คำถามของคุณมาอย่างเดียวกับกระทู้นี้เลยครับ ลองไปอ่านดูครับ เพราะคำตอบที่จะได้นั้นก็มาอย่างเดียวกัน

เป็นกำลังใจให้นะ

คำแนะนำของผมคือ เขียนทุกสิ่งที่คิดได้ ออกมาก่อนครับ จากนั้นก็ค่อยๆ เชื่อมเรื่องราวเอา ถ้าเป็นแบบสไตล์ทางการคือ เขียนไทม์ไลน์เรื่องราวขึ้น ตั้งแต่เริ่ม - จบ คิดตอนจบไว้ครับ จากนั้นก็ค่อยๆเริ่มเรื่องราวไป จุดสำคัญคือไม่ลืมว่ากำลังวางเรื่องที่ตรงไหน ส่วนเรื่องสำนวนการเขียน ผมแนะนำว่าให้เริ่มจากเลือกวิธีบรรยายแบบที่ ชอบที่สุด และลองเลียนวิธีบรรยายเอาครับ ท้ายที่สุดแล้ว สำนวนที่เป็นลายเซ็นนักเขียนมันจะมาเองในที่สุดครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

1. ดูตัวเองว่าชอบซีรีส์ หนังฝรั่ง หนังไทยแนวไหนบ้าง มีอะไรในหนังพวกนั้นที่รู้สึกขัดใจบ้าง ที่อยากจะเปลี่ยนให้เป็นไปตามที่เราต้องการ เช่น อยากให้นางเอกหันมารับรักของพระรอง แทนที่นางเอกจะกลับไปรักกับพระเอกชั่วคนนั้นซ้ำๆ จดไอเดียจำพวกนี้ไว้เป็นข้อๆ เลยครับ

2. อาจจะอยากให้ตัวเองเข้าไปรับบทเป็นนางเอกหรือพระเอก ทำให้เนื้อเรื่องเดิมเปลี่ยนไป จนคาดเดาไม่ได้อีกต่อไป

ตัวเรานะน่ะ มีวัตถุดิบในการนำมาเขียนนิยายเยอะมากเลย แต่สุดท้ายก็ยังไปวิ่งเต้นหาวัตถุดิบอื่นๆมาเสมอ นิสัยเหมือนคนที่ชอบชื้อสะสมไว้ว่าของมันต้องมีไง อย่างล่าสุดก็ วางเขียนเขียนนิยายที่มีชื่อเรื่องที่มีคำว่า "รัก" อย่าง หวังรัก แล้วก็มาขยายความหมายของคำๆนั้นซึ่งมันเป็นปได้หลายทางมาก หรือบางครั้งเราก็หยิบแค่คำง่ายๆอย่าง ท้องฟ้า แล้วก็เริ่มต้นด้วยท้องฟ้าก็ได้ ท้องฟ้าเป็นอะไร เกิดอะไร แล้วยังไง ท้ายที่สุดการได้ลงมือเขียนนั้นแหละที่จะบอกเราได้ว่าเรากำลังทำอะไรและจะทำอะไรต่อไป

จะว่าไปล้วเรื่องการพิมพ์ๆไปแล้วไม่รู้จะพิมพ์อะไรต่อนี้ก็คุ้นเคยดีเหมือนกันนะ เราเข้าใจคุณเลย เราเป็นคนที่ไม่ค่อยได้คุยกับใครเท่าไหร่ เลยคุยกับตัวเองผ่านตัวหนังสือไปบ่อยๆ ค่อยๆทำไปแล้วเราก็จะรู้เองนั้นแหละว่าจะพิมพ์อะไร

พิมพ์ไปพิมพ์มาก็ชักงงๆ ไปดีกว่า ฮา

อันนี้จากประสบการณ์เรานะคะ เราเลือกแนวที่จะเขียน จากนิยายที่เราอ่านเป็นประจำ+แนวที่คิดว่าจะเขียนได้

ที่เหลือก็...กดสุ่ม กดโปรแกรมสุ่มค่ะ หรือจะจับฉลาก อะไรก็ได้ เราจะตั้งเองก็ได้ หรือเอาที่มีคนอื่นทำแล้วก็ได้ เอา คำ ที่สุ่มได้ มาประกอบเป็น ตัวละคร มาประกอบเป็นเรื่อง คิดอะไรไม่ออกก็สุ่มๆๆๆๆ ตอนนี้เราสุ่มครั้งละ 5 คำ แล้วพยายามเอา 5 คำนี้มาแต่งเป็นประโยคหรือวลีค่ะ แล้วพอทำแบบนี้เรื่อยๆ เราก็จะได้พล็อตเรื่อยคราวๆ

พอได้พล็อตเรื่องคร่าวๆ เราก็มาคิด แล้วก็เขียนให้มันละเอียดขึ้น เพื่ออุดรูรั่วที่พบ

พออุดรูรั่วที่ไม่สมเหตุสมผลของพล็อตหมดแล้ว เราก็มาเขียนบทสนทนา

แล้วพอทุกอย่างพร้อม เราค่อยเอามาแต่งเป็นนิยายค่ะ เพราะเรามักมีปัญหาแบบ เคว้งคว้างตอนเขียนจริงๆ เพราะคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี แต่ถ้าเรามีพล็อตที่แน่นพอไม่ให้เคว้งคว้างและบทสนทนา+รู้ว่าตัวละครจะทำอะไรบ้างคิดอะไรอยู่ เราจะเขียนได้แบบไม่ติดขัดค่ะ

เป็นวิธีการเขียนที่กินพลังใจมาก ในขั้นการเตรียมการ เราท้อเหมือนกัน แต่เราลากเพื่อนมาช่วยโรลนิยายเพื่อสร้างพล็อตและบทสนทนาเอา แล้วทีนี้ ถ้าเพื่อนอยากอ่านนิยายเรื่องนี้ เดี๋ยวเพื่อนคนนั้นจะมาทักว่า "ตอนใหม่ละ?" เรื่อยๆ ค่ะ