(ขอคำแนะนำ)​ ปัญหาการเกลี่ยบท

ถ้าตามสไตล์ผมก็ง่าย ทำให้ตัวเอกเด่นกว่าแค่นั้นเองตัวรองว่าเด่นแล้ว แต่ตัวเอกก็เขียนให้มันเด่นยิ่งๆขึ้นไปอีก ถึงขั้นตัวเอกกับตัวรองอยากต่อยกันเองอะ

ใส่ปมเข้าไป ใส่ลักษณ์นิสัยเข้าไป ใส่ดราม่าเข้าไป หรือไม่ก็ใส่ความน่าขัดใจเข้าไปอีกเต็มถัง (อารมณ์เหมือนการใส่พล็อตเล็กเข้ามาแก้เกมแบบเนียนๆ) (แต่ถ้าทำแล้วไม่เนียนจนอ่านแล้วสะดุด ผมช่วยไม่ได้เพราะวิธีนี้มันยากอยู่)

นับเป้นเรื่องดี เปลี่ยนชื่อเรื่องไปเลย ถถถถถ นึกถึงเรื่อง start up พระรองโผล่ตั้งแต่ฉากแรก เป็นคนนำเรื่องตั้งแต่ปมอดีตของเรื่อง แต่ เฮ้ยยย พระรองว่ะ แล้วพระรองก็เด่นแบบนั้นมาตลอดเรื่อง เพราะพระเอกคุณสมบัติ(ในเรื่อง)ด้อยกว่า

แต่ว่านะ เรื่อง start up มันมีฉากนึง ฉากเดียวเลย ตอนที่ทำให้ พระเอก เด่นมาก เด่นจนคนดูทุกคนรู้สึกได้เลยว่า เออ นี่แหละ พระเอกที่แท้ทรู เรื่องราวในซีรีส์แค่ฉากเดียวที่แสดงออกมา ทำให้คนรู้ทันที ว่า ตาคนนี้เป็นพระเอกของเรื่อง แม้ว่าทั้งเรื่องที่เหลือ พระรองจะดีแสนดี เท่แสนเท่ แค่ไหน บทเด่นแค่ไหน ลุ้นให้ตาย แต่ทุกคนก็ยังรู้ว่า เออ ก็แค่พระรองอะ

คุณก็เขียน หรือสร้างฉากอะไรสักฉาก ให้บทมันอลังกาล ขนาดคนอ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่า เออ ไอนี่มันเป็นพระเอกนะ ไปเลยสิ ต่อให้หลังจากนั้นตัวละครอื่นยังจะเด่นกว่า แต่สุดท้ายคนอ่านก็ยังรู้สึกได้ว่า ต้องรอคอยพระเอก อะค่ะ

ตอนเราเขียนนิยายจะชอบเห็นภาพเหมือนดูหนังค่ะ เปรียบเทียบก็คือ กล้องหลัก ๆ มักจะเกาะติดกับตัวเอก ส่วนตัวรองก็แพนกล้องไปหาบ้างเป็นบางครั้ง ตอนที่กล้องไม่แพนไปทางเขา ก็กล่าวถึงแต่พอสมควร ให้รู้ว่าระหว่างที่เราไม่เอ่ยถึง เขาไปทำอะไรอยู่ที่ไหน แต่ไม่ต้องเอากล้องเจาะตามติดตัวรองละเอียดยิบอยู่ตลอด เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ตัวเอกคงจืดจางและไม่จำเป็นแล้วล่ะค่ะ

วางโครสร้างของเรื่องมาแบบไหนล่ะครับ

ปมปัญหาของเรื่องคืออะไร ?

ปมปัญหาของเรื่องเกี่ยวข้องกับตัวเอกอย่างไร ?

เขียนสิ่งที่ผลักดันตัวละครเอก เข้าสู่ปมปัญหานั้น ๆ หรือเปล่า?

อันนี้เสริมจากท่านอื่นๆ

กรณีตัวเอกกับตัวรองอยู่ด้วยกัน ให้ลองเล่าเรื่องจากสายตาตัวเอกเป็นหลักครับ ไม่ได้หมายถึงมุมมองบุคคลที่หนึ่งนะ แต่หมายถึงในฉากให้ยึดตัวเอกเป็นหลัก ยกตัวอย่างเช่น การเคลื่อนไหว ตัวเอกใช้คำว่า ไป เดินไป เข้าไป ไปถึง

ส่วนตัวรองถ้าเข้ามาใกล้ตัวเอกก็ใช้คำว่า มา เดินมา เข้ามา มาถึง แต่ถ้าออกห่างจากตัวเอกก็ใช้คำตระกูล ไป พวกนั้น

คือให้มองตัวเอกมันเป็นศูนย์กลางจักรวาลเลยไรงี้ อาจจะช่วยให้มันเด่นกว่าได้

ตัวรองเด่นกว่าตัวเอก ปัญหามันมาจากนักเขียนครับ นักเขียนดันไปแพลนกล้องให้บทตัวรองมากกว่า อาจจะเพราะชอบกว่า เขียนง่ายกว่า เขียนแล้วสนุก ตัวเอก กล้องมันก็ควรจะอยู่กับตัวเอก ใช้ตัวเอกดำเนินเรื่อง พอท่่านไปใช้ตัวรองดำเนินเรื่องบ่อยๆ ตัวรองมันก็เด่นกว่าสิครับ แก้ก็แค่ลดบทตัวรอง เขียนถึงให้น้อยลง เพิ่มบทตัวเอก เพิ่มความสำคัญให้ตัวเอกแบบที่ว่าถ้าไม่มีตัวเอก เหตุการณ์หลายๆอย่างอาจจะจบไม่สวย ก็แค่นี้เลย

ลองอ่าน suzumiya haruhi no yuutsu สิ บทเคียวกับฮารุฮิแบ่งบทยังไงไม่สุดโต่งเกินไป