อยากให้ช่วยรีวิวนิยายให้หน่อยครับ

อันนี้นิยายครับ

ภาษาอ่านรู้เรื่องครับแต่ไม่รู้เรื่องว่ากำลังเล่าอะไร เปิดปมพระเอกว่า อยู่ ๆ ทะลุมิติมาในร่างคนอื่น หมอนี่มีปัญหาว่าไร้พลัง ไม่เป็นที่ต้องการในตลาดแรงงาน การทะลุมิติทำให้มีพรสวรรค์อีกอย่างเกิดขึ้นกับเจ้าของร่าง

หลังจากนั้นเหมือนเขาพยายามฝึกสัตว์ ห้าหกตอนฝึกสัตว์ในระบบจำลองแล้วรับรางวัล มองเห็นความน่าสนใจของไอเดียนี้อยู่เหมือนกัน เพียงแต่แสดงให้เห็นว่ามัน "น่าสนุก" ไม่ได้ และมันทำให้เรื่องขาด Progression ดูเนื้อเรื่องไม่ก้าวหน้า

ยกตัวอย่าง

ตัวเอกเป็นเทมเมอร์ในโลกแฟนตาซีแต่มีพลังต่ำแค่ทำสัญญากับสไลม แถมไม่มีสกิลซับที่ดี ตัวเอกทะลุมิติเข้ามาในร่างของหมอนี้ขณะกำลังผูกคอตาย เขาดิ้นรนจนเชือกขาด และทราบถึงปัญหาของเจ้าของร่าง(ปมเนื้อเรื่อง)ต้องทำให้อสูรในสัญญาผ่านการทดสอบของกิลนักผจญภัยสุดสัปดาห์นี้ ไม่เช่นนั้นต้องเขาต้องตกเป็นทาสตามสัญญากู้ยืมเงิน แม้สกิลของเจ้าของร่างจะเป็นระดับต่ำ แต่เขามีสกิลในการฝึกฝนมอนเตอร์อยู่ จึงจะฝึกสไลม์ให้เก่ง

การดำเนินเรื่องคือ แสดงให้เห็นปัญหาของตัวเอก ทิศทางการแก้ปมของเรื่องราวคือฝึกฝนสไลม์ อุปสรรคคือสไลม์อ่อนแอจัด ๆ พลิกผันด้วยเหตุการณ์สักอย่าง ทะลุขีดจำกัดได้สไลม์เทพ จะเอาไปสอบเกิดเหตุพลิกผันโดนพวกค้าทาสดักตีหัวลากเอาตัวไปขาย สไลมมาช่วยพาหนี โดนไล่ล่าเข้าไปกิลสอบทันเวลา ผ่านเป็นเทมเมอร์รับงานใช้หนี้เงินกู้กันต่อไป

โดยสรุปคือคนอ่านอยากเห็นการดำเนินเรื่องที่มีความก้าวหน้า การดำเนินเรื่องควรสอดคล้องกับปมของเรื่อง ให้คนอ่านเห็นว่าเรื่องที่เล่ากำลังดำเนินไปเพื่อแก้ไขปมของเรื่องราว

เขา เขา เขา เขา เขา มีแต่ เขาเต็มไปหมด อ่านแล้วเหมือนถูกสะกดจิต พูดคำซ้ำๆใส่สมอง ลองศึกษาเรื่อง คําสันธาน อาจแก้ปัญหานี้ให้คุณได้

การดำเนินเรื่องยืดยาวไม่ค่อยน่าสนใจ เมคเซ้นส์การตั้งชื่อนิยายไม่ผ่าน แนะนำให้ไปเรียบเรียงใหม่ และกำหนดโครงเรื่องให้ครอบคลุมกว่านี้ เช่น เล่าที่มาที่ไปของโลกใบนี้ สัตว์เลี้ยงที่ถูกฝึกถูกนำมาช่วยในชีวิตประจำวันของมนุษย์ให้ง่ายขึ้น มีการแข่งขันระดับลีก ไปถึงระดับประเทศ เบื่อการเล่าเรื่องชีวิตประจำวันไปโรงเรียน พอไม่รู้จะเขียนอะไรก็เอามาใส่ในนิยาย นี่โลกนิยายจะมานั่งเรียนหนังสือเหมือนวัยของผู้แต่งนิยายมันก็ดูจืดชืดไปหน่อย

เมื่อผู้แต่งนิยายใช้คำว่า ปรมาจารย์ ในหัวมันก็เสียงหนึ่งดังขึ้นมาทันที

" นี่คือจอมยุทธ์เด๊ะ แต่ละมื้อแต่ละเวรนี่โอ๊ยย..ทุ่มเทเวลาไปกับการฝึกฝนวิทยายุทธ " ปรมาจารย์ มันไม่ค่อยเข้ากับนิยาย โปเกมมอน ถ้าใช้คำว่า เทรนเนอร์ หรือเทมเมอร์ จะดูไม่แปลกประหลาด เก่งระดับปรมาจารย์ต้องมานั่งเรียนเหมือนเด็กมัธยม ความรู้การฝึกสัตว์เลี้ยงหายไปกับอากาศ โรงเรียนในนิยายน่าจะเปิดคอร์สสอนการฝึก การดูแลสัตว์เลี้ยงมากกว่า เป็นหลักสูตรเฉพาะทาง มีความทรงจำระดับปรมาจารย์ก็ฝึกเองเลย ไม่ต้องไปเรียนแล้ว แถมครอบครัวไม่เดือดร้อน มีเงินในบัญชี 35 ล้าน อยู่บ้านทั้งวันว่างๆ ก็ปลุกปล้ำกับเครื่องจำลองชีวิตดี๊ดี

จริงๆ แล้วพล็อตมันเป็นแบบนี้ เจอหนังสือโป๊แล้วมือสั่น นั่งงงอยู่คนเดียวตั้งนาน จากนั้นก็ปิ๊งไอเดีย ไปปั้นโมเดล 3 มิติ ในคอม พยายามเขียนสคลิปแล้วเร็นเดอร์ให้มันเคลื่อนไหวดูสมจริง