นวนิยายโปเกม่อน ตอนที่สอง

การใช้ภาษายังไม่ค่อยลื่นไหลขาดๆ เกินๆ เล็กๆ น้อยๆ ให้เห็นอยู่บ้าง ถ้าอ่านทวนหลายๆ รอบ จะช่วยให้นึกคำที่เหมาะสม และเป็นการขัดเกลาประโยคไปในตัว

ผู้เขียนติดนิสัยใช้คำว่า ผมได้ ค่อยข้างบ่อย แต่พอมองข้ามไปได้ ในอนาคตเมื่อมีประสบการณ์และทักษะที่มากขึ้นกว่าตอนนี้ ผู้เขียนจะสามารถเลือกใช้คำให้อ่านได้ลื่นไหลกว่าเดิมได้ไม่ยาก

การเดินเรื่องค่อนข้างช้าจนทำให้รู้สึกอึดอัด เป็นเพราะสไตล์ดำเนินเรื่องของตัวนิยายหรือการตูนเรื่องนี้อยู่แล้วละมั้ง ผ่านไป 3 ตอนแล้ว ยังไม่เจอเหตุการณ์ที่น่าประทับใจ หวังว่าเมื่อเจอกับพ่อแล้วจะมีอะไรเด็ดๆ เอาไว้มัดใจคนอ่านได้ อีกเรื่องหนึ่งว่าจะมองข้าม แต่ก็พูดสักหน่อยละกัน การอธิบายรูปร่างหน้าตาของตัวละคร แนะนำให้ศึกษาข้อมูลเพิ่มเติม