ประจบปู่กอบกู้มรดก แต่ความซวยกำลังจะมาตกอีกแล้ววววว
ตัวอย่าง [ซีซัน 3] ตอนที่๒๔
“ฉันอยากกินแมลงทอด” สมหวังเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน แน่นอนว่าความปรารถนาของเขาเป็นดั่งอาญาสิทธิ์อันไม่มีใครคิดจะขัดขวาง มีแต่พยายามทำทุกวิถีทางให้สมประสงค์ วัลลภเองเบื่อกับการอยู่บ้าน แต่ถ้าออกไปเที่ยวเฉย ๆ ไม่พ้นโดนด่า เลยต้องหาเรื่องไปเที่ยวฉบับหลานกตัญญู
“เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้ครับ”
“ฉันจะกินเจ้าที่มาเปิดแถวโรงเรียนเอกบุรุษเท่านั้น”
“ได้เลยครับ ผมไปซื้อมาให้เองครับ”
“เหอะ แกมันขี้ประจบ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ทันนะ”
“ไม่ได้ประจบเลยครับ ผมน่ะ คิดได้แล้วว่าผมควรจะกตัญญูรู้คุณ ปรนนิบัติดูแลครอบครัวให้มาก ๆ ผมขอโทษสำหรับเรื่องแย่ ๆ ที่เคยทำไป ต่อไปนี้ผมจะกลับตัวกลับใจ เริ่มต้นใหม่ เป็นคนดีมีศีลธรรม เชื่อฟังปู่ย่าทุกคำสั่งเลยครับ เพราะปู่ย่าไม่ใช่แค่พระอรหันต์ในบ้าน แต่เป็นพระพุทธเจ้าในบ้านเลยครับ”
“ฉันไม่ได้โง่เหมือน-บรรเทานะที่จะให้แกมาหลอก แกก็อย่าโง่เหมือน-บรรเทาที่คิดจะหลอกฉันได้เลย” ลองมีทายาทเนรคุณอยู่ร่วมกันเป็นสิบ ๆ ปี เมื่อก่อนเอาแต่สร้างปัญหา ใครจะเชื่อว่าสำนึกผิดด้วยใจจริงเล่า อย่าหวังว่าเขาจะยอมยกเลิกหนังสือตัดทายาทซะให้ยากเลย
“อย่าว่าผมแบบนั้นสิครับ จะด่าอะไรผมก็ด่า แต่ทำไมต้องด่าว่าโง่เหมือน-บรรเทาด้วยวะ? ผมโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ?” วัลลภหัวเสียลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จะด่าเป็นควายยังรับได้ แต่การนำไปเปรียบเทียบกับบรรเทานั้นเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ สมบุญรีบประเคนกำปั้นเรียกสติ
“เห้ย -วัลลภ แกกล้าดียังไงยืนค้ำหัวผู้ใหญ่วะ?”
“ขอโทษครับ”
“ก้มลงไปกราบเท้าเดี๋ยวนี้!”
“ครับ” วัลลภกัดฟันกราบแบบเบญจคประดิษฐ์โดยมีเป้าหมายคือให้ชื่อเขาปรากฏเด่นหราหน้าพินัยกรรม จะได้เอาเงินไปสุรุ่ยสุร่ายในสายน้ำกามต่อ ชีวิตก็คิดได้อยู่แค่นี้ ถึงไม่หล่อแต่หน้าหม้อเกินต้าน และความ-ไม่อาจถูกหยุดยั้งได้แม้จะเป็นหนองในก็ตาม
แอบหนีเที่ยนแต่ก็ยังหน้าหม้อ
อย่าเพิ่งท้อ เพราะว่านี่เพิ่งเริ่ม
แสดงความคิดเห็น