12 เรื่องเล็กๆน้อยๆที่นักเขียนลืมบ่อยๆ(ตอน1)

12 เรื่องเล็กๆน้อยๆที่นักเขียนลืมบ่อยๆ

สวัสดีจ๊ะน้องๆนักเขียน...ไม่ได้เจอกันหนึ่งอาทิตย์เต็มๆคิดถึงกัยบ้างหรือเปล่าเอ่ย...อิอิ...งานเขียนเป็นยังไงบ้างจ๊ะ...ใครถึงความจริงยังเอ่ย...น้องๆอาจลืมอะไรบางอย่างที่ต้องเขียนลงไปก็ได้นะจ๊ะ วันนี้พี่นัทเลยมาเตือนน้องๆนักเขียนด้วยบทความ12 เรื่องเล็กๆน้อยๆที่นักเขียนลืมบ่อยๆ...เดี๋ยวลืมรีบไปอ่านกันเลยดีกว่า

หากมีใครมาให้เขียนหนังสือแนวฮาวทู (how to)ว่าด้วยการเขียนหนังสือให้เป็นหนังสือขายดี ผู้เขียนคงจะเขียนไม่ได้เป็นแน่ เพราะไม่มีสูตรสำเร็จ ไม่มีกฎตายตัว ไม่มีหนทางลัดที่เพียงแต่นั่งลงเขียนแล้วจะมีผลงานขายได้ในทันทีทันใด หากเป็นอย่างนั้นได้ก็คงมีคนเป็นจำนวนมากทำกันแล้ว

          การที่จะเป็นหนังสือขายดีได้นั้นต้องมีพลังหนุนเนื่องและพลังที่เข้มแข็งที่สุดก็เห็นจะเป็นการบอกปากต่อปาก... “ซื้อสิ...คุณจะต้องชอบแน่ๆ ” ทางเดียวที่จะทำสำเร็จก็คือ เขียนหนังสือที่คนทั่วๆไปชอบอ่านกัน

คำแนะนำต่อไปนี้ได้กลั่นกรองจากสิ่งที่ได้เรียนรู้และคิดว่าสามารถถ่ายทอดให้ผู้ที่สนใจจะเป็นนักเขียนได้นำไปใช้ประโยชน์

1．          อย่าเอางานเขียนของคุณไปเปรียบเทียบกับงานคนอื่น คุณอาจจะไม่สามารถเขียนได้ดีเท่านักเขียนชื่อดัง แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีตลาดสำหรับงานเขียนของคุณ

2．          กำหนดแนวการเขียนที่คุณปรารถนาจะประสบความสำเร็จและอ่านงานเขียนของนักเขียนท่านอื่นๆในแนวนั้นๆละเอียด แตกฉาน ไม่มีทางใดดีไปกว่าการเข้าใจเป้าหมายของตนเองและอ่านให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

3．          อย่าลอกเลียน ค้นให้พบอรรถสำเนียงของตนเองที่คนอื่นไม่มีเหมือนคุณ มันต้องมีอยู่แน่ๆในตัวคุณ เพียงแต่คุณจะค้นพบได้ก็โดยการเขียนและเขียนให้มาก การจดบันทึกประจำวัน การเขียนจดหมาย หรือ อีเมลล์ถึงเพื่อนก็เป็นอรกวีธีหนึ่งเหมือนกัน

4．          โครงเรื่อง โครงเรื่อง โครงเรื่อง ไม่ว่าคุณจะเขียนอะไร นิยายจนกระทั่งบทความ คุณจะต้องมีโครงเรื่อง ตอนต้น ตอนกลาง และตอนจบ อย่าลงมือเขียนจนกว่าจะรู้ว่าเรื่องที่จะเขียนประกอบด้วยอะไรบ้าง อย่างไรก็ตาม เมื่อเขียนไปแล้วอาจจะไม่เป็นไปตามเค้าโครงเรืองที่กำหนดไว้เพราะบางทีจะต้องตัดดัดแปลงแก้ไขให้สมจริงและมีชีวิตชีวา

5．          ในการเขียนนิยายจะต้องกำหนดลักษณะของตัวละครให้ชัดเป็นรายๆไป จดเอาไว้และทำให้เห็นเป็นรูปเป็นร่างให้ได้ อย่าเพิ่งลองการเขียนแบบแหวกแนว มิฉะนั้นคุณจะต้องรอคอยอีกนานกว่าจะได้รับการยอมรับ

6．          หาที่ทำงานที่เป็นส่วนตัวและไม่ถูกรบกวน จะติดป้ายไว้ก็ย่อมได้ ... เช่น “กรุณาอย่าเคาะประตูเรียก”  “อย่าชวนไปทานข้าวถ้ายังๆไม่ถึงเวลา”  “อย่ารบกวน” เราจะต้องมุ่งมั่นและไม่ทำลายกฎนี้เสียเอง โทรศัพท์เป็นศัตรูอันดับหนึ่งในการรบกวนเราทางที่ดีอย่ามีไว้ในห้องทำงาน และให้บอกเพื่อนๆว่า อย่าโทรมาในระหว่างที่คุณกำลังทำงานอยู่

ถ้าเราเรียนรู้วิธีการเขียน จากนักเขียนรุ่นเก่า ก็เหมือนกับว่าเราได้เรียนรู้จากประสบการณ์ของนักเขียนเหล่านั้นพี่นัทว่ามันดีมากสำหรับนักเขียนรุ่นใหม่ๆอย่างพวกเราจริงหรือเปล่าจ๊ะ สำหรับน้องๆที่กำลังคิดจะตั้งชื่อเรื่องอยู่ก็คงพอจะมีแนวทางกันบ้างแล้วนะจ๊ะ  อาทิตย์หน้าอย่าลืมติดตามอีก 6 ข้อที่เหลือนะจ๊ะ สัญญาว่าจะไม่ลืมพี่นัทจะรีบเอามาลงให้นะจ๊ะ ยังไงก็ขอให้น้องๆทุกคนสู้ๆนะจ๊ะ คิดไม่ออกก็ค่อยๆคิดไป ไม่ต้องรีบ อย่าไม่เครียด อย่าไปกดดันตัวเอง แล้วทุกอย่างก็จะออกมาดีเองแหละจ้า  พี่นัทจะคอยเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ สู้ๆ แวะเข้ามาพูดคุย ทักทาย กันได้ที่ My id พี่นัท หรือจะส่งเมลล์มาก็ได้จ๊ะ ที่ judne@dek-d.com

 

พี่นัทขอขอบคุณข้อมูลดีๆจาก

หนังสือโรงเรียนนักเขียน โดยเพลินตา  แปลจาก จูดิธ ครานท์ซ