นักเขียนทุกท่านชอบใช้คำไหนบ่อยสุดและเกลียดคำไหนที่ตนเองเป็นผู้เขียนใช้บ่อยสุด

ไม่มีนะ มันขึ้นอยู่กับบริบทที่เขียนมากกว่า หากเขียนแล้ว มาอ่านทวนแล้วพบว่า มันดูซ้ำไปซ้ำไป ดูทะแม่ง ๆ ก็จะเปลี่ยนไปใช้คำอื่นแทน คำในภาษาไทยสามารถพลิกแพลง ทดแทนกันได้มากมาย ขอเพียงแค่ ชอบอ่านเยอะ ๆ เราก็จะมีคำศัพท์ที่นำมาใช้แทนกันได้

ที่-ซึ่ง- อัน ค่ะ พยายามเลี่ยงแล้วแต่ไม่มีอะไรจะแทนได้ในบางบริบท

แต่-ทว่า-ที่ พยายามเลี่ยงแล้วแต่มันก็จำเป็นต้องใช้จริง ๆ

ถ้าชอบเป็นพิเศษนี่ไม่ค่อยมี แต่ที่ลำบากใจเวลาใช้คือพวก suffix ทั้งหลายคับ -นะ -คะ -มะ -ไหม -เปล่า -ล่ะ -ครับ -ขอรับ -เจ้าค่ะ อะไรพวกนี้ โดยเฉพาะถ้าเล่าเรื่องแบบบุคคลที่ 1 คือนอกจากต้องใส่ในบทพูดแล้วบทบรรยายก็ต้องใส่อีก ปวดหัวเลยคับบางที 55 ต้องมาไล่ดูว่าอันไหนซ้ำไหม อันไหนใกล้กันไปหรือเปล่า

นอกนั้นก็คือพวกคำเชื่อม ที่ ซึ่ง อัน แต่ แต่ว่า เหมือน ราวกับ บลาๆ ต้องพลัดๆ กันออกเดี๋ยวซ้ำกันมั่วเลย -0-

ที่ ซึ่ง อัน ค่ะ พยายามเลี่ยงตลอด

และ ครับ

ที่ซ้ำบ่อยของเราคือคำว่า "ไม่" "ที่" ตรวจทั้งเรื่องมี 1000 กว่าคำ

ทางนี้คงเป็น "แต่" กับคำว่า "ที่" แล้วก็คำว่า "ซึ่ง" พยายามเลี่ยงใช้คำอื่นไม่ให้ซํ้ากันอย่างสุดความสามารถ

ที่เกลียดคือ ละ ล่ะ ครับ ใช้ไม่เคยถูก

"ความ" ช่วยเพลาๆหน่อย ใช้เยอะกว่า "การ" ซะอีก

คำที่ชอบ คือ พวกคำคมเจ๋งๆ ที่คิดออกเองจากการยำๆ มั่วๆ จากหลายแหล่งๆ พอตัวละครพูดแล้วทำให้เรารู้สึกว่า "เท่จังวะ" ทั้งที่มันออกมาจากสมองน้อยๆ ของเราเอง 5555

คำที่ไม่ชอบ เบื่อมากค่ะ [ฉัน] การจะทำให้ ฉัน มีความเฉพาะตัวนี่ต้องใช้เวลามากเลย ช่วงๆ แรกๆ มันจะแบบ เออเหมือนตัวเรื่องก่อนที่เขียนเลยแฮะ แต่ต้องพยายามหาเสียงเฉพาะตัวของตัวละครใหม่ให้เจอถึงจะก้าวข้ามความเบื่อนี้ไปได้

คำว่า " แล้ว" แล้ว แล้วอีก แล้วต่อ แต่ไม่แล้ว(จบ) สักที 5555 ลบแล้วลบอีกค่ะ

"นะครับ" เป็นคำที่ติดมาตลอดเลยครับ มันดูวนไปมา พึ่งใช้ไปประโยคที่แล้วเอง

แต่เราก็อยากให้มันดูสุภาพน่ะครับ

พวกคำเชื่อม ใข้ทีไร ประโยคต่อกันไม่สนิททุกที

ของผม "และ" "กัน"

คำคมหรือคำพูดเท่ๆที่พยามใส่เข้าไปให้ ตลค. ดูเท่แต่มันดูแบบเสี่ยวจนถ้าผมเป็น ตลค. คงอายจนอยากจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนีเลยทีเดียว

พึ่งเริ่มเขียนเลยเกลียดไม่ลงครับ555

แต่ และ ก็ ค่ะ

ใช้บ่อยจริงๆ พยายามลดแต่ก็ยังเยอะอยู่ดี

พูดยังไม่ทันขาดคำ ทั้งแต่ทั้งก็ก็มา แหะๆ