คิดถึง

ตะลึงตาค้างก่อน ขาขยับไปด้านหน้าช้าๆแบบเลื่อนลอย พูดพึมพัมเสียงเบาอย่างคนไม่มั่นใจ พ่อ?

ไม่ขอตอบเรื่องปฏิกิริยาของตัวเองนะคะ 555 แต่ถ้าในนิยาย เราจะเขียนให้นางเอกยืนน้ำตาไหล วิ่งเข้าไปกอดพ่อจากข้างหลังด้วยความคิดถึง ทำกับข้าวด้วยกัน บรรยากาศจะออกแนวหวานชื่นและอบอุ่นจากความโหยหา ย่อหน้าสุดท้ายของตอนนั้นจะหักมุมว่านางเอกแค่คิดไปเอง เธอแค่ยืนอยู่ตรงนั้นที่เดิมด้วยความสับสนว่าฝันไปหรือเปล่า จากนั้นก็เปิดประตูเต็มแรง ยกมือปิดหน้าแล้ววิ่งหนีไปซ่อนตัวใต้บันได จากนั้นก็ร้องไห้เหมือนโลกจะสลาย ร้องหนักกว่าตอน-เสียอีก //ทำไมคิดเรื่องนิยายตัวเองไม่ลื่นไหลแบบนี้น้าาา 555

ลองดูซีรีส์เกาหลีเรื่อง hi bye mama นะคะเผื่อจะได้ไอเดีย

ถ้าเจอจริงๆ ตอนแรกผมก็จะยืนอึ้งอยู่ซักพักแล้วพอมั่นใจว่าสิ่งที่ผมเห็นไม่ใช่ภาพหลอนผมก็จะเข้าไปกอดแต่ด้วยความช็อกผมก็จะไม่สามารถพูดอะไรได้ ทำได้แค่ยืนกอดและซึมซับช่วงเวลาดีๆอยู่แบบนั้น ถ้าท่านใจดียอมอยู่กับผมอีกซักพักผมก็จะถามท่านว่าอยู่'ที่นั่น'สบายไหม? 'ที่นั่น'เป็นยังไง? และผมก็จะบอกท่านว่าอยู่ที่นี่ทุกคนสบายดีท่านไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงและถ้าท่านได้ไปเกิดใหม่พวกเราก็ยินดีที่จะปล่อยท่านไป ขอให้ท่านเกิดในภพภูมิดีๆนะครับ

พอท่านจากไปผมก็คงได้แต่นั่งนิ่งและคิดย้อนการกระทำตัวเองอยู่นานครับแต่ผมก็คงไม่รู้สึกกลัวกลับแต่จะรู้สึกตื้นตันซะมากกว่า เพราะยังไงซะเขาก็คือคนรักของเรา ไม่ใช่วิญญาณเรร่อนที่ไหน

ส่วนตัวคงอุทานออกมาก่อนเพื่อนว่า'เชี้-' แล้วขยี้ตารัวๆเลยค่ะ สำหรับความรู้สึกเราคงตกใจมากเข้าขั้นหัวใจวายเลย เผลอไปเผ่นขึ้นห้องไปหลับต่อเลยค่ะ

ถ้าเป็นเราคงจะยืนน้ำตาซึม แต่ไม่อยากปล่อยให้ตัวเองเข้าไปกอด และไม่กล้าที่จะรู้สึกรักเหมือนเดิม พยายามทำตัวให้เหมือนเพิ่งเจอเพื่อนเก่ามากกว่า เพราะเราเคยทำใจได้แล้วที่เสียท่านไป เราไม่ต้องการกลับมาทำใจอีกครั้ง

ในเมื่อรู้ว่าสักวันเราต้องจากกันอีก ก็ขอแค่จากกันอีกครั้งในฐานะคนเคยรักเคยผูกพันก็พอ

ขึ้นอยู่กับว่านางเอกมีความรู้สึกอย่างไรกับพ่อตัวเองค่ะ คนที่ควรจะรักแต่ไม่รักอย่างสุด หรือทั้งรักทั้งเกลียด รักแบบสาปส่ง รักที่แสดงให้คนอื่นเห็นมันก็แค่แอ็กติ้ง

ถ้าเป็นคนที่เกลียดพ่อตัวเองก็คง กลับมาทำไม? ทำไมไม่ตายแล้วตายเลย ที่มายืนทำอาหารนี่เพื่ออะไร ตอนอยู่ไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้ ไปจนถึงไล่ให้ไปตายอีกรอบรอบ

ถ้ารู้สึกเฉย ๆ ก็คง เดินกลับไปนอนใหม่เผื่อว่ายังไม่ตื่น

ถ้ารักก็คงนี่มันอะไรกันเนี่ย

ถ้านางเอกเป็นพวกหวาดระแวงบวกกับเกลียดพ่อคง นี่มันพี่5่าซาตานตนไหนมันส่งกลับมาหรือเปล่า รวมถึงวางแผนฆ่าให้ตายอีกรอบ

ไม้กางเขน กระเทียม เกลือ น้ำมนต์ ใช้ทีละอย่าง หากไม่ได้ผล ก็ผสมกันแล้วสาดไป หากยังไม่ได้ผล ก็ต้องพาหมอผีพร้อมหม้อถ่วงวิญญาณใบเท่าโอ่งมา

หากยังจับลงหม้อไม่ได้ แสดงว่าเ-้ยนจัด (เ-ห--ี้-ย-น) ต้องวิ่งหนีกันเหมือนหนังผีปอบ

สุดท้าย จึงรู้ว่าคนรักไม่ได้ตายจริง ๆ

ถ้าคนที่รักที่กลับมาเป็นผู้หญิง ก็คงโดนโบกหัวหลายที และงอนขั้นสุด "หม้อเล็ก ๆ ก็ได้ย่ะ นี้กะจะหลอกด่าฉันหรือไงห๊ะ!" ต้องตามไปง้อพักใหญ่ เธอจึงจะยอมคืนดี

ถ้าผมเขียนก็จะประมาณนี้ แค่คิดเล่น ๆ นะครับ ขออภัยที่ไม่ได้จริงจัง อิอิ

ขั้นแรกก็คงจะช็อคค่ะ แล้วก็มีความกลัวผสมอาการตื่นเต้น แล้วก็ถามว่าเขาเป็นพ่อเราจริงไหนอะไรอย่างนี้ ถ้าจริงก็คงกระโดดเข้ากอดเลย เสริมด้วยการหยิกตัวเองแรงๆสักทร

คงยืนเพ่งสักพัก ถ้าชัดมาก คงถามก่อนแหละว่าใช่พ่อไหม ถามหลายรอบแล้วไม่ตอบหรือไม่มีปฏิกิริยา ก็คงเลยตามเลย อยากทำกับข้าวก็ทำไป เราก็ทำอะไรของเราไป

ถ้าตอบ ก็คงเข้าไปจับๆ ก่อนว่าสภาวะไหน คุยรู้เรื่องไหม แล้วค่อยว่ากันต่อไป

ถ้าเป็นเราตอนแรกคงสตั้นค่ะ แล้วก็คงร้องไห้มั้งคะเพราะคงคิดถึงมาก แล้วก็เดินไปดูค่ะว่าใช่พ่อจริงๆหรือเปล่าถ้าใช้จริงๆก็จะกอดแน่นๆเหมือนไม่อยากให้หายไปไหนอีกแล้วก็จะร้องไห้หนักๆเลยค่ะ

คิดว่าฝันไป หรือไม่ก็คิดไปเอง อาจเป็นเคยมีเขาอยู่ข้างๆตลอด จึงทำให้คิดถึงแต่เขา จนเห็นภาพขึ้นมาเอง

อึ้ง นิ่ง ตัวชา หลับตาหลายๆ รอบเพื่อเช็คว่าจริงไหม

ถ้าทำแล้วพ่อไม่หายไป ก็คงตัวชาสุดๆ คงมีความกลัว

และคิดว่ากลับมาทำไม... ทำไมถึงคิดว่ากลับมาทำไม...ตอบว่า

เพราะหลังจากที่พ่อเราตาย เวลาทำบุญไหว้พระเราขอให้พ่อหลุดพ้นจากทุกสิ่งทุกอย่าง

ไม่เคยขอให้อยู่ในภพภูมิไหนๆ อยากให้หลุดพ้นจากบ่วงทั้งปวงไปเลย ทำนองนั้น

หนีค่ะ 55 หรือไม่ก็อาจจะกลัวจนก้าวขาไม่ออก

ตกใจค่ะ บ๊บว่า หน่านี๊?