(ebook ลดราคา50%) เสน่หานางไพร

ลิงค์สำหรับเข้าโหลดนิยาย(ebook) เสน่หานางไพร - https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6Ijg5NzE5Ijt9

ราคาโปรโมชั่น 75.-
จากราคาปกติ 149.-

-------------------------------------

ร่างที่ลงไปนอนเค้เก้บนพื้นต้องสูดปากซี๊ดซ๊าด เพราะรู้สึกเจ็บบริเวณสะโพกเหลือเกิน ตอนถลาหกล้มไปนั้น ตนเองไม่ทันได้ตั้งตัวเสียด้วย เลยทำให้แรงตอนล้มเต็มที่ไม่มีการยั้งเอาไว้ และอวัยวะส่วนก้นนั้นได้รับผลกระทบไปแบบจัดเต็ม

“อูยยย!...เจ็บชะมัด...”

หญิงสาวนั่งโอดโอยได้สักพัก ลุกสำรวจตรวจดูตามร่างกาย มีบาดแผลตรงอื่นนอกเหนือจากบริเวณก้นหรือไม่ แล้วจัดการปัดเศษดินเศษหญ้าออกจากตามลำตัว รู้สึกขัดยอกตามช่วงล่างเล็กน้อยแต่ไม่ถึงกับเจ็บมากมายอะไรนัก

พลันสายตาหวานกลมโตราวพระจันทร์เต็มดวง บังเอิญเหลือบเห็นปลายเท้าของใครบางคนเข้าพอดี มันโผล่พ้นออกมาแค่ส่วนปลาย ร่างกายของเขาผู้นั้นถูกพงไม้บดบังเอาไว้มิดชิด และเพราะเท้าของเขาผู้นั้นแท้ๆ ทำเอาเธอสะดุดหกล้มก้นกระแทกพื้นเจ็บไม่เป็นท่าแบบนี้

“เอ๊ะ!ใครกันหว่า มานอนหลับอะไรตรงนั้นล่ะ”

ใจสาวน้อยกระตุกหัวคิ้วขมวดมุ่น เพราะรองเท้าที่เขาคนนั้นสวมใส่ติดเท้าในหมู่บ้านเธอไม่มี มันดูแปลกตาไม่ใช่น้อย มันไม่ใช่รองเท้าสานจากใบไม้อย่างคนในหมู่บ้านเธอทำใส่กันเอง มันเป็นหนังและเป็นสีดำด้วย

ขวัญไพรค่อยๆคลานเข้าไปดูให้ใกล้กว่าเดิม แม้จะรู้สึกกลัวแต่ความอยากรู้มีอิทธิพลเหนือกว่า เธอค่อยๆยืดคอมอง สายตาสดใสประหวั่นเพราะไม่ไว้ใจ ลองเอากิ่งไม้ใกล้มือเขี่ยไปยังปลายเท้าที่โผล่พ้นกองใบไม้หนาออกมา มันไม่ขยับเขยื้อน ครั้นพอชะโงกหน้าผ่านพุ่มไม้เพื่อหวังจะได้เห็นชัดเจนขึ้น ร่างบอบบางของสาวน้อยแรกแย้มมีอันต้องผงะหงาย

เลือด!

ขวัญไพรตาเหลือกหลานยามเมื่อเห็นเจ้าของรองเท้า เขาเป็นผู้ชายหน้าตาไม่เหมือนคนในหมู่บ้าน แถมยังมีเลือดเกาะแห้งกรังเต็มไปทั่วร่างใหญ่

สาวน้อยค่อยๆผ่อนลมหายใจ เริ่มตั้งสติตนเองใหม่ ไม่รู้ว่าเขาตายแล้วหรือยัง เมื่อเธอเห็นเลือดออกมาเต็มร่างเขาขนาดนั้น ขวัญไพรที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวยกมือขึ้นลูบหน้าลูบตาแล้วค่อยๆลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนพาตัวเองเข้าไปดูตรงที่ชายหน้าตาแปลกประหลาดนอนจมกองเลือดอีกหน

เธอดึงพงหญ้าทิ้ง ทำให้โดยรอบนั้นสามารถเข้าไปนั่งได้ หญิงสาวค่อยๆยื่นปลายนิ้วมือจ่อปลายจมูกโด่ง ลมร้อนผ่านกระทบทำให้เธอค่อยโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง

เขายังไม่ตาย...

แต่อาการท่าจะหนักไม่ใช่เล่นเสียด้วยสิ เมื่อเธอสำรวจมองทั่วตามร่างกายของเขา ปรากฏบาดแผลฉกรรจ์มากมาย โดยเฉพาะตรงบริเวณท่อนขาข้างขวา เธอเห็นมีแผลฉีกขาดจนเห็นเนื้อใน

อาการสาหัสไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย...

ขวัญไพรพรูลมหายใจหนักก่อนตัดสินใจวิ่งหายลับราวนาทีสาวน้อยวิ่งกลับมาพร้อมใบเสือหมอบสมุนไพรที่มีสรรพคุณห้ามเลือด ดีที่ตาพาเธอเอาสมุนไพรจำเป็นหลากหลายชนิดมาปลูกทิ้งเอาไว้หลังบ้าน ยามคับขันเธอจึงเด็ดเอามาใช้งานได้อย่างรวดเร็ว

สาวน้อยเหลียวหาของแข็งพอจะทุบพืชสมุนไพรเหล่านี้ให้พอแหลกละเอียดได้ เธอเห็นก้อนหินที่ดูสะอาดพอใช้ จึงนำมันมาทุบลงกับใบสมุนไพรก่อนนำมันมาโปะลงตามแผลที่เธอยังเห็นเลือดซึมไหลออกมา

ต้องรีบห้ามเลือดเอาไว้ก่อนที่เลือดชายหนุ่มจะไหลหมดตัว บาดแผลตรงอื่นค่อยว่ากันอีกที แต่ตอนนี้ต้องหาทางพาเขากลับไปบ้านเธอให้ได้

เนื่องจากที่บ้านของตาสยาพร้อมสรรพด้วยหยูกยาหลากหลาย เธอต้องตรวจดูอาการเบื้องต้นพอลงมือช่วยรักษาอะไรก่อนได้บ้าง

“แล้วจะแบกเขากลับบ้านเธอได้ยังไง?”

หญิงสาวเริ่มหนักใจ เจ้าหล่อนนั่งยองใกล้ร่างที่ดูไม่ต่างจากซากศพ ก่อนเขย่าร่างหมดสติเพื่อหวังเรียกให้เขาฟื้น ทว่าชายหนุ่มไม่ตอบสนองใดๆทั้งนั้น เอาแต่นอนนิ่ง ดีที่ยังหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเขายังมีชีวิตอยู่...

“ตัวใหญ่อย่างกับยักษ์ จะแบกยังไงไหวล่ะทีนี้”

ขวัญไพรคิดหนัก หันซ้ายหันขวา หาวิธีแบกร่างราวกับยักษ์กลับบ้านตนเองให้ได้ สรีระของเขานั้นใหญ่โตมากกว่าเธอสองเท่าได้ล่ะมั้ง ถ้าจะให้เธอแบกเขากลับคงไม่ไหวหรอก ตัวเขาสูงใหญ่ออกปานนี่ ยังไม่รู้มีกระดูกซี่ไหนหักบ้างหรือเปล่า ขืนลากเขาตามพื้นถนน เธอกลัวอาการเขาจะยิ่งทรุดหนักมากกว่าเดิม

สาวน้อยจึงตัดสินใจวิ่งกลับเข้าหมู่บ้าน มองหาคนที่มีอำนาจสั่งการสูงสุด โดยลืมเลือนเรื่องที่กำลังจะเดินไปฟ้องเพื่อนสาวคนสนิท แฟนหนุ่มของดาวเรืองแอบนอกใจ เมื่อเรื่องที่บังเอิญเจอกะทันหัน นั้นสำคัญมากกว่าเป็นหลายเท่า

“พ่อใหญ่เบิ้ม พ่อใหญ่เบิ้มจ๋า” สาวน้อยส่งเสียงตะโกนหาผู้กุมอำนาจสูงสุดของหมู่บ้านตะนาวขอ

แกมีฐานะเป็นผู้ใหญ่ของหมู่บ้านแห่งนี้ เป็นชายชราที่ยังแข็งแรงไม่ค่อยเจ็บไข้ได้ป่วยเหมือนอย่างกับคนแก่คนอื่นๆในหมู่บ้านนักหรอก อาจเพราะแกเป็นคนจิตใจดี ชอบนำความรู้มากมายหลายอย่างที่เป็นประโยชน์มาสู่หมู่บ้าน และที่สำคัญ แกรักเธอไม่ต่างจากลูกสาวคนเล็ก ขวัญไพรถึงเรียกเบิ้มด้วยคำนำหน้า ว่าพ่อใหญ่เบิ้มเสมอมา...

และเพียงอึดใจต่อมาขบวนแห่ขนาดย่อมพร้อมด้วยคนในหมู่บ้านทั้งชายและหญิงเกือบครึ่งหมู่บ้านเห็นจะได้ ต่างมุ่งหน้าตรงมาทางที่ขวัญไพรวิ่งนำลิ่วมาก่อน ดูท่าทางสาวน้อยคนงามของหมู่บ้านจะเหนื่อยหอบน่าดู ก็เจ้าหล่อนเล่นวิ่งไปวิ่งกลับเสียหลายรอบ ไม่ให้หอบแฮ็กได้ยังไงไหว...

ลิงค์สำหรับเข้าอ่านเนื้อหา เสน่หานางไพร -

สารบัญ / ลำดับตอน

ชื่อตอน

7 ม.ค. 67 เวลา 20:47 น.

361

views

(ebook ลดราคา50%) เสน่หานางไพร

รายชื่อผู้ถูกใจกระทู้นี้ คน

แสดงความคิดเห็น

บทความที่คนนิยมอ่านต่อ