แพร ธัชพร

สวัสดีปลายปีจ้าน้องๆ ทุกคน… 

สำหรับวันนี้ เรามีแขกรับเชิญพิเศษที่ไม่ได้เป็นแค่นักเขียน   

แต่ยังเป็นคนดังอีกด้วยยย ใช่แล้ว ไม่ใช่ใครไหนอื่น  

สาวน้อยมหัศจรรย์ วันเดอร์แพร ของเรานั่นเอง  

พี่ตินคิดว่าหลายๆ คนคงมีโอกาสได้ยินชื่อของเธอมาบ้างแล้ว

ผลงานล่าสุดของเธอคือ Wonder Prae เมื่อฉันไปดังที่เกาหลี 

ตีพิมพ์กับสนพ. เด็กดีพับบลิชชิ่ง ของเราเอง

ผลงานเล่มนี้สนุกมากมายจริงจัง

อ่านแล้วเชื่อว่าหลายคนต้องอยากรู้แน่ๆ ว่าตัวตนเธอจะสนุกเหมือนในหนังสือหรือเปล่า

ตอนนี้ได้เวลาพิสูจน์แล้ว... ตามพี่ตินไปคุยกับเธอเลยจ้า

พี่ติน: แนะนำตัวเองให้น้องๆ เพื่อนๆ รู้จักกันก่อนเลย

วันเดอร์ แพร : ชื่อธัชพร วาจาสัตย์ ชื่อเล่นชื่อ แพร

ปัจจุบันอายุ 22 ปี สำเร็จการศึกษาจาก Ewha Womans Universityกรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้

คณะนิเทศศาสตร์ สาขาวิทยุ และโทรทัศน์ค่ะ

พี่ติน: ตอนนี้ทำอะไรอยู่บ้างจ๊ะ 

วันเดอร์ แพร : หลังจากที่เรียนจบเดือนกุมภาพันธ์ปีที่แล้ว ก็ทำงานเป็นพิธีกร

และออกรายการต่างๆ อยู่ที่เกาหลี รวมไปถึง ร่วมทำโปรเจ็คท์ “นานูกี”

ร้องเพลงร่วมเชียร์บอลโลกให้กับประเทศเกาหลี หลังจากนั้นก็เริ่มเขียนหนังสือเล่มนี้ที่ชื่อว่า

“Wonder Prae เมื่อฉันไปดังที่เกาหลี”และพึ่งกลับมาอยู่เมืองไทยอย่างถาวรเมื่อเดือนที่แล้วค่ะ  J

พี่ติน: วันเดอร์แพร เป็นคนแบบไหน ยังไง มีจุดเด่นอะไรบ้าง

วันเดอร์ แพร : น่าจะเป็นความร่าเริงสดใส และรอยยิ้มค่ะ

มีคนเคยบอกว่าแพรโกรธไม่เป็น เพราะถึงแม้จะโกรธ แต่ปากกับตาก็ยังยิ้มอยู่

คนก็เลยจะไม่ค่อยรู้ว่านี่เราโกรธ หรือไม่ชอบใจอยู่

อีกอย่างนึงก็คือ ความซุ่มซ่ามและเซ่อซ่าค่ะ

คือแพรเป็นคนชอบใส่ส้นสูงมาก แต่ หกล้มเพราะส้นสูงทุกวันอะค่ะ

หรือไม่ในวันๆ นึง ต้องไปเดินชนอะไรซักอย่าง ได้แผลทุกวัน!

พี่ติน: ที่มาที่ไปของหนังสือเล่มนี้Wonder Prae เมื่อฉันไปดังที่เกาหลี  

วันเดอร์ แพร : เกิดจากแพรได้มีโอกาสลงสัมภาษณ์ในคอลัมน์ “เรียนต่อนอก” ที่เด็กดี

แล้วมีคนให้ความสนใจเป็นอย่างมาก พี่ๆ ทีมงานเด็กดี เลยเกิดไอเดียว่า

อยากจะเอาชีวิตจริงของแพรมาเล่าเรื่องให้ทุกคนฟังผ่านทางหนังสือ จึงได้มีการคุยกันเกิดขึ้น

และสำเร็จเป็นWonder Prae อย่างที่เห็นกันเนี๊ยล่ะค่ะ ^^ 

พี่ติน: ทำไมตั้งชื่อนี้เนี่ย...? มาจาก Wonder Girl ป่าว อิอิ  

วันเดอร์ แพร : ก็ประมาณนั้นก็ว่าได้นะคะ อิอิ เพราะคำว่า ‘Wonder’มันฟังดูแล้วแบบ

มหัศจรรย์ ยิ่งใหญ่ดีค่ะ เมื่อมาต่อกับ คำว่า”แพร” ซึ่งเป็นชื่อของตัวเองแล้ว

แพรจะนึกถึงแบบ ตัวเองใส่ชุดสวยๆ ไปท่องเมืองมหัศจรรย์มาค่ะ

ซึ่งก็เปรียบได้กับชีวิตที่ผ่านมาของแพรเลยทีเดียว ที่จริงๆ แล้วเหมือนฝัน แต่คือเรื่องจริง..

พี่ติน: เริ่มต้น ที่มาที่ไป การไปเกาหลี เล่าคร่าวๆ หน่อยได้ไหม อยากฟัง 

วันเดอร์ แพร : ชีวิตในเกาหลีของแพรเริ่มต้นขึ้นเมี่อแพรไปสมัครทุนของมหาวิทยาลัยอีฮวาแบบงงๆ

แล้วปรากฏว่าได้ทุนค่ะ!! ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องดีๆ ที่เกิดขึ้นกับแพรในเกาหลี J 

พี่ติน: ความประทับใจที่มีต่อประเทศเกาหลี ทำไมต้องเกาหลี

วันเดอร์ แพร : ตอนแรกที่คิดเลือกรับทุนไปที่เกาหลีเพราะ ณ ตอนนั้น

กระแสเกาหลีกำลังเริ่มมาแรงในประเทศไทย โดยเฉพาะละครและหนังเกาหลี

ประกอบกับที่แพรอยากเรียนต่อทางด้านนิเทศศาสตร์พอดี คุณพ่อคุณแม่ก็เลยสนับสนุนว่า

ที่ประเทศเกาหลี น่าจะมีความรู้และวิทยาการใหม่ๆ ที่จะเป็นประโยชน์ได้ ก็เลยสนับสนุนให้ไปค่ะ

ส่วนความประทับใจที่มีต่อเกาหลี ก็มีเยอะนะคะ อย่างแรกเลย อากาศค่ะ

เกาหลีมีสี่ฤดู ถึงแม้หน้าหนาวจะหนาวไปหน่อย แต่ก็สบายดี และด้วยความที่มีสี่ฤดู

ทำให้มีวิวสวยๆให้ดูตลอดทั้งปี อีกเรื่องก็คือเรื่องอาหาร คนเกาหลีเนี่ย

เขาจะค่อนข้างพิถีพิถันเรื่องการปรุงอาหารมากๆ และมีอาหารรสเด็ดอยู่หลายเมนูเลยทีเดียวค่ะ

พี่ติน: เรียนที่เกาหลีกับไทย ที่ไหนยากกว่า...? มันแตกต่างกันยังไงอะ     

วันเดอร์ แพร : จริงๆ แล้วแพรคงไม่สามารถเปรียบเทียบได้เพราะว่า

แพรไม่เคยเรียนมหาวิทยาลัยที่ไทยเลย พอจบม.6 ปุ๊ป สามวันถัดมาก็ต้องบินไปเกาหลีเลย

แต่ที่แพรรับรู้คือ เพื่อนๆ มีความสุขกับการเรียนมหาวิทยาลัยที่ไทยมากๆ

มีเพื่อนใหม่เยอะแยะหลายคน ได้ไปรับน้อง ไปเที่ยวนู่นนี่กับเพื่อนๆ มหาวิทยาลัย

ซึ่งไม่เกิดกับแพรซึ่งอยู่ที่เกาหลีตัวคนเดียวเลย TT อยู่ที่นั่น

ไหนจะต้องเรียนเป็นภาษาเกาหลีไหนจะต้องทำงานส่ง ลำบากมากๆ เลยค่ะ

เคยคิดหลายๆครั้งว่า คงดีจะดีกว่าถ้าเราเรียนอยู่ที่ไทย เหมือนคนอื่นทั่วๆ ไป

ก็คงจะสบาย และชีวิตคงสนุกกว่านี้ แต่สุดท้ายก็ดีใจนะคะที่ตัดสินใจไปที่นั่น

เพราะทำให้แพรได้อะไรกลับมามากมายกว่าที่คิดเยอะเลยค่ะ ^^

พี่ติน: ไปทำงานที่นั่นเป็นไง ได้เจอดาราคนไหนบ้าง ดาราคนไหนนิสัยดี น่ารักบ้าง เม้าท์ซิ

วันเดอร์แพร: ดาราที่เจอตอนอัดรายการมีซูดา (Global Talk ) แล้วประทับใจก็มี SHINEE (ไชนี่)

ตัวจริงเค้าก็น่ารักมากๆ ค่ะ ก็เด็กๆ ตอนนั้นมากัน 3 คน มี Onew จงฮยอน แล้วก็มินโฮ

ปกติแพรชอบจงฮยอนมากสุดค่ะ แต่ว่าวันนั้นที่เจอ Onewน่ารักมาก

ดูเฟรนด์ลี่แล้วเป็นตลกขี้เล่น เลยประทับใจตั้งแต่นั้นมาก

แล้วเค้ามาเรียกแพรว่า "นูนา" หมายถึงพี่สาวที่ผู้ชายใช้เรียกผู้หญิงที่แก่กว่า

เหมือนเพลงของพวกเค้าอะค่ะ คงเคยได้ยินกัน นูนานอมูเยปอ 555

ส่วนอีกคนที่ประทับใจก็คือ เควิน วง U-Kiss ค่ะ ก็ตอนที่ไปอัดรายการอีกนั่นแหละ

เค้าเป็นคนเข้ามาทักแพรก่อน O_O แนะนำตัวเรียบร้อยว่าชื่อเควิน

แถมบอกว่า เคยเห็นแพรในทีวีบ่อยๆ ติดตามผลงานแพรด้วย แพรนี่อึ้งมากๆ เลยค่ะ

ปกติแพรไม่ค่อยได้ติดตามผลงานของยูคิสเท่าไหร่ พอได้ยินแบบนี้ก็อึ้งมากๆ

ส่วนคนอื่นๆ ที่ประทับใจก็มีอีกเยอะค่ะ อยากรู้ก็ลองติดตามในหนังสือนะคะ ^^

พี่ติน: ถ้าใครอยากไปเรียนที่เกาหลีบ้าง อยากให้เขาเริ่มต้นยังไง มีคำแนะนำไหม

วันเดอร์ แพร : เริ่มต้นอย่างแรกเลยคือ เรียนภาษาเกาหลีค่ะ!

เพราะจริงๆ มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ ปัจจุบันจะรับคนที่มีความรู้ภาษาเกาหลีมาแล้ว

ถ้าจะให้ดีเลย ควรจะไปเรียนภาษาที่ประเทศเกาหลีจนจบหลักสูตร ก็จะง่ายยิ่งขึ้นค่ะ

เราจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับประเทศเกาหลี และคนเกาหลีไปพร้อมๆกันด้วย

พี่ติน: รู้สึกยังไงที่ได้ออกหนังสือกับเด็กดี  

วันเดอร์แพร: ตอนที่ทางเด็กดีมาติดต่อก็ดีใจและตื่นเต้นมากกก

ตอนนั้นแพรอยู่ร้านกาแฟกับเพื่อน (ที่เกาหลี) พอรู้ว่าจะได้ออกหนังสือก็กรี๊ดลั่นร้านเลยค่ะ 555+

รีบบอกเพื่อน เพื่อนก็ดีใจและตื่นเต้นด้วยมากๆๆ เชื่อมั้ยคะว่า

พอทางเด็กดีติดต่อมาวันนั้น แพรก็แอบร่างและเริ่มเขียนบทแรกเดี๋ยวนั้นเลยอ่ะค่ะ 5555+

ตอนแรกทั้งแพรและเพื่อนเองไม่คิดว่าจะออกมาเป็นหนังสือจริงจังอะไรแบบนี้

แต่พอเห็นของจริงที่ออกมาแล้ว โห แบบยิ่งใหญ่มากอะ เพราะมันคือชีวิตของแพรจริงๆ เลย

พี่ติน: พูดถึงสนพ. บ้าง เด็กดี น่าประทับใจเนอะ ได้ติดต่ออะไรกับใครยังไงบ้างเนี่ย บอกอใจดีไหม  

วันเดอร์ แพร : ประทับใจพี่ๆ ทุกคนมากเลยค่ะ เริ่มตั้งแต่ พี่เป้ นอกจากเป็นบ.ก.ให้แล้ว

ยังเป็นคนช่วยประสานงานระหว่างแพรกับทุกๆ คน คอยตอบคำถาม ช่วยอธิบาย แนะนำ

และคอยเข็นให้แพรเขียนได้เสร็จทันเวลาที่กำหนด เรียกได้ว่าเป็นคนที่สำคัญที่สุดคนหนึ่ง

ที่ทำให้หนังสือเล่มนี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีเลยก็ว่าได้ นอกจากนี้ก็ต้องขอขอบคุณ

พี่อิง บ.ก.คนสวยที่คอยเกลาภาษางงๆ ของแพร ^^;;

รวมไปถึงพี่โน๊ต พี่เอม ที่ถ่ายรูปสวยๆ ให้ และพี่ๆ เด็กดีทุกคนเลยค่ะ

พี่ติน: คิดว่าคนอ่านแล้ว จะได้อะไรจากหนังสือของเราบ้าง

วันเดอร์ แพร : อย่างแรกเลยคือ ได้รู้จักเกาหลีในมุมที่คุณไม่เคยรู้มาก่อน

ได้รู้ชีวิตความเป็นอยู่ของเขา และของแพร ซึ่งเป็นแค่นักเรียนไทยในเกาหลีคนหนึ่ง

ที่มีโอกาสได้ไปทำงานในวงการบันเทิงที่ใฝ่ฝัน จากที่แต่ก่อน นึกถึงเกาหลี

คุณจะนึกถึงดารา นักร้อง และกิมจิ แพรเชื่อว่า หลังจากได้อ่านหนังสือเล่มนี้

มุมมองของคุณจะเปลี่ยนไปแน่นอนค่ะ  เพราะวงการบันเทิง บางครั้ง อาจไม่ใช่อย่างที่คุณคิด

และอีกอย่างก็คือ สำหรับน้องๆ หรือใครหลายๆ คนที่อยากไปเรียนต่อเมืองนอก

หรือเรียนอยู่เมืองนอก ห่างไกลบ้านเมืองของเรา คงต้องเคยรู้สึกถึงความทรมาน

ที่ฟังภาษาของเค้าไม่ออก คิดถึงบ้าน เรียนไม่รู้เรื่อง และอื่นๆ อีกมากมาย

แพรก็ผ่านมันมาเหมือนกันค่ะ และอยากจะแชร์ประสบการณ์หินๆ ที่ได้ผ่านมากับทุกคน

และขอให้รู้ว่า ยังมีหนึ่งกำลังใจจากแพรนะคะ :D

พี่ติน: คิดยังไงกับอนาคตภายภาคหน้า

วันเดอร์ แพร : อยากทำงานที่ได้ใช้ความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมา

ทั้งภาษาเกาหลี ทั้งด้านนิเทศมาช่วยพัฒนาวงการบันเทิงของประเทศไทยค่ะ

พี่ติน: ก่อนจากกันไป บอกลาเพื่อนๆ หน่อยจ้า

วันเดอร์ แพร : ขอขอบคุณทุกๆ คนที่เป็นเจ้าของหนังสือเล่มนี้

“Wonder Prae เมื่อฉันไปดังที่เกาหลี แล้วนะคะ

หวังว่าทุกคนจะสนุกกับเรื่องราวชีวิตที่ไม่ธรรมดาของแพร

ที่มีเหตุการณ์ทั้งสุขและเศร้าปนกันไป สำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่าน

ก็อย่าลืมรีบหามาอ่านกันนะคะ รับรองว่า ไม่ผิดหวังแน่นอนค่ะ  

ขอบคุณมากนะจ๊ะ 

โอเคจ้า น้องแพร ถ้าหากว่าเจอกันคราวหน้า... พี่ตินจะวิ่งรี่เข้าไปทักเลยน้า  

แล้วหนูก็อย่าลืมทักพี่บ้างล่ะ อิอิ 

อตินเอง