ช่วยวิจารณ์นิยายให้เราหน่อยได้ไหม

เห็นเขียนแนวคล้าย ๆ กัน เดี๋ยวจะไปลองอ่านดูนะคะ

เรายังยุ่ง ๆ อาจจะอ่านช่วงพักเที่ยงหรือตอนเย็นให้ได้ค่ะ :)

เราขกเขียนลงในหน้าตอนนั้น ๆ นะคะ เพราะคิดว่าน่าจะเขียนยาว... คิดว่าอ่านเปรียบเทียบกับเนื้อหาน่าจะดีกว่า

ิbtw ปกสวยดีค่ะ

พอดีว่างนิดหน่อยเลยลองอ่านไปสองตอน ขอพูดแค่สองตอนที่อ่านแล้วกันนะคะ เริ่มจากตอนเปิดเรื่อง การที่มินาลิส เฝ้าถามตัวเองว่าเธอเป็นใครมาจากไหน กำลังคิดว่าอะไรเป็นแรงกระตุ้นด้วย การที่คนความจำเสื่อม มันต้องเกิดจากเรื่องร้ายแรงเสียเป็นส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นได้รับบาดเจ็บ ช็อกกับเหตุการณ์ร้ายแรง แล้วการที่ฟีลาเทียช่วยและนำมารักษา กลับแสดงถึงความแคลงใจว่า เพราะอะไรถึงไปอยู่ในสภาพนั้น แล้วอะไรเป็นแรงจูงใจให้ฟีลาเทียอยากช่วย พอจะรู้อะไรมาบ้าง ในเมื่ออันสุดท้ายเหมือนตัวคนที่ช่วยเองยังไม่แน่ใจ ว่าสาเหตุใด ทำให้อยู่ในสภาพนี้ เพราะเป็นสองตอนที่อ่านเลยคิดว่าน่าจะมีเฉลยอยู่

ต่อมาในส่วนของอาณาจักรที่เป็นเรื่องเล่าที่ตัวเอก (ขอแทนไปแบบนี้ชอบฟัง) การที่ชอบเพราะผูกพัน เลยเดาไปได้ว่าก็ตัวเอกนั่นแหละคือคนในเรื่องนั้น ไม่รู้จะมีหักศอกตรงไหนไหม มีช่วงหนึ่งบอกสีผมตรงกับตัวเอก บอกว่าเป็นประวัติศาสตร์ แล้วอ่านไปแค่สองตอนเลยคิดว่า น่าจะมีเฉลยต่อ ๆ ไป ในส่วนเป็นที่เป็นเกี่ยวกับราชวงศ์ คำราชาศัพท์อันนี้แล้วแต่เลยดีกว่าค่ะ

เรื่องนี้ภาษาดีนะคะ อันนี้ชมเลย แต่ดันยืด ๆ อธิบายวน ๆ ซะงั้น อย่างตอนแรกแค่จะพูดถึงการที่ตัวเองเป็นใครหมดไปสองย่อหน้า กว่าจะเปลี่ยนฉากก็ตอนที่ฟีลาเทียมาเรียก อ่านตอนนี้สงสัยว่าทำไมถึงอยากรู้ตัวตนเองขนาดนั้น แม้กระทั่งตัวคนช่วยเอง เท่าที่อ่านยังไม่เห็นแรงกระตุ้นที่มันจะจำเป็นต้องการที่ให้ตัวเอกจำได้ (คงมาจากอ่านแค่สองตอน) การบรรยายตลอดสองตอนที่อ่าน เป็นการเอาใจความมาอธิบายใจความอีกที

EX

"ฉันคือใครกันแน่นะ..." หญิงสาวรำพึงรำพันกับตัวเอง ประโยคดังกว่าว (ดังกล่าว)ถือเป็นประโยคที่เธอมักจะถามกับตัวเองอยู่เสมอ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่ หรืออยู่กับใครเธอก็มักจะเตือนสติตัวเองให้ถามคำถามนี้อยู่ทุกครั้ง ราวกับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเธอ แต่ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถึงแม้ว่าเธอจะอยากรู้คพตอบของมันมากเท่าใด เธอมักพบเพียงความว่างเปล่ามากเท่านั้น

ใจความแค่ว่า เธอมักพบกับความว่างเปล่าเมื่อเฝ้าถามว่าตัวเองคือใคร?

การบรรยาย ต่อหลังบทสนทนา ถ้ายิ่งบรรยายเยอะ ยิ่งเป็น Walltext อ่านยากไปอีกอะค่ะ ยิ่งใจความวน ๆ คำเฟ้อ ใช้คำผิดความหมาย คำผิดมาเป็นระยะ ยิ่งลดความน่าสนใจลงไปอีก ตรงนี้ยอมรับว่าภาษาคุณดี แต่ต้องลดความเฟ้อ คนที่เขียนแบบนี้เข้าใจว่ากลัวคนอ่านไม่เข้าใจในสิ่งที่ต้องการจะสื่อ แต่คิดว่าเขียนให้กระชับดีกว่าและรู้จักใช้คำจะเพิ่มความน่าอ่านมากยิ่งขึ้นนะคะ

อีกอย่างหนึ่ง บทสนทนา เหมือนพยายามยัดคำ เวลาอ่านไม่ค่อยเข้าปากเหมือนภาษาพูดนัก ไม่เห็น "" นึกว่าส่วนบรรยาย มันดูไม่เป็นธรรมชาติด้วยคำที่เลือกใช้

EX

"เจ้าเด็กคนนี้นี่ ชอบเหม่ออยู่เรื่อยเลย แล้วอย่างนี้จะทำงานได้เต็มประสิทธิภาพได้อย่างไร"

ลองเปลี่ยนให้เป็นคำพูดที่ให้เข้ากับสถานการณ์สักนิด อย่างเต็มประสิทธิภาพ เป็นเต็มที่ดีกว่านะคะ ลองดูค่ะ

เท่าที่่อ่านได้ประมาณนี้อะค่ะ พอดีอ่านตอนว่าง เลยอ่านได้ไม่มากนัก แฮะ ๆ