ฝากนิยายวาย "ปลายทาง...สุดท้าย" ด้วยนะครับ
ตั้งกระทู้ใหม่
ข้างบนนั้น มีโซฟาวางไว้หลายมุม แสงไฟข้างบน มืดสลัวกว่าข้างล่างมากมาย ทั้งๆที่อยู่ข้างบน ดวงไฟน่าจะส่องสว่างมากกว่า คณาสั่งเบอร์เบิ้มโค้กให้กับแดน ในขณะที่ตัวเองนั่งละเลียดแกรสฮอปเปอร์สีเขียวขุ่นเหมือนกับตาตั๊กแตน เขาอิงศีรษะลงมาซบกับไหล่ของเด็กหนุ่มอย่างมีความสุข ซึ่งแดนก็ไม่อยากจะผลักไสเขาออกไปด้วยความเกรงใจ
เขาเพิ่งรู้ว่าคณาเป็นเกย์หรือเป็นไบอะไรสักอย่างเมื่อตอนที่ไปนั่งทานอาหารด้วยกัน ก่อนที่จะแวะนมาที่นี่ คณาเอาอก เอาใจเขาจนเด็กหนุ่มผิดสังเกต ดูเหมือนว่าคณาจะตามใจเขาไปเสียทุกอย่าง แล้วแต่ว่าเขาจะต้องการอะไร ซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ นาฬิกาใหม่ให้ซึ่งมันราคาแพงมากจนแดนไม่อยากคิดถึงให้เขาเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัว แรกๆแดนก็ไม่อยากได้ไว้ เพราะมันผิดวิสัยของคนที่เพิ่งรู้จักกันใหม่ๆ แต่เขาก็คะยั้นคะยอให้เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่จนได้
แดนรู้สึกอาย เมื่อตอนที่เขาเปลี่ยนกางเกง แล้วต้องมีผู้ชายคนนี้ยืนจ้องมองตาเป๋งเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
เขาเก็บความสงสัยอันนั้นเอาไว้ภายในใจอย่างเงียบๆ แล้วค่อยแยกแยะทีละนิด ด้วยประสบการณ์ที่ได้รับมาจนเกินวัยจากถิ่นที่เขาถือกำเนิดขึ้นมา เขามั่นใจว่าชายคนนี้จะต้องเป็นเกย์หรือพวกชายรักชายอย่างแน่นอน
นั่นคือสิ่งที่สามารถยืนยันแก่เขาได้เป็นอย่างดี
แดนจึงนึกตีค่า “ราคาความเป็นคน” ของตนเองอยู่ในใจ เขาเคยมีเพื่อนกลุ่มเล็กๆที่หน้าตาดี เด็กพวกนี้มักจะแอบไปนอนกับพวกเกย์หรือที่พวดเขาเรียกว่า “เจ๊” เป็นประจำ เพื่อแลกเปลี่ยน “หยาดน้ำแห่งความสุข”กับเงินที่ได้รับจากการ “ทำงาน” ที่เด็กๆพวกนี้เรียกมันด้วยศัพท์เฉพาะว่า “ออกงาน” ในแต่ละคืน
เพื่อนของเขากลุ่มนั้นแต่งตัวดี มีเงินใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย ทุกคนอาศัยนอนหลับกันตอนกลางวัน ครั้นเมื่อตกเย็นก็แต่งตัวประชันกันอย่างสุดเหวี่ยง เพื่อออกไปเสี่ยงดวง เอาตัวเองเป็นเหยื่อให้เขาล่า เอาค่าความเป็นคนไปเร่ขายตามแหล่งบันเทิงคลับบาร์ต่างๆ หรือแม่แต่สวนสาธารณะ และบางคนก็จับกลุ่มกันมาเช่าห้องพักอยู่ด้วยกัน มีการนัดกันผ่านโลกออนไลน์ขายกันสนุกเงินทองแพร่หลายยิ่งกว่าขายของในตลาดเสียอีก
เพื่อนๆเคยมาเอ่ยปากชวนแดนเหมือนกัน เพราะเห็นว่าแดนหน้าตาดีกว่าคนอื่นๆ เดินไปไหนก็มีคนจับตามองหลงไหลได้ลื้มในหน้าตา แต่ว่าแดนไม่กล้า หรือว่าบางทีเขาอาจจะอายเพื่อนพวกนั้นก็ได้ที่จะมาทำแบบเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่ตกลงปลงใจที่จะไปด้วย ทั้งๆที่แดนเองก็อยากจะได้เงินเหมือนกัน
“ -กลัวอะไรนักหนาวะ เจ๊พวกนั้นเขาไม่คิดที่จะเสียบ-หรอก” เพื่อนบอก
“ นั่นสิ ดีกว่าปล่อยให้มันตกหล่นในโถส้วม เสียดายเป็นเงินเป็นทองทั้งนั้นนะ-”
“ แต่กูอายว่ะ...” แดนบอกไปตรงๆ “ ก็ไม่อยากให้ใครมาเรียกกูว่าเด็กขายน้ำ”
“ ผู้หญิงขายได้ แล้วทำไมผู้ชายจะขายไม่ได้วะ มันก็เสียวเหมือนกันนั่นแหละ”
“ แต่กูไม่ใช่กะหรี่นะเว้ย !!!”
ก็คงเพราะคำพูดประโยคนั้นละมัง หลังจากนั้นเป้นต้นมา -พวกนั้นก็ไม่เคยชวนแดนให้ทำเรื่องอย่างว่าอีกเลย
“....ก็กูไม่ใช่กะหรี่จริงๆนี่หว่า ถ้ากูจะขายตัว กูก็จะต้องเป็นให้ดีกว่านี้...”
เด็กหนุ่มคิด พลางหันไปมองบุรุษผู้นั่งอิงไหล่เขาอยู่
ติดตามอ่านทั้งหมดได้ฟรีที่นี่นะครับ
https://writer.dek-d.com/dekdee/writer/viewlongc.php?id=2494304&chapter=1
FilmScenes
24 พ.ค. 66 เวลา 20:01 น.
93
views
แสดงความคิดเห็น