ตันครับ...รบกวนใครที่ว่างอยู่ วิจารณ์นิยายผมทีครับ//กราบเบญจางคประดิษฐ์
ตั้งกระทู้ใหม่
ถึงจะลงงานมานานแล้วก็เถอะ แต่ความมั่นใจในงานผมก็ไม่ได้เยอะอะไรมากล่ะนะครับ...เผอิญบวกตันเข้าไปอีกนี่ยิ่งหนัก
เอ้า แปะ
https://writer.dek-d.com/kitthapak/writer/view.php?id=1768251
Yoru Ao
26 มิ.ย. 63 เวลา 22:38 น.
438
views
2 ความคิดเห็น
งั้นขออนุญาตนะคะ เราไม่ขอออกความเห็นเรื่องพล้อตหรือตัวละคร เพราะเรื่องพล้อตนี่ต้องอ่านกันจนจบองก์ถึงจะพูดได้ แต่ถ้าเป้นเรื่องภาษาพอจะช่วยได้บ้างค่ะ
ก่อนอื่นที่จะพูดถึงก็คือมีคำผิดแบบที่คนส่วนใหญ่มักผิดอยู่นะคะ
คำว่าเพิ่ง = สิ่งที่ได้กระทำไปไม่นาน เช่น เมล็ดกาแฟที่เพิ่งได้รับมา
ส่วนคำว่าพึ่ง = การพึ่งพาอาศัย ประมาณนี้ค่ะ ไม่รู้จะอธิบายออกมายังไงเหมือนกัน5555
ไม่แน่ใจว่ามีคำอื่นอีกหรือเปล่า ลองแอบเอาไปเช็คในRAWได้ค่ะ เราก็ไม่ค่อยแม่นเรื่องคำผิดเหมือนกัน เพิ่งรู้ไม่นานมานี้ว่ากะพริบตาไม่มีร.เรือตรงคำว่ากะ 555555555
อันดับที่2น่าจะเป็นเรื่องของการใช้คำซ้ำกัน เช่น
"....เธอนั่งลงบนเก้าอี้หน้าเคาท์เตอร์ที่ผมประจำอยู่อันเป็นที่นั่งประจำของเธอ..."
ตรงนี้อาจจะหลีกเลี่ยงไปใช้คำอื่น หรือไม่ต้องกล่าวถึงก็ได้ เราขออนุญาตยกตัวอย่างนะคะ
"....เธอนั่งลงบนเก้าอี้หน้าเคาท์เตอร์ที่ผมประจำอยู่อันเป็นที่นั่งมุมโปรดของเธอ.."
แล้วก็จากวรรคเดียวกันเราเห็นว่าอาจจะมีการใช้คำขยายยาวไปจนอ่านแล้วประหลาด ๆ(อันนี้เราก็เป็น ต้องคอยอ่านซ้ำอยู่เนื่องๆ)
"...ก่อนจะกลัดเส้นผมสีแดงที่น่าจะย้อมจากผลิตภัณฑ์ที่เจ้าเพื่อนบ้าหนังสือกับ-สนมจักรพรรดินั่นทำขายที่หลังใบหู..."
ที่เราขีดเส้นทั้งหมดคือคำขยายของเส้นผมสีแดงว่ามันมาจากที่ไหน ซึ่งมันจะทำให้การบรรยายขาดตอนได้ค่ะ ฉะนั้นอาจจะเปลี่ยนเป็น
"...ก่อนจะกลัดเส้นผมที่หลังใบหู เรือนผมของเธอเป็นสีแดงจากการย้อมด้วยผลิตภัณฑ์ประหลาด ถ้าจะถามว่าใครเป็นคนคิดค้นก็คงไม่พ้นเจ้าเพื่อนบ้าหนังสือกับ-สนมจักรพรรดิร่วมมือกันทำขาย...."
อาจจะยาวไปสักหน่อย แต่ว่าอ่านแล้วน่าจะต่อเนื่องกว่า ที่สำคัญที่สิ่งที่คุณอยากสื่อมันจะยังคงอยู่ครบ(สีผมของผู้หญิง สาเหตุที่ผมเป็นสีแดง และผลิตภัณฑ์นี้ใครเป็นคนคิด)
อืม แล้วก็จากบทแรกดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนฉากใช่หรือเปล่าคะ ฉากที่พระเอกหวนนึกถึงเหตุการณ์เพราะมีการเปลี่ยนมุมมองการเล่าจากบุคคลที่หนึ่งไปสู่บุคคลที่สาม มีหลายเรื่องที่ใช้POVสองชนิดรวมกัน แต่ในการสลับแนะนำให้มีการเว้นบรรทัดก่อนค่ะ คนอ่านจะได้ไม่งง
จากบทนำขอแนะนำประมาณนี้ก็แล้วกันค่ะ เพราะเรามองว่าปัญหาน่าจะมีคล้าย ๆกันอีกหลายจุด ต้องลองตรวจสอบด้วยตนเองดู เราว่าภาษาของคุณก็ค่อนข้างดีเลยทีเดียว อาจจะติดเล็กน้อยเรื่องคำซ้ำอย่างที่บอก ลองปรับดูค่ะ สู้ ๆนะคะ เอาใจช่วย
ปัจจุบัน พึ่ง ใช้ในกรณีที่เป็นคำวิเศษณ์หรือคำช่วยกริยาได้ครับ เช่นเขาเพิ่งไป หรือ เขาพึ่งไป,อย่าเพิ่งไป หรือ อย่าพึ่งไปครับ ถือว่าถูกต้องทั้ง 2 แบบครับ
ในกรณี เพิ่ง จะใช้ในกรณีแค่ อย่าเพิ่งไป,อย่าเพิ่งกิน ได้อย่างเดียว ไม่สามารถใช้แทนความหมายคำว่าพึ่งพาอาศัยได้ อาทิเช่น เขาหนีไปพึ่งนายตำรวจใหญ่ จะใช้คำว่าเพิ่งแทนไม่ได้เด็ดขาด
ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์นะครับ//โค้ง
อันนี้ความรู้ใหม่เลยนะคะเนี่ย ขอบคุณที่มาช่วยเสริมตรงที่เราไม่รู้นะคะ
ภาษาดีอยู่นะครับ เดี๋ยวผมจะอ่านแล้วทิ้งบทวิจารณ์ให้ที่หน้านิยายนะครับ แต่ว่ามีเล่มแล้วนิครับ ที่ตันคือภาคสองหรอครับ ?
ตันที่ช่วงภาคสองแหละครับ แต่ผมยังไม่มีรูปเล่มนะเอ้อ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?