(ป้ายนิยายมีebook) เผลอปักใจรัก

ลิงค์สำหรับเข้าดาวน์โหลดนิยาย ebook เผลอปักใจรัก - https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI1NjY4MCI7fQ

ราคาอีบุ๊ก 50.-

-----------------------------------------------

หลังจากละอองฝนกลับจากงานกินเลี้ยงเล็กๆ ซึ่งเป็นการรวมตัวกันระหว่างเพื่อนร่วมรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน ที่เคยร่วมหัวจมท้ายมาด้วยกันตั้งแต่สมัยเรียนยังชั้นมัธยมต้นและปลาย พอต้องศึกษาต่อยังมหาวิทยาลัย ทุกคนต่างก็ยังดันทุรังมาเจอกันอีก

พอทีนี้ทุกคนต่างเรียนกันจบปุ๊บ ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้านเกิด อันที่จริงก็อยู่ในตัวจังหวัดเดียวกันแทบทั้งนั้น

ซึ่งหมายรวมถึงทั้งตัวเธอเองกับนายปลายฟ้าด้วย

นายฟ้า ลูกชายของคุณน้าเพื่อนบ้าน เพื่อนชายคนสนิทมากที่สุดและยังเป็นชายเพียงคนเดียวที่ละอองฝนขยันตามตื๊อขอเขาเป็นแฟนมาตั้งแต่เริ่มเข้าวงการซีรีส์ทั้งจีนและเกาหลี

‘เราสนิทกันออกขนาดนี้ นายมาเป็นแฟนฉันเอาไหม?’

‘ไม่เอา...’

‘วันนี้ท้องฟ้าสดใสจัง นายมาเป็นแฟนฉันเอาไหม?’

‘ไม่เอา’

‘เราสองคนก็เรียนจบมัธยมต้นแล้ว นายมาเป็นแฟนฉันเอาไหม?’

‘ไม่เอา’

และตามมาด้วยอีกหลายๆโอกาส

ซึ่งแน่นอนล่ะว่า...คำตอบเดียวที่หมอนี่มีมาให้เธอเสมอ ก็คือ...ไม่เอา

‘คนไม่สวยแถมยังอ้วนอีกน่ะแก แกต้องใช้สมองคิดดูเอาเองนะ จะมีผู้ชายหน้าตาหล่อๆที่ไหนบ้าง เขาจะยอมตกลงเป็นแฟนด้วยง่ายๆ...’ ละอองฝนเหล่หาตามองคนพูด เผลอใช้สมองคิดตาม ยอมรับเลยว่าก็จริงตามนั่นแหละ

‘นายฟ้ามันดูเหมาะจะเป็นแฟนกับระพีพรรณมากกว่าแกอีกนะออง’

เจ็บแต่ก็จริงตาม-ๆของแม่นี่พูดนั่นแหละ รายนี้เป็นคนพูดน้อย ไม่เคยเออออตามกระแสของใคร แต่ถ้าให้พูดคือจริงทุกเรื่อง แต่ต้องยกเว้นเรื่องนี้

‘แกไม่เคยได้ยินสุภาษิตไทยที่เขาว่าไว้กันเหรอ ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก’

‘แต่คนตื๊อต้องรู้จักมองสภาพตัวเองให้เป็นด้วยไง’

ละอองฝนหน้าง้ำลง ตอนนั้นเธอเป็นเด็กสาวหน้าตาออกจะธรรมดาสุดๆ ไม่มีส่วนไหนโดดเด่นสักนิด แถมยังมีรูปร่างอวบค่อนมาทางอ้วน ถ้าจะมีของดีอยู่ในตัวสักหน่อย คงเห็นมีเพียงเรื่องเดียว ก็ตรงที่ละอองฝนเป็นคนผิวขาวละเอียด นอกนั้นก็ไม่มีจุดเด่นจุดดึงดูดสายตาใครสักนิด

ยิ่งถ้าได้มายืนเทียบเคียงกับผู้ชายตัวสูงเพรียว หน้าตาออกมาทางขาวตี๋ราวกับโอป้าเกาหลีหลุดมาจากในซีรีส์สักเรื่อง ละอองฝนก็ไม่ต่างจากหมากระเป๋า

ถึงกระนั้นละอองฝนก็ยังอุตส่าห์มีจุดได้เปรียบเหนือกว่าสาวๆทั้งหลายที่ตกอยู่ในสถานการณ์ตกหลุมรักปลายฟ้าเหมือนกัน

นั่นก็คือ...ครอบครัวเธอกับเขาเป็นเพื่อนบ้านที่สนิทสนมกันมาก มากถึงขั้นสามารถปีนระเบียงขึ้นมาหากันได้โดยไม่ถูกดุ...

คืนนี้ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นอีก ละอองฝนได้ยินเสียงดังกุกกักมาจากระเบียง ซึ่งถ้าเป็นสมัยตอนเรียนมัธยม มักจะดังเกือบทุกคืน เป็นนายปลายฟ้านั่นแหละ เขามักปีนระเบียงหอบหิ้วเอาหนังสือเรียนเข้ามานอนอ่านในห้องนอนของเธอเสมอ หรือไม่ก็มาชวนเธอเล่นเกมต่อสู้

แน่นอนล่ะว่า..พ่อกับแม่ของเธอรวมถึงของเขาต่างรับทราบในเรื่องนี้กันดี พวกท่านไม่ได้ห้ามเพราะต่างก็ไว้ใจลูกทั้งสองคนจะไม่สร้างความเสียหายก่อนวัยอันควร ถึงละอองฝนอาจจะดูแก่แดดอยู่สักหน่อยในเรื่องขอผู้ชายเป็นแฟนก่อน แต่ในเรื่องทำนองนี้เธอก็ถือว่าเป็นสิ่งต้องห้ามและไม่ควรทดลองทำเป็นอย่างยิ่ง

“ออง เปิดประตูให้หน่อย...ฉันปวดเยี่ยว”

ละอองฝนหันไปมองตาเขียวปั๊ด เธอมองไปเห็น-เพื่อนชายตัวดี มันเอาแก้มแนบติดอยู่กับประตูกระจก ทำตัวราวกับเป็นจิ้งจก แต่ก็นะทำไมมันถึงได้ยังดูหล่ออยู่ได้ล่ะ?

ละอองฝนถอนหายใจทิ้ง เหนื่อยหน่ายกับความหล่อทิ้งหล่อขว้างของนายปลายฟ้าเหลือจะกล่าว หรือต่อให้หมอนี่อยู่ในสภาพทุเรศทุรังขนาดไหน ความหล่อของหมอนี่ก็ยังเปล่งประกายให้เห็นเสมอ

ในช่วงเข้ามาหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ด้วยวัยที่เพิ่มขึ้นอีกทั้งสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป ละอองฝนจึงเลิกล้มการขอปลายฟ้าเป็นแฟน แล้วก็ไม่เคยคิดถึงมันอีกเลย

“แล้วทำไมนายถึงไม่เข้าไปฉี่ที่บ้านของตัวเอง มายืนโหวกเหวกโวยวายบ้านในบ้านของคนอื่นเขาเพื่อ? คนไม่มีมารยาท...”

ละอองฝนบ่นยาวเหยียด ยังไม่คิดขยับไปเปิดประตูให้ เธอกำลังเตรียมตัวจะเข้านอน แต่ติดตรงที่ผมเพิ่งสระมาหมาดๆยังไม่แห้งดี จึงนั่งใช้ผ้าขนหนูขยี้เส้นผมอ่อนละมุนให้มันแห้ง

“หากุญแจรั้วไม่เจอ ไม่อยากปลุกพ่อกับแม่ เลยปีนรั้วมาบ้านเธอดีกว่า เร็วหน่อย...ฉี่ฉันจะราดอยู่แล้ว หรือจะให้ฉันยืนเยี่ยวมันตรงหน้าระเบียงห้องเธอเลย เอาไหม?”

แขกไม่ได้รับเชิญข่มขู่เสียงพันกันระรัว

ละอองฝนแน่ใจ ขืนเธอชักช้า -หมอนี่เป็นได้ฉี่ตรงระเบียงบ้านเธอตามคำขู่ของมันเป็นแน่ เธอรีบลุกขึ้นจากโต๊ะเครื่องแป้ง ร้องห้ามเสียงหลง ตอนเห็นปลายฟ้าทำท่าจะรูดซิปกางเกงยีน

“-บ้า อย่าเชียวนะ”

ผ้าในมือถูกโยนทิ้งส่งๆ ละอองฝนเดินลงน้ำหนักย่ำโครมๆมาตรงระเบียง สีหน้าระอากับ-เพื่อนหน้าหล่อแต่นิสัยเสีย เมาหัวราน้ำทีไร เป็นต้องปีนรั้วปีนระเบียงมาฉี่บ้านเธอทุกที

ละอองฝนเดินไปปลดล็อกกลอนประตู เปิดทางให้คนไร้มารยาทที่มีผิวแก้มแดงก่ำเพราะเจ้าตัวเป็นคนผิวขาวจัด เดินแทรกตัวหนากว่าปีก่อนเข้ามาภายในห้องนอนอย่างรวดเร็ว

ปลายฟ้าก้าวถี่เร็ว แต่ไม่ค่อยจะตรงทางเท่าไหร่นัก ตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ

ก็แหง่ล่ะ...พ่อเจ้าประคุณเล่นชนแก้วต่อแก้วกับเพื่อนชนิดไม่มีได้หยุดพัก ถ้าไม่เมานี่ถือว่าปาฏิหาริย์

ละอองฝนเดินลากขากลับมานั่งรอยังเตียงนอน หูได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้นแล้วจึงกลอกตามองบน ต่อมาได้ยินเสียงกดชักโครก กำลังจะเตรียมตัวขยับปากจะด่าให้พอเป็นพิธี พลันหูกลับได้ยินเสียงร้อง “โอ๊ะ!” ดังขึ้นพร้อมด้วยเสียงคล้ายกับของหนักหล่นกระแทกพื้น

คนด้านนอกรีบเผ่นกระโจนตรงไปยังที่มาของเสียงร้องราวกับคนถูกเชือดทันที ดีหน่อยตรงประตูห้องน้ำถูกเปิดทิ้งไว้ ละอองฝนจึงไม่ต้องวุ่นวายหากุญแจเปิด

หากทว่าภาพตรงหน้าทำเอาเธอถึงกับยืนอึ้งอยู่เป็นครู่ รับรู้ได้ว่าผิวแก้มเธอร้อนฉ่า

ต่อให้โตมาด้วยกัน เคยวิ่งเล่นไล่แตะล้มลุกคลุกคลานกันมาตั้งแต่นุ่งขาสั้นจนกระทั่งสอบติดรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกันก็เถอะ ละอองฝนก็ไม่เคยเห็นสัดส่วนที่ไม่เคยเห็นของปลายฟ้ามาก่อน

หัวใจเธอเต้นรัวเร็ว นัยน์ตาสดใสกระจ่างวาบ

โอ้โฮ...ทำไมอาวุธของหมอนี่ มันถึงได้ดูใหญ่โตมโหฬารขนาดนั้นล่ะ ใหญ่พอๆเทียบเท่ากับลำแขนเธอยังได้

ไม่ถึงกับดูน่าเกลียด ทว่ามันดูน่าเกรงขามซะมากกว่า

ทำเอาละอองฝนขนลุกซู่ ดวงตางดงามจึงเบิกโตขึ้นกว่าเดิม เมื่อเธอรู้สึกว่าตรงหว่างขามันมีน้ำซึมแฉะๆไหลออกมา

ละอองฝนขมวดคิ้วมุ่น อารมณ์สาวชักเริ่มปั่นป่วน

อายุยี่สิบกว่าปีที่เติบโตมาท่ามกลางสื่อเทคโนโลยีเจริญก้าวหน้ามากมาย เธอจะไม่รู้เชียวเหรอว่ามันคือน้ำอะไร

“ออง...ช่วยที ฉันลุกไม่ขึ้น”

คนเจ็บชูมือราวกับเด็กชาย ละอองเผลอกดสายตามองความมโหฬาร แล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่

“เอ่อ...นายลองลุกขึ้นเองก่อนสิ” ละอองฝนบ่ายเบี่ยง ยืนทำใจให้สงบสักครู่ พร้อมรีบดึงสติและสายตามองให้สูงกว่าตรงเครื่องเพศของเขา

“ลองแล้ว แต่มันลุกไม่ขึ้นนี่นา ทำไม...แค่นี้ช่วยหน่อยไม่ได้หรือไง เธอชักจะใจดำกับฉันมากเกินไปหน่อยแล้วนะ หรือยังน้อยใจ ที่ฉันไม่ยอมรับรักเธอสักที...”

“ไม่ใช่สักหน่อยย่ะ...”

“ถ้าไม่ใช่ งั้นก็ช่วยฉุดมือฉันลุกขึ้นหน่อย เจ็บหลัง เมื่อตระกี้มันกระแทกโดนขอบชักโครก...”

คนเมาที่ยังไม่รู้ตัวกำลังโชว์ของดีต่อหน้าเพื่อนสาวยังตื๊อ สีหน้าเขาบ่งบอกว่าเจ็บจริง ไม่ได้แกล้ง

“ถ้าจะให้ช่วย นายก็กรุณาจัดการยัด-นั่นของนายเก็บเข้าที่ก่อนจะได้ไหม?”

“ของอะไร” ปลายฟ้าถาม สีหน้างุนงง

“ก็...-เจ้านั่นของนายไง”

ละอองฝนบุ้ยปากไปยังตำแหน่งกลางเป้า ปลายฟ้าเหลือบตามองตามก่อนเขาจะนิ่งอึ้ง ตัวเขาแข็งค้าง แต่แล้ว จู่ๆ อย่างไม่คาดฝัน ละอองฝนก็หล่นทับลงมาบนตัวเขาทั้งตัว

“อ๊ะ!...” สองเสียงต่างร้องประสานกันลั่น ทั้งตกใจ ทั้งเจ็บและจุก

ด้วยความที่เมื่อตะกี้ตอนละอองฝนเดิน เจ้าตัวต้องพยายามมองบนเข้าไว้ เท้าเธอจึงพลาด เหยียบเข้ากับขวดสบู่อาบน้ำที่คงร่วงหล่นมาตอนปลายฟ้าลื่นล้มในตอนแรก เธอลื่นเลยทำให้ร่างอวบไม่ถึงกับอ้วนโผนทะยานร่วงผล็อยเกือบกระแทกพื้นห้องน้ำเปียกๆ ดีที่ยังมีร่างหนาของปลายฟ้ารองรับไว้อีกทอด ละอองฝนเลยไม่เจ็บเท่าที่ควร

ถึงไม่เจ็บมากละอองฝนก็ยังจุก เธอซูดปาก ใช้มือดันร่างหนาพยุงตัวหมายจะลุกขึ้น แต่เขากลับห้ามไว้

“อองอย่าเพิ่ง...อยู่ท่านี้อีกแป๊บสิ”

เสียงดังใกล้ใบหูเล็กฟังดูสั่นพร่าแปลกพิกล ละอองฝนก้มมอง สัมผัสได้ว่าลมหายใจเธอกับเขาห่างกันแค่คืบ ละอองฝนเลยอึ้งไปเหมือนกัน

“ฉัน...ฉันจะลุกขึ้นแล้วนะ”

เธอบอกแล้วลองขยับตัวอีกครั้ง คราวนี้มีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่แถวท้องน้อย มันแข็งและทำให้หัวใจละอองฝนเต้นระรัว ดังออกมานอกอกก็ว่าได้

“นายฟ้า...” ละอองฝนพูดไม่ออก ได้แต่กลืนก้อนแข็งๆในลำคอ ไม่กล้าแม้จะขยับตัวอีก เธอจึงปล่อยตัวนอนทับบนร่างอุดมด้วยมัดกล้าม หน้าอกคัพซีของเธอแนบติดกับหน้าอกเนื้อแน่นเปรี๊ยะของเขา

ปลายฟ้าเป่าปาก อาการจุกเลือนหาย แปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์วาบหวามเข้ามาแทน

“เข่าเธอมันมาโดนของฉันน่ะ อา...เสียวชะมัด”

สีหน้าเขาบิดเบี้ยว แรงกดทับด้านบนมันทำให้เลือดในตัวเขาพลุ่งพล่าน มือที่ทำท่าจะดันตัวเองลุก กลับวางทับไว้บนแผ่นหลังของละอองฝน ลูบไล้สัมผัสไปตามอารมณ์ความรู้สึก

“นายฟ้า...นายจะทำอะไร?”

ละอองฝนตื่นตระหนก ตวัดสายตาระแวงมองเพื่อนอย่างไม่ค่อยไว้วางใจ เขาเมาและไม่มีสติควบคุม คนที่จะหยุดทุกอย่างไม่ให้มันเลยเถิดได้ก็คือเธอ ถ้ามันจะไม่ติดเพียงว่าตลอดหลายปีมานี้ เธอได้มอบหัวใจทั้งดวงให้กับเขาไปหมดเกลี้ยง ละอองฝนก็คงจะหยุดยั้งทุกอย่างไม่ให้มันเลยเถิดจนแก้ไขสถานการณ์ไม่ทัน

“เราสองคน...เอ่อ...ลองมาทำกันสักครั้งดีไหมออง...”

ปลายฟ้าเสนอ หัวใจเขาเต้นโครมคราม ตอนรอฟังคำตอบ

ละอองฝนอึ้ง คิดว่าหูเธอคงฝาด

“ออง...ว่ายังไง เธอตกลงไหม?”

--------------------------------------

เข้าอ่านเนื้อหานิยายต่อได้ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ

สารบัญ / ลำดับตอน

ชื่อตอน

กนกรส 13 มี.ค. 67 เวลา 11:11 น.

226

views

(ป้ายนิยายมีebook) เผลอปักใจรัก

รายชื่อผู้ถูกใจกระทู้นี้ คน

แสดงความคิดเห็น

บทความที่คนนิยมอ่านต่อ