เมื่อวานได้ยินเรื่องค่อนข้างน่ากลัวมา (สำหรับผมนะ) ...เกี่ยวกับนักเขียนด้วยกัน

ไม่ทราบเลยค่ะ แต่กฎหมายไม่ครอบคลุมพล็อตค่ะ

เพียงแต่การเปิดเรื่องไว้ มันจะมีหลักฐานว่า เราเปิดเรื่องในวันไหนค่ะ

การเขียนเรื่องของแต่ละคนจะมีสไตล์อยู่ค่ะ เพราะถ้าสำนวนไม่ได้ลอกมา มันก็ค่อนข้างจะต่างกันค่ะ

ส่วนตัวไม่เห็นประโยชน์ของการจองพล็อตลงข้อมูลนิยายก่อนอะไรแบบนั้นเลย​ เหมือนเชิญชวนให้คนอื่นเอาไอเดียไปใช้แทนด้วยซ้ำอะ​

พล็อตมันซ้ำกันได้นะครับ ตอนนี้ก็ซ้ำกันเกลื่อนอยู่แล้ว ทั้งระบบเอย ต่างโลกเอย ย้อนเวลาเอย นางร้ายเอย ซึ่งเวลาคนมองเขาไม่ได้มองในส่วนของพล็อตอย่างเดียว แต่มองวิธีดำเนินเรื่องราวว่าก๊อปไม่ก๊อป เปิดนิยายจองพล็อต ถ้าเขาเอาพล็อตไปใช้ แต่เขาเขียนจบแล้ว ตัวเราที่มาเขียนทีหลัง แต่ดันดำเนินเรื่องแบบเดียวกับเขา ต่อให้เปิดเรื่องก่อนก็ไม่มีประโยชน์ จะกลายเป็นเราที่ไปก๊อปเขา (เอาง่าย ๆ ไปดูในท๊อปร้อยเด็กดี ว่าพล็อตซ้ำกันขนาดไหน) อีกอย่างเราจะรู้ได้ยังไงว่าเขาก๊อปพล็อตเรามา ถ้าเขาบอกว่าเขาคิดเองล่ะ ความคิดมันมีโอกาสคล้ายกันได้นะ ถึงมันจะน้อยก็เถอะ

อยากสอบถามว่าจขกท.จองพล็อตเพื่ออะไรเหรอคะ? มันมีประโยชน์ตรงไหนเผื่อจะพิจารณาทำบ้าง ถถถถถถถ

นำพล็อตของคนอื่นไปเขียนเป็นเรื่องใหม่ ขโมยหรือเปล่า-ขึ้นกับเจตนา เรื่องกฏหมาย-กฎหมายไม่ปกป้องพล็อตจ้า ผิดจรรยาบรรณไหม-มันตอบยาก ผิดศีลธรรมหรือเปล่า-อันนี้ก็แล้วแต่คนศรัทธา

เราไม่เห็นด้วยกับการเอานิยายเป็นตอน ๆ ของนักเขียนท่านอื่นไปเขียนซ้ำ หรือเขียนใหม่นะคะ แบบนั้นถือว่าผิดแน่ ๆ แต่คำว่าพล็อต จขกท.ต้องคิดก่อนว่ามันคืออะไร แค่พล็อตเฉย ๆ มันจะทำให้นิยายสองเรื่องเหมือนกันเป๊ะได้จริง ๆ เหรอ

จากประสบการณ์การเขียนของตัวเองอะ คิดว่า มันไม่ได้หรอก ขนาดเพื่อนเราเอาพล็อตมาให้ ให้เขียนเล่นพร้อมกัน สรุปสุดท้ายนิยายมันยังไปคนละทาง แม้ว่าจะเป็นพล็อตเดียวกัน ถถถถถ หรือถ้าจะมองอีกแบบ เช่นพล็อตเราจะมีแค่เจ้าหญิงโดนแม่มดจับ เจ้าชายไปช่วย เจ้าหญิงเจ้าชายแต่งงานกัน ถ้านิยายของเราจบแค่นั้น เนื้อในไม่มีเหตุการณ์ไรพลิกผันหรือน่าสนใจเลย เราก็คิดว่านิยายเราน่าเบื่อ ใครจะลอกพล็อตนี้ไป มันก็น่าเบื่อทั้งหมดแหละ ยกเว้นว่าคนที่ลอกเอาไปทำให้สนุกมาก ๆ ได้ นี่คือ ยอม ถถถถถ

การเขียนนิยายจะออกมาสนุกหรือไม่สนุก คนจะติดหรือไม่ติดมันหลายปัจจัยมาก ๆ การใช้ภาษาการเล่าเรื่อง พล็อตเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งเอง

ถ้าเอาพล็อตไปได้ เนื้อในไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน คาร์แร็คเตอร์ นิสัยตัวละคร ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละคร อีเว้นต์ที่เกิดขึ้น ฉาก สถานที่ บทพูด แนวคิด แต่ละอย่าง ถ้ายังไม่เหมือนกัน มันก็ไม่นับว่าลอกอะ

แต่ถ้าเหมือนกันมาก ๆ ๆ ก็ควรจัดการนะ ก่อนจะถึงมือเจ้าหน้าที่ทางกฎหมาย ก็คงเริ่มจากไกล่เกลี่ยอะ ถ้ามีหลักฐานพร้อม ก็อาจจะปรึกษาแอดมินหรือสนพ.หรือเว็บที่นำนิยายไปลงก่อนก็ได้ จขกท.อย่าเพิ่งกังวลขนาดนั้น

เหมือนจขกท.จะบอกว่า สมมตินักเขียนเผยแพร่ไป 10 ตอนแล้วไม่มาต่อ มันมีคนที่รอคอยจะเอา 10 ตอนนั้นไปทำซ้ำอยู่หรือเปล่าอะ? ลองคิดดูก่อน หลังจาก 10 ตอนแล้วคนนั้นจะทำไง เขาก็ต้องเขียนเองนะ แล้วคงไม่มีทางรู้พล็อตทั้งหมดหรอกว่านข.คนก่อนอยากให้จบตรงไหน มีอีเว้นต์อะไรบ้าง ยกเว้นว่าจะเป็นพล็อตที่ง่ายมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ อะ

เราอ่านนิยายกระแสที่พล็อตซ้ำ ๆ เหมือน ๆ กัน เดา ๆ ออกหมด เดี๋ยวตัวเอกก็เทพ ได้ระบบ ได้ของ หาไรไปขาย ได้เงิน ขยายกิจการธุรกิจ มันก็พล็อตใหญ่เดียว ๆ กันหมด ที่ยิบย่อยแล้วน่าสนใจสำหรับเราเป็นข้างในมากกว่า นิสัยตัวละคร สิ่งของอย่างเจาะจง บทสนทนา ไรพวกนี้อะ นิยายรักจริง ๆ แล้วก็พล็อตซ้ำเต็มโลก จขกท.ลองทบทวนดี ๆ แล้วคืนนี้นอนให้หลับดีกว่านะ

พล๊อตซ้ำ....มีเยอะมากกกกกกกก

แต่การดำเนินเรื่องไม่ควรซ้ำกัน

การขโมยพล๊อตผิดศีลธรรมไหม.....

เราว่าเขียน NC แบบสุดโต่ง...ผิดศีลธรรมมากกว่า /นี่ความเห็นส่วนตัวนะ

ดังนั้น....อย่าไปกังวล

ทุกวันนี้เขียนให้จบ แต่ะละตอนให้สนุก น่าจะเป็นเรื่องที่นักเขียนทุกคนควรใส่ใจ

ก็อย่างที่ คห.ที่ 1 บอกไปก่อนหน้านี้ค่ะ พล็อตไม่ได้รับความคุ้มครองในด้านกฎหมาย ดังนั้นใครจะหยิบไปใช้ก็ได้ นี่จึงเป็นสิ่งที่นักเขียนทุกคนจำต้องพึงระวังด้วยตัวเอง จะเปิดเรื่องหรือจองชื่อเรื่องไว้นั้นไม่ผิด แต่ไม่ควรลงรายละเอียดอะไรเอาไว้ในกรณีที่ยังไม่มีกำหนดการว่าจะเขียนค่ะ

เหมือนการโขมยข้อมูลทางธุรกิจ งานที่ไม่เสร็จโดนคนอื่นนำไปใช้ เขาไม่ได้เอาผิดคนนำไปใช้ แต่เขาเอาผิดคนที่ทำให้ข้อมูลรั่ว

ดังนั้น ถ้าคุณไม่ได้เผยแพร่ข้อมูลช่วงที่เขียน ก็ไม่ต้องไปกล้า

ไม่ผิด และก็ทำได้ครับ ยิ่งเป็นเรื่องทีี่ไม่จบ พูดยากเลยว่าก๊อป

ถ้านั่งคิดนอนคิดดูดี ๆ แล้ว ผลงานทั้งหลายก็ได้รับแรงบันดาลใจในรูปแบบต่าง ๆ กันทั้งนั้น

อยากให้เข้าใจว่าเป็นธรรมดาของการสร้างสรรค์งาน แต่ผลงานที่ออกมาจะเป็นสิ่งต่อยอดหรือแค่ของผลิตซ้ำ มันก็ต้องดูกันจนกว่าจะจบ

มีดิสไหมครับ อยากไปส่อง ไม่ได้จะไปขโมยนะแต่อยากรู้คอมมูในนั้น

นี่แหละเหตุผลที่เราไม่อยากเข้าร่วมกลุ่มนักเขียนในโซเซียลใด ๆ ทั้งสิ้น

เจอเพื่อนนักเขียนและนักอ่านใน X (Twitter) ดีกว่า

ขำๆนะครับ นิยายของผมเขียนเกี่ยวกับคนที่มีจิตใจไม่ปกติ ถ้าเกิดคุณก็อปพล็อตไปแล้วยัวเขียนต่อได้ก็เขียนไปเถอะ!!

พล็อต ควรเป็นความลับ จนกระทั้งเขียนเสร็จออกมา เมื่อถึงตอนนั้น หากเหมือน มีช่องทางกฎหมายเอาผิดได้อยู่

ดังนั้น การเอาพล็อตไปโชว์ให้คนอื่นเห็น ไม่ต่างอะไรจากวางของมีค่าไว้หน้าบ้าน แถมไม่มีกล้องวงจรปิดตรวจจับอีกต่างหาก

เป็นความประมาณของเจ้าของพล็อตล้วน ๆ

เขียนให้เสร็จก่อน แล้วค่อยโชว์พล็อต จะดีกว่ามาก

และหากไม่อยากหัวร้อน เพราะเอาผิดอะไรคนลอกพล็อตไม่ได้ ให้พัฒนาพล็อตของตัวเองให้มีความซับซ้อนสูง มีเส้นเรื่องที่ผูกกันมากมาย มีตัวละครที่มีเอกลักษณ์ มีตัวรองที่เชื่อมโยงกับตัวหลักแบบสลับซับซ้อน หลากหลายความสัมพันธ์ รับรองว่า คนลอกไป ปรับแต่งไม่ไหวแน่ ๆ และถ้าจะเอาผิด จุดเชื่อมโยงก็มีให้บ่งชี้จำนวนมาก

ไม่ต้องกังวล

ถือโอกาสนี้พัฒนาตัวเอง ให้ก้าวข้ามพล็อตที่วาง ๆ อยู่ในดิสคอสไป

อาจยาก แต่เชื่อว่า ยั่งยืน เพราะเรายืนด้วยลำแข้งตัวเองได้

และหากอยากก้าวไปอีกขั้น พล็อตใด ๆ ในปัจจุบันที่มีในโลกนี้ พยายามทำให้แตกต่างให้ได้ทั้งหมดในนิยายของเรา

อาจเป็นไม่ได้ แต่ถ้าทำได้ ขอบอกเลยว่าเจอเพชรเม็ดงามสุด ๆ

อ่านดูแล้วเหมือนบางคนเข้าใจว่าแค่ธีมเหมือน ไม่ใช่พล็อต

แต่เราอ่านดูที่ จขกท พูดมันคือพล็อตเหมือนจริงๆ

เหมือนยันคาแรกเตอร์ตัวละคร และการดำเนินเรื่อง

อันนี้คือการลอก และผิดกฎหมายค่ะ

ศีลธรรมและจรรยาบรรณไม่ต้องพูดเลย ผิดแน่นอนอยู่แล้ว ซึ่ง จขกท ก็เล่าแล้วว่าเขาไม่ได้แคร์กัน

แต่เรื่องผิดกฎหมายนี่จะไม่แคร์ยังไงก็ต้องแคร์แหละถ้าหมายศาลไปถึงบ้านแล้วน่ะนะ

ปล. แต่ส่วนใหญ่ แค่เปิดจองชื่อหรือไอเดียไม่น่าเป็นเหตุให้สามารถลอกพล็อตได้เพราะมันยังไม่จบ และคนเข้าไปดูก็ไม่่ได้รู้ทั้งหมด จะลอกพล็อตให้ครบเป๊ะนั้นเป็นไปได้ยาก แปลกใจตรงนี้มากกว่า

ถ้าเอาไปแค่พล็อตกับไอเดีย อาจจะไม่ผิดกฎหมาย เพราะพล็อตกับไอเดียนั้น มันมีโอกาสที่จะเหมือนกันได้ แถมกฎหมายไม่ได้คุ้มครองถึงตัวพล็อตแบบชัดเจนด้วย ยิ่งเป็นแรงบันดาลใจเอามาเขียนในแนวทางตัวเอง โอกาสคล้ายของเดิมก็ยังมีอยู่ (แต่ก็ควรตกผลึกให้เป็นตัวเองก่อนจะเขียน) มันไม่ใช่เรื่องผิดเลย หากเราจะหาแรงบันดาลใจจากนิยายคนอื่นมาเขียนตามแบบฉบับของตัวเอง

แต่ถ้าลอก "ทุกอย่าง" ที่นักเขียนเขาเปิดทิ้งไว้ ไม่ว่าจะเป็นพล็อต ตัวละคร การเล่าเรื่อง เส้นเรื่อง วิธีการบรรยาย ลอกคำโปรยมา ฯลฯ อะไรก็แล้วแต่ที่เรียกว่า ลอกและขโมยส่วนประกอบในนิยายของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง แม้ว่านักเขียนที่เปิดเรื่องทิ้งไว้นั้นจะไม่ได้สนใจหรือมีเหตุให้ไม่ไปต่อก็ตาม นั่นก็คือ ผิดกฎหมาย ยิ่งคนเขาลงเรื่องเอาไว้ก่อนแล้ว นั่นคือหลักฐานชั้นดีเลยนะนั่น ถ้ามีการจับได้ว่า นักเขียนคนนั้นลอกมา ต่อให้นิยายเขียนจบ ขายได้ ได้ตีพิมพ์ นักเขียนที่เปิดเรื่องทิ้งไว้ตรวจเจอ พิสูจน์ได้ ก็ฟ้องร้องได้เหมือนกัน ต่อให้ร้องแรกแหกกระเชอเอาทัวร์มาลงก็ช่วยอะไรไม่ได้นะ

ส่วนตัวรู้นะ ว่านักเขียนนิสัยเสียแบบนี้อยู่ รู้มานานหลายปีแล้วด้วย คนทำไม่ได้มีแค่นักเขียนรุ่นใหม่อย่างเดียวหรอกที่ทำกันนะ ยังมีพวกเก่าๆ อีกหลายคน พอจะรู้เหตุผลด้วยว่าทำไมไปทำไม แต่...ไม่คิดสนับสนุนด้วยเหตุผลประการทั้งปวง

คือ...เข้าใจล่ะว่า ศีลธรรมและศักดิ์ศรีมันไม่ได้ช่วยให้คนเรามีเงินกินข้าว แต่อย่างน้อยๆ ก็รักษาชื่อเสียงกันหน่อยเถอะว้าาาาา สักวันหนึ่งถ้าความมันแตกออกมา คนติฉินนินทายังไม่เท่าไหร่ สุดท้ายงานตัวเองก็ขายไม่ได้ แถมชุบตัวกลับมากี่รอบก็ใช่ว่าจะพลางนิสัยเสียตัวเองได้หมดด้วย (เห็นมานักต่อนัก) สมัยนี้ดิจิมอนฟุตลองชีสหาง่ายจะตาย อย่าคิดว่าจะไม่มีใครจับได้ไล่ทัน แค่มันยังไม่ถึงเวลาเฉยๆ หรอก

ตามสามัญหลักการนะครับ

พล็อตเป็นสิ่งที่ไม่สมควรเปิดเผยยกเว้นกับ กองบก.ที่ทำงานกับเราครับ

ถ้าโดนนำพล็อตไปใช้ ยากที่จะยกอะไรมาอ้างได้ครับ

ผมเห็นนักเขียนรุ่นใหม่หลายท่านชอบโชว์พล็อต ก็ยังนึกสงสัยว่า เขาไม่กลัวโดนตบพล็อตกันรึไง ทำไมไว้ใจคนที่แทบไม่เคยเห็นหน้าจริงๆกันขนาดนี้

สำหรับเรา ไม่เห็นจะน่ากังวลเลย เพราะมันก็แค่พล็อต นิยายดัง ๆ สมัยนี้ไม่มีเรื่องไหนเป็นพล็อตออริจินอลทั้งนั้นแหละ เขาก็ดึงไอเดียจากเรื่องโน้นเรื่องนี้มาผสม แต่นักเขียนที่เก่งจริง ๆ เขาจะทำให้สิ่งที่ตัวเองดึงมา แตกต่างจากคนอื่น

ก็เห็นมีนักเขียนบางคนเอาโครงเรื่องหลักที่แต่งเสร็จเรียบร้อยมาให้อ่านที่นี่ เพราะอยากให้เราช่วยพิจารณาดูว่าเหมาะสมแล้ว หรือไม่ก็ขอให้ช่วยตั้งชื่ออย่างไรให้เหมาะสมกับเรื่อง ก็เห็นบางคนถูกเอาโครงเรื่องไปนะ อย่างเช่นว่า นางเอกตายแล้วไปเกิดใหม่ในยุคจีนโบราณพร้อมกับมีระบบวิเศษ จากนั้นก็เริ่มก้าวสู่ยอดหญิงนักทำอาหารและสุดท้ายก็ปิดฉากด้วยการจับฮ่องเต้มาเป็นสามี

อืม... บางคนก็มีชื่อตัวละครเหมือนกัน แต่บางคนก็ตั้งชื่อตัวละครใหม่ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร เนื้อหารายละเอียดและสำนวนการเขียนนั้นต่างกันมาก ดังนั้นจะกล่าวหาว่าลอกเลียนแบบคงไม่ได้ น่าจะเรียกว่าได้รับแรงบันดาลใจมากกว่า แต่ถ้าทุกฉาก ทุกตอน ทุกบรรทัด ทุกบทคำพูด เหมือนกันมากกว่า 90% ขึ้นไป อันนั้นน่าจะลอกเลียนแบบแล้ว และการที่เรามาเผยแพร่โครงเรื่องเพื่อประกาศตัวตนเอาไว้ มันไม่ใช่การจดลิขสิทธิ์ ที่สำคัญก็ไม่มีประโยชน์อะไรด้วย ยกเว้นก็แต่มอบบันดาลใจให้คนอื่น แต่ถ้าเราหวงโครงเรื่อง เราก็ไม่ต้องเอามาเผยแพร่

และถ้าเป็นไปได้ เราก็ควรตั้งสติเอาไว้ด้วย อย่าลืมนะครับโลกใบนี้มีมนุษย์เป็นหลักพันล้านคน แถมตอนนี้มีคู่แข่งเป็น ai อีก ซึ่งก็ไม่แปลกที่จะมีเนื้อหาบางอย่างคล้ายกัน และอย่าลืมว่านักเขียนคนเดียวนั้นก็ชอบแต่งแต่แนวที่ตัวเองถนัดและผลิตผลงานออกมามากกว่าหนึ่งเล่ม อย่างเช่นสตีเฟนคิง ผมก็เห็นลุงแกผลิตแต่แนวสยองขวัญเดิมๆ แต่แค่เปลี่ยนแนวทางใหม่ว่าจะเจอความสยองขวัญยังไง แต่ไม่ว่าจะเป็นแนวใด สุดท้ายแล้วตัวละครก็ตายเหมือนเดิม หรือจะให้เห็นภาพอย่างชัดเจนก็เหมือนมนุษย์เรานี่แหละ เดินจากบ้านไปถึงโรงเรียน แม้เดินเส้นทางเดิม แต่ทุกครั้งจะไม่เหมือนเดิม บางครั้งก็มีลมแรง บางครั้งก็มีหมาไล่กัด บางครั้งฝนก็ตก และบางครั้งก็ไม่หายใจ เพราะโดนรถชนตายแล้ว เหลือแต่วิญญาณล่องลอย เป็นต้น

และโดยส่วนตัวแล้ว ผมมองว่าคนที่มันดึงไฟล์งานเขียนของผมไปเผยแพร่ให้อ่านฟรีนั้นคือพวกก๊อปปี้ผลงานของเราอย่างแท้จริงมากกว่า ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันไปเอาไฟล์ผลงานผมมาจากไหน ยังอีกครั้งว่าเอามาทั้งไฟล์ ไม่ใช่ถ่ายรูปหน้าจอ แล้วเอาไปรวมเป็นไฟล์เดียวกัน และนี่แหละที่ผมกังวลมากกว่าถูกคัดลอกไอเดีย 

อ้อ! แนวทางการเขียนที่เปลี่ยนไปนั้นก็รวมไปถึง ai ที่สร้างสรรค์ผลงานขึ้นมาด้วย ทุกครั้งที่ให้มันเขียน มันก็จะสร้างขึ้นมาเป็นเรื่องใหม่ แต่โครงเรื่องแนวเดิม