บรรยายตัวละครหลายๆ ตัวพร้อมกัน

อันนี้ตามที่เราเคยอ่านมาก็จะเขียนที่ละคู่อ่ะ คือว่าย่อหน้าหนึ่งก็เขียนการต่อสู้ของคู่นี้ อีกย่อหน้าหนึ่งก็บรรยายการต่อสู้ของอีกคู่สลับกันไปประมาณนี้น่ะค่ะ เพราะว่าไม่ได้ช่วยกันสู้ใช่ไหมคะ เห็นบอกว่าเป็นตัวต่อตัว ก็ควรเขียนทีละคู่ๆ

นักเขียนต้องสามารถบรรยายอัตลักษณ์ของตัวละครแต่ละต้วได้ ทั้งรูปพรรณสัณฐาน หรือลักษณะนิสัย จะช่วยทำให้นักอ่านจำตัวละครได้ง่ายค่ะ

ถ้าเป็นคู่ ๆ ก็เขียนทีละคู่เน้อ ง่ายสุดแล้วจ้า

ถ้าสู้รวมหมดที่เราทำคือ โฟกัสตัวเอกตัวเดียวแล้วบอกสิ่งที่ตัวนั้นเห็นเป็นพอ ตรงไหนนอกเขตสายตาถือว่านอกจอ พูดแต่ผลลัพธ์สุดท้าย (ฉากบู๊มากเกินบางทีคนอ่านก็เหนื่อยและรู้สึกอยากให้มันจบสักทีเหมือนกันนะ)

ส่วนบรรยายอย่างไรถึงจะเข้าถึง ก็ต้องมีท่าทางด้วย ความคิด(พอประมาณไม่เยอะมาก) และความรู้สึกของตัวละครด้วย แบบพอดี ๆ ถ้ามีแต่ท่าทาง ไม่มีความรู้สึก คนอ่านก็อาจจะไม่อิน แต่ถ้ามีความคิดเยอะ มันจะออกแนว มีเวลาคิดขนาดนั้นได้ยังไง อะไรประมาณนี้

ถ้าเป็นการต่อสู้กันในสนามประลอง หรือสนามซ้อม การเขียนเล่าทีละตัวน่าจะไม่ยากเกินไป
ต้องมโนภาพให้ออกก่อนถึงจะเขียนบรรยาย เช่น กระบวนท่าโจมตี การเคลื่อนไหว อย่าเขียนให้ซับซ้อน เขียนให้กระชับเข้าใจง่ายก็พอ

เล่าในมุมมองบุคคลที่3ครับ แต่อันนี้สำหรับในแ่เนื้อเรื่องนะครับ... ตัวไหนไม่จำเป็นฆ่าทิ้งหรือเลาะทิ้งไปเลย คือตัวไหนยังไม่จำเป็นต้องเล่าก็ปล่อยมันไป อย่าไปสนบทมันเยอะ ยังไงก็ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งเป็นมุมมองหลักด้วยครับ เพื่อไม่ให้งงจนเกินไป

หลักของผมคือยึดตัวละครหลักไว้หนึ่งคนเป็นมุมแทนสายตาเราครับ แม้จะใช้มุมมองบุคคลที่สามก็จริงแต่ในการบรรยายหลายคนเราต้องเลือกแหละครับ ยกเว้นจะตัดไปมาระหว่างสองฝั่งก็จะสลับไปมาเสียก็ได้ โดยมากหากไม่เลือกคนที่เงียบและสังเกตสังกาในวงเหตุการณ์ก็จะเอาคนที่ดู active มาเป็นตัวหลัก เพราะมันจะพาเรื่องไปได้ไกลกว่า ทั้งนี้หากคุณนักเขียนมีลูกรักก็ใช้ลูกรักเสียก็ได้ครับ กฎมันไม่ตายตัวนัก

ปัญหาอย่างหนึ่งคือเราต้องกำกับในบทสนทนาของตัวละครแต่ละตัวละเป็นแน่อยู่แล้ว แต่ขณะเดียวกัน ตัวละครของเราต้องมีบุคลิกหรือลักษณะที่โดดเด่นด้วย อย่างน้อยถึงจะไม่บรรยายเสริมหลังคำพูดก็ทำให้พออนุมานได้ มิเช่นนั้นอาจจะเรียงเป็นลำดับไปว่าใครพูดอะไรตอนไหนเป้นแพทเทิร์นก็ได้เหมือนกันครับ

ให้บททีละตัวฮะ (ฮา)

ไม่เก่งเหมือนกัน