ไม่ถูกชะตาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า แต่อีกคนกลับถูกอกถูกใจเสียจนต้องยอมหน้าด้านเข้าหา

ตั้งกระทู้ใหม่

การที่ต้องย้ายเข้าโรงเรียนใหม่ แล้วถูกตราหน้าว่าเป็น เด็กเส้นตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียน คงไม่ใช่ชีวิต ม.ปลาย ที่สงบสุขนักหรอก

และยิ่งวุ่นวายมากไปกว่าเดิม เมื่อมีตัวป่วนเป็นรุ่นพี่ขี้หลีที่พักหลังนี้จะ บังเอิญเจอบ่อยเสียเหลือเกิน 

สวัสดีค่ะ    น้ำฝน  ณัฐณิชา      เด็กธรรมดาที่โหยหาชีวิตธรรมดาสามัญมาตลอดทั้งชีวิต
ถึงที่บ้านจะมีพร้อมทุกอย่างที่อยากได้ขนาดไหน แต่ก็พูดไม่ได้ว่ามีความสุขจริง ๆ

ยิ่งตอนนี้ที่อยู่ ๆ คุณแม่ที่น่ารักที่กลับบ้านสองเดือนครั้งและเห็นงานสำคัญกว่าลูกสาวคนเดียวได้สั่งให้ฉันย้ายโรงเรียนกลับมาอยู่ต่างจังหวัดแบบกะทันหันและไม่บอกเหตุผลอะไรเลย 

เยี่ยม ชีวิตที่ไม่ค่อยจะมีความสุขอยู่แล้วดันถูกพรากความสุขออกไปจนแทบไม่เหลือ

อะไรนะ? รุ่นพี่คนนั้นอ่ะนะความสุขของฉัน? ถามจริงเหอะ เอาอะไรคิด? 
ดูแค่ครั้งแรกก็เห็นยันไส้ติ่ง ขี้หลีที่หนึ่ง เจ้าชู้ไม่มีใครรอง พ่อคาสโนว่าของโรงเรียน! 

คนประเภทที่ฉันอยากจะหนีให้ไกลที่สุด..

คนแบบนั้นไม่มีทางเป็นความสุขของฉันได้หรอก

แต่ก็ไม่รู้ทำไม รอยยิ้มพราวแบบฉบับเฉพาะตัวของเขากลับติดตรึงอยู่ในสมองชนิดที่ลืมไม่ลง
และที่สำคัญคือหัวใจเจ้ากรรมของฉันมันดันเต้นไม่เป็นจังหวะทุกครั้งที่เขาส่งยิ้มบ้า ๆ นั่นมาให้ 

ไม่! ไม่มีทางซะล่ะ 

คอยดูเลย คนอย่างณัฐณิชา ไม่มีทางไปตกหลุมพรางของพี่พีขี้หลีคนนั้นได้หรอก!!

ติดตามเรื่องของฉันต่อได้ที่ข้างล่างนี้นะ 

 

https://writer.dek-d.com/butterfly_M/writer/view.php?id=2205192