ตัวหนังสืออ่านยากจัง

บอกตามตรงนะครับ

ผมอ่านลำบากมาก ทั้งการเว้นวรรค ทั้งคำผิด

เหมือนอัดอั้นตันใจอย่างแรง แบบตัวอักษรก็อ่านยากจัด

เอาเป็นว่า ในเมื่อ จขกท.เทียบหนังสือเหมือนอาหาร

ก็ต้องเข้าใจอยู่แล้วว่า ลิ้นคนกินมีหลายหลาย เชฟเองก็มีหลากหลายเช่นกัน

เชฟบางคนก็พร้อมปรับรสชาติตามใจลูกค้า บางคนก็ยึดคติจะคงรสชาติดั้งเดิมของฝีมือตนเองไว้

ทั้งนี้ ขึ้นกับความพึงพอใจของทั้งสองฝ่าย ลูกค้าก็เลือกได้ว่าจะเข้าร้านไหน

ฉะนั้นไม่ว่าจะไปหงุดหงิดมาจากนิยายอะไร ก็จงสงบจิตสงบใจ แล้วไปหาเรื่องอื่นๆ ที่ตรงจริตอ่านเถอะค่ะ นิยายมีเป็นล้านเรื่อง คงมีที่ถูกใจคุณอยู่บ้างแหละ อย่าเสียเวลามัวตะโกนบอกใครว่าต้องทำอะไรแบบไหนเลย เพราะเชฟบางคนเขาก็ยึดมั่นแนวทางของตัวเองจริงๆ

พยายามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ พออ่านจบแล้วก็เกิดอาการสงสัย งานเขียนเฉพาะกลุ่ม ที่ทำออกมาเพื่อคนเฉพาะกลุ่ม ขายในหมู่คนเฉพาะกลุ่ม คุณจะเข้าไปยุ่งกับเขาทำไม?

อย่างที่ความเห็นที่ 3 บอกเลย เชฟมีหลายแบบ อาหารก็มีหลายแบบ คนทำคนกินรสชาติก็แตกต่างกัน จะไปคาดว่าอาหารเฉพาะถิ่นจะทำออกมาให้คนส่วนใหญ่กินได้ มันก็ไม่ได้ใช่ไหมเล่า แทนที่จะไปนั่งฟิคนั่งด่าว่าควรปรับอาหารท้องถิ่นให้ตรงรสชาติของคนส่วนใหญ่ สู้ไปหาอาหารที่ตัวเองกินได้จะดีกว่า

ส่วนตัวรู้จักกับนักเขียนที่เขียนงานสไตล์นี้ ทั้งอิเซะไคและฮาเร็มสไตล์ต่างๆ บอกเลย เขาพอใจกับความเป็นนีสด์ของเขา ไม่ค่อยเรียกร้องที่แมสกันเท่าไหร่ อาจจะมีบางคนที่ทำให้งานนีสด์ของตัวเองให้แมสขึ้นบ้าง ทว่าก็ไม่ทิ้งความนีดส์ของัวเองแต่อย่างใด คนมารักมันชอบ บ่นไปก็เท่านั้น ยิ่งถ้าเป็นการบ่นแบบเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานแบบนี้ มันยิ่งทำให้คนไม่ชอบ

ผมเป็นคนหนึ่งที่ค่อนข้างชอบนิยายเเนว isekai เพราะมันเขียนง่าย ไอเดียต่อยอดได้เยอะ เเต่ในความง่ายของมันก็พ่วงมากับความยากในตัว พอเขียนง่ายคนทำก็เยอะ พอคนทำเยอะมันก็ต้องมีจุดที่ซ้ำกันบ้างเเหละทั้งความเเฟนตาซี ผู้หญิง ตัวเอกเทพ บลาๆ ผมก็คิดเหมือนกับจขกท.เเหละครับว่ามันน้ำเน่า เพราะฉะนั้นเสน่ห์ของ isekai จึงอยู่ที่การดัดเเปลงไอเดีย ใส่สิ่งใหม่ๆที่เรื่องอื่นไม่มี การพัฒนาตัวละคร ความสมจริงของเหตุการณ์เเละการปรับตัวของตัวละครเมื่อไปต่างโลก บางคนไปนี่อยู่อย่างชิลเลย เเต่บางคนต้องปากกัดตีนถีบกว่าจะไปอยู่จุดนั้นได้ ทั้งหมดที่อยากกล่าวก็คือ isekai มันก็น้ำเน่าเหมือนที่พูดเเหละครับเเต่มันก็ไม่ได้เเย่ อยู่ที่เชฟหรือคนเเต่งว่าจะทำออกมายังไง ถ้าทำออกมาตามๆคนอื่นก็เป็นได้เเค่อาหารขยะ เเต่ถ้าเเต่งออกมาโดยใส่ความเป็นตัวเองลงไป ใส่ความมีมิติเเละใส่ใจ มันจะเป็นอาหารชั้นเลิศจานหนึ่งเลย

ปล.ผมก็เเต่งเเนว isekai อยู่เรื่องหนึ่ง ขอโปรโมตหน่อยเลยละกัน 55

https://writer.dek-d.com/Enterprisecv6/writer/view.php?id=2303980

เรื่องปฏิวัติต่างโลก

https://writer.dek-d.com/talfbgot7/writer/view.php?id=2217181

อ่านแทบไม่เข้าใจ งงกับคำว่า "ประสงค์การ" ตั้งนานก่อนจะเดาออกว่าคือ "ประสบการณ์"

กว่าจะอ่านจบตาลายไปนิดหน่อย แต่นิยายแต่ละแนวมีฐานคนอ่านต่างกันอยู่แล้ว รสชาติจะถูกปากบางคนและไม่ถูกปากบางคนก็ไม่ได้แปลก นิยายเดินเรื่องตามผู้เขียน ถ้าไม่ถูกใจคนอ่านก็ทำอะไรไม่ได้ นิยายไม่ตรงแนวของเราก็ไม่ต้องอ่านก็พอแล้วครับ นิยายที่น่าเบื่อของเราอาจะไม่ได้น่าเบื่อสำหรับทุกคนครับ

ถ้าจขกท.แผลงฤทธิ์เกรี้ยวกราดแบบนี้ คราวหลังอั๊วไม่ขายให้แล้วนะ xD

ในฐานะที่เขียนและอ่านแนวอิเซไก+เทนเซย์มาเยอะนะครับ

ก็ตอบเลยว่าเรื่องพวกนี้มันเหมือนอาหารสำเร็จรูป อาหารฟาสต์ฟู้ดที่มีกลุ่มตลาดเฉพาะทาง

แม้บางแนวมันจะบิดเบี้ยว ดาร์ค แก้แค้น ฮาเร็ม แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันมีตลาดเฉพาะทางของเขาอยู่ ซึ่งถ้าถูกที่ถูกทาง ถูกเรตติ้งแล้ว ผมก็มองว่าเฉย ๆ นะ ไม่ต่างกับผับบาร์หรอก ที่รู้ทั้งรู้ว่าเข้าไปกินเหล้ามันก็ไม่ดีต่อสุขภาพ แต่บางคนก็ชอบจะเข้าเพราะสนุก สบายใจ ผ่อนคลายในรูปแบบของเขาก็สิทธิของเขาล่ะนะ ไม่ได้เดือดร้อนใคร 'ถ้าถูกที่ถูกทาง'

แต่ที่เปรียบเทียบกับละครไทยนี่ไม่เห็นด้วยแฮะ เพราะถ้าตามแนวอิเซไก+เทนเซย์จริง ๆ ล่ะก็ มันจะมีอีกหลายแนวที่ฉีกออกมาเลย บางแนวก็สไลว์ไลฟ์อ่านผ่อนคลาย ฮาเบาๆ ไม่มีพิษภัย ฮาเร็มมั้งแต่ไม่เน้นเซอร์วิส อย่างเกษตรกรต่างโลก

บางเรื่องก็แฝงองค์ความรู้ดี ๆ อย่าง เภสัชกรเทพสองโลก

แล้วก็แนวเปิดโลกทัศน์อ่านเอาเพลินแบบพวกไปทำอาหารต่างโลกก็อีกหลายเรื่อง

แนวฮีลลิ่งจิตใจก็มี แนวกาวอ่านเอาฮาเน้นขำไม่เน้นสาระก็มี

หรือจะซีเรียสไปแนวบริหารบ้านเมือง แทรกวิชาการก็มี

หรือจะถ้าเน้นทำ IO โปรโมทภาพลักษณ์องค์กร อย่าง GATE ก็พรีเซ้นส์อาชีพทหารในฐานะกองกำลังป้องกันตัวเอง ก็วางซะพระเอกเลยก็มี (แต่แฟนส่วนหนึ่งน่าจะอ่านเพราะชอบการที่เทคโนโลยีไปตบพวกกร่างในยุคโบราณซะมากกว่า แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเรื่องนี้ทำให้กองกำลังฯ ดูดีมีตระกูลทีเดียว)

เยอะครับ

หากมีนักเขียนจะชอบและเขียนบ้าง ผมว่าก็ไม่ได้ผิดอะไร เพราะมันเขียนง่าย อ่านง่าย ย่อยง่าย

แต่เอาจริงก็จบยากนะ แต่ก็นั่นล่ะน้า ถ้าเคยผ่านยุคสมัยอย่างโรงเรียนเวทมนตร์มาได้ แนวออนไลน์ แนวระบบมาได้เนี่ย... ผมว่านี่ก็เป็นลูปหนึ่งเหมือนกันนั่นแหล่ะแค่ยุคสมัยหรือกระแสนิยมเปลี่ยนไปเท่านั้นเอง

ส่วนผู้เขียนที่ไม่พัฒนา ไม่สนใจคำวิจารณ์ อันนี้ก็นานาจิตตังน้อ เพราะว่ากันตรง ๆ ก็เจอได้ในทุก ๆ แนวนะ เพราะถ้ามีคนเขียนมาก ก็ย่อมมีโอกาสเจอนักเขียนอินดี้ หรือมั่นใจเกินไปไม่แคร์ใคร หรือข้าจะแต่งสนองนี๊ดใครจะทำไม ให้เห็นได้เหมือนกัน

แค่ว่าแนวอิเซไกมันแพร่หลายและคนอยากเขียนมากกว่า ก็เลยมีโอกาสเจอนักเขียนประเภทที่ว่าเท่านั้นเอง

ตกใจกับตัวอักษรค่ะ

กลับไปเขียนภาษาไทยให้รู้เรื่องก่อนเถอะ

- Font อ่านยากชิบหาย

- เว้นวรรคถี่ไปไหน

- วงเล็บก็ใส่มั่วซั่ว

- แล้วมืึงจะเขียนอาหารเปรียบเทียบทำไม อ่านไม่รู้เรื่องโว่้ย

เข้าใจว่าอัดอั้นนะคะ แต่มันก็ต้องเข้าใจด้วยว่าควาามชอบของคนเรามันไม่เหมือนกัน เช่นเดียวกับอาหาร เช่นตำปูปลาร้า หลายคนชอบปลาร้า บางคนก็ไม่ชอบใช่ไหมล่ะคะ แล้วเราแก้ปัญหากับเรื่องยังไง "ไม่กิน" ค่ะ ง่ายๆเลยค่ะ

ไม่ได้แค่ในแนวอิเซไคหรอกนะคะที่ทำแนวเรื่องแบบนี้ นิยายแนวอื่นก็ทำค่ะ

ไม่ชอบ ไม่ต้องอ่าน

เพราะมีคนที่ชอบเขาอ่านอยู่ค่ะ

เขียนอ่านไม่รู้เรื่อง สื่อสารไม่มีลำดับขั้น

มันก็สะท้อนตัวนิยายของคุณแล้วว่าจะออกมาเป็นแบบไหน

ใช้สิ่งที่ไม่ชอบในอิเซไคผลักดันให้สร้างผลงานที่คุณมองว่าเป็นมาสเตอร์ฟีชของตัวเองออกมาให้ได้แล้วกัน วันนั้นล่ะจะบอกตัวเองได้ว่าสิ่งที่คิดมันผิดหรือถูก

ทำได้ดีกว่า ก็จัดมาสักเรื่อง โชว์ยอดวิวมาเลย นักเขียนส่วนใหญ่ เป็นนักเขียนหน้าใหม่ พึ่งจะเดบิวต์หัดเขียนนิยายเป็นครั้งแรก บางคนไม่มีประสบการณ์ และไม่ใช่คนชอบอ่านนิยาย หรือการ์ตูน เวปเด็กดี เป็นเหมือนสนามฝึกสำหรับ หน้าใหม่ ที่อยากเป็นนักเขียน นิยายหลายต่อหลายเรื่อง อาจจะขัดใจก็ต้องยอมรับความจริงตามสภาพ

ฉันขอถามโง่หน่อย อิเซไคคืออะไรอ่ะ ละครไทยเคยทำแนวอิเซไคสักเรื่องรึ

กระทู้้ตัวใหญ่เลยอ่านยากไปหน่อย แต่ก็เข้ามาตอบด้วยความเป็นสายอ่านต่างโลกบ่อยมากและกลายเป็นหนึ่งในหมวดหลักที่ชอบอ่านมากพอๆกับแฟนตาซีโรงเรียน

ส่วนมากอิเซไกเขียนเพื่อสนองความสนุกสนานแบบย่อยง่าย - มอนสเตอร์ พล็อต สไตล์ตัวเอก

แก้ปัญหาวิธีเดียวเลยคือ"เลือกอ่าน"ค่ะ จากที่อ่านมาจขกท.จะไม่ชอบฮาเร็มโง่ๆที่ทุกอีเว้นท์มีตัวละครหญิงไม่ว่ามาดีมาร้ายก็กลายเป็นหญิงในกระบุงตัวเอกไปหมด แก้ได้ด้วยการเลือกเรื่องอ่านค่ะ ที่มันยังมีคนอ่านแล้วดังก็เพราะมันขายง่าย เจอคนดูถูกก็ซัดกลับ เจอคนลำบากก็ช่วยที่ส่วนใหญ่เป็นหญิง > มันก็มีเหตุผลที่พอเข้าใจได้เพราะต่างโลกยุคล้าหลัง ผู้ชายเป็นใหญ่ การที่ผู้ชายจะมาตกระกำลำบากแม่งเป็นไปได้น้อยมาก เป็นลูกเมียน้อยต่อให้เป็นชายก็มีค่ากว่าลูกผู้หญิง(แต่ก็ขึ้นกับยุคที่ิ้างอิงด้วยละนะ) เวลาโดนจับไปขายเขาก็ขายแต่ของสวยๆงามๆก็ไปหวยลงผู้หญิงอีก เรื่องแบบนี้คือเขียนเสิร์ฟสายอ่านถอดสมองเน้นสนุกสะใจขี้เกียจตรองเหตุผลค่ะ

อิเซไกยังมีเรื่องที่ดีๆไม่เน้นฮาเร็ม(?)เยอะ คุมะแบร์(เกือบยูริเรื่อยเปื่อยอีซี่โหมด), เนตซุปเปอร์(ท่องเที่ยวกับสัตว์อสูรเน้นทำอาหาร), เกท(การจัดการทหารและรับมือกับสภาวะถูกต่างโลกบุก+เจริญสัมพันธไมตรี), หนูไมน์(อารยธรรม ชนชั้น งานคราฟ), ต้มตุ๋นต่างโลก(ต้มตุ๋นชาวบ้านจนได้ดีไปมาต่างโลกได้วิทยาการใหม่เอามาใช้หลอกว่าเป็นเวทมนตร์บ้าง), หักธงตายใน1วัน(ตามชื่อแนวเกมจีบหนุ่มที่มาถึงก่อนฉากจบ24ชม.แล้วตัวร้ายเพิ่งระลึกได้ว่าอ่่าวนี่รูทจบเกมแล้วแม่นางเอกดันเข็นลงรูทฮาเร็มเลยจะโต้กลับเปลี่ยนจุดจบตัวเอง), เปิดคาเฟ่ต่างโลก(ตามชื่อต่างโลกอาหารห่วยมาก เน้นทำอาหารกับขนม), แกร่งสุดในต่างโลกด้วยสกิลลอบสังหาร(นักฆ่าอันดับหนึ่งของเกมหลุดไปต่างโลกด้วยการรับจ้างวานจากเทพธิดาให้ฆ่าเทพมาร สกิลเกมทักษะคราฟ การวางแผน), สโลไลฟ์ต่างโลก(สายคราฟ+สร้างเกมกระดานขึ้นมาฆ่าเวลา พระเอกสายขี้เกียจใช้ชีวิตชิลๆค่อยๆสร้างนู้นนี่เพื่อซัพพอร์ดความอยากตัวเอง), เกิดใหม่เป็นไฮเอลฟ์ที่ใช้ชีวิตสโลวไลฟ์(การพบและจากลา การเดินทางเรียนรู้ เติบโต), เกิดใหม่ ถือครองสกิลเกินขีดจำกัด(ผจญภัยต่อสู้หลบหนีทางการใช้ประยุกต์การใช้สกิลฯลฯ), ชีวิตสบายๆในต่างโลกของอดีตพนักงานร้านโฮมเซ็นเตอร์(ทำไร่สร้างบ้าน), อยู่สโลว์ไลฟ์ง่ายๆด้วยโกงครอบจักรวาล "อภิวัฒน์ชุมชน"(โดนไล่มาชายขอบเพื่อสร้างหมู่บ้าน มีสกิลสนับสนุนเลยสะดวกสบายกว่าไม่มีอะไรเลยหน่อย), Youjo Senki(สงครามต่างโลกระหว่างประเทศบานปลายไปเป็นสงครามโลก), พงศาวดารวีรชนแห่งสามทวีป(ปฏิวัติการปกครอง+พัฒนาประเทศ), กลยุทธ์พิชิตต่างโลกขององค์ราชินี(เกิดใหม่เป็นราชินีเซิร์ก--- วางแผน สงคราม), เบสบอลต่างโลก(เบสบอลกลายเป็นกีฬาชิงเมืองในต่างโลก), ปู่ต่างโลก(สโลวไลฟ์), ริมุรุ(พัฒนาเมือง วิทยาการ ควบรวมเผ่า สงคราม ฯลฯ), ชายผู้ถูกเลือกโดยพระเจ้า(สโลไลฟ์เน้นสไลม์), Isekai Apocalypse MYNOGHRA(พระเอกไปต่างโลกโดยเป็นราชาเผ่าที่เล่นยากที่สุดเหมือนในเกมที่เล่นก่อนตาย), ต่างโลกHellmode(ตามชื่อ แต่เฮลโหมดแค่อัพเวลยากกับเรื่องการปกครองการเมืองภายใน), overlord(ย้ายทั้งเมืองในเกมไปต่างโลก สำรวจ สงคราม แทรกแซงการเมือง)

แต่บางเรื่องก็ไม่แน่ใจว่ามีคนแปลในไทยไหม เพราะหลายเรื่องโนเวลคือดิบเป็นภาษาญี่ปุ่นเลยกับอีกทีคือค่อนข้างดังในญี่ปุ่นเลยกลายเป็นฉบับมังงะด้วย

เสน่ห์ของอิเซไกคือการดึงจุดเด่นอะไรสักอย่างมาชูโรงแล้วมันอร่อย ความแตกต่างของยุคสมัย,วิทยาการ,แฟชั่น,อาหาร,ความรู้,ความเข้าใจที่ต่างจากคนส่วนมาก,วัฒนธรรมประเพณี,ทักษะ,การต่อสู้,กลยุทธ์ บางคนก็เขียนได้hellmodeในการใช้ชีวิตของตัวเอกมาก บางคนก็อีซี่โหมด แต่ก็มีคนอ่านทั้งนั้น นักอ่านบางคนชอบเข้มข้นปวดหัวหนักๆหักมุมและซ่อนเงื่อน บางคนแค่อยากผ่อนคลายจากงานนักงั้นก็อ่านอะไรง่ายๆไม่ต้องคิดลึกซับซ้อนก็อ่านพวกอีซี่โหมด ลางเนื้อชอบลางยาละนะประเด็นนี้

ส่วนเรื่องที่นักเขียนไม่สนใจคำติชมอันนี้ทำอะไรไม่ได้จริงๆ555555

ตัวใหญ่อ่านยาก : C

ส่วนเรื่องพล็อตต่างโลก เข้าใจว่าคุณไม่ชอบเพราะผมก็ไม่ชอบแต่มันก็แค่ส่วนหนึ่งไม่ใช่ทั้งหมด ต้องถามใจตัวนักเขียนแต่ละคนดูว่าเขียนตามกระแสหรือตามใจตัวเอง บางคนมักบอกว่า "ไม่ตามกระแสทำตามหัวใจตัวเองไม่ซีเรียสเรื่องคนอ่านอยู่แล้วล่ะ" แรกๆ ผมก็เป็นแบบนั้นแหละจนไปส่องเรื่องอื่นที่ยอดวิวหนักๆ แล้วไปเปรียบกับเรื่องตัวเอง มันทำห้อุดมการในตอนแรกสั่นคลอนจนเขียนไปหลังๆ สุดท้ายก็เทแล้วก็เลิกเพราะยอดคนอ่านมันไม่ดีขนาดนั้น

"ถ้าจะเขียนตามใจเราไปแล้วไม่มีคนอ่าน สู้เราไม่ต้องเสียเวลากับมันแล้วเอาเวลาที่เสียไปทำอย่างอื่นดีกว่า"

นิยาย พล็อตisekai(อิเซะไค) = ละครไทย ? ทำขายไม่ได้ (ฝากไปนถึงนักเขียนและนักอ่านทุกคน)

สวัสดีค่ะ คุณเจ้าของกระทู๊

โห มาประเด็นนี้นะคะ อ่านข้อความของคุณแล้วนะคะ รู้สึกได้เลยค่ะ ว่าคุณนะคะโกรธ เคือง(หึงหวง ด้วยหรือเปล่าอ๊ะ? เอ่ย ไม่ใช่ อิจฉาพระเอกของไทย ด้วยหรือเปล่าคะนี่? ฮ่า ฮ่า ฮ่า หากทั้งหมดเป็นความจริงนะ คุณนะคะ พยายามควบคุมหน่อยก็ดีนะคุณ เป็นกำลังใจค่ะ)

คือ เห็นข้อความของคุณที่เขียนได้ผิด ตก ประโยคที่ผิดที่ ผิดทาง อ่านออกมาแล้วไม่ได้ศัพท์เช่น ที่เห็นนี้ เห็นได้เป็นหลักฐานได้ดีนะคะว่า คุณโกรธจนสั่น สั่นด้วยความโกรธจนทำอะไรไม่ถูกเลยด้วย แบบนั้นค่ะ

รู้สึกเช่นนั้น เมื่ออ่านคำต่าง ๆ ของคุณจริงนะคะ

เม้นต์นี้ เม้นต์เข้ามาให้กำลังใจค่ะ

เม้นต์นี้นะคะ เป็นเม้นต์ที่จะแบ่งปันกับคุณเกี่ยวกับเคสที่คุณมีอารมณ์โกรธเคือง...คือ ในเรื่องของนิยายไทย และคนเขียนนะคะ

อยากบอกคุณว่า โอ๋ ๆ ค่ะ

นิยายก็คือนิยาย คุณนะคะจงอย่าจริงจังมากไปค่ะ เปิดใจ ปล่อยให้ความแตกต่างที่มีอยู่ เป็นแก่นสารที่แท้จริง ในการเขียน ในวิธีเขียน ของเหล่านักเขียน เค้าได้ทำ ในแบบ ในแนวที่เขาต้องการบ้างดีกว่านะคะ

เพราะความแตกต่างมีอยู่จริงนะคุณ ดูคุณไม่น่าที่จะเปลี่ยนแปลงความแตกต่างที่มีอยู่จริงนั้นได้ค่ะ

คือ นักเขียนบางคนเขาอาจจะชอบที่จะเขียนในแบบมีนํ้าเยอะ ๆ คือ เขียนได้ยาว ๆ เดินเรื่องได้นาน ๆ หลาย ๆ ตอน คือเป็นเรื่องราวที่ถูกเล่าผ่านตัวอักษรได้มากมาย นั้นแท้จริง คือนักเขียนที่เขามีคุณภาพ ในศิลปะการเขียนที่ดีนะคะ

คือ เขามีจินตนาการที่ดี มีข้อมูลที่ดีมากมาย เขาก็สามารถนำมาร่ายผ่านตัวอักษรได้มากมาย ทั้งหมดนี้ เป็นพรสวรรค์อันดี ของนักนักเขียนที่ต้องมีอยู่นะคะ

คือ หากเขาทำได้เช่นนี้ คือเขามีความโชคดี ในศิลป์ หรือในศาสตร์ ที่เขารักจักทำ... ซึ่งคุณนะคะ ต้องแสดงความยินดีกับเค้าด้วยนะคะ

หรือ เพราะด้วยคุณไม่มีแก่นสารในความมุมานะอดทนที่จะอ่านอะไร ๆ ได้นาน ๆ นั้นก็เป็นปัญหาของคุณเอง ซึ่งคุณเองที่ต้องพัฒนาค่ะ หากคุณรักที่จะเป็นนักอ่าน

หากไม่นะคะ คุณต้องไม่เข้ามากล่าวอะไรที่ดูจะเป็นความคับแคบจากความรู้สึกของคุณเอง ต่อนักเขียนเค้านะคะ

คือ เพราะด้วย เจ้าของเม้นต์นี้นะคะ เป็นแฟนคลับนิยายหรือละครไทย หรือความบันเทิงของไทยในลักษณะที่คุณยกมาต่อว่านี้ค่ะ

คือ เจ้าของเม้นต์นี้นะคะ รัก ชอบ บูชา เทิดทูน ยกย่องวัฒนธรรมการให้คาแร็คเต่อร์ของพระเอก หรือตัวเอกของไทยมากมายค่ะ เพราะฉะนั้น ไม่อยากเม้นต์ สิ่งที่คุณกล่าวมานี้นะคะ

คือเป็นธรรมดานะคะ คนเราต่างกันได้ และ ไม่ชอบเช่นกันที่เห็นคุณกล่าวในแบบที่ติดลบสุด ๆ เกี่ยวกับเหตุดังกล่าวนี้ค่ะ

คุณนะคะ ต้องยอมรับความแตกต่างบ้างนะคะ คุณเองได้ไม่เจ็บปวดทรมานค่ะ

เปิดใจ ยอมรับเรื่องราว ในแนวพระเอกไทย ๆ เกี่ยวกับความรักของเขาในรูปแบบที่เป็นความจริงบ้าง คุณจะเห็นว่าเขาเป็นตัวละครที่ไม่แย่ เช่นที่คุณเข้าใจแต่อย่างใดค่ะ

ตัวเอก หรือพระเอกละครไทย หรือแม้นางเอกของไทย ในแนวรักดราม่า หรือในแนวบู๊แอ็คชั่น มีการเข่นฆ่ากันดุเดือดก็ตามที ดูจะเป็นบทบาทที่ไม่ง่ายเลย ที่เขาทั้งสองจักนำพาเรื่องราวผ่านไปได้ด้วยดีในทุกเรื่อง จริงนะคะ

จริงแล้วนะ เคยตั้งใจอ่าน หรือดูเรื่องราวที่มีคุณภาพของไทยบ้างหรือเปล่าเหอะ?

ตามที่อ่านข้อความของคุณนะคะ คุณมีอาการคล้ายเด็ก ๆ ที่ถูกขัดใจเท่านั้นค่ะ จริงนะคะ

คือ ไม่ได้สิ่งที่ต้องก็ก็โวยวาย อาละวาด สถบ ด่าทอ ต่าง ๆ นานา คือเห็น ๆ เป็นอาการของคุณผ่านข้อความได้เช่่นนี้จริงนะคะ

เอาแบบนี้ดีกว่า จะแนะนำให้คุณนะคะลองตั้งใจอ่านนิยายไทย หรือดูละครไทย(ผ่านช่อง3 เยอะ ๆ บ่อย ๆ นะคะ ดูเขาจะทำได้ดี ในทุกเรื่อง ดูนับวันจะเป็นผลงานที่ดี มีสาระ มีเหตุที่แฝง หรือสะท้อนได้ดี ดีขึ้นไปทุก ๆ เรื่อง ในทุกวันด้วย ดูความบันเทิงที่ดี มีคุณภาพ คุณได้พัฒนาการดู การอ่านได้ดียิ่งขึ้นด้วยค่ะ)

คุณนะมัวเอาพลังอารมณ์ เอาเวลามาติเตือน ต่อว่า...ให้ผลงานของใคร ๆ เค้าได้เสียหาย การที่คุณเองจะพัฒนามุมมองของคุณเอง...ไม่ดีกว่าหรือคะ?

จริงแล้วนะ จากที่อ่านข้อความของคุณนี้ ก็ดูคุณมีอาการยํ่าแย่พออยู่แล้ว เม้นต์นี้ เข้ามาเป็นกำลังใจ ด้วยการแบ่งปันมุมมองที่คิดติดบวก ๆ ให้คุณ เท่านั้นนะคะ

คิดติดบวก เปิดใจ ยอมรับความแตกต่างให้จงได้ และพยายามพัฒนาแง่คิด มุมมองของคุณเองตลอดเวลา อ่านเยอะ ๆ ดูเยอะ ๆ และนำมาพินิจ พิจารณาให้มาก คุณจะมีประสบการณ์การอ่าน การดูที่ดี จะช่วยให้คุณเองเข้าใจ...ในสิ่งที่คุณเสพ ไม่ว่างานนั้น ๆ จะเป็นของไคร หรือของชาติใด หรือในแนวไหน ได้เป็นอย่างดีค่ะ

ทั้งนี้ เพราะด้วยความจริงที่มีอยู่ว่า...วรรณกรรม ในทุกรูปแบบจะออกมาเป็นเช่นไรนั้น...แท้จริงคนอ่าน คนดู คนเสพ เป็นตัวแปรสำคัญ...นั้นเป็นความจริงค่ะ

คือ คุณต้องมีพื้นฐาน มีแก่นสารที่จะสามารถรับสาร...และตีความ...ได้ ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ นั้นได้เป็นอย่างดี คุณจึงจะได้อรรรสที่ดีในการเสพ นั้นก็เป็นธรรมชาติ เป็นความจริง จริงนะคะ

นิยายนะคะ แน่นอนมีความแตกต่างอยู่จริง...ที่นักเขียนเขาต้องการสื่อ ต้องการนำเสนอ ซึ่งเป็นความประสงค์ ในส่วนบุคคล ซึ่งที่เรา ๆ หรือคุณ หรือใคร ๆ ไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายงานของเค้าแต่อย่างใดนะคะ ตราบที่เขาไม่เขียน หรือไม่ทำในสิ่งที่ผิดต่อกฎหมาย หรือผิดศีลธรรม

การที่จะกล่าวมานี้ ว่าด้วยงานของเค้าไม่น่าอ่าน ไม่มีคุณภาพ มีแต่นํ้า ขายไม่ได้ นักเขียนห่วย ตัวละครห่วย เพราะนักเขียนห่วย ทั้งหมดนี้ คนที่มีจิตปรกติ ทำได้หรือคะ คุณลองถามตัวคุณเองอีกทีก็ดีนะคะ

คือ คนปรกตินะคะ เขาทำร้ายผู้อื่น ทำร้ายงานของผู้อื่นได้หรือคะ?

หรือคุณว่าไงคะ?

เลิกนะคะ เพราะหากคุณไม่เลิกนะ คุณเองค่ะที่จะยํ่าแย่ เพราะคุณจะจมอยู่ที่ความรู้สึกที่ยํ่าแย่ คุณจะตกตํ่า มืดมนลงไปเรื่อย ๆ เพราะพลังลบของคุณเอง เพราะเป็นธรรมชาติ เป็นผลพวง เป็นผลต่อเนื่องในรูปแบบของมันเองเ)้นธรรมชาติ จริงนะคะ

คือ คุณเองต้องรู้จักควบคุม ผ่านการตรึกตรอง และคุณต้องยอมรับให้จงได้นะคะ

เอาแบบนี้ดีกว่านะคะ เรื่องราวเกี่ยวกับเรื่องของนักฆ่าสาว(นางเอก) และการทำอาหารเลิศรสได้ด้วยนะคะ ซึ่งจริงแล้วนะ มีอยู่ ถูกสร้าง ถูกนำเสนอขึ้นจริง และเป็นผลงานที่ดี เยี่ยมมาก ๆ นางเอกเล่นได้สมจริง พล็อต ข้อมูลแน่นอนมาก ๆ คล้ายเธอเป็นนักฆ่ามืออาชีพ และยังสามารถปกป้องพระเอกได้ด้วย

นี่เลยค่ะ เรื่องราวดี ๆ มีคุณภาพ เป็นการนำเสนอด้วยความมีศิลปะผ่านการเล่า ผ่านการแสดงได้ดีเยี่ยม

แม้เรื่องราว เนื้อเรื่องที่ดูจะเครียด กดดัน โหดร้าย แต่ก็มีเรื่องราวของความรัก เป็นสระที่ดูขาดไม่ได้ ซึ่งเป็นการนำเสนอ แฝงไว้ เป็นวัฒนธรรมการนำเสนอความบันเทิงของไทย ๆ นะคะ

เรื่องนี้ มีคอมเมดี๊ผสมผสานอยู่ด้วย ซึ่งเป็นเรื่องที่มีครบทุกรสได้ลงตัว... ไม่ต่างจากอาหาร...ที่คุณอาจจะชอบ ก็ได้ค่ะ

แบ่งปันค่ะ

ที่เป็นกระทู้แรกของขออภัย จะไม่คิดมัน ติดtop