นิยายเราเงียบเป็นป่าช้าเลย ไม่มีคนมาคอมเมนต์

ยอดวิวต่อตอนไม่ตกกับยอดซื้อรายตอนเยอะก็ดีแล้วครับนี่เลิกสนใจคอมเม้นต์แล้ว เพราะบางครั้งนักอ่านก็ไม่สบายใจเวลาเม้นแล้วมันไม่ถูกใจนักเขียนงี้ ดีไม่ดีโดนเอาไปแขวนในบอร์ดหรือเอาไปประจานมีให้เห็นเยอะแยะฮะ 55555

คนอ่านไม่เม้น เป็นเพราะเขาไว้หน้า หากพูดตามเนื้อผ้า การเล่าเรื่องถือว่าธรรมดา ดังนั้นการไม่เม้นถือเป็นธรรมเนียม

ส่วนคนเอ่านม้นว่า สนุกจังเลย คือพวกตอแหล เป็นพวกหน้าใหม่พึ่งเข้าวงการ ไม่มีความน่าเชื่อถือ แต่ใช้เป็นแรงใจในการทำงานได้

ส่วนคนอ่านที่เม้นเหตุการณ์บางอย่างในนิยาย คือ นักอ่านตัวจริง มีความช่างสังเกต บางครั้งก็ติชม หรือให้คำแนะนำ

และสุดท้าย นิยายที่ได้รับการแนะนำจากแอดมิน เป็นการตั้งค่าโดยระบบ เมื่อลงนิยายมากกว่า 10 ตอนขึ้นไปและมียอดวิวขั้นต่ำ 1,000 ยอดวิว และมีเงื่อนไขครบกำหนดระยะเวลา นิยายของคุณก็จะติดนิยายแนะนำจากแอดมิน

นิยายเรื่อยเปื่อยมากเลยครับ ไม่รู้ว่าจะเล่าอะไร ไม่รู้จะโชว์อะไร อะไรคือไอเดียที่จะทำให้คนอ่านรู้สึกว้าว พยายามอ่านแล้วก็หาไม่เจอ คือไม่ได้อยากว่าให้เสียกำลังใจ แต่นักเขียนควรต้องรู้ตัวว่าอะไรเป็นสิ่งที่ภูมิใจนำเสนอในนิยายของตัวเอง เดินขึ้นเวทีก็งัดออกมาโชว์เลย พองัดขึ้นมาแล้วทุกสายตาจับอยู่ที่โชว์ พอจบแล้วทำให้คนดูลุกขึ้นยืนปรบมือ มันต้องรู้สึกระดับนั้นล่ะครับคอมเม้นถึงจะมา

ทางนี้ยอดวิวต่อตอนไล่เลี่ยไม่หักดิบลด​ นักอ่านให้ส้มเรื่อย​ ๆ​ แม้เมนต์น้อยเราก็พอใจอยู่​ เพราะส้มได้ยากกว่าเมนต์นิ

ผมว่าเจ้าของกระทู้น่าจะรู้ตัวเองดีแล้วแหละ ว่าตัวเองเป็นยังไง นิยายตัวเองเป็นยังไง อย่าท้อ อย่างน้อยเจ้าของกระทู้ยังรู้ตัวไว... มีเวลาให้แก้ไขมากมาย

แนะนำ ว่าให้ไปอ่านนิยายที่ยอดวิวสูง ๆ ดู

อย่าตั้งกำแพงหนามาก เราอ่านเพื่อศึกษา ศึกษาว่าเขาเขียนอะไร วางรสนิยมของเราไว้ แล้วพยายามแกะของพวกเขาออกมาให้ได้ ว่าทำไมมันดัง ทำไมมันฮิต

นิยาย มันมีทั้งศิลปะ และกระแสนิยม ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปจะเสียสมดุล (ยกเว้นบางเรื่องแหวกทุกอย่าง)

แนวนอกกระแส แค่นี้ก็ดีมากแล้ว อย่าตำหนิตัวเองไป

จริงๆ ไม่ต้องไปสนใจคอมเมนต์มากก็ได้ค่ะ นิยายเราจะประสบความสำเร็จหรือไม่เขาวัดกันที่ยอดขาย ถ้าขายแล้วมีคนซื้อถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว

เราเองก็เคยเป็น เคยซีเรียสกับยอดเมนต์มากจนเครียด จนกระทั่งตอนวางขายจริงๆ ก็ยังกังวลว่าจะมีคนซื้อรึเปล่าน้า นิยายเราไม่สนุกหรือเปล่าว้า เพราะคนเมนต์น้อยมาก สรุปขายได้ ขายดีด้วย ขนาดตอนนี้ก็ยังขายได้เรื่อยๆ แต่ก็ยังเป็นนิยาย 0 รีวิว เมนต์ก็ยังน้อยเหมือนเดิม

ไม่ได้มาอวดหรืออะไรนะคะ แค่อยากจะยกตัวอย่างว่านิยายไม่มีเมนต์ไม่ใช่นิยายไม่ดี ยังขายได้ปกติ มันยังมีคนอีกเยอะที่ชอบผลงานเราแต่ไม่แสดงออก อย่างเช่นนิยายคุณได้เว็บมาสเตอร์แนะนำด้วย แสดงว่ามีเว็บมาสเตอร์ชอบแล้วหนึ่งคน

ฮึดสู้ไว้ค่ะ ถ้าพร้อมแล้วก็ลองเปิดขายดู ไว้เห็นยอดเงินแล้วจะเลิกท้อแน่นอน

ถ้ายอดคนอ่านกับยอดรีวิวมีเยอะก็ไม่เห็นต้องเครียดอะไรนี่คะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

อย่าว่าแต่ของคุณเลยค่ะที่ไม่มีคอมเม้น ของเราก็เหมือนกัน เงียบมาก เราหายจากการแต่งนิยายมาได้เป็นเวลา สอง สาม ปี แล้วค่ะ กลับมาอีกที ก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม55555555

นี่ขนาดเราแต่งนิยายแนวรักใสๆแนวที่เอามาจากละครที่เราชอบดูและเอามาปรับใช้แต่งเป็นนิยาย

ยังเงียบเลย มีเพียงยอดเข้ามาอ่าน น่าจะเป็นเราที่ขยันคลิกเข้าไปดูหน้านิยายของเราว่าต้องแก้ไขอะไรหรือเปล่า สู้ๆนะค่ะเราเป็นกำลังใจให้ แต่งไปเรื่อยๆค่ะอย่าย่อท้อ สักวันต้องเป็นวันของเรา สักวันต้องมีคนมาคอมเม้นเยอะๆแน่นอนคะ

ของผมก็ไม่ได้หรูอะไรหรอก แต่ยอมรับว่าแต่งตามใจตัวเอง มีแรงผลักดันอยู่ก็เขียนต่อไป ผ่านตาหน่อยก็ยังดี แต่ก็อยากได้เม้นต์แนะนำเหมือนกัน แต่ก็นะอาจจะถูกไว้หน้าเยอะมั้ง....

เราไม่ได้อ่านนิยายคุณนะคะ ขอโทษด้วยแบบไม่ใช่แนว>< แต่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ เพราะน่าสนใจ แต่จากอ่านคนเข้ามาแนะนำ และคุณตอบคอมเมนต์แล้ว คุณออกแนวดื้อตาใส ใช่ย่อยเลย

สำหรับการอ่านนิยายแล้วไม่คอมเมนต์เรามีหลายสถานการณ์ เช่น

- สนุกมากไม่ทันได้เมนต์ ไปเมนต์ทีเดียวตอนแรกหรือตอนสุดท้ายที่อัพ

- ไม่เมนต์เพราะเฉยๆกับเนื้อหากลางๆ ไม่หวือหวา

แต่ถ้าเรื่องไหนสนุกมาก ผู้เขียนเล่นกับผู้อ่านในเนื้อหานิยายก็จะเมนต์บ้างโดยเฉพาะตอนเอ็นดูตัวเอกทำเรื่องตลกๆ หรือเมนต์ให้ข้อคิดเห็นตอนเห็นว่าเนื้อเรื่องมันป่วยจริงๆ ไม่สมเหตุสมผล เหตุการณ์หน้าหลังไม่สอดคล้อง ฯลฯ

ขออนุญาตแนะนำ จขกท นิดหนึ่งนะคะ

คนเข้ามาแนะนำให้กำลังใจ ให้ข้อคิดเห็น เข้ามาเสนอแนะตามข้อกระทู้

คุณควรใช่คำว่า "ขอบคุณครับ" มากกว่า "ขอบใจ" ที่เป็นคำที่ผู้ใหญ่ใช้กับเด็ก

หรือถ้าคุณอยู่ในวัยเกษียณแล้วก็ขอโทษด้วยค่ะ

ถ้าคุณป่าช้า ผมก็น่าจะทะเลทรายอาตากามา//แต่นี่ก็ทำใจไว้ละสำหรับพวกนอกกระแส นี่ก็มีหน้าที่เขียนๆไปให้จบ นี่ลงทุกวันนะ ยอดนี่ดูวัชพืชงอกน่าจะเพลินกว่าอีก55 แต่ก็ยังหน้าด้านแต่งตอนพิเศษขายนะ ถึงมันจะขายไม่ออกก็ตาม มันก็ขึ้นอยู่กับเป้าหมายของคุณซึ่งอันนี้ผมไม่รู้เพราะผมก็วัตถุนิยมพอตัว ถ้าอยากได้คำแนะนำหรือปสก.นี่ว่าคนในบอร์ดก็พร้อมให้นะ ส่วนเรื่องนิยายดีหรือไม่มันก็ขึ้นอยู่กับรสนิยม เราทำให้ทุกคนชอบไม่ได้ ทำให้นักอ่านทุกคนเมนต์ไม่ได้อันนี้ก็ต้องยอมรับฮะ //ผมก็พวกขก.เมนต์ด้วย เลยไม่ซี แต่งๆมาให้จบอย่างเดียว

เราไม่รู้ว่าคุณถนัดเขียนแนวไหน

การที่ไม่มีคนเข้ามาอ่านก็เพราะนิยายของคุณไม่ใช่แนวของนักอ่านส่วนใหญ่ค่ะ

กดติดตาม + คอมเมท เป็นกำลังใจแล้วจร้า

บทแรกใช้คำสร้อยฟุ่มเฟือยมากกกกก ไม่รู้สึกถึงความหม่นของแอลจิน/ บรรยากาศเป็นตาย แต่อึดอัดกับภาษามากกว่า อาจต้องลดความฟุ่มเฟือยลง

คำสร้อยเยอะและประหลาด ทาเนียไม่ได้รู้ดำรู้แดง (กรณีนี้ น่าจะเป็นรู้เรื่องรู้ราว) หลอมแหลมแหกลาน(??)

คำผิด นำถือ (นับถือ) ประมาณ (ประหม่า!) ฉันจะนับฉันเธอไปตลอดชีวิต... !!!!

ถึงจะไม่ใช่นักเขียนที่เขียนผิดเยอะที่สุด แต่ตั้งแต่ที่แอลจินเจอสเตเซียคือรัวมาก รัวจนเหนื่อยที่ต้องเดาความหมายของประโยคเกินกว่าจะอ่านต่อไป แม้มันจะน่าสนุกก็ตาม

เดาว่าน่าจะแนวฮาเร็มมั้ง? นับอาฉี ทาเนีย สเตเซีย

หุ่นยนต์ยักษ์ขนาดใหญ่

หุ่นยนต์ยักษ์มีขนาดเล็กด้วยเหรอ?

ทาเนียบ้านรวย, อาฉีด้วย ทำไมถึงพยายามไปทำงานเอจีเสี่ยงชีวิตกัน? น่าจะมีทางเลือกที่เป็นงานสบาย และรวยไม่ดีกว่ารึ

หลังๆ คงมีเฉลยอยู่มั้ง?

เทคโนโลยีการสื่อสารไม่ต่างจากปัจจุบันนี้เลย ใช้มือถือ ใช้ไอแพด- ช่วงโควิดมีสอบมิดเทอมกับไฟนอลออนไลน์ ผ่านไอแพด, โน้ตบุคเหมือนกัน เลยรู้สึก ไม่ได้สมัยใหม่ห่างไกลจากตอนนี้

ในเรื่องมีจักรกลสังหาร แปลว่าระบบการสื่อสารมันควรจะดีกว่าระบบสมัยนี้มากๆ ไม่งั้นถูกแฮก ซึ่งน่าจะผ่านวิกฤตในตอนนั้นมาได้แล้ว

พอบรรยายว่าเอจีทันสมัยไฮเทคมาก สู้กับสัตว์ประหลาดที่มารุกรานได้ ก็คาดหวังไว้เยอะอยู่นะ

ส่วนใหญ่ก็อ่านเพื่ออยากอ่านน่ะ ไม่ได้มีใจอยากคุยกับนักเขียนขนาดนั้น- นักเขียนก็ตั้งใจผลิตงานไป ก็ไม่ได้อยากคอมเมนต์ ยกเว้น อยากให้วิจารณ์ ถูกใจมากก็โดเนต ไม่ถูกใจก็ไม่อ่านกันอีก

เหมือนกันเลยฮะ เราไม่มีแม้แต่คอมเม้นเดียว แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ถึงมีคนตามอ่านแค่คนเดียวก็ลงต่อค่ะ สู้ ๆ นะคะไรท์

จริงๆก็มีวิธีนะครับแต่ผมไม่รู้ว่าคุณทำแนวไหน ถ้าแนวพวกอนิเมะหรือเกม หรือนอกกระแส แต่ทุกอย่างกก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ที่แต่งออกมาด้วยนะครับ คนอ่านส่วนใหญ่มาเพื่อติดตามเนื้อเรื่องหรือไม่ก็ดูคู่เรือตัวเอง ซึ่งแน่นอนว่าการบรรยายที่ดีจะทำให้ผู้อ่านตื่นเต้นและรอตอนต่อไปและแนะนำให้เพิ่มความลับหรือปรึศนาเอาไว้ให้คนอ่านเดาเล่นจะทำให้มีคนมาคอมเม้นหรือนานๆที่ก็โผล่มาสานสัมพันกับผู้อ่านถึงแม้ไม่รู้จักกันให้ใกล้ชิดนั้นจะทำให้เขารู้สึกว่ามันโอเคจะคอมเม้นอย่างสบายใจแต่ถ้าเขาไม่คอมเม้นคือเขาไม่รู้ว่าคอมเม้นอะไรเพราะเนื้อเรื่องอาจจะไม่มีอะไรให้เขาพูดถึงนะครับที่ผมเจอมา

ปัจจัยเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจคอมเมนต์มีเยอะมากนะ

อันนี้พูดรวมๆ ขอไม่กล่าวระบุถึงนิยายเจ้าของกระทู้ดีกว่า

นักเขียนสมัยนี้ต้องการคอมเมนต์ที่สุภาพ

บางคนเห็นคอมเมนต์เชิงลบก็โกรธ ต่อให้เขาไม่หยาบคายและตรงประเด็น แต่ไม่ได้ดั่งใจ ไม่ได้ชม ไม่ได้อ้อมค้อม ก็โกรธ เคยเห็นกระทู้ไม่รู้ของใครเอาเขามาแขวนว่าเป็นเกรียน ในสายตาเราไม่นับว่าเกรียนเลย เป็นผู้หวังดีท่านหนึ่งด้วยซ้ำ แค่เขาละเอียดและติได้มากก็หาว่าเขาเกรียนเฉยเลย

ดังนั้นหลายครั้งที่ไม่ได้คิดจะชมก็ไม่เสียเวลาคอมเมนต์ดีกว่า กลัวว่านักเขียนใจบางจะรับไม่ได้

ไม่ใช่กินอิ่มไม่มีอะไรทำเสียหน่อยถึงจะต้องเสียเวลาไปคอมเมนต์ให้ใคร

จะแก้ไขภาวะนี้ยังไง

- ทำใจให้กว้าง เปิดรับให้ได้ อย่าโวยวายเวลาเจอคอมเมนต์เชิงลบ ต่อให้เขามาด่า "พระเอกกาก" ก็อย่าไปโกรธ มันอาจจะกากจริงอย่างเขาว่า เขาแค่ไม่ได้อธิบายเพิ่ม เรามีหน้าที่พิจารณาถ้อยคำเหล่านั้นว่าจริงหรือไม่ ปรับปรุงให้ดีขึ้นได้มั้ยอย่างไร ไม่ใช่มีหน้าที่ไปมีอารมณ์ตอบโต้

- ทำตัวเป็นกันเองกับนักอ่านให้ได้ ถ้าพื้นที่ของเรามีความเป็นกันเองและบรรยากาศที่ดีมากพอ คนเขาก็สบายใจจะพูดคุย

- เขียนเนื้อเรื่องให้ดี และมีประเด็นให้พูดถึง

สำหรับเราคิดออกแค่นี้ ขอให้โชคดีกับเส้นทางนักเขียนค่ะ