ท้อแท้กับการเขียนนิยาย

พักจากการสร้าง ไปเสพดูครับ ถ้าใจร้อนผมแนะนำ เสพเรื่องสั้นครับ มันกระชับมีต้น มีกลาง มีท้าย สามารถจับจุดได้ง่าย ปรับเอามาใช้ได้ง่าย

เรื่องสั้นของขายหัวเราะก็ได้ครับ (ตามyoutubeก็มีให้ฟัง ) เติมพลัง ได้ความคิดอะไรใหม่ๆ ก็ค่อยกลับมาลุยต่อ

ใครเป็นนักเขียนที่คุณเอาเป็นต้นแบบหรือนักเขียนที่คุณชอบเป็นพิเศษครับ

ขอถามว่ามือใหม่ไหมคะ คือสิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกได้ว่า เป็นการพัฒนาในการเขียนเรื่องยาว คือ การหัดเขียนเรื่องสั้นค่ะ

พล็อตหลักพล็อตเดียว ตัวละครไม่เยอะ มันเป็นการฝึกทักษะการเขียนได้ดีค่ะ นอกจากนั้นการอ่านจะช่วยได้มากเลยค่ะ

นายยังจดจ่อไม่มากพอ

นายติดเวบบอร์ดมากเกินไป

นายมีข้อมูลน้อยเกินไป

นายยึดติดมากเกินไป

นายขาดความมั่นใจเกินไป

นายตั้งความหวังเอาไว้สูงเกินไป

นายเขียนนิยายจนจบไปได้แล้ว 1 เรื่อง

นายก็แค่จดจ่อกับสิ่งที่อยู่ในหัว เขียนเล่าความคิดออกมา สือสารในแบบของนาย ให้มันจบไป

ถ้านายคิดว่ามันยังไม่ดีก็แค่เขียนเรื่องใหม่ หลังจากนายเล่าเรื่องเก่าจบแล้ว

ผมเห็นนายอะไรนิด อะไรหน่อยก็ถาม พอมีคนตอบนายก็เอาไปคิด แล้วก็มาถามอีก นายจะจดจ่อกับจินตนาการที่อยู่ในหัวได้ไง

หลายคนก็บอกนายไปหลายครั้งแล้วว่ามันไม่มีทางลัด นายต้องอ่านให้มาก เขียนให้เยอะ จินตนาการบ่อยๆ จดจ่อกับสิ่งที่อยากจะทำมากกว่านี้

ผมรู้สึกว่าช่างนายไม่มีสมาธิ กับการเขียนนิยายของนายเอาเสียเลย

ถ้านายเหนื่อยก็พัก ถ้านายชอบแชท ก็ลองไปแต่งนิยายแชทดู

สรุป นายเหมือนเหงาอะ 555+

ท้อแท้กับการเขียนนิยาย

ผมรู้สึกท้อแท้กับการเขียนนิยายมากเลยครับ ยิ่งเขียนก็ยิ่งรู้สึกเละเทะ ทั้งๆ ที่วางพล็อตไว้เสียดิบดี และทั้งๆ ที่ชอบแนวนี้ อ่านนิยายแนวนี้ก็เยอะ ดูละครแนวนี้ก็เยอะ แต่ทำไม...ทำไมถึงยิ่งเขียนก็ยิ่งเละเทะ ควรไปต่อหรือพอแค่นี้(ถามใจตัวเอง)

สวัสดีค่ะ

คุณเจ้าของกระทู้ แม้คุณจะบอกว่าคุณรู้สึกท้อแท้ แต่รายมือ หรือรายพิมพ์ของคุณนะคะ มันไม่ได้แสดงให้เห็นอาการได้ตามที่คุณกล่าวมาด้วยค่ะ

คือดูการใช้คำ การใช้ประโยคที่ดี เป็นระเบียบ มีช่องไฟเสมอดี ถูกต้อง ในข้อความที่คุณสื่อเข้ามาเพียงการบอกเล่านี้ ก็ดูคล้ายคุณมีอารมร์สงบ นิ่ง มีอารมณ์สุขุม เยือกเย็น จดจ่อ นุ่มนวล ราวกับคุณมีอารมณ์สุนทรีย์ คล้ายคุณมีอารมณ์ดี ๆ และพร้อมที่จะเขียนเรื่องราวดี ๆ สนุก ๆ ได้ในทุกเมื่อ

คือรู้สึกได้ผ่านคำ ประโยคที่คุณใช้ค่ะ จริงนะคะ

คือเจ้าของเม้นต์อ่านคำบอกเล่าของคุณแล้วนะ รู้สึกได้ผ่านตัวอักษรเช่นนั้นค่ะ หากคุณไม่เชื่อนะคะ คุณลองขึ้นไปอ่านประโยคบอกเล่าของคุณเองอีกครั้งนะคะ

หากแต่ก็นะ เมื่อคุณบอกเล่าเข้ามาด้วยตัวคุณเองมีอาการ ผมรู้สึกท้อแท้กับการเขียนนิยายมากเลยครับ ยิ่งเขียนก็ยิ่งรู้สึกเละเทะ ทั้งๆ ที่วางพล็อตไว้เสียดิบดี

หากความจริงเป็นเช่นนั้น(ซึ่งคุณเองที่รู้ตัว รู้ใจคุณเองได้ดีกว่าใคร ๆ นะคะ) แบบนี้แล้วคุณก็คงต้องพักไปก่อนค่ะ

เพราะการเขียนนิยายนะคะ ต้องมีอารมณ์ที่จะเขียน ต้องมีแรงบันดาลใจอันดี และต้องชัดเจน ต้องมีพลัง นิยายที่เขียนออกมาจึงจะสนุกได้ จริงด้วยสิเนาะ

คุณไปพักผ่อน ไปชาร์ทแบ็ต ไปเติมพลังก่อน ไปทำในสิ่งที่คุณรู้สึกว่าอยากทำ ทำอะไรก็ได้ที่คุณชอบ ที่เป็นเรื่องสนุกสนาน ซึ่งไม่ใช่งานเขียน อีกไม่นานคุณจะมีพลัง และมีแรงบันดาลใจที่ดี ๆ และคุณจะสามารถกลับมาเขียนได้ดี และชัดเจนต่อไปอย่างแน่นอนค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ

ผมเคยตกอยู่ห่วงอารมณ์ท้อแท้เช่นกัน ยิ่งเขียนยิ่งรู้สึกนิ้วที่กดลงแป้นพิมพ์ยิ่งหนักราวกับมีหินมาถ่วงน้ำหนักจนแทบไม่ขยับ ให้ตายเถอะ เปิดดูหนัง ซีรีส์ การ์ตูน ก็เขียนนิยายตัวเองต่อไม่ได้ ผมเริ่มหายใจลึก ๆ อยู่นิ่งพักใหญ่ ๆ มองหาความเป็นไปได้ทุกอย่างที่จะทำให้ผมเขียนต่อไปได้ จนได้ค้นพบวิธีเขียนนิยายที่เหมาะกับผมเอง ซึ่งอาจใช้ได้กับผมคนเดียว นั่นคือ เริ่มแรก "คิดตัวละครก่อนเลย" สอง "เขียนบทพูดก่อน บรรยายค่อยตามมาที่หลัง" (ช่วยเพิ่มความสนุกมากขึ้น รู้อารมณ์ตัวละครนั้น ๆ ได้อย่างรวดเร็ว)

สาม "เขียนบรรยายลงไปให้กระชับ ไม่น้อยเกิน ไม่มากเกิน"

พอถึงตอนสุดท้าย "เลิกสนใจยอด เลิกเขียนในฐานะนักเขียน แต่ให้ตัวละครเป็นคนเขียนเอง แล้วเรามีหน้าที่แอบฟัง"

เราต้องคิดเสมอว่าเราเขียนเพื่อเก็บเป็นพอร์ตโฟลิโอก็ได้ครับ งานเขียนของเราดีนะ มันไม่ปูด ไม่เน่า ไม่เสีย และมันสนุกจริง ๆ ครับ ปล. เริ่มจากเขียนวันละ 1000 คำพอ แล้วค่อย ๆ ขยับเป็น 1200 2000 เมื่อถึงตอนนั้น นิ้วเราก็จะเริ่มเบาเหมือนขนนกขยับไปเองเรื่อย ๆ โดยที่เราไม่ทันได้รู้ตัว

พัก...แล้วอ่านคอมเม้นที่เค้าแนะนำพร้อมกับคิดทบทวนดูคะ...เรายังเอาไปใช้เลย ส่วนตัวท้อก็มีบ้าง แต่ขอให้สนุกกับมัน เขียนเมื่อไหรก็ได้ นี่เขียนจบไป10เรื่อง มียอดวิวนิดเดียวเอง เขียนสนุกๆขำๆผ่อนคลายเถอะคะ//แต่ถ้าขายยึดเป็นอาชีพก็ว่าไปคะ//