4 วิธีเขียนจาก"พี่จุ้ย ศุ บุญเลี้ยง"สนุก+น่าอ่าน

4 วิธีเขียนอย่างไรให้สนุกและน่าอ่าน

เคล็ดลับจากพี่จุ้ย ศุ บุญเลี้ยง

เขียน...เขียน...น้องๆนักเขียนชาวเด็กดีเป็นยังไงกันบ้างจ๊ะ

วันนี้พี่นัทมีเคล็ดลับดีๆเขียนให้สนุกจากพี่จุ้ย ศุ บุญเลี้ยงมาฝากกัน

จากที่พี่นัทได้ไปค่าย YOUNG WRITER ของ TK PARK ที่เซ็นทรัลเวิร์ดมา

ข้อมูลดีๆอย่างงี้พี่นัทเลยอดไม่ได้ที่จะเอามาลง

ให้น้องชาวเด็กดีจะพัฒนางานเขียนกันจ๊ะ

เคล็ดลับของพี่จุ้ยก็มี 4 คำ ง่ายๆ จ๊ะ

1. แต่

2. ตรรกะ

3. ขยาย

4. ขยี้

4 คำนี้จงจำไว้ให้มั่นนะจ๊ะน้องๆ พี่นัทว่ามันสามารถนำไปใช้กับงานเขียนได้ทุกประเภทเลยจ๊ะ เอางี้...มาอธิบายให้น้องๆเข้าใจแบบแจ่มๆกันเลยดีกว่า

1. “แต่” 

          คำว่า “แต่” ในภาษาไทยที่เราเคยเรียนกันมาตั้งแต่ประถม เป็นคำที่แสดงอะไรเอ่ย??...ติ๊กต๊อก...ๆ...ๆ...ถูกต้องนะคร๊าบ(ถามเองตอบเองซะงั้นอ่ะ) แสดงความขัดแย้งจ๊ะ น้องๆลองคิดดูว่าถ้าเรื่องที่น้องๆแต่งไม่มีความขัดแย้งเลย...ตัวละครทุกตัวแฮปปี้เอ็นดิ้ง มีความสุขทุกอย่างสมบูรณ์แบบ...แล้วนิยายเรื่องนั้นมันจะสนุกอะไรล่ะจริงไหม...คนอ่านก็จะมีแต่ความน่าเบื่อแล้วก็วางนิยายเรื่องนั้นลงไปในที่สุด ความขัดแย้งสำคัญมาในการเล่าเรื่อง เพราะคนอ่านจะติดตามความขัดแย้งนั้นว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร คำถามที่เกิดขึ้นคือ ต่อไปมันจะจบลงอย่างไร ความขัดแย้งนี้ไม่ได้หมายความว่าในเนื้อเรื่งจะต้องมีการทะเลาะกันนะจ๊ะ เช่น ความขัดแย้งของชื่อเรื่อง “ผมเป็นพยาบาลที่อยากเขียนหนังสือ” อยากเห็นหน้าคุณพยาบาลคนนี้ไหมจ๊ะ แน่นอนว่าเขาต้องเป็นผู้ชายชัวร์ ทำให้คนอ่านอยากติดตามต่อไปว่าเขาเป็นคนยังไง อาชีพที่ทำมันชั่งขัดแย้งกับสิ่งที่อยากทำ

2. “ตรรกะ” 

          น้องๆคงเคยได้ยินคำนี้มาบ้างแล้วพี่นัทจะอธิบายให้ฟังจ๊ะว่ามันจะเอามาใช้กับงานเขียนได้อย่างไร  “ตรรกะ” หมายถึง การใช้ความคิดพิจารณา หาคำพูดหรือคำบรรยายที่เพียบพร้อมไปด้วยเหตุผลมาเสนอต่อผู้ฟังหรือผู้อ่าน ตรรกะที่ดีต้องมีข้อเท็จจริงและหลักฐานอ้างอิง ซึ่งสอดคล้องกับความเชื่อ ทัศนคติ ค่านิยม หรืออุดมการณ์ของผู้ฟังหรือผู้อ่าน ระหว่างการเล่าเรื่อง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น้องๆต้องใช้ตรรกะ หรือเรียกง่ายๆว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะต้องมีความสมเหตุสมผลกัน เช่น ตัวละครตัวหนึ่งจะเสียชีวิต ต้องมีสาเหตุว่าทำไมเขาจึงเสียชีวิต เมื่อเสียชีวิตไปแล้วทำให้เนื้อเรื่องมีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้าง ส่งผลกระทบต่อตัวละครตัวอื่นๆอย่างไร

3. “ขยาย” 

          แน่นอนว่างานเขียนทุกเรื่องจะต้องมีการเขียนบรรยาย ขยายรายละเอียดให้คนอ่านเห็นภาพ ไม่จำเป็นต้องเล่าเรื่องอย่างละเอียดทุกเม็ดทุกหน่วย เพียงแต่เลือกที่จะเล่า เลือกที่จะบอกคนอ่าน เผยความน่าสนใจเพื่อนให้คนอ่านติดตามมาทีและเล็กทีละน้อย การเป็นนักเขียนต้องรู้จักขยาย และงานเขียนที่ดีต้องขยายหลายๆจุด เพื่อให้คนอ่านเข้าถึงเนื้อเรื่องให้ได้มากที่สุด

4. “ขยี้” 

          การ ขยี้ น้องๆอย่าเพิ่งคิดไปไกลว่าเหมือนการซักผ้า ขยี้เอาสิ่งสกปรกออก เล่นฟองแฟ๊บที่ล้นๆเอ่อออกจากกะละมังนะจ๊ะ(เอ๋!...หรือว่าบ้านน้องๆซักผ้าด้วยเครื่องกันหมดแล้ว เอ่อคือ..บ้านพี่นัทยังซักมืออยู่เลยอ่ะ555+ เขิลจัง!) วู้ๆมาเข้าเรื่องกันต่อ น้องๆคงสงสัยว่าการขยี้งานเขียนจะทำอย่างไร ขยี้คือต้องนำสิ่งที่ขยายมาทำให้เด่นชัดมากยิ่งขึ้น เหมือนเพลงทุกเพลงที่ต้องมีท่อนฮุก คนฟังจะรู้ว่าเพลงนี้ต้องการจะสื่ออะไรเป็นสำคัญ

          พี่นัทก็หวังว่าเคล็ดลับเล็กๆน้อยๆที่พี่ตั้งใจนำบอกน้องจะเป็นประโยชน์กับน้องๆบ้างไม่มากก็น้อยนะจ๊ะ สู้ๆต่อไปน้องนักเขียนที่น่ารักทุกคน ขอบคุณพี่จุ้ย ศุ บุญเลี้ยง มากๆนะคะสำหรับข้อมูลที่มีประโยชน์ น้องๆอยากรู้เคล็ดลับอะไร หรือ มีคำถามที่สงสัยก็ส่งมาได้ที่ judne@dek-d.com ถามตอบได้ก็จะรีบตอบให้นะจ๊ะ หรือ แวะเข้าไปคุยกันแบบขำๆได้ใน MY id พี่นัท ข้างล่างนี้เลยจ้า