แค่เพียงเพราะว่าเขาไม่ใช่ตัวละครเอก ไม่ได้หมายความว่าเราจะทำให้เขาเด่นไม่ได้นะ อย่างที่พี่บอกไปก่อนหน้านั้นแล้วว่า ทำให้เขามีความลับจากนั้นก็หักมุมซะ เช่นพระรองที่คอยช่วยพระเอกอยู่ตลอดเวลา ทำให้นักอ่านหลงรักหัวปักหัวปำ กลับกลายเป็นว่าหักมุมในตอนท้ายซะอย่างนั้น แบบนี้ก็ทำให้คนอ่านอึ้งได้อีก

 

วัตสัน ตัวละครรองที่ช่วยให้โฮล์มส์ ตัวละครหลักมีบทบาทที่โดดเด่น
(ขอบคุณรูปภาพจาก : bbc.com)

 

นอกจากนี้สิ่งสำคัญในการสร้างตัวละครรองก็คือการตั้งคำถามค่ะ เราต้องคิดว่าคาร์แร็กเตอร์แบบไหนนะที่เราอยากให้มาช่วยตัวละครเอกของเราจังเลย พอเราคิดออกแล้วว่าจะเอาแบบไหน เราก็ลงมือสร้างบทบาทของตัวละครรองโดยจับให้เขาดำเนินเรื่องอยู่ข้างๆ ตัวละครหลักของเรา อาจจะเป็นเพื่อนสนิทหรือครูที่ปรึกษาก็ได้ ซึ่งพี่น้ำผึ้งได้แนบประเภทตัวละครมาให้น้องๆ เผื่อใครคิดไม่ออกจะได้หยิบไปใช้เลยก็ไม่ว่ากันค่ะ ถ้าอย่างนั้นเรามาดูประเภทตัวละครกันเถอะ

 

ที่จริงแล้วลักษณะตัวละครแบบนี้เหมาะกับตัวละครหลักมากกว่า เพราะเขามักเปลี่ยนแปลงไปมาตามสถานการณ์หรือความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในเรื่อง แต่ถ้าน้องอยากให้ตัวละครรองมีลักษณะที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาก็ต้องระวังหน่อยว่าจะทำให้คนอ่านสับสน อย่าลืมว่าเราสร้างเขามาเพื่อสนับสนุนหรือทำให้ตัวละครหลักมีพัฒนาการค่ะ

 

วิธีนี้ใช้ได้ผลเมื่อน้องต้องการให้ตัวละครรองยังคงเหมือนเดิมตั้งแต่ต้นจนจบ สิ่งนี้จะทำให้นักอ่านมองเห็นว่า แม้ตัวละครหลักของเรามีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ไม่ว่าจะดีหรือเลว แต่ตัวละครรอง ซึ่งในที่นี้อาจเป็นเพื่อนที่ดีก็ยังคงแสดงพฤติกรรมเหมือนเดิมต่อตัวละครหลัก หรือในกรณีที่ตัวละครหลักกลายเป็นคนเลว เขาก็จะพยายามทำให้ตัวละครหลักกลับมาเป็นคนดีให้ได้! นี่แหหละค่ะตัวละครรองที่ใครๆ ก็ตกหลุมรัก เพราะเขามีความน่ารัก หนักแน่นและคงที่ เชื่อเถอะว่าเราทุกคนล้วนต้องการเพื่อนที่ดีที่คอยภักดีต่อเรานั่นแหละค่ะ

ตัวละครรองเหล่านี้มักเป็นตัวละครที่เติบโตไปพร้อมกับตัวละครหลักของเรา เพราะพวกเขาไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นใครหรือสิ่งที่พวกเขาต้องการคืออะไร พวกเขาอาจจะเจอเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ที่ตัวละครหลักบังเอิญมาพบเห็นและให้ความช่วยเหลือ ทำให้เขาตัดสินใจอยู่ข้างตัวละครหลัก โดยส่วนมากแล้วตัวละครเหล่านี้จะถูกสร้างขึ้นเพื่อให้มีนิสัยคล้ายกับคนทั่วไป คือเราไม่รู้ว่านิสัยเขาเป็นยังไงเพราะนักเขียนไม่ได้บอกโดยตรง แต่เรารู้ได้จากองค์ประกอบอื่นๆ เช่นคำพูด การกระทำ เป็นต้นค่ะ

 

นักเขียนส่วนมากมักสร้างตัวละครรองให้เป็นเเบบนี้ค่ะ เขาถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้มีบุคลิกที่เด่นชัดเพียงแค่หนึ่ง ไม่เปลี่ยนไปมา เช่น เป็นคนใจดี เป็นคนซื่อสัตย์ เป็นต้น มันจึงกลายเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวเลย เหตุที่เป็นแบบนี้เพราะคนอ่านจำได้ค่ะ คือคนอ่านก็จะเห็นแค่ด้านนั้นด้านเดียว เช่น เลวก็เห็นแต่ด้านเลวอย่างเดียว มันเลยทำให้คนอ่านจำได้

 

เดรโก มัลฟอย ตัวละครรองในแฮร์รี่ พอตเตอร์
(ขอบคุณรูปภาพจาก : fanpop.com)

 

บางคนอาจจะยังนึกภาพตามไม่ออก พี่น้ำผึ้งก็เลยขอยกตัวอย่างตัวละครรองที่น้องๆ น่าจะรู้จักมาเป็น case study ในวันนี้ค่ะ จะเป็นใครบ้างนั้น เลื่อนมาเลย
 

เดรโก มัลฟอย - แฮร์รี่ พอตเตอร์

มัลฟอยคือนักเรียนบ้านสลิธิรินที่เราทั้งรักทั้งเกลียดจากนิยายชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์ พี่ขอนิยามว่ามัลฟอยคือตัวละครแบบคงที่เพราะนักอ่านมองว่าเขาเป็นตัวร้ายมาตั้งแต่เล่มแรก แม้ว่าเขาจะดูร้ายกาจกว่าตัวละครรองปกติทั่วไปที่เจอก็เถอะ

ในฐานะที่มัลฟอยเป็นตัวละครรอง บทบาทที่เขาได้รับคือทำยังไงก็ได้ให้ชีวิตแฮร์รี่อยู่ยากเท่าที่จะยากได้ อีกทั้งมัลฟอยยังสร้างสมดุลของเรื่องอีกด้วยค่ะ สมดุลยังไงเหรอ? ก็ถ้าไม่มีตัวละครร้ายๆ เข้ามา ก็จะมีแต่โวลเดอร์มอร์ที่ชั่วร้ายอยู่ฝ่ายเดียวน่ะสิ นอกจากนี้มัลฟอยยังทำให้แฮร์รี่โดดเด่นและช่วยดึงตัวตนดีๆ ของแฮร์รี่ออกมาด้วยการที่เขาสร้างอุปสรรคให้แก่แฮร์รี่ด้วยค่ะ นั่นทำให้ตัวละครเอกซึ่งได้แสดงความสามารถออกมา

นอกจากนี้มัลฟอยยังต้องเผชิญหน้ากับการดิ้นรนเอาตัวรอดของครอบครัวเขา นั่นเป็นการเพิ่มพล็อตย่อยของนิยายด้วยค่ะ

 

ไอแซค ตัวละครรองในดาวบันดาล
(ขอบคุณรูปภาพจาก : emaze.com)

 

ไอแซค - The Fault in Our Stars

ตัวละครผู้เป็นเพื่อนสนิทของพระเอก ออกัสตัส ตัวนี้มักจะคอยให้คำแนะนำแก่พระเอกเสมอ รวมทั้งยังให้คำแนะนำแก่ฮาเซล นางเอกของเรื่องด้วย ซึ่งในเรื่องตัวละครทั้งสามล้วนเป็นมะเร็งกันหมด มีเพียงแค่ตัวละครรองอย่างไอแซคที่กลายเป็นคนตาบอดโดยสมบูรณ์หลังจากได้ทำการผ่าตัดมะเร็งบริเวณดวงตาเรียบร้อย 

ตอนที่ไอแซคเลิกกับแฟนที่คบกันเป็นเวลานาน ออกัสตัสก็คอยดูแลและให้กำลังใจไอแซคตลอดเวลา และนั่นทำให้ไอแซคกลายเป็นเพื่อนที่แสนดีด้วยการสนับสนุนทั้งออกัสตัสและฮาเซลในช่วงเวลาที่ทั้งคู่เจอความยากลำบากในชีวิต ความซื่อสัตย์และมิตรภาพของไอแซคนี่แหละที่ช่วยให้ความรักของตัวละครหลักเติบโต ถ้าให้พี่มองไอแซคก็คงรู้สึกว่าเขาเป็นตัวละครไม่ซับซ้อน เราเห็นเขาอยู่มุมเดียว เพราะนักอ่านหลายคนก็ลงความเห็นว่าไอแซคนี่แหละคือ “เพื่อนตาบอดผู้แสนดี”

 

เป็นอย่างไรกันบ้างคะกับเรื่องที่พี่นำมาฝากในวันนี้ ถ้าว่ากันตามจริงนะ พี่เคยเขียนนิยายเรื่องนึง ตอนแรกๆ คนอ่านก็ชอบพระเอกค่ะ พอพระรองโผล่มาเท่านั้นแหละ พระเอกดับเลย T_T แล้วกลายเป็นว่าทุกคนอยากให้พระรองกลายเป็นพระเอกแทน ซึ่งอันนี้ถือว่าเป็นความผิดพลาดของพี่ที่สร้างตัวละครรองให้เด่นกว่า เศร้าไปอีก จนพี่ค้นพบวิธีที่จะทำให้ตัวละครรองไม่บดบังรัศมีพระเอกและสรุปมาให้น้องๆ อ่านดังบทความข้างต้นค่ะ พี่หวังเป็นอย่างยิ่งว่ามันจะช่วยน้องๆ ให้เขียนนิยายได้ง่ายขึ้นเนอะ อย่าลืมว่านิยายจะดำเนินต่อไปได้ถ้ามีตัวละครรองนะคะ! สำหรับครั้งหน้าพี่จะนำเทคนิคอะไรมาฝากนั้น รอติดตามเลยค่ะ