บทบรรยายที่ติดเรท แต่ไม่ติดเรท?

แปะ...ก็ปลิวดิ เรื่องแบบนี้มันเป็นเทคนิค ^^

เป็นเทคนิคที่ไม่อาจเผยแพร่ค่ะ

เขียนเป็นร้อยกรองแล้วก็อย่าใช้คำหยาบ

เปรียบเปรยส่วนที่ควรปกปิดกับอย่างอื่นเอาค่ะ อยากแปะของตัวเองให้ดูนะ เพราะตอนเขียนฉากนั้นครั้งแรกก็เขินตัวเอง แถมเขียนไปนั่งกุมขมับไป

อีกอย่างคือแนะนำว่าอย่าบรรยายอะไรตรงเกินไป เปรียบเปรยเข้าไปแต่อย่าพลิกมาก เดี๋ยวคนอ่านงงค่ะ

มาช่วยสักหน่อยเห็นว่าเด็กเยอะเดี๋ยวไปผิดทาง ยกตัวอย่างเป็นบทอัศจรรย์จากพระอภัยมณีก็แล้วกัน(หาจากอากู๋) เหมือนกับคำหรูแต่นั่นคือคำปกติในภาษากลอน กรณีนิยายก็คล้ายๆกันนั่นแหละ ประเด็นคือทำให้นึกภาพตามได้ ใครบอกว่าเรื่องพระอภัยไม่มีบทอย่างว่านี่ผิดนะจ๊ะหนูๆ

“เกิดกุฬาคว้าว่าวปักเป้าติด

กระแซะชิดขากบกระทบเนียง

กุฬาส่ายย้ายหนีตีแก้เอียง

ปักเป้าเหวี่ยงยักแผละกระแซะชิด

กุฬาโคลงไม่สู่คล่องกระพร่องกระแพร่ง

ปักเป้าแทงตะละทีไม่มีผิด

จะแก้ไขให้หลุดสุดความคิด

ประกบติดตกผางลงกลางดิน”

(จาก พระอภัยมณี)

ในนทีตีคลื่นเสียงครื้นครึก

ลั่นพิลึกโลกาโกลาหล

จิ๊บดนตรีปี่พาทย์ระนาดกล

ไม่มีคนไขดังเสียงวังเวง

อัศจรรย์ลั่นดังระฆังฆ้อง

เสียงกึกก้องเก่งก่างโหง่งหง่างเหง่ง

ปืนประจำกำปั่นก็ลั่นเอง

เสียงครื้นเครงครึกโครมโพยมบน

สุนีบาตฟาดเสียงเปรี้ยงเปรี้ยงเปรื่อง

กระดองเดื่องดินฟ้าเป็นห่าฝน

ทุกธารถ้ำน้ำพุทะลุล้น

ท่วมถนนแนวฝั่งเกาะลังกา”

(จาก พระอภัยมณี)

อ่านงานครูดู เช่น อุษณา เพลิงธรรม

อันนี้เจอธีสิสในเว็บ ลองดู ดีทีเดียว
https://archive.lib.cmu.ac.th/full/T/2556/thai40356sn_ch3.pdf