เทียบเชิญถึงเหล่านักท่องยุทธภพ

 ธรรมะและอธรรมได้ต่อสู้กันอย่างยาวนานมากว่าหลายร้อยปี ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ หากแต่ยังมิอาจตัดสินผลได้ชี้ขาด ฝ่ายที่เพลี่ยงพล้ำใช้เวลาไม่นานก็ฟื้นตัวขึ้นมารับมือได้ใหม่ วนอยู่แบบนี้เรื่อยมา แต่ใช่ว่าการทำสงครามจะเกิดขึ้นตลอดเวลา มันจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อสวรรค์ประทานของวิเศษที่มีอานุภาพสูงจากฟากฟ้าลงมาสู่พื้นดิน...

     เมื่อนั้นจอมยุทธ์จากทุกพรรคต่างก็จะรีบออกเดินทางค้นหาของสิ่งนั้น แล้วเอามาใช้จัดการกับอีกฝ่าย อยู่วนแบบนี้ไปเรื่อยๆ โดยช่วงเวลาที่ปราศจากสงครามใหญ่ จะเรียกสงบสุขก็ไม่เชิง ยังมีการก่อกวนกันอยู่เนืองๆ แต่ละพรรคต่างก็เร่งพัฒนาฝีมือของตน มีการปรึกษาหารือสร้างสัมพันธไมตรีกับพรรคที่อยู่ฝ่ายเดียวกัน เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการปรากฏตัวของมหาศาสตราวุธชิ้นใหม่...

     และในอีกไม่กี่สิบปีข้างหน้าตามคำทำนาย มหาศาสตราวุธนามกู่ฉินไม้ดำก็จะปรากฏขึ้น นี่จึงเป็นทั้งจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของเรื่องราวต่างๆ ในยุทธภพ...

     ‘หลังจบสิ้นทุกอย่างแล้ว สิ่งที่ข้าพเจ้าต้องการคือการปลีกตัวออกจากวังวนความวุ่นวาย และออกไปท่องยุทธภพในที่ที่ข้าพเจ้าไม่เคยไป’

    ‘ความรักและหน้าที่ สองสิ่งนี้ลำบากใจแก่การเลือกยิ่งนัก’

     ‘ข้าพเจ้ามิอยากให้ท่านต้องมาฝืนใจรับรักข้าพเจ้า เพียงเพราะเกรงในบารมี ข้าพเจ้าอยากให้ท่านมองข้าพเจ้าเป็นเพียงบุรุษธรรมดาผู้หนึ่งเท่านั้นและขอเวลาให้เราได้ทำความรู้จักกันอย่างเต็มที่ ผลสุดท้ายเป็นอย่างไร ข้าพเจ้าก็จะยอมรับมัน เพราะถือว่าช่วงเวลาสั้นๆ เวลาหนึ่ง ข้าพเจ้าก็เคยได้ชื่อว่าเป็นคนของท่าน'

     ‘หากข้าพเจ้าไม่ถือดาบออกต่อสู้ ก็จักไม่สามารถปกป้องสิ่งสำคัญเอาไว้ได้’

     ‘อย่าว่าแต่ในหัวใจเลย...ในสายตาท่าน เคยมีข้าพเจ้าอยู่ในนั้นบ้างหรือไม่!?’

     ‘สำนักของเราจักต้องยิ่งใหญ่ที่สุด’

     ‘แม้หน้าตาท่านจะเหมือนนาง แต่จิตใจท่านมิอาจเทียบนางได้เลยแม้แต่น้อย’

     ‘ลูกผู้ชาย สิบปีค่อยล้างแค้นก็ยังมิสาย’

     หลายคน หลายความ หลายสถานการณ์ หลายอารมณ์ สุดท้ายแล้วทุกอย่างจะลงเอยเช่นไร โปรดติดตาม...