สุดยอดเทคนิคสร้างบทสนทนาในงานเขียน

เทคนิคสร้างบทสนทนาในงานเขียน มีน้องๆนักเขียนบอกว่าคิดบทสนทนาไม่ออกทำไงดีคะ วันนี้พี่นัทเลยเอามาลงให้แล้วจ้า...สู้ๆนะน้องๆนักเขียน

การพรรณนาสามารถบอกเล่าได้มากมายเกี่ยวกับตัวละครเป็นอย่างไร แม้แต่สุ้มเสียง แต่วิธีที่ดีที่สุดที่จะแสดงน้ำเสียงของตัวละครก็คือการใช้บทสนทนาจะช่วยให้ผู้อ่านเห็นเป็นรูปธรรมได้ในจินตนาการ แต่ข้อควรคำนึง คือ บทสนทนานั้นๆจะต้องสอดคล้องกับบุคลิกลักษณะของตัวละคร ในทางกลับกัน บทสนทนาย่อมจะแสดงถึงบุคลิกภาพของตัวละครได้ด้วย การใช้บทสนทนาจึงเป็นวิธีการสำคัญอย่างหนึ่งในการเดินเรื่อง

เรามักจะเข้าใจว่าการใช้บทสนทนาในงานเขียนไม่ใช้เรื่องยุ่งยาก เพราะสามารถเขียนให้ใกล้เคียงความเป็นจริงได้แต่ขอให้รู้ไว้ว่า “งานเขียนโดยตัวของมันเองไม่ใช่ธรรมชาติ แต่งานเขียนเป็นรูปแบบหนึ่งของศิลปะ” เพราะฉะนั้นบทสนทนาในเรื่องแต่งย่อมไม่เหมือนบทสนทนาให้ชีวิตจริงซะทีเดียว ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความจำเป็นของเรื่องและแบบวิธีการเขียนของนักเขียน บทสนทนาในเรื่องจึงต้องผ่านการคัดสรร ไม่ใช่ใส่ไปทุกถ้อยคำแต่ไม่ได้สื่อความหมายอะไร หรือไม่ก็ไร้ความหมายต่อเรื่องราวที่เขียน เช่นการนึกถ้อยคำที่จะใช้เรียกไม่ออก เป็นต้นว่า “เขาเรียกว่าอะไรนะ ไอ้ต้นสูงๆ น่ะ ใบมันหยักๆ มีผลเล็กๆ กลมๆ สีแดงๆ ลำต้นไม่ใหญ่หรอก” เราต้องตัดคำที่ไม่จำเป็นกันเรื่องราวออกไป เว้นแต่ว่าจะเป็นการบอกลักษณะนิสัย หรือแสดงสภาวะอารมณ์ของตัวละครเท่านั้น

การใช้บทสนทนาเป็นศิลปะอย่างหนึ่งที่ไม่ควรละเลย นักเขียนจะต้องสร้างบทสนทนาให้สอดคล้องกับบุคลิกลักษณะของตัวละครในขณะเดียวกันก็ต้องระมัดระวังไม่ให้แบบวิธีการเขียนของตนก่อให้เกิดความลักลั่นในการสร้างบทสนทนาในแต่ละบทละคร จึงกล่าวได้ว่า บทสนทนาควรสอดคล้องกับตัวละครและวิธีการเขียนของเรา เราต้องคำนึงถึงว่าบทสนทนามีความสำคัญในการให้ข้อมูลรายละเอียดแก่ผู้อ่าน การแสดงสภาวะทางอารมณ์ของตัวละครในสถานการณ์เฉพาะไม่ใช่เป็นเพียงการทำหน้ากระดาษให้เต็มหรือยืดเรื่องไปวันๆ บทสนทนาแต่ละตอนจะเป็นการสร้างเงื่อนปมหรือเป็นการคลี่คลายปมของโครงเรื่องทีละน้อยๆได้เช่นกัน

น้องๆคงจะได้เคล็ดลับไปพัฒนาบทสนทนากันบ้างนะจ๊ะ อยากให้พี่นัทเอาเคล็ดลับเกี่ยวกับอะไรมาลงอีกก็บอกมาเลยจ้า เหมือนเดิมแวะมาที่ my idหรือ ที่ judne@dek-d.com จ้า

พี่นัท : ขอขอบคุณข้อมูลจาก

หนังสือโรงเรียนนักเขียน โดย เพลินตา