เครื่องรางเรียกทรัพย์... ทรัพย์เลือด ทรัพย์หนอง

ร้านสเต็กมหารวย 

คนยังน้อยเหมือนทุกวัน แต่สมจิตก็ไม่ยอมแพ้ อุตส่าห์ไปจ้างหนุ่มบาร์โฮสต์หน้าตาดีและกำลังมีกระแสมาที่ร้าน ด้วยหวังว่าหน้าขาว ๆ กล้ามแน่น ๆ จะช่วยทำให้สาวน้อยสาวใหญ่วัยกำลังหิวตามมาด้วยได้ ถึงเสียเงินไม่น้อย แต่นึกซะว่าเป็นการลงทุน ก็อาจจะคุ้มค่า

“-บรรทม แกไปหุงข้าวสิ” 

“แป๊บ แม่ เล่นเกมอยู่” บรรทมที่สวมฮู้ดก้มหน้า ไม่เคยอยากออกไปไหนนอกจากเล่นเกมอยู่ในห้อง แต่เพราะโดนตัดเน็ตและถึงจะทิ้งตัวกรีดร้องอยู่ในห้องอย่างไรก็ไม่มีใครสงสาร จึงต้องจำใจคลานออกมาร้านสเต็กมหารวย แต่ก็ยังอุตส่าห์พกมือถือมาเล่นเกมโดยใช้อินเทอร์เน็ตฟรีในห้าง 

“ฉันไม่ได้เอาแกมาเล่นเกม ฉันเอาแกมาช่วยงาน”

“แม่ก็ไปใช้-บรรเทาดิ ทำไมต้องมาใช้ผม?”

“-บรรเทามันล้างท่ออยู่ แกจะไปล้างแทนมันไหม?”

“เออ ๆ หุงข้าวก็หุ้งข้าววะ” บรรทมส่ายหัวหงุดหงิด ไม่อยากทำสักนิดแต่ไม่กล้ามีเรื่องกับแม่ จะบอกอย่างไรนะว่าหุงข้าวไม่เป็น และพออยู่แต่ในห้องก็จำไม่ได้แล้วว่าข้าวสารหน้าตาเป็นแบบไหน หันไปเห็นข้าวตอกมีตัวอะไรแปลก ๆ ไม่รู้ก็คิดว่าเป็นกิมมิคของทางร้าน 

“แกเจอข้าวไหมวะ?”

“เจออยู่ แม่” 

“เออ งั้นแกก็เอาไปหุงไป” สมจิตตอบโดยไม่ได้เดินเข้าไปดู เธอเหนื่อยเหลือเกินกับชีวิตทุกวันนี้ มีแต่คนโทรมาบอกให้คืนหนี้แต่ของแบบนี้ไม่มีทางจ่าย และก็ใช้วิธียืมคนโน้นคนนี้ ตีสนิทเพื่อขอยืมเงินไปเรื่อย ๆ จนคนส่วนใหญ่พากันเตือนว่าครอบครัวนี้คบไม่ได้สักคน

“แต่มันมี… แมลงอะไรดำ ๆ ไม่รู้” 

“แกก็ล้าง ๆ ทิ้งเอาแล้วกัน ข้าวมันก็มีมอดมีมดได้แหละ” สมจิตไม่รู้ว่าลูกจะโง่ขนาดไม่รู้ว่าอะไรคือข้าวสารและอะไรคือข้าวตอก จึงไม่ได้บอกละเอียดและปล่อย ๆ ไป ด้านบรรทมก็ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะฆาตกรรมกระดิ่งเงินกระดิ่งทองผู้โชคร้าย จัดแจงเทไปหุงเรียบร้อย