ขอคำปรึกษาการรีไรท์เนื้อหาเกี่ยวกับสมุนไพรจีน
ตั้งกระทู้ใหม่
ขอบคุณสำหรับผู้สละเวลาล่วงหน้านะคะ อันนี้ลิงค์นิยายตอนแรกค่ะ
ตอนที่ 1 นักถล่มสำนักโอสถ
xiangji
1 ก.พ. 67 เวลา 00:06 น.
888
views
10 ความคิดเห็น
พยายามเลี่ยงคำศัพท์เฉพาะทาง ถึงมีคำอ้างอิงกำกับแปลความหมายแล้ว แต่เสียเวลาเลื่อนไปเลื่อนมาจนเสียอารมณ์ เพราะคนไม่ได้คิดว่าการอ่านนิยายคือการอ่านหนังสือติวสอบเข้า ยิ่งเป็นคำที่ไม่ได้ปรากฎเรื่องอื่นเลย ต่อให้อ่านนิยายจีนเกิน 100 เรื่องก็อ่านไม่รู้เรื่องอยู่ดี
ขอบคุณค่ะ การเลื่อนไปเลื่อนมามีปัญหาจริงๆ ส่วนนี้เราอยากให้เด็กดีสามารถปรับหน้าเว็บให้ใส่เชิงอรรถแบบคลิกอ่านได้เลยจริงๆ แต่เหมือนจะไม่มีใช่ไหมคะ หรือเราต้องกดตรงไหน
ที่ผมอ่านมีงงเล็กน้อย "...ความร้อนจำกัดน้ำมันหอมระเหอ ของต้นพืช(ต้นอะไร)ราวห้าส่วน..." เท่านี้ล่ะ
ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวเราลองปรับดูนะคะ
เป็น voice ของหมอยากับพ่อค้ายาคุยกัน จะให้อารมณ์สองคนนี้พูดอะไรกันไม่รู้เรื่องมันก็ไม่เป็นอะไร แต่ในความไม่รู้เรื่องคนอ่านต้องเข้าใจว่าใครกำลังทำอะไรอยู่
นาเรเตอร์หรือตัวผู้เล่าเรื่องต้องเป็นตัวช่วยในส่วนนี้ ผมเข้าใจว่าผู้เล่าเรื่องพยายามอธิบายส่วนที่ตัวละครพูดแล้วคนทั่วไปไม่น่าจะรู้เรื่อง แต่การทำแบบนั้นมันยิ่งทำให้ไม่รู้เรื่องกันใหญ่มากกว่า
หมอยาพูดอะไร พ่อค้าสมุนไพรพูดอะไร ปล่อยไป ผู้เล่าต้องตบสารส่งไปให้คนอ่านรู้ว่าเขากำลังทำอะไร อันนี้ผู้อ่านต้องไปทำความเข้าใจสิ่งที่มืออาชีพสองคนพูดซึ่งผมคิดว่าถึงคนอ่านไม่รู้คุณก็เล่าเรื่องต่อไปได้
ผมคิดว่าคุณเขียนหนังสือมีรูปมีทรงดี แต่พูดตรง ๆ ว่ามันไม่สนุกและน่าติดตาม แม้จะให้เวลาไปเจ็ดตอนแล้ว แต่ก็ไม่เห็นปมเรื่องที่น่าสนใจ แต่เพราะมีแทคนิยายยาโอยด้วย บางทีคนอ่านกลุ่มนี้อาจจะไม่ได้โฟกัสในส่วนที่ผมให้ความสำคัญ ก็อย่าได้เสียกำลังใจถึงผมจะบอกว่าไม่สนุก
ขอบคุณมากๆ เลยค่ะที่สละเวลาอ่านให้ถึง 7 ตอน ในส่วนของคำอธิบายจะลองปรับดูอีกทีค่ะ แต่การคิดบทสนทนาของคนที่เป็นหมอยาจริงๆ ในสมัยโบราณค่อนข้างยากทีเดียวค่ะ ทั้งเรื่องศัพท์เฉพาะทางที่อยากจะคงไว้บ้าง (เพราะอ่านแล้วชอบโดยส่วนตัว) กับอีกอย่างที่เป็นปัญหาคือมันไม่มีตัวอย่างนิยายหมอยาที่ไม่ใช่ทะลุมิติในท้องตลาดให้หาอ่านค่ะ เราแค่อยากอ่านอะไรแบบนั้นบ้าง ก็เลยเขียนลองเขียนมันขึ้นมาแม้ว่าประสบการณ์งานเขียนยังไม่ค่อยมีก็ตาม (ฮา)
ชอบที่บอกว่าแม้จะใช้คำเฉพาะทางไปบ้างแต่คนอ่านก็ยังอ่านต่อไปได้มากค่ะ เรานึกถึงตัวเองตอนอ่านเรื่อง อาร์ทิมิส ฟาวล์ สมัยก่อนแล้วก็งงทุกทีที่ตัวละครพูดถึงเทคโนโลยีล้ำยุคต่างๆ แต่ก็ยังอ่านได้อย่างสนุก จึงคิดว่าจะลองคงงานตัวเองไว้แบบนั้นโดยอาจจะปรับให้น้อยลงหรือเข้าใจง่ายขึ้นในหลายๆ ส่วนค่ะ
ในส่วนของความเรื่อยในเนื้อเรื่อง คิดว่าน่าจะเป็นความชอบส่วนตัวค่ะ เราอ่านแต่นิยายเล่มและไม่อ่านนิยายเล่มเดียวจบเท่าไร มันก็เลยอาจจะดูยืดๆ เพราะปมหลักก็แค่เขียนทิ้งไว้เพื่อไปหาทางพัฒนาความสัมพันธ์ตัวละครก่อน มันก็อาจจะเอื่อยๆ บ้างสำหรับนักอ่านที่มองหาความหวือหวาในการผจญภัยหรือแอ็คชั่น ซึ่งถ้าใส่ความ hype ลงไปได้อีกเราก็คิดว่าดี แต่มันคงยังไม่ใช่แนวทางสำหรับเรื่องนี้ และด้วยความที่เพิ่งเขียนเรื่องที่สอง เรากลัวว่าถ้าโฟกัสทุกที่มันละหลุด และตัวเองก็คงเครียดเกิน สุดท้ายเลยยึดสไตล์เดิมของตัวเองค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคอมเมนต์นะคะ
อ่านรู้เรื่องค่ะ
แต่ส่วนตัวเราไม่ได้สนใจเรื่องสมุนไพรจีนนัก ก็เลยแค่รู้ว่าตัวละครทำอะไรอยู่ก็พอ รายละเอียดปลีกย่อยปล่อยไป ปล่อยไปไม่ได้หมายถึงว่าไม่อ่าน อ่านแต่ไม่สนใจความหมายมากกว่า เหมือน เขาเติม X ลงในหม้อยา กวนผสมจนเนื้อเข้ากันดี มันส่งกลิ่นหอมและเปลี่ยนไปเป็น Y
คือรู้ว่า ไอนี่ชื่อยา ไอนี่ชื่อเมือง ไอนี่ชื่อของ ซึ่งคิดว่าของไรต์อ่านรู้เรื่อง เพียงแต่มันไม่ค่อยง่าย
อาจจะเพิ่มการแบ่งย่อหน้า หรือวรรคตอนมั้ยคะ พยายามอย่าอธิบายอะไรติด ๆ ๆ กันเป็นพรืด ๆ ทีเดียว ต้องให้จังหวะนักอ่านเป็นการอำนวยความสะดวกอย่างหนึ่ง
ขอแนะนำเพิ่มเติม แต่เราไม่น่าใช่กลุ่มเป้าหมายของไรต์อะ
ถ้าใช้ภาษาไทยได้ ใช้ภาษาไทยดีกว่ามั้ยคะ ที่ไม่ใช่ชื่อเฉพาะอะ อย่างแปรรูป ไรต์ก็วงเล็บไทยไว้แล้วก็ไปใช้คำจีน งง
แล้วก็ ตอนนี้เหมือนจะขาย ยา กับวิธีปรุงยา มากกว่าขายความสามารถพระเอกเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวเราลองปรับกับหาวิธีเพิ่มความเก่งของพระเอกดูนะคะ
เราเชื่อว่าพระเอกเก่งค่ะ แต่เหมือนเขาโดนข้อมูลสมุนไพรกลบไปหน่อย ถถถถถถ แบบ สมุนไพรมันแรนด้อม ๆ เหมือนไม่รู้สึกเชื่อมโยงอะไรกับพระเอกอะค่ะ แบบเหมือนเป็นชาวสวนแล้วหลอกถามว่าดูแลดอกนี้ยังไง อีกคนอธิบายอย่างดิบดิ แต่พอถามว่า รู้ว่าต้องบำรุงยังไง ใส่ปุ๋ยปริมาณเท่าไร แต่ปุ๋ยผลิตจากเมืองไหนฤดูไหน ไม่ทราบ มันดูแรนด้อม ๆ อะ แบบ ทำไมนักเขียนถึงยกดอกไม้ดอกนี้มา มันยากกว่าดอกอื่นไหม แล้วชาวสวนมีประสบการณ์กับดอกนี้มากเป็นพิเศษไหม หรือมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องช่วงเวลาการผสมปุ๋ยไหม (ถ้าไม่อยากเฉลยก็ใส่เป็นปริศนาหยอด ๆ ก็ยังได้ เช่นแบบเคยทำงานที่ X มาก่อน หรือก็อาจารย์เขาเป็นถึง... หรือไรก็ตามที่มันดู เออคนนี้มีอะไรนะ...) แบบ คนในโลกจริง ๆ ก็มีแหละที่ลองอะไรแรนด้อม ๆ แต่ในมุมของการเล่าเรื่องให้คนอ่านเกิดความอยากรู้อยากติดตามมันน่าจะต้องมีน่ะค่ะ
เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณที่ขยายความให้นะคะ :)
อ่านรู้เรื่องแต่ไม่ชวนให้ติดตาม
1.ถ้าจะเขียนธีมจีนโบราณควรจะเปลี่ยนจากคำว่า 'ขวดโหลแก้ว' เป็นโถกระเบื้องเคลือบ ขวดกระเบื้องเคลือบ ยุคนั้นยังผลิตเครื่องแก้วไม่ได้ค่ะ
2.การบรรยายสรรพคุณของสมุนไพรคุณควรจะนำไปใส่ในการอ้างอิงมากกว่าที่จะนำมาเป็นบทสนทนาระหว่างผู้ซื้อและผู้ขาย
3.ผู้ซื้อก็บอกอยู่ตั้งแต่แรกแล้วว่าตัวเองเป็นหมอ ดังนั้นเขาก็ต้องรู้สรรพคุณของตัวยาดีอยู่แล้ว การที่ผู้ขายมายืนบรรยายสรรพคุณให้เขาฟังอีกรอบนั้นมันเกินความจำเป็นค่ะ
4.การใช้ศัพท์เฉพาะทางมากจนเกินไปมันเหมือนการยัดเยียดค่ะ คนอ่านเขาไม่ได้อยากรู้ลึกอะไรขนาดนั้น เขามาอ่านนิยายเพื่อความสนุกไม่ได้มาค้นข้อมูลเชิงวิชาการ ดังนั้นการสอดแทรกอะไรที่เกินพอดีมันจะทำให้เนื้อเรื่องน่าเบื่อค่ะ
5.แนะนำให้ลองไปอ่านเรื่อง 'จอมเทพโอสถ' ดูค่ะ เราเชื่อว่า จขกท น่าจะได้ตัวอย่างอะไรดี ๆ จากนิยาย 3,119 ตอนนั้น
แก้วมีในจีนโบราณนะคะ เพียงแต่มันไม่ใส่จนมองทะลุได้แบบในยุคหลังหรือสมัยปัจจุบัน และเหมือนด้วยกระบวนการผลิตจะทำชิ้นใหญ่ไม่ได้ ส่วนมากในจีนโบราณจึงใช้เป็นของประดับตกแต่ง เหมือนเวลาอ่านนิยายแล้วเจอพวกเครื่องแก้วหลิวหลีที่ทำเป็นตะเกียงหรือลูกปัดค่ะ และบางทีก็เป็นสินค้านำเข้าจากเส้นทางการค้าสายไหม โดยน่าจะมาจากทางเปอร์เซีย ลองเสิร์ช Sasanian glass ดูใน google ได้ค่ะ ผลิตได้ตั้งแต่ยุค ค.ศ.300-700 แล้ว
แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็นหรอกค่ะ ที่เราเลือกใช้คำว่าโหลแก้วก็ตั้งใจให้คนอ่านนึกภาพโหลใสๆ ที่มันไม่มีในยุคนั้นแหละ แค่ใส่เพื่อให้คนเห็นภาพ เพราะถ้าบอกเป็นโหลกระเบื้องเคลือบ แล้วแค่มองผ่านๆ พระเอกจะรู้ได้ยังไงว่าในนั้นใส่อะไรจริงไหมคะ
ส่วนว่ายัดเยียดไหม เราอาจจะมีส่วนตัวที่อยากอ่านอยากเห็นความรู้พวกนี้ในนิยาย เราจึงพยายามใส่มันเข้ามาให้คนอ่านรับรู้ด้วย แต่ความสามารถในการปรุงเนื้อหาอาจจะยังไม่กลมกล่อมนัก ซึ่งเป็นส่วนที่เราต้องไปแก้ไข แต่ทั้งนี้คนอ่านที่ชอบและไม่ได้รังเกียจเชิงอรรถส่วนนี้ก็มีอยู่และบอกว่าชอบเพราะแปลกใหม่ดี หลังจากนี้เราจึงต้องชั่งน้ำหนักว่าจะปรับลดเนื้อหาเฉพาะทางลงเพื่อให้ผู้อ่านเข้าถึงได้ง่ายขึ้นหรือจะคงบางส่วนที่เราต้องการไว้ค่ะ
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และเวลาที่สละให้มากๆ เลยค่ะ :)
เราเข้าใจที่คุณต้องการจะสื่อนะคะว่ามันนำเข้ามาจากต่างแคว้นได้ แต่ทว่าในความเป็นจริงแล้วมันยังหาได้ยากและมีราคาสูงกว่าทองคำ ดังนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่มันจะมาอยู่ในร้านสมุนไพรทั่วไป ถ้าจะพบเห็นได้น่าจะเป็นในวังหลวงมากกว่าค่ะ
เรื่องยัดเยียดหรือไม่ยัดเยียดนั้นเป็นความเห็นส่วนตัวจากประสบการณ์ที่เราอ่านนิยายมาเกือบสามสิบปี แต่ส่วนใหญ่ถ้าเราเจอที่นิยายที่ยัดข้อมูลเชิงลึกแบบจัดเต็มมาก ๆ เราจะเลิกอ่านกลางคันทุกครั้ง ดังนั้นผู้เขียนเองก็ต้องชั่งน้ำหนักด้วยว่าคุณต้องการผลตอบกลับแบบไหน อยากให้ผู้อ่านส่วนน้อยชอบ หรืออยากผู้อ่านส่วนใหญ่เข้าใจ
ร้านขายสมุนไพรทั่วไปคงใช่แหละค่ะที่จะไม่มีเครื่องแก้ว แต่ตามเนื้อเรื่องแล้วเถ้าแก่ร้านนี้ไม่มีปัญหาการเงินแน่นอน แทบจะขายสมุนไพรแค่บังหน้าอยู่แล้วค่ะ แต่ก็อย่างที่บอกว่าเราใส่คำว่าขวดโหลแก้วเพื่อให้เห็นภาพสิ่งที่วางโชว์ในร้านเฉยๆ เพราะมันเข้าใจง่าย และแค่คำเดียวที่โผล่มาในฉากคนอ่านเขาคงไม่ติดใจขนาดนั้น เหมือนตอนเด็กๆ ที่เราเห็นฉากมู่หลานใช้กระบี่ตัดผมในการ์ตูนดิสนีย์ก็ยังไม่เอะใจล่ะมั้งคะว่าคนจีนโบราณไม่ตัดผม
เรื่องชั่งน้ำหนักเป็นเรื่องที่เราต้องเอาไปคิดค่ะ โดยรวมเรื่องนี้ก็ยังคงเป็นดราฟแรกของนิยายเรื่องที่ 2 ที่เราเขียน ดังนั้นการมีฟีดแบคเพื่อไม่ให้นักอ่านเทเป็นเรื่องสำคัญที่เราจะเอากลับไปรีไรท์ใหม่ จึงขอขอบคุณอย่างสูงสำหรับคอมเมนต์นะคะ
เสริมค่ะ ว่าเครื่องแก้วจีนโบราณมีผลิตได้มานานแล้วค่ะ อ้างอิงบทความนี้
https://www.garboglass.com/th/news/exploring-the-art-and-history-of-handcrafted-chinese-glassware.html
อ่านแล้วไม่ติดอะไรนะคะ ถ้าจะปรับแก้ก็คงเล็กๆ น้อยในบางคำที่ไม่เหมาะกับบริบทของเรื่องเท่านั้น อาจเป็นเพราะเราอ่านนิยายจีนแปลมาเยอะ โดยเฉพาะที่ น.นพรัตน์ แปล พอมาอ่านของคุณ เราเลยอ่านลื่นมาก
เรื่องศัพท์เฉพาะทาง ไม่ใช่ว่าตัวเราจะรู้เรื่องนะคะ แต่เราอ่านแล้วไม่ได้ติดใจอะไร เพราะบางทีจำเป็นต้องใช้ศัพท์เฉพาะ เราก็แค่ไปอ่านเพิ่มที่คุณอธิบายไว้ต่างหากแค่นั้น เรามองว่าที่คุณทำแบบนี้ ดีอยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องไปปรับแก้อะไร
เราเขียนนิยายอิงประวัติศาสตร์อียิปต์โบราณ เราก็มีคำเฉพาะของอียิปต์โบราณที่ใช้ในเรื่อง เพราะถ้าจะใช้คำสมัยใหม่ มันก็เข้าไม่เข้ากับนิยายทันที เราก็ใส่หมายเลขและเชิงอรรถเอาไว้ ให้นักอ่านไปทำความเข้าใจเพิ่มเติม ก็ไม่เจอนักอ่านบ่นนะคะ
อันนี้เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์อียิปต์ที่เราเขียน คุณลองไปอ่านตอนฟรีดูได้ค่ะ จะเห็นว่าเราใส่เชิงอรรถไว้ท้ายตอนเยอะ
https://writer.dek-d.com/grace1969/writer/view.php?id=2502659
ขอบคุณสำหรับเวลาและคอมเมนต์ค่ะ เราลองกดเข้าไปดูนิยายแล้ว ข้อมูลประวัติศาสตร์อียิปต์แน่นมากจริงๆ ค่ะ นึกถึงสมัยเล่นเกมสร้างเมืองที่ชื่อฟาโรห์ขึ้นมาเลย
สอบถามได้ไหมคะว่าเวลาทำอีบุ๊คปกติจะใส่ข้อมูลประวัต์ศาสตร์ตรงนี้ลงไปด้วยหรือเปล่าคะ
ใส่หมดค่ะ มีรูปประกอบด้วย แต่ในเด็กดี ใส่รูปได้ไม่เยอะ ถ้าอ่านในเว็บจะมีรูปน้อยมาก แต่ถ้าอ่านอีบุ๊คในเมบ อันนั้นคือจัดเต็มแบบครบถ้วน
คำศัพท์บางคำสามารถหลีกเลี่ยงได้ ไม่จำเป็นต้องทับศัพท์เช่น อิ่นเพี่ยน เราใช้ว่า สมุนไพรที่แปรรูปแล้วพร้อมนำมาปรุงยาได้ ตัวอย่างประโยคนี้ก็คือ ร้านเมี่ยวโส่วขายเฉพาะสมุนไพรชั้นเลิศที่ได้รับการแปรรูปแล้ว แบบนี้จะเข้าใจง่ายกว่าใช้อิ่นเพี่ยนทับศัพท์
หรือบางศัพท์ เราอาจอธิบายไปพร้อมโดยไม่จำเป็นต้องติดเชิงอรรถ เช่นขวดโหลแก้วบรรจุโก่วเป่าที่ใครต่างก็รู้ว่ามันคือก้อนนิ่วในกระเพาะปัสสาวะของสุนัข
และคำศัพท์บางคำก็ไม่จำเป็นต้องติดเชิงอรรถอธิบาย เช่นชื่อเมือง ชื่อแคว้น แต่หากอยากอธิบายรายละเอียด เราก็อธิบายต่อท้ายไปเลย เช่น ดินแดนแถวเจียงไหว อันเป็นสถานที่ที่อยู่ระหว่างแม่น้ำเจียงและแม่น้ำไหวไหลผ่าน
ก็น่าจะประมาณนี้ ส่วนตัวเวลาเขียนนิยายจีน จะพยายามหลีกเลี่ยงการใช้ศัพท์เฉพาะ พยายามใช้คำอื่นที่เข้าใจง่ายอธิบายแทน ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็ค่อยใช้
ขอบคุณค่ะ ตอนนี้คิดว่าอิ่นเพี่ยนกับเผ้าจื้อ คำศัพท์เฉพาะในการฝังเข็ม กับพวกสมุนไพรพื้นฐานที่มีในไทยบางตัวเช่นขิงจะปรับออก จากนั้นจะลองเกลาประโยคและการเขียนให้เข้าใจง่ายขึ้นดูค่ะ ขอบคุณที่สละเวลาให้ค่ะ :)
ก็ไม่จำเป็นต้องปรับออกนะ ถ้ามันมีชื่อเรียกแบบไทยก็ใช้ชื่อเรียกแบบไทยได้เลย ยกเว้นชื่อเป็นภาษาอื่นที่คนไทยนิยมเรียก อย่าง แอปเปิ้ล คนไทยเรียกแอปเปิ้ล จีนก็ยังต้องใช้ทับศัพท์ว่าผิงกั๋วอยู่เหมือนเดิม อันนี้ใช้เชิงอรรถได้ว่าคือแอปเปิ้ล
ความเห็นส่วนตัวของเรา รวมๆ แล้วคล้ายกับท่านอื่น ๆ ในกระทู้นี้
ถ้าตั้งใจอ่าน ก็เข้าใจเนื้อหาได้ คล้าย ๆ กับถ้าอยากท่องหนังสือเตรียมสอบก็ค่อย ๆ อ่านไปทีละนิด แต่ปัญหาตอนที่เราอ่านคือ เรื่องราวยังไม่น่าติดตาม พอสมาธิไม่ค่อยอยู่ ก็เลยทำให้ผลออกมาคล้ายกับอ่านไม่รู้เรื่อง เพราะจำรายละเอียดอะไรไม่ได้
ด้วยความที่ไม่ได้สนใจในสมุนไพรจีนเป็นการส่วนตัว ก็จะอ่านข้ามรายละเอียดไปโดยอัตโนมัติ เราไม่ได้อยากรู้ว่าสมุนไพรชนิดไหนมาจากแถบไหนแล้วมีกรรมวิธีอะไรขนาดนั้น เราอยากรู้แค่ว่า อ้อตัวละครคนนี้กำลังพยายามบรรยายสรรพคุณสินค้า ส่วนตัวละครคนนี้มีความรู้ลึกกว่าลูกจ้างของร้านมากนะ อะไรอย่างนี้
ข้อมูลเกี่ยวกับสมุนไพรมีบรรยายในเรื่องเยอะมาก แน่นมาก ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแย่เสมอไป เราเชื่อว่าไรท์คงตั้งใจหาข้อมูลมามากๆ และคงมีรี้ดหลายคนที่อ่านแล้วว้าวและชื่นชอบตรงนี้เป็นพิเศษ
แต่เราคิดว่า ถ้าอยากให้รี้ดที่ไม่ได้สนใจสมุนไพรเป็นพิเศษอ่านได้ง่ายขึ้นด้วย (ยิ่งเห็นว่าเป็นนิยายวาย คงมีรี้ดที่อ่านเพื่อฉากโรแมนซ์หลายคน) ก็อาจมีวิธีต่างๆ เช่น
1. ลดความแน่นของข้อมูล
อาจจะทำให้ฉากทั้งฉากสั้นลง ลดบทพูด ให้ตัวละครตอบคำถามแค่ประเด็นสำคัญ ไม่ต้องสาธยายยาว อาจให้นาเรเตอร์มาเล่าเรื่องย่อแทน อาจกระจายบทพูดส่วนที่เป็นข้อมูลหนัก ๆ แล้วหาบทพูดประเภทอื่นหรือเหตุการณ์อย่างอื่นมาคั่น
2. หาเหตุผลทางเนื้อเรื่องให้นักอ่านอยากรู้ข้อมูลเหล่านี้
ขออธิบายเพิ่มเติม อย่างเช่นฉากในบทแรกของจขกท. รี้ดไม่จำเป็นต้องรู้ข้อมูลเกี่ยวกับสมุนไพรที่ตัวละครทั้งสองตัวพูดถึงเลยก็ได้ เพราะคำอธิบายเหล่านี้(เท่าที่เราอ่าน)มีหน้าที่แค่เพื่อบอกรี้ดว่า ตัวละครตัวนี้เก่งนะรู้มากนะ ซึ่งยังไม่พอให้เราอยากรู้รายละเอียดเกี่ยวกับสมุนไพรนัก
แต่ลองสมมติตัวเองว่ากำลังอ่านนิยายสืบสวน เพื่อนพระเอกโดนวางยาด้วยสมุนไพร แล้วพระเอกไปลองหลอกถามข้อมูลเกี่ยวกับสมุนไพรจากคนในร้านยาที่ทำตัวน่าสงสัย กรณีนี้อาจทำให้รี้ดสนใจ "เนื้อหาสมุนไพร" และรายละเอียดของบทสนทนามากขึ้น อาจพยายามคิดตามไปพร้อมตัวเอก ลองเปรียบเทียบสิ่งที่ตัวละครพูดตอบมากับอาการของเพื่อนพระเอก ว่าเอ๊ะฟังดูตรงมั้ย เป็นไปได้มั้ยว่าจะโดนสมุนไพรตัวนี้วางยาจริง ๆ (แต่ถ้านิยายเป็นโรแมนซ์ แรงจูงใจตรงนี้ก็อาจจะต้องเกี่ยวกับการเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกหรือความสัมพันธ์ของตัวละครมากกว่า)
หวังว่าจะเป็นประโยชน์
ขอบคุณที่สละเวลาค่ะ ไอเดียการสร้างสถานการณ์ให้คนอ่านสนใจข้อมูลฟังดูน่าสนใจมากค่ะ อันที่จริงคือในฉากนี้พระเอกต้องหาทางทำลายชื่อเสียงร้านเพื่อขู่กรรโชกทรัพย์จากร้านยาที่ขายของแพงเกินคุณภาพน่ะค่ะ เท่าที่คิดตอนนี้เลยอาจจะเปลี่ยนเอาประเด็นนี้มาบอกตอนแรกเลยอาจจะดีกว่า จากนั้นค่อยปรับให้บทสนทนามีชั้นเชิงขึ้นล่ะมั้ง ยังไงขอบคุณอีกครั้งค่ะ
ลองเปลี่ยนบทสนทนาเป็นบทบรรยายโดยดึงเนื้อหาไม่ให้เจาะลึกมากเกินไป แต่ยังไงก็ยังมีปัญหาเรื่องศัพท์เฉพาะอยู่ดี
ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวจะลองนำกลับไปปรับปรุงนะคะ :)
คารวะสามจอกกับข้อมูลแต่งจีน
อ่านแล้วรู้เลยว่าคุณหาข้อมูลมาดีมาก เราก็เป็นสายหาข้อมูลเหมือนกันค่ะ แต่คงไม่มากเท่า จขกท. เลยรู้ว่าการแต่งข้อมูลโดยอ้างอิงมาดีถือว่ามีความพยายาม
แต่อย่างที่หลายๆคห.พูดค่ะถ้ามีศัพท์ทางวิชาการมากไปจะดูยัดเยียดข้อมูลเกิน
ส่วนมากนักอ่านชอบอ่านอะไรย่อยง่ายๆ ไม่คิดเยอะ ไม่วิชาการ เราว่าบางอันไม่ต้องทับศัพท์จีน อย่างที่เราเห็นคำจีนว่าแปรรูปก็ใส่ตรงๆไปเลย หรือถ้าอยากให้เห็นภาพลองบรรยายลักษณะแทนเอานะ แบบสมุนไพรนี้มีสีเขียวๆ ใบหยักโค้งอะไรว่าไปแทนการใส่ชื่อตรงๆ จะทำให้อ่านเข้าใจได้มากกว่า
ขอบคุณมากค่ะ จะลองนำไปปรับใช้นะคะ ^^
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?