ในชีวิตจริงเรื่องบังอิญมักเป็นที่เรื่องที่เราไม่ได้ใส่ใจมากนัก เพราะคิดว่าเป็นเพียงเหตุการณ์หนึ่งเท่านั้น เราเลยเลือกที่จะปล่อยผ่านความบังเอิญที่เกิดขึ้นไปโดยไม่ถามหาเหตุผล แต่ในนิยายนั้นเรื่องบังเอิญต้องมีเหตุและผลค่ะ นักเขียนจะสร้างเรื่องบังเอิญมากน้อยเพียงใดก็ได้ ตราบใดที่เรื่องบังเอิญนั้นไม่ขัดต่อพล็อตหลักและช่วยส่งเสริมเรื่องราวให้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน โดยเราสามารถใช้ 5 วิธีดังต่อไปนี้เพื่อสร้างพล็อตที่สมบูรณ์ได้ค่ะ 
 

โอกาสในที่นี้หมายถึงทั้งตัวละครและหตุการณ์ในเรื่องค่ะ โดยส่วนใหญ่เราจะใช้เรื่องบังเอิญในการเปิดเรื่องเพื่อแสดงเหตุการณ์ที่อาจะเกิดขึ้นได้ยากในอนาคต เช่น สร้างเรื่องบังเอิญให้คู่พระนางพบกันในร้านกาแฟเล็กๆ แห่งหนึ่ง, สร้างเรื่องบังเอิญให้ตัวละครได้ช่วยเหลือคนสำคัญ, สร้างเรื่องบังเอิญผ่านจดหมายหรือบันทึกเพื่อเปลี่ยนแปลงชีวิตตัวละคร เป็นต้น การใช้เรื่องบังเอิญเพื่อสร้างโอกาสนี้ สามารถเกิดขึ้นได้ทั้งสามช่วงของการเล่าเรื่องเลยค่ะ หากใช้ตอนต้นเรื่องจะเป็นการเปิดเผยเรื่องราวและแก่นเรื่องในอนาคต หากใช้ในตอนกลางเรื่องจะเป็นการเปลี่ยนแปลงชีวิตหรือเหตุการณ์บางอย่าง และหากใช้ในตอนท้ายเรื่องจะเป็นการคลี่คลายเรื่องราวให้เป็นไปทิศทางที่ดีขึ้นค่ะ 
 

เพราะนักเขียนคือพระเจ้า ดังนั้น เรื่องบังเอิญบางเรื่องจึงเหมือนโชคชะตาที่อยู่ๆ ก็ถูกโยนลงมาในสถานการณ์ใดสถานการณ์หนึ่ง จากนั้นตัวละครก็ต้องดำเนินชีวิตไปตามเรื่องบังเอิญที่เกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งนี่เป็นหนึ่งในข้อเสียของเรื่องบังเอิญที่อาจทำให้คนอ่านสับสนและงุนงงถึงที่มาที่ไป เพราะบางครั้งก็เป็นเรื่องบังเอิญร้ายๆ บางครั้งก็เป็นเรื่องบังเอิญที่ดีเหลือเกิน ความสุดขั้วนี้อาจทำให้พล็อตเรื่องไม่สามารถอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้คนอ่านเข้าใจได้ ดังนั้น ในสถานการณ์หนึ่งๆ เราจึงต้องใช้เรื่องบังเอิญมาอธิบายเรื่องราวย้อนหลังด้วย อาจจะอธิบายผ่านตัวละคร หรือผ่านสถานการณ์ก็ได้ เพื่อให้คนอ่านเข้าใจและคล้อยตามเหตุผลของเรา
 

เรื่องบังเอิญเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เหตุการณ์และตัวละครของเราเปลี่ยนแปลงได้ แต่ส่วนใหญ่นักเขียนมักใช้เรื่องบังเอิญเป็นสูตรโกงเพื่อตัดเรื่องราวที่ไม่จำเป็นทิ้งไป รวมถึงใช้เรื่องบังเอิญเพื่อให้ตัวละครที่ยังลังเลอยู่ ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่าง เพื่อให้พล็อตหลักดำเนินต่อไปอย่างสมเหตุสมผลมากขึ้น โดยนักเขียนใช้เรื่องบังเอิญเพื่อเป็นหลักฐานสนับสนุนการตัดสินใจของตัวละครและเหตุการณ์ เมื่อเกิดเรื่องราวไม่แน่นอนขึ้นมา เช่น นางเอกลังเลว่าจะแต่งงานกับพระเอกดีไหม จนกระทั่งบังเอิญไปเจอพระเอกกับคนรักเก่าเข้า จึงเปลี่ยนใจหนีการแต่งงาน ซึ่งทางเลือกของนางเอกเป็นการตัดสินใจตามพล็อตหลัก แต่มีเรื่องบังเอิญมาช่วยส่งเสริมเหตุผลการตัดสินใจมากขึ้นเท่านั้น 
 

จริงๆ วิธีนี้เป็นการช่วยทั้งตัวนักเขียนและเรื่องราวในนิยายที่ยังไม่ลงตัวค่ะ บางครั้งเราวางพล็อตไว้ดีแล้วแต่ยังมีบางส่วนที่ก้าวกระโดด หรือไม่เชื่อมโยงกันอยู่บ้าง การใช้เรื่องบังเอิญมาสอดแทรกเรื่องราวระหว่างทางจึงเป็นเหมือนการเย็บปะเรื่องราวให้สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น เพื่อแก้ไขปัญหา เพื่อเปิดเผยเรื่องราว หรือเปลี่ยนแปลงพล็อตที่กำลังจะออกนอกทะเลให้กลับมาอยู่ในทิศทางที่ต้องการเหมือนเดิม โดยสิ่งสำคัญที่นักเขียนควรจำไว้ก็คือ เรื่องบังเอิญเป็นเพียงพล็อตรอง หรือพล็อตเสริมย่อยๆ เท่านั้น ไม่ควรนำเรื่องบังเอิญมาดำเนินเป็นพล็อตหลัก เพราะอาจทำให้เรื่องราวขาดความเป็นเหตุเป็นผลได้ค่ะ
 

ในส่วนนี้ เราจะใช้เรื่องบังเอิญเพื่อท้าทายพล็อตหลัก ตัวละคร และเหตุการณ์ค่ะ เป็นการสร้างความไม่ชอบมาพากลให้กับนิยายของเรา โดยมีพล็อตหลักเป็นโครงสร้างสำคัญที่กำหนดให้ตัวละครต้องดำเนินเรื่องไปในทิศทางเดียวกัน เรื่องราวท้าทายนี้สอดคล้องกับการใช้เรื่องบังเอิญทั้งสี่วิธีดังที่เขียนเอาไว้ก่อนหน้านี้ค่ะ โดยเรื่องบังเอิญเป็นเหมือนอุปกรณ์หนึ่งที่ช่วยส่งเสริมพล็อตหลักให้สมบูรณ์เท่านั้น เป็นเรื่องราวที่อยู่ๆ ก็โผล่มาราวกับพระเจ้ากลั่นแกล้ง และต้องการท้าทายตัวละครให้เกิดความคิดและการตัดสินใจ จนสามารถผลักดันเรื่องราวต่างๆ ไปตามพล็อตได้ตามที่นักเขียนต้องการ ด้วยเรื่องบังเอิญที่นักเขียนสร้างขึ้นมานั่นเอง 
 

 

การสร้างเรื่องบังเอิญในนิยายเป็นเรื่องที่นักเขียนไม่ควรละเลย และไม่ควรใส่เรื่องบังเอิญลงไปในนิยายโดยไม่มีเหตุผลสนับสนุนเพียงพอนะคะ เพราะหากเราใส่เรื่องบังเอิญลงไปเพียงเพื่อความสนุก และเพื่อสร้างความประหลาดใจให้กับคนอ่านเท่านั้น อาจจะเกิดการพลิกพล็อตไปในทิศทางตรงกันข้ามได้ค่ะ ซึ่งจริงๆ แล้ว เราอาจจะไม่ได้สนใจเรื่องบังเอิญมากนัก เพราะเวลาเขียนนิยายเรามักเขียนตามเรื่องราวที่เราอยากเขียนให้เป็นไปตามพล็อตและตามที่เราเห็นชอบ แต่หากลองกลับไปสังเกตนิยายของเราดีๆ เราจะเห็นว่าเราสร้างเรื่องบังเอิญแทบจะทั้งเรื่องด้วยซ้ำ เช่น การบังเอิญเจอกันของคู่พระนาง, การบังเอิญได้รับรู้ความจริงบางอย่าง, การบังเอิญได้เจอตัวละครที่จะมีส่วนสำคัญในอนาคต เป็นต้น ดังนั้น ในเมื่อเรารู้แล้วว่าเรื่องบังเอิญในนิยายเป็นยังไง เรามาลองใส่ใจและทำให้มันสมเหตุสมผลมากขึ้นดีไหม เพื่อให้พล็อตที่เราคิดมาดีอยู่แล้วเป็นพล็อตที่สมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น ^^
 

พี่แนนนี่เพน
 

http://www.writersdigest.com/