แวะมาขอคำแนะนำการเขียนเรื่องสั้นค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
เพิ่งลงมือเขียนเรื่องสั้นที่สั้นมาก ๆ จบไปหนึ่งเรื่อง อยากขอความเห็นจากเพื่อน ๆ ว่าควรแก้ไขปรับปรุงส่วนไหนเพิ่มเติม
ขอบคุณทุก ๆ การติชมนะคะ
3 ความคิดเห็น
การเขียนที่ต้องปรับปรุงคือ พยายามหลีกเลี่ยงการใช้คำซ้ำ เช่น คำว่า ที่ หนึ่งย่อหน้า พยายามมีให้น้อยที่สุด การเลือกใช้คำ ยังต้องปรับปรุงนิดหน่อย แต่เท่าที่อ่านก็พอได้ แต่ยังไม่สละสลวยพอ
สำหรับเนื้อเรื่อง ขาดความกระจ่างของเรื่องราว ความเป็นมาเป็นไป นางเอกคือใคร พระเอกคือใคร รู้จักกันตอนไหน เกี่ยวพันกันอย่างไร ที่ทำให้ชอบถึงขั้นตามมาหาถึงบ้านชอบเพราะอะไร สำคัญระดับไหน ถ้าเขียนเรื่องสั้นแนวนี้ ต้องพยายามเขียนให้พฤติกรรมของตัวละคร คล้ายตั้งใจคล้ายไม่ตั้งใจ(อ่อย) ไม่ใช่แค่่มองตาก็รู้ว่าหื่น และจัดให้โดยไม่มีจิตสำนึกว่าตัวเองอาจมองผิด หรือไม่ให้เกียรติอีกฝ่าย
ถ้าจะให้หักมุมตอนจบอย่างเรื่องนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องเขียนจดหมายบอกล่วงหน้า(ที่มาที่ไปคนอ่านไม่รู้แต่แรก) แค่ให้พระเอกเปิดประตูออกมาพบนางเอกที่หน้าประตูบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่จะ ดูลึกลับกว่าเยอะ
ขอบคุณคำแนะนำมากๆเลยค่ะ เอสจะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นค่ะ
เพิ่งอ่านจบเมื่อครู่ใช้ได้เลยล่ะ
เรื่องสั้นเราก็ไม่กล้าเขียน ไม่รู้ควรเกริ่นเรื่อง เปิดเรื่อง จบเรื่องอย่างไรให้สั้นกระชับได้ใจความ
ไม่ขอแตะเนื้อเรื่องนะ หากให้แนะนำ...
1.บางประโยคมันแปลก ๆ คล้ายกับต้องการบรรยายให้มันสละสลวย แต่บางทีมันมากไปนิด จนรู้สึกมันประดิษฐ์ประดอยเกินไป ไม่รู้คนอื่นเห็นตรงกันหรือเปล่า
หากเป็นเราเห็นภาษาสวย ๆ แบบนี้ก็ยากตัดทอนล่ะ บางทีนักอ่านคนอื่นอาจชอบก็ได้
2.วรรคตอนในบางประโยคไม่มี ทำให้ยาวเกินไปนิด
3.มีคำว่า "จะ" เยอะช่วงต้นเรื่อง ถึงไม่ตัดออกก็ไม่ขัดอรรถรสนะ
โดยรวมคิดว่าใช้ได้เลยล่ะ แต่อย่างที่บอกไม่เคยแต่งเรื่องสั้นน่ะ
เป็นกำลังใจให้น้า ๆๆๆ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ เอสจะพยายามปรับปรุงเรื่องให้ดีขึ้นค่ะ ภาษาอ่านแล้วก็เวิ่นเว้อจริงด้วย
รสรินเป็นพวกเลือกกิน เธอไม่แตะอาหารที่ไม่ถูกใจถึงได้ดั้นด้นเดินทางไกล
ส่วนที่ไม่ค่อยชอบคงเป็นตัวผู้เล่าเรื่องที่ดูล่องลอยกับการสลับมุมมอง
ส่วนเนื้อเรื่องถ้าอ่านจบแล้วมันมี "ประเด็น" อะไรชัดเจนออกมาก็คงดี
ยกตัวอย่างเช่นการตั้งประเด็นว่า
อาหารที่ถูกใจแต่กินได้ครั้งเดียวจะทำอย่างไรให้อาหารอร่อยที่สุด
เรื่องก็จะเกิดเป้าหมายของตัวละคร เกิดการกระทำเพื่อเป้าหมาย เกิดแรงขับเคลื่อนที่ชัดเจนขึ้น
เราก็จะออกแบบพลอตทวิสได้ว่า ทำให้คนอ่านเข้าใจว่าเป็นการแสดงความรัก อ่านจบก็รู้ว่าเป็นการทำอาหารจานนี้ให้อร่อยที่สุด
เรื่องสั้นเป็นอะไรที่เขียนค่อนข้างยาก มีความน้อยแต่มาก และใช้สมองมาก
คนอ่านจะชื่นชมงานประเภทอ่านจบแล้วทึ่ง ทึ่งกับการ "วางหมาก" ของคนเขียนที่จะพาคนอ่านไปสู่พลอตทวิส
ถ้ามาแบบจั้มสแกร์เป็นฉากหลอกผี “ตุ้งแช่” ไม่มีอะไรให้จดจำน่อ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะสำหรับคำแนะนำ เอสจะนำไปปรับปรุงให้ดีขึ้นค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?