กันเกรานั่งอ่านหนังสืออ่านเล่นที่เด็กบัวเอามาให้เธอจนเพลิน หูเธอก็ได้ยินเสียงกุกกักดังมาจากทางประตูห้อง แล้วมันก็ถูกเปิดผางเข้ามาพร้อมด้วยเจ้าของร่างสูงเกินร้อยแปดสิบเซนติเมตร เขายืนโดดเด่นอยู่ตรงนั้นพร้อมส่งสายตามายังเธอเขม็ง
 ทยกรเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเดายาก กันเกราใจคอไม่สู้ดี ไหนบอกว่าคืนนี้เขาให้เธอพักผ่อนได้ไม่ต้องรอ แล้วเขามาหาเธอทำไม?
 เธอว่าท่าทางเขาดูไม่ปกติ ขนาดเดินยังดูเซๆ หรือว่าเขาคงจะดื่มมาจนเมา สังเกตจากใบหน้าเขาก็ยังแดงก่ำ เหงื่อเขาออกซึมเต็มหน้าผากกว้าง ดวงตาเขาหยาดเยิ้มจนดูน่าหวาดหวั่น กันเกราวางหนังสือลงบนโต๊ะไม้แล้วขยับตัวลุกขึ้นยืนมองเขากลับอย่างระแวงระวัง...
“กัน...รอผมนานไหม”  เขาทักเสียงสั่นแล้วก้าวเดินเข้ามาใกล้
กันเกรายังไม่ทันจะเอ่ยปากตอบ ก็ไหนเขาสั่งให้บัวมาบอกว่าไม่ให้เธอรอเขาไง ก็ถูกเขาคว้าตัวเข้าไปสวมกอดไว้อย่างเต็มรัก
“คิดถึงเหลือเกินคนดี”

ปากเขาเอ่ยพึมพำฟังไม่ค่อยเป็นภาษาเท่าไหร่นัก เพราะว่าทยกรมัวแต่เอาใบหน้าหล่อเหลาซุกซบไปตามลำคอละหง กันเกราเบี่ยงใบหน้าหลบแต่ก็ไม่อาจสู้แรงเขาไหว ลำแขนเขารัดตัวเธอไว้แน่นไม่ยอมให้เธอขยับหนี กันเกราไม่ได้กลิ่นเหล้าจากตัวเขา จึงทำให้เธอนึกแปลกใจ ถ้าเขาไม่ได้ดื่มมาเหตุใดถึงดูเหมือนคนกำลังเมาขาดสติ
“กัน...กันจ๋า”
“คุณกรปล่อยกันก่อนนะคะ กันอึดอัดหายใจไม่ออก...”
เขายอมคลายอ้อมแขนรัดรึงให้ก็จริงทว่าริมฝากร้อนนั้นเลื่อนเข้าประกบปิดปากจากจิ้มลิ่มไว้อย่างรวดเร็ว เขาดูดดึงเนื้ออ่อนสอดปลายลิ้นกวาดต้อนเอาความหวานละมุนมากลืนกินด้วยอารมณ์หวามลึก กันเกราไม่เคยถูกใครจูบมาก่อน เธอถึงกับเข่าอ่อน ร่างโอนเอนซบร่างกำยำกว่าไว้เป็นหลักพึ่งพิง
ทยกรราวกับติดอกติดใจรสชาติในโพรงปากหวานหอม เขากุมท้ายทอยของสาวเจ้าไว้แล้วจัดการดึงให้แหงนหงาย กลีบปากหนาเคลื่อนไหวเชิงจังหวะลุกเร้า ดันกายนุ่มเข้าบดเบียดเรือนกายแข็งแกร่งของตัวเองราวกับจะหลอมรวมให้เป็นหนึ่งเดียว
“อือ...อือ...อือ...”
กันเกราพยายามยกมือสองข้างดันร่างหนาให้ถอยห่าง เธอยอมรับว่ารู้สึกกลัวอารมณ์พลุกพล่านเขาจับใจ แน่ชัดแล้วว่าตอนนี้ทยกรไม่มีสติ ถ้าเขาไม่ดืมจนเมาเขาคงถูกวางยามา  
“กันจ๋า...กันของผม”
 เสียงแหบพล่าคร่ำครวญ ปลายจมูกโด่งปัดป่ายวนเวียนไปทั่วดวงหน้านวลเนียน พอริมฝีปากบวมเจ่อได้รับอิสระ กันเกราก็รีบสูดลมหายใจเข้าปอดอึกใหญ่ ร่างงามหอมถี่ดวงตากลมโตฉายออกถึงความรู้สึกหวาดหวั่นตวัดมองใบหน้าแดงซ่าน ถ้าเขาไม่มีสติอย่างนี้ เธอคงแย่แน่ๆ ดังนั้นกันเกราจึงรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีเหลือผลักร่างใหญ่โตของทยกรออกห่าง มือน้อยยกกุมใบหน้าคมคาย ทยกรทำเสียงเครียดผ่านลำคอ
“กัน...อย่าห้ามผมเลย”
“คุณกร...ตั้งสติหน่อยสิคะ”
เธออ้อนวอนเขาเสียงสั่นตัวสั่น เกิดความรู้สึกกลัวเขาจะทำรุนแรงกับเธอในหนแรก คนถูกสั่งให้ตั้งสตินิ่วหน้า ปลดฝ่ามือน้อยออกจากใบหน้าตัวเองพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างส่งให้ นัยน์ตาสีสนิมมืดมนหยาดเยิ้มมากกว่าปกติ ใช่ว่าทยกรจะไม่รู้ว่าตัวเองถูกวางยา ถูกก็ถูกสิเขาไม่เห็นต้องเดือดร้อนสักนิด ยังไงซะคืนนี้เขาก็มีทางจัดการตัวเองได้อย่างสบาย ต้องขอบคุณตาแก่จอมสาระแนพวกนั้นมากกว่า ที่ช่วยทำให้ค่ำคืนนี้ของเขาน่าตื่นเต้นยิ่งกว่าเก่า

*เข้าอ่านเนื้อหาเต็มได้ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ*

สารบัญลำดับตอน

• 1
  บทนำ
   
• 2
  Ep1 : เริ่มงาน (Part1)
   
• 3
  Ep1 : เริ่มงาน (part2)
   
• 4
  Ep1 : เริ่มงาน (Part3)
   
• 5
  Ep1 : เริ่มงาน (Part4)
   
• 6
  Ep1 : เริ่มงาน (Part5)
   
• 7
  Ep1 : เริ่มงาน (Partจบ)
   
• 8
  Ep2 : ภารกิจสำคัญ (Part1)
   
• 9
  Ep2 : ภารกิจสำคัญ (Part2)
   
• 10
  Ep2 : ภารกิจสำคัญ (Part3)