คำถาม เราควรจะบริจาคไตให้คนแบบนี้ไหมครับ?   

บรรเทาไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอย่างไร 

บรรหารถูกหมอวินิจฉัยว่าเป็นโรคไต ยิ่งเป็นอัมพาตอยู่ด้วยยิ่งเลวร้าย บรรหารร้องโอดโอยครวญคราญอยู่บนเตียง ดูเหมือนไม่มีอะไรดีขึ้นอีกแล้วสำหรับคน ๆ นี้ ทุกอย่างดิ่งไปในทางเลวร้าย แม้พยายามพลิกตัวแค่ไหนก็เป็นแผลกดทับส่งกลิ่นเหม็นไปทั่วบริเวณ น่าอนาถ 

“อวดอี้… อั๊นอวดอี้…” 

“มาแล้วครับ ผมช่วยเองครับ…” บรรเทารีบวิ่งมาแต่ไม่ทัน เพียงเสี้ยววินาที บรรหารที่หูรูดพังไปแล้วปล่อยระเบิดก้อนใหญ่ อุจจาระไหลท่วมกางเกงจนเหม็นกว่าเก่า ถึงขั้นที่ใครอยู่ใกล้ก็หันไปอาเจียนอาหารเก่าเพราะทนกลิ่นไม่ไหว เพราะเหม็นจนแทบจะกระชากลำไส้

“อำไอแออาอ๊าอ๊ะ?” บรรหารตะเบ็งเสียงจนเอ็นคอโผล่ บัดนี้บรรหารอยู่ในห้องรวมของโรงพยาบาล ซึ่งมีบรรหารกับบรรลืออยู่คนละเตียงเนื่องจากบรรลือมีอาการติดเชื้อ บรรเทาจึงต้องมาดูแลปู่กับพ่อ โดยหอบเอาบรรเทิงมาด้วย เพราะถ้าไม่ใช่เขา ก็ไม่มีใครเอาลูกเลย แม้แต่ชุอร 

ไม่มีใครรักบรรเทิง เหมือนที่ไม่มีใครรักบรรเทา 

“ผมขอโทษครับ เมื่อกี้ผมไปชงนมให้บรรเทิงมา” บรรเทารักเด็ก ๆ ที่มีสายเลือดชีวิตสันต์ทุกคนไม่แบ่งแยก ไม่ว่าจะเป็นบรรเทิง วลัยพร วลัยวุฒิ วลัยวัณ ต่อให้ทุกคนจะแหกปากร้องแค่ไหน แค่เป็นดั่งเสียงทิพย์สำหรับเขา และเขาก็พร้อมจะรับผิดชอบเลี้ยงดูโดยไม่ปริปากบ่น 

“อู้กแออันอ้อ-เอยอีอะโอดเอื๋อนแอ แอ๊วแออะเอี๊ยงอันอำไอ?” 

คำถาม เราควรจะบริจาคไตให้คนแบบนี้ไหมครับ?